nizoning mavzusi nimadan iborat ekanligini aniqlab olishdir.
Mana shu bosqichning o ‘zida muammoga qanday yondashish
kerakligi ishlab chiqiladi, tom onlam ing nuqtayi nazarlari
aniqlanadi, kelishmovchilikning eng yuqori nuqgalari va
tomonlarni yaqinlashtirishning mumkin bo‘lgan nuqgalari
belgilab olinadi.
5. Qarorlar variantlarini ishlab chiqish. Tomonlar birga-
likda ish olib borganda hal qilishning bir necha variantlarini
taklif qiladilar, ularga ketadigan chiqimlarni hisob-kitob
qiladilar, qanday oqibatlarga olib kelishi mumkinligini o‘ylab
oladilar.
6. Kelishilgan qaror qabul qilish. Tomonlar birgalikda
muhokama vaqtida va bir fikrga kelishlari mumkinligi sharti
bilan bir qator variantlami qarab chiqqandan keyin bu umu
miy qarorni yozma ravishda: axborot, rezolyutsiya, ham
korlik haqidagi shartnoma va hokazolar tarzida taqdim etishlari
maqsadga muvofiqdir.
Alohida murakkab yoki mas’uliyatli sharoitlarda yozma
xujjatlar muzokaralaming har bir bosqichidan keyin to ‘zib
chiqiladi.
7. Qabul qilingan qarorni amalda ro‘yobga chiqarish. Agar
birgalikdagi harakatlar faqat ishlab chiqilgan va kelishib
olingan qarorni qabul qilish bilan tugasa-yu, keyin hech narsa
sodir bo‘lmasa va o ‘zgarmasa, bunday ahvol yanada kuchliroq
va davom etadigan nizolaming sababchisi bo‘lishi mumkin.
Bunda birinchi nizoni keltirib chiqargan sabablar yo‘qol-
magan, balki bajarib bo‘lmaydigan va’dalar bilan yanada
kuchaytirilgan bo‘ladi. Takroriy muzokaralar o‘tkazish ancha
qiyinroq bo‘ladi.
Dostları ilə paylaş: