Bioloji xüsusiyyətləri. Noxuda nisbətən mərcimək istiliyi çox tələb edir. Onun toxumları 4-5
0
C-də cücərir. Cücərtilər yaz şaxtalarından (- 4-5
0
) əziyyət çəksələr də dözürlər. Çıxışlar alındıqdan
sonra orta gündəlik temperatur 17-18
0
C-dir, paxlaların yetişməsi üçün isə 19-20
0
C zəruridir.
Mərcimək nəmliyə az tələbkardır ona görə də quraqlığa yaxşı dözür. Dəndolma və yetişmə
fazasında artıq nəmlik təhlükəlidir. Ona görə ki, bitki çoxlu yaşıl kütlə əmələ gətirir ki, bu da
paxlaların əmələ gəlməsinə ziyandır.
Gilli və gillicəli əhənglə zəngin məsaməli torpaqları sevir. Turş torpaqlarda pis inkişaf edir.
Gec inkişaf etməsi və alçaq boylu olmasına görə vegetasiyanın əvvəlində alaq otlarından təmiz olan
sahələrə tələbkardır. Mərcimək uzun gün bitkisidir.
Azərbaycanda rayonlaşdırılmış sortları: Azər, Arzu.
Becərilmə texnologiyası. Mərcimək cərgəarası becərilən bitkidir. Səpin üçün onun iri
toxumlularını hektara 2,0-2,5 mln. ədəd, xırdatoxumlularını isə 2,8-3,0 mln. ədəd götürürlər.
Toxumların basdırılma dərinliyi 4-6 sm-ə bərabərdir.
Mərcimək əkinləri gülül bitkisi ilə zibilləndikdə əl ilə kətmənləmə aparmaq lazımdır, çünki,
onun yeyinti üçün dad keyfiyyəti aşağı düşür. Kətmənləməni səpindən 3-4 həftə sonra gülülün
çiçəkləməsi dövründə aparmaq lazımdır.
Hündür gövdəli mərciməyi iki mərhələdə yığırlar. Biçin paxlaların 50 %-i yetişdikdə aparılır.
Biçini bir qədər gecikdirdikdə nisbətən aşağı yarusda yerləşən qiymətli paxlaları itirmək təhlükəsi
yaranır. Mərcimək tez quruyur onu 1-2 günə döymək lazımdır. Döyməni gecikdirdikdə toxumlar
qonurlaşır və onun satış keyfiyyəti aşağı düşür.
Şəkil 22. Mərcimək:
1,2 – bitki inkişaf
etmiş cücərti və çıxış fazasında; 3 – budaq;
4 – çiçək; 5,6 –meyvələri və toxumları.
