S o g‘ l o m l a sh t i r i sh ahamiyati deyilganda sof tabiiy unsurlar(musaffo
havo, toza suv, unumdor tuproq, bahavo o„rmon)ning va shifo beruvchi tabiiy modda
va jarayonlarning inson salomatligiga ijobiy ta‟siri tushuniladi. Bundan qariyib ming
yil avval yashab o„tgan buyuk o„tmishdoshimiz Abu Ali ibn Sino «Odamlar
salomatligi tashqi sharoit bilan chambarchas bog„langan» deganda tabiatni aynan shu
hususiyatini nazarda tutgan bo„lishiga shubxa qilmasa ham bo„ladi.
T a r b i ya v i y ahamiyati deyilganda sof xaqiqiy tabiatni kishilarda
oliyjanoblik, xushfe‟llik, bag„rikenglik, vatanparvarlik, ulug„vorlik, muloyimlik kabi
ahloqiy xislatlarni uyg„otish va shakllantirish hususiyatlari tushuniladi. Tabiat
quynida yoki tez-tez u bilan birga bo„lish insonlarning yoshidan qat‟iy nazar ularda
insoniy fazilatlarni kamol topishiga yordam beradi. Jamiyatda kuzatiladigan ruxiy
qashshoqlik, loqaydlik, qo„pollik, jaxldorlik, rahm-shafqatsizlik, vaxshiylik kabi
illatlarning avj olish sabablaridan biri ham kishilarni sun‟iy(texnogen) muhitga tushib
tabiatdan ajralib qolganliklaridandir.
Tabiatning
e s t e t i k ahamiyati beqiyosdir. Insondagi barcha go„zallik,
mukammallik, musiqa, tasviriy san‟at, kuy-navo xislari va ularga bo„lgan
extiyojlarining negizida tabiat yotadi. Tabiatdagi yam-yashil vodiylar, zilol suvli
buloq va soylar, purvikor tog„lar, bepoyon kengliklar, rang barang gullar, xushovoz
va chiroyli qushlar inson uchun faqat moddiy ne‟matlar manbaigina emas, balki
bitmas-tugalmas ijod, go„zallik, did va ruxiy quvvat manbaidirlar.
Ko„rinib turibdiki, inson ham jismonan, ham ruxan atrof-tabiiy muhit bilan
o„zviy bog„liq ekan. U tirik organizm sifatida o„z mavjudligini taminlash uchun
doimo tabiat bilan modda, energiya va axborot almashib turishga majburdir. Bu
degan so„z, inson tabiatni tarkibiy qismi sifatida u bilan birgalikda, uni ichida mavjud
bo„la oladi demakdir.
Insonning tabiatga ta‟siri boshqa faol bo„lmagan mavjudotlar (o„simlik va
hayvonot) ta‟siriga nisbatan faol va harakteri jixatdan tubdan farq qiladi. YA‟ni,
inson ongi tufayli tabiatni o„z extiyoji va maqsadiga muvofiq tarzda o„zgartirish va
moslashtirish imkoniyatiga ega. Tabiat bilan bo„ladigan munosabatlarda insonga
faollik va boshqa tirik mavjudotlar orasida etakchilik qilish xuquqini beruvchi omil