9. Xəzərarxası türkmənləri.
Eymürlərin mühüm bir qolu qərbə köçməyərək Manqışlaqda qalmışdı. Onlar da hər halda manqıtların istilası üzündən köhnə yurdlarını buraxıb cənuba endilər. XVI əsrin sonlarına doğru biz eymürləri Gürgan və Ətrək boyunda yaşayan yaxa türkmənləri arasında görürük. Osmanlı sənədlərində də onlar yaxa türkmənləri adlanırlar. Onların əsasən göklən, ohlu (oxlu) və salurlardan ibarət olduqları məlumdur. Eymürlər əhali baxımından köklən və ohlulardan daha az idilər. Onların bir qismi Gurgan boyunda əkinçilik edirdi. Şah Təhmasibin ölməsi nəticəsində baş verən daxili ixtilaf və çəkişmələr üzündən Astarabad bölgəsi səfəvilərin nəzarətindən çıxmışdı. Həmin dövrdə eymürlərin başçısı Əliyar bəyin bacarığı sayəsində yaxa türkmənlərinin digər qolları onunla hesablaşırdılar. Abbas hökmdar olanda çağatayların Astarabad bölgəsini də əllərinə keçirməmələri üçün eymür Əliyar bəyi xan ünvanı ilə Astarabad valisi təyin etdi.
Əliyar xan 1005-ci ildə (1596) öldü və Astarabad valiliyi onun oğlu Məhəmmədyara verildi. Ancaq oxlu türkmənləri onu tanımadılar və çarpışma zamanı hələ 20 yaşı olmayan bu gənci öldürdülər (1007/1598). Bu səbəbdən Şah Abbas Məhəmmədyarın qardaşı Qılınc bəyi Astarabada vali qoydu, ancaq o da oxluları ram edə bilmədi. Məcbur qalan Şah Abbas Qacar Ziyad xan oğlu Hüseyn xanı Astarabada vali göndərdi, özü də həmin il Gurgana gəldi. Bu bölgədə asayiş yaradan səfəvi hökmdarı geri qayıdanda eymür Qılınc xanı ailəsi və nökərləri ilə birlikdə paytaxta apardı. Eymürlər və salurların əyan-əşrəfi də Astarabad hakimi Hüseyn xanın məiyyətinə daxil oldular1. Hazırda Gürgan çayı sahilində eymürlərdən 200 evlik bir qrup yaşayır. Bunlar həmin eymürlərin qalıqlarıdır2.
19. ALA-YUNTLU
Bu boya aid XVI əsrdə 44 yer adına rast gəlinir3. Bunlardan başqa, həmin əsrdə xüsusilə Orta və Qərbi Anadoluda bəzi ala-yuntlu oymaqları nəzərə çarpır.
Dostları ilə paylaş: |