Bildirişlər 1. Fiziki qüsur şəxsiyyət qüsuru sayılmamalıdır. (Korlara, əlillərə, fiziki cəhətdən
qüsurlu insanlara hörmət göstərilməlidir.)
2. Əxlaq xarakterdən qaynaqlandıqda dəyərlidir. Başqalarının xoşuna gəlmək üçün
əxlaq nümayiş etdirmək əbəsdir. (Kor şəxs kimin üzünü turşutduğunu görmür və bu onu
narahat etmir.)
3. İslam təkəbbür və lovğalıq ruhiyyəsi ilə müxalifdir.
4. İnsanların zahiri görüntüsü əsasında mühakimə yürütmək olmaz. (Bəzən kor bir
şəxs gözləri sağlam şəxsdən münasib ola bilər.)
5. Cəmiyyətdə insanların diqqət ölçüsü fərqlidir. Bəziləri peyğəmbərin dəvəti ilə
paklanır, bəziləri öyüd-nəsihəti yalnız dinləyir.
6. Öyüd-nəsihət faydasız deyil və müəyyən təsir göstərir.
7. Əsas məsələ insanların var-dövləti yox, onların imanıdır.
8. Peyğəmbər insanları haqq yola zorla gətirməyə vəzifəli deyil. Onun işi yalnız
təbliğdir.
9. Ehtiyacsızlıq hissi məhkum olunur. Özünü ehtiyacsız sayan şəxs məzəmmət edilir.
10. Özünü ehtiyacsız və kamil sayan şəxs paklana bilmir.
11. Məhrum təbəqə İslama daha tez üz tutur.
12. Qəlbdəki qorxu zahiri təlaşlarla müşayiət olunmalıdır.
13. Peyğəmbərin hüzurunda olmaq və ya rəbbani ustaddan istifadə özünütərbiyənin
ən səmərəli yoludur.
14. Təbliğdə fəqiri varlıdan ayırmaq olmaz.
Ayə 11, 12, 13, 14, 15, 16: َه نِإ لاَك﴿ يِدْیَأَِب﴿﴾ٍةَر هَطُّم ٍةَعوُف ْر م﴿﴾ٍةَم رَكُّم ٍفُحُص يِف﴿﴾ُهَرَكَذ ءاَش نَمَف﴿﴾ٌةَرِكْذَت ا ﴾ٍة َر َرَب ٍماَرِك﴿﴾ٍة َرَفَس 1
“Qələm”, 4
2
“Hicr”, 88; “Şuəra”, 215
3
“Ali-İmran”, 159
201
“Belə deyil! Həqiqətən, bunlar öyüd-nəsihətdir; istəyən onu öyrənsin, ondan öyüd götürsün; o dəyərli, uca mərtəbəli, pak səhifələrdədir; səfirlərin əlində; böyük
