Microsoft Word +Islam Mezhepler Tarihi Yayin Nushasi MehmetAliBuyukkara +++
Yüklə 1,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Seyyid Kutub (1906–1966) radikal siyasal İslâmcılığın sembol ismi
olarak hatırlanmaktadır. Kahire’de yüksek öğretmen okulundan mezuniyetin- den sonra çeşitli edebiyat dergilerinde yazdığı şiir, hikaye ve romanlarıyla tanınmaya başlayan Kutub, hayatının ilk döneminde daha çok sol kesimlerle irtibattaydı. Eğitim araştırmaları yapmak için gönderildiği ABD’de fikri değişim yaşadı ve batılı ideolojilere cephe aldı. 1953 yılında İhvân-ı Müslimîn’e katıldı ve teşkilatın yayın dairesi başkanlığını üstlendi. 1954’de Mısır devlet başkanı Abdünnâsır’a karşı başarısız suikast girişiminden sorumlu tutulan İhvân yöneticileriyle birlikte tutuklandı ve on yıl hapis yattı. Bu sürede meşhur tefsiri Fî Zılâli’l-Kur’ân’ı yazmaya başladı. 1964’deki tahliyesinden sonra kaleme aldığı Yoldaki İşaretler (Me’âlim fî’t-Tarîk) adlı radikal İslâmcılığın rehber kitabı sayılan eserindeki fikirlerinden dolayı ve İhvân’ı canlandırma faaliyeti suçlamasıyla 1965’de tekrar tutuklandı ve idam cezasına çarptırıldı. Ceza, İslâm dünyasından gelen yoğun tepkilere rağmen1966 Ağustos’unda infaz edildi. Toplumlar, Kutub’a göre Müslüman ve câhilî olmak üzere ikiye ayrılır. Müslüman toplum sadece Allah’a kul olup hayatını O’nun hükümlerine göre düzenleyen insanların oluşturduğu toplumdur. Câhiliyye toplumu ise, İslâm 227 inancı, düşüncesi, hukuku, ahlakı ve davranış kurallarının hâkim olmadığı toplumdur. Bu toplumla mücadele, tebliğ ve cihat vasıtasıyla yapılır. Mücadeleyi yürütecek öncü bir cemaatin öncelikle oluşması gerekir. Bu cemaat, şirk ve küfrün tüm çeşitlerinden arınmış saf bir akide (tevhid) temelinde bir araya gelir ve mücadelesini ‘Rabbanî yöntem’ adı verilen, tüm peygamberlerin Kur’ân’da anlatılan mücadele yöntemini izleyerek gerçekleştirir. Bu yöntem, fedâkârca yürütülen, dünyevî beklentiler taşımayan, sadece Allah rızasını gözeten, en önemlisi, câhiliyye sistemiyle asla uzlaşmaya girmeyen bir mücadeleyi gerektirir. Kutub bu fikirleriyle Bennâ ve Mevdûdî’den önemli noktalarda ayrılmaktadır. Kutub muhatap olduğu toplumun cahiliyye olduğunu düşündüğünden, bu toplum tevhit akidesine boyun eğmeden yapılacak İslâmi hükümet talebinin bir oyalanma olduğunu düşünmekteydi. Yönetim şeklen değişse bile câhiliyyenin varlığını sürdüreceği kanaatindeydi. Kutub’un cahiliyye toplumu, dârü’l-İslâm, dârü’l-harb kavramlarını, Bennâ kullanmamıştı. Yine Bennâ’nın sömürgeciliğe karşı cihadı ile Kutub’un câhilî sisteme karşı cihadı farklı boyutlardaydı. Fakat kaldıkları cezaevlerinde şiddete maruz kalan İslâmcı mahkumların bir kısmı, psikolojik durumlarının da etkisiyle söz konusu ayırımcı kavramlara sempati duydular. Kutub’un kasdetmediği boyutlarda onun fikirlerini yorumladılar. Uzlaşmacılıkla suçladıkları İhvân’dan koptular. Şiddet yanlısı ve dışlamacı tutumlara sahip marjinal oluşumlara kaydılar. Bazısı câhilî saydığı toplumdan kendisini tamamen soyutladı. Camileri terkettiler. Okudukları okulları, çalıştıkları devlet memuriyetlerini bıraktılar. Bazıları bombalama, adam kaçırma ve suikast eylemleriyle gündeme geldi. Eğitimci Dr. Salih Seriyye’nin (ö. 1974) akademi hareketi, ziraat mühendisi Şükrî Mustafa’nın (ö. 1978) Tekfir ve’l-Hicre cemaati, elektrik mühendisi Abdüsselam Ferec’in (ö. 1982) ve tıp doktoru Eymen Zevâhirî’nin Cihad teşkilatları bu tür oluşumlardandır. 1979’daki İran İslâm devriminin, Şii müslümanların bir başarısı olmasına rağmen Sünnî kökenli radikal hareketlerde yarattığı heyecan ve coşku yad- sınamaz. Yine 1979–1988 yılları arasında Sovyet işgali karşısında Afganis- tan’da yürütülen ve kazanılan silahlı mücadelenin de aynı kesimlere belli bir özgüven kazandırdığı kesindir. Siyasal ıslahatçılık hakkında daha geniş bilgi için Alev Erkilet’in Ortadoğu’da Modernleşme ve İslâmi Hareketler adlı kitabını okuyunuz. Yüklə 1,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|