partilerde görevler almış bir İslâmcı Osmanlı âlimiydi. Cumhuriyet’ten
sonraki, kendi ifadesiyle ‘Yeni Said’ döneminde ise siyasetten uzaklaştı ve
kendisini ilmi-kültürel çalışmalara adadı. Yeni rejimle bazı konularda görüş
ayrılığı içinde olması dolayısıyla zorunlu ikamete tabi tutulduğu yerlerde,
Nur Risaleleri adı verilen kitaplarını yazmaya başladı. Bu eserlerinde dini
konuları, modern sorunları da dikkate alarak ele aldı. Özellikle gençleri etki-
leyen çağdaş ideolojilerden kaynaklanan imanî problemlere çözümler
üretmeye çalıştı. Bu bağlamda pozitif bilimlerin verilerinden geniş ölçüde
faydalandı.
Nur Risaleleri’ni okuyanlar ve oluşturdukları halkalarda bu kitapların
okutulması ve içindeki öğretilerin propagandası için çalışanlar kendilerini
‘Nur talebesi’ olarak adlandırdılar. Siyasette tarafsız kalmaya özen göster-
diler. Rejim karşıtlığı ithamıyla kanuni mağduriyete uğramamak için ihtiyatlı
ve tedbirli bir çalışma usulü takip ettiler. Bu çizgiyi izleyen cemaatler,
kültürel ıslahatçılığa uygun örnekleri teşkil etmektedirler.
Konumuzla ilgili daha geniş bilgi için Şerif Mardin’in Bediüzzaman Said Nursi
Olayı adlı kitabını okuyunuz.
