Bu fiqurlar cümlələrin və daha böyük sintaksis vahidlərin strukturunun transformasiyası ilə bağlıdır.
Makrofiqurlar kifayət qədər dəqiq şəkildə fiqurativ praktikanın nisbətən müstəqil sahəsi kimi qavranılır. Bu yəqin ona görədir ki, makrofiqurlar aydın şəkildə məntiqi qanunların, anlayışların müəyyən edilməsi və bölünməsi qaydalarının və ilkin hökmlərdən əqli nəticə çıxartma qanunlarının dəyişdirilməsi ilə bağlı deyil. Amma bir sıra hallarda müvafiq makrofiqurların analizi zamanı bu dəyişikliklərə rast gəlmək mümkündür. Makrofiqurlar, yuxarıda deyildiyi kimi, hər şeydən əvvəl normativ sintaksis qaydalar ilə ziddiyyət təşkil edir.
Məlum olduğu kimi, normativ sintaktika nöqteyi-nəzərindən cümlənin strukturu ideal şəkildə aydın, hissələr baxımından mütənasib olmalıdır. Normativ sintaktika baxımından cümlə qurarkən bir tərəfdən, hər cür təkrarlardan uzaq olmaq (konstruktiv artıqlıq), digər tərəfdən isə – əksinə hər cür “açılmalar”dan qaçmaq (konstruktiv azlıq) lazımdır.
Onlardan mümkün kənara çıxmalara görə paraloqika məsuliyyət daşıyır. Paraloqika sintaktika sahəsində mümkün qayda pozuntularının müəyyən münasib sxemlərini nəzərdə tutur. Bu sxemləri iki qrupda birləşdirmək olar: konstruktiv fiqurlar və destruktiv fiqurlar.
Konstruktiv fiqurlar adı altında sintaktis strukturunu daha çox tarazlıqda saxlayan fiqurlar (bu əsasən hər cür təkrarlar sayəsində mümkün olur) başa düşülür. Destruktiv fiqurlar adı altında isə sintaksis strukturu məhv edən fiqurlar (bu əsasən sintaksis konstruksiyaların kəsilməsi sayəsində mümkün olur) nəzərdə tutulur.
Dostları ilə paylaş: |