Lekin bu o‘rinda janjallashuvchi tomonlar uchun qanday yon
bosishlar ulaming asosiy maqsadga erishuviga olib kelishi,
qandaylari esa butun aw algi ishlarni yo‘qqa chiqarishi
mumkinligini aniq esda tutish kerak.
Raislik qiluvchi o ‘ziga berib qo'yilgan hokimiyatdan
foydalanib, so‘nggi kelishmovchiliklarni tartibga soladi va
tomonlarni murosaga olib keladi.
Nizoli
vaziyatni hal qilishga doir
umumiy tavsiyalar
quyidagilardan iborat bo‘lishi mumkin:
1. Nizo mavjudligini e’tirof qilish, ya’ni qarama-qarshi
maqsadlar mavjudligini, muxoliflar usullarining borligini
e ’tirof qilish, bu qatnashchilaming o ‘zini belgilab chiqish.
Amaliy jihatdan olganda, bu masalalami
hal qilish oson ish
emas. Biror xodimning qandaydir masalada nizoli holatda
ekanligini anglab etish va buni aytish ancha murakkabdir.
Ba’zan nizo ancha vaqgdan beri mavjud bo‘ladi, odamlar
bundan azoblanib yuradilar, uni ochiq e’tirof qilishmaydi,
har kim o ‘zi istagan
xulq-atvor shaklini tanlaydi, biri ikkin-
chisiga ta’sir etish yo‘llarini izlaydi, ammo birgalikda muho-
kama qilish va yuzaga kelgan vaziyatdan chiqish yo‘li sodir
bo‘lmaydi.
2. Muzokaralar olib borish mumkinligini aniqlash. Nizo
borligi va uni "yo‘l-yo‘lakay" hal qilish mumkin emashgi e’tirof
etilgach, muzokaralar olib borish mumkinligini va aynan
qanday muzokaralar bo‘lishi mumkinligini kelishib olish:
ulami vositachi bilanmi yoki usiz ham o ‘tkazish,
vositachi
kim bo‘lishi, u har ikki tomonni qanoatlantirishi kerakligi
kelishib olinadi.
3. Muzokaralar qanday o ‘tishini kelishib olish. Muzo
karalar qaerda, qachon va qanday boshlanishini aniqlab olish,
ya’ni muddatini, joyini, uni olib borish tadbirlarini, birgalik-
dagi faoliyatning boshlanish vaqtini
gaplashib olish lozim
bo‘ladi.
4. Nizo mavzusini tashkil etuvchi masalalar doirasini
aniqlash. Asosiy muammo birgalikda olib boriladigan faoliyatda
226
nizoning mavzusi nimadan iborat ekanligini aniqlab olishdir.
Mana shu bosqichning o ‘zida muammoga qanday yondashish
kerakligi ishlab chiqiladi, tom onlam ing nuqtayi nazarlari
aniqlanadi, kelishmovchilikning eng yuqori nuqgalari va
tomonlarni yaqinlashtirishning mumkin bo‘lgan nuqgalari
belgilab olinadi.
5. Qarorlar variantlarini ishlab chiqish.
Tomonlar birga-
likda ish olib borganda hal qilishning bir necha variantlarini
taklif qiladilar, ularga ketadigan chiqimlarni hisob-kitob
qiladilar, qanday oqibatlarga olib kelishi mumkinligini o‘ylab
oladilar.
6. Kelishilgan qaror qabul qilish. Tomonlar birgalikda
muhokama vaqtida va bir fikrga kelishlari
mumkinligi sharti
bilan bir qator variantlami qarab chiqqandan keyin bu umu
miy qarorni yozma ravishda: axborot, rezolyutsiya, ham
korlik haqidagi shartnoma va hokazolar tarzida taqdim etishlari
maqsadga muvofiqdir.
Alohida murakkab yoki mas’uliyatli sharoitlarda yozma
xujjatlar muzokaralaming har bir bosqichidan keyin to ‘zib
chiqiladi.
7. Qabul qilingan qarorni amalda ro‘yobga chiqarish. Agar
birgalikdagi harakatlar faqat ishlab chiqilgan va kelishib
olingan qarorni qabul qilish bilan tugasa-yu, keyin hech narsa
sodir bo‘lmasa va o ‘zgarmasa, bunday ahvol yanada kuchliroq
va davom etadigan nizolaming sababchisi bo‘lishi mumkin.
Bunda birinchi nizoni keltirib chiqargan sabablar yo‘qol-
magan, balki bajarib bo‘lmaydigan va’dalar
bilan yanada
kuchaytirilgan bo‘ladi. Takroriy muzokaralar o‘tkazish ancha
qiyinroq bo‘ladi.
Dostları ilə paylaş: