46
Uluslararası Göç Hukuku
ve bu çekirdek haklardan hareketle diğer antlaşmalar
tarafından geliştirilmiştir (örn. Tüm Göçmen İşçiler
ve Aile Fertlerinin Korunmasına İlişkin Uluslararası
Sözleşme, 1990).
Ayrıca bkz. ‘medeni ve siyasi haklar’, ‘ekonomik, sosyal
ve kültürel haklar’, ‘temel insan hakları’, ‘kısıtlanamaz
insan hakları’, ‘azınlıkların korunması’, ‘egemenlik ’.
İnsan taciri (trafficker, human)
İnsan ticareti (trafficking in
persons)
İnsan ticareti mağduru (victim
of human trafficking)
İnsancıl hukuk (uluslararası)
(humanitarian law,
(international))
İnsan taciri (human trafficker)
İstismar amacıyla kandırma, fiziksel veya psikolojik
olarak zorlama suretiyle insanlardan ekonomik ya da
başka bir kâr edinmek amacıyla onların hareketini
sağlayan aracı kişi. Tacirin niyeti en baştan itibaren
(abinitio) kişiyi sömürerek bundan kâr veya avantaj
sağlamaktır.
Bkz. ‘sömürü’, ‘göçmen kaçakçısı’, ‘insan ticareti’, ‘insan
ticareti mağdur’.
‘Kuvvet kullanarak veya kuvvet kullanma tehdidiyle ya
da diğer bir biçimde zorlama, kaçırma, hile, aldatma,
gücünü kötüye kullanma ya da kişinin hassasiyetinden
yararlanma veya başkası üzerinde denetim yetkisi
olan kişilerin rızasını kazanmak için o kişiye veya
başkasına kazanç ya da çıkar sağlama yoluyla kişilerin
istismar amaçlı temini, bir yerden bir yere taşınması,
devredilmesi, barındırılması ya da teslim alınmasıdır.’
(Madde3(a), Organize Suçlarla Mücadeleye İlişkin
BM Sözleşmesine Ek İnsan Ticaretini, Özellikle Kadın
ve Çocuk Ticaretini Önleme, Durdurma ve
Cezalandırmaya İlişkin BM Protokolü, 2000.) İnsan
ticareti bir Devlet’in sınırları içinde gerçekleşebilir veya
sınır ötesi nitelikte olabilir.
Bkz. ‘varlıklara el koyulması’, ‘karbondioksit sensörü’,
‘zorlama’, ‘kandırma’, ‘sömürü/istismar’, ‘hile’, ‘organize
suç’, ‘Palermo Protokolleri’, ‘sensör’, ‘kaçakçılık’, ‘insan
taciri’, ‘insan ticareti mağdurları’, ‘çocuk işçiliğinin en
kötü şekilleri’.
İnsan ticareti suçuna maruz kalan her türlü gerçek kişi.
Ayrıca bkz. ‘insan taciri’ ve ‘insan ticareti’.
Tam anlamıyla, devletler hukukunda, savaş veya silahlı
çatışma zamanlarında özellikle bireylerin korunmasını
öngören kurallar. Daha genel anlamda, silahlı çatışma
hukuku ile eşanlamlıdır. 1949 tarihli dört Cenevre
Sözleşmesi ve 1977 tarihli iki Ek Protokol uluslararası
insancıl hukukunun temel kaynağını oluşturur.
Ayrıca bkz. ‘insani yardım’, ‘insancıl ilkeler’.
Bkz. ‘Tacir’.
|
