sTatuimus Nequis impetratores li=
tera℟ nr̃a℟ / ad nos vel
ad fo℟ ecclesiasticũ recurrentes super cāis que
ad idem fo℟ de iure vel de antiqua consuetudi
ne ꝑtinere noscun{t$} / ꝑ se vel ꝑ aliũ ad desisten
dum vel in foro seculari de questionibus hmōi litigandum, per
eorundem iudicũ ecclesiasticorũ vel impetrantiũ aut litigantiũ
seu volentiũ litigare/aut propinquo℟ ipso℟ seu re℟ illorum seu
ecclesia℟ sua℟ etiā captionem/modisue alijs quibuscun cōpel
lat seu cōpelli faciat vel procuret: nec per se aliosue impediat,
quo minus coram iudicibus ecclesiasticisdelegatis seu ordinarijs
querelantes de causis que (vt premissum est) ad cognitionem
pertinent eorundem/possint libere iustitiam obtinere: nec ad pre
missa facienda det auxiliũ/consiliũ vel fauorem. Siquis vero
contra presumpserit, se ip̃o facto excōicationi nouerit subiacere.
A qua nisi tam iudici cuius cognitio fuerit impedita vel iuris=
dictio vsurpata/ꝗ̈ ꝑti que in prosequutione sui iuris turbata fue
rit, de iniuria/damnis/expensis & interesse / prius per eundem
fuerit integre satisfactum/nullatenus absoluatur. Bonifa. extra
de immu. ecc. quoniam. li. vi.
Canonis Istius materia est sacrilegium quo offendi{t$}
libertas ecclesiastica quo ad opus iudiciale.<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 85
<-P>Et quo ad personas vniuersalis est. Quo ad actiones vero con=
tinet actiones principales quattuor. Prima est cōpellere: secunda
compelli facere: tertia compelli procurare: quarta ꝑ se vel alios
impedire. Accessorias vero tres: scilicet ad predicta facienda con
sulere/auxiliari/fauere. Et bene nota ꝙ canon iste nō arctatur
ad curiam romanam, sed fouet libertatem ecclesiastici fori in
quacũ diocesi. Et est ep̃alis premissa satisfactione. pro quanto
tamen quis apostolicas literas impediret contra processum cene
domini, esset papalis: vt patet superius in censuris contra sacrile
gia in sedem apostolicam.
¶ In grauantes illos qui in ipsos aut alios sententiam excōi
cationis/suspensionis vel interdicti ꝓtulerũt etc. Ca. xxxvi.
QVicunqʒ Pro eo ꝙ in reges/ princi
pes & barones/ nobiles et
balliuos vel quoslibet ministros eorũ aut quos=
cũ alios, excōis/ suspensionis siue interdictisen
tentia fuerit promulgata, licentiā alicui dederint
occidendi/capiendi seu alias in personis aut in bonis suis velsuo
rum grauandi eos qui tales sententias protulerunt/siue quorum
sunt occasione prolate / vel easdem sententias obseruantes/seu
taliter excōicatis cōicare nolentes: nisi licentiam ipsam re integra
reuocauerint, vel si ad bono℟ captionem occasione ipsius licen
tie sit processum/nisi bona ipsa fuerint in fra septem die℟ spatiũ
restituta/aut satisfactio pro ipsis impensa: eoipso snĩam excōmu
nicationis incurrāt. Eadem quo sint snĩa innodati omnes qui
ausi fuerint p̃dicta lnĩa data vti, vel aliquid p̃missorum ad que
committenda dari licentiam prohibuimus / alias cōmittere suo
motu. Qui autem in eadem sententia permanserint duorum
mensium spatio, ex tunc ab ea non possint/nisi per sedẽ aposto
licam absolutionis bñficium obtinere. Gre. x. de sen. excom. qui
cun. li. vi.
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
Canonis Istius materia est sacrilegiũ quo offenditur
ecclesiastica libertas quantũ ad opus promul
gandi & exequẽdi censuras ecclesiasticas. Et quo ad ꝑsonas est
vłis. Quo ad actiōes/punit tres actiones gñales. Prima est dare
licentiā trium actionũ: scilicet occidendi/capiendi seu alias gra=
uandi tā in ꝑsonis ꝗ̈ in bonis suis vel suo℟. Secũda est vti dicta
lñia data ad aliquid dictorũ. Tertia est committere aliquid triũ
dicto℟: scilicet occidere/capere vel alias grauare &c. motu suo,
hoc est non propter licentiam datam ab alio.
¶ Vbi pro clariori perceptione nota primo, ꝙ canon iste primo
punit dantes alicui lñiam occidendi/vel capiendi/ vel grauandi
quattuor gña ꝑsona℟ (.s. vel iudices/vel ꝑtẽ/ vel obseq̃ntes/vel
vitantes) nisi alte℟ duo℟ faciāt: hoc est vel ꝙ re integra lñiam
reuocent, vel si res non est integra quo ad captionẽ bonorũ / ꝙ
restō aut satisfactio bono℟ in fra septẽ die℟ spatiũ subsequatur.
Vnde seꝗtur ꝙ ꝗ̈diu res est integra, nunꝗ̈ qui lñiam hanc dedit
est excōicatus: quia adhuc pendet tẽpus reuocandi, & pōt reuo
cando re integra/p̃seruare se ab excōicatione immunẽ. Oportet
ergo licentiam hr̃e effectũ/vt sit locus canoni. & quo ad vnũ
effectũ (.s. captionẽ bono℟) benignitas huius canonis ꝓrogat
adhuc tempus septẽ dierum post dictum effectum, in quo possit
restituendo vel satisfaciendo preseruare se ab excōicatione. In
ceteris vero effectibus ipso facto est excōicatus qui dedit lñiam
qñ effectus est subsequutus: puta qñ capta vel occisa est ꝑsona
propter licentiā datā. Nota secũdo ꝙ nullus proprie in ꝑsona
vel bonis suis vel suo℟ graua{t$} qui iuste pati{t$}: ac ꝑ hoc graua
men iniustũ oportet esse si grauamen est. Nota tertio / ꝙ quia
canon iste fauorahilis est, ideo appellatione suorum omnes qui
quomōlibet vt sui grauati sunt veniunt, quacũ relatione remo
tissima sintsui. Ne. n. debet minor esse protectio huius canonis
ꝗ̈ extendatur impietas offendentium. Et est in fra duos menses
ep̃alis, postea papalis: vt in litera dicitur.
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 86
¶ In dominos temporales/suis subditis ne personis ecclesia
sticis vendant/emant/coquant/molant/aut alia obsequia ex
hibeant interdicentes. Ca. xxxvij.
Dostları ilə paylaş: |