Summa caietana de pctis Et noui testamẽti iẽtacula



Yüklə 5,7 Mb.
səhifə42/100
tarix14.08.2018
ölçüsü5,7 Mb.
#70988
1   ...   38   39   40   41   42   43   44   45   ...   100
sTatuimus Nequis impetratores li=

tera℟ nr̃a℟ / ad nos vel

ad fo℟ ecclesiasticũ recurrentes super cāis que

ad idem fo℟ de iure vel de antiqua consuetudi

ne ꝑtinere noscun{t$} / ꝑ se vel ꝑ aliũ ad desisten

dum vel in foro seculari de questionibus hmōi litigandum, per

eorundem iudicũ ecclesiasticorũ vel impetrantiũ aut litigantiũ

seu volentiũ litigare/aut propinquo℟ ipso℟ seu re℟ illorum seu

ecclesia℟ sua℟ etiā captionem/modisue alijs quibuscun cōpel

lat seu cōpelli faciat vel procuret: nec per se aliosue impediat,

quo minus coram iudicibus ecclesiasticisdelegatis seu ordinarijs

querelantes de causis que (vt premissum est) ad cognitionem

pertinent eorundem/possint libere iustitiam obtinere: nec ad pre

missa facienda det auxiliũ/consiliũ vel fauorem.Siquis vero

contra presumpserit, se ip̃o facto excōicationi nouerit subiacere.

A qua nisi tam iudici cuius cognitio fuerit impedita vel iuris=

dictio vsurpata/ꝗ̈ ꝑti que in prosequutione sui iuris turbata fue

rit, de iniuria/damnis/expensis & interesse / prius per eundem

fuerit integre satisfactum/nullatenus absoluatur. Bonifa. extra

de immu. ecc. quoniam. li. vi.

Canonis Istius materia est sacrilegium quo offendi{t$}

libertas ecclesiastica quo ad opus iudiciale.<-P>

@@0@

@@1@Excōmunicatio. 85

<-P>Et quo ad personas vniuersalis est. Quo ad actiones vero con=

tinet actiones principales quattuor. Prima est cōpellere: secunda

compelli facere: tertia compelli procurare: quarta ꝑ se vel alios

impedire. Accessorias vero tres: scilicet ad predicta facienda con

sulere/auxiliari/fauere.Et bene nota ꝙ canon iste nō arctatur

ad curiam romanam, sed fouet libertatem ecclesiastici fori in

quacũ diocesi. Et est ep̃alis premissa satisfactione. pro quanto

tamen quis apostolicas literas impediret contra processum cene

domini, esset papalis: vt patet superius in censuris contra sacrile

gia in sedem apostolicam.

In grauantes illos qui in ipsos aut alios sententiam excōi



cationis/suspensionis vel interdicti ꝓtulerũt etc. Ca. xxxvi.

QVicunqʒ Pro eo ꝙ in reges/ princi

pes & barones/ nobiles et

balliuos vel quoslibet ministros eorũ aut quos=

cũ alios, excōis/ suspensionis siue interdictisen

tentia fuerit promulgata, licentiā alicui dederint

occidendi/capiendi seu alias in personis aut in bonis suis velsuo

rum grauandi eos qui tales sententias protulerunt/siue quorum

sunt occasione prolate / vel easdem sententias obseruantes/seu

taliter excōicatis cōicare nolentes: nisi licentiam ipsam re integra

reuocauerint, vel si ad bono℟ captionem occasione ipsius licen

tie sit processum/nisi bona ipsa fuerint in fra septem die℟ spatiũ

restituta/aut satisfactio pro ipsis impensa: eoipso snĩam excōmu

nicationis incurrāt. Eadem quo sint snĩa innodati omnes qui

ausi fuerint p̃dicta lnĩa data vti, vel aliquid p̃missorum ad que

committenda dari licentiam prohibuimus / alias cōmittere suo

motu. Qui autem in eadem sententia permanserint duorum

mensium spatio, ex tunc ab ea non possint/nisi per sedẽ aposto

licam absolutionis bñficium obtinere. Gre. x. de sen. excom. qui

cun. li. vi.

@@0@

@@1@Excōmunicatio.


Canonis Istius materia est sacrilegiũ quo offenditur

ecclesiastica libertas quantũ ad opus promul

gandi & exequẽdi censuras ecclesiasticas. Et quo ad ꝑsonas est

vłis. Quo ad actiōes/punit tres actiones gñales. Prima est dare

licentiā trium actionũ: scilicet occidendi/capiendi seu alias gra=

uandi tā in ꝑsonis ꝗ̈ in bonis suis vel suo℟. Secũda est vti dicta

lñia data ad aliquid dictorũ. Tertia est committere aliquid triũ

dicto℟: scilicet occidere/capere vel alias grauare &c. motu suo,

hoc est non propter licentiam datam ab alio.

Vbi pro clariori perceptione nota primo, ꝙ canon iste primo



punit dantes alicui lñiam occidendi/vel capiendi/ vel grauandi

quattuor gña ꝑsona℟ (.s. vel iudices/vel ꝑtẽ/ vel obseq̃ntes/vel

vitantes) nisi alte℟ duo℟ faciāt: hoc est vel ꝙ re integra lñiam

reuocent, vel si res non est integra quo ad captionẽ bonorũ / ꝙ

restō aut satisfactio bono℟ in fra septẽ die℟ spatiũ subsequatur.

Vnde seꝗtur ꝙ ꝗ̈diu res est integra, nunꝗ̈ qui lñiam hanc dedit

est excōicatus: quia adhuc pendet tẽpus reuocandi, & pōt reuo

cando re integra/p̃seruare se ab excōicatione immunẽ. Oportet

ergo licentiam hr̃e effectũ/vt sit locus canoni. & quo ad vnũ

effectũ (.s. captionẽ bono℟) benignitas huius canonis ꝓrogat

adhuc tempus septẽ dierum post dictum effectum, in quo possit

restituendo vel satisfaciendo preseruare se ab excōicatione. In

ceteris vero effectibus ipso facto est excōicatus qui dedit lñiam

qñ effectus est subsequutus: puta qñ capta vel occisa est ꝑsona

propter licentiā datā.Nota secũdo ꝙ nullus proprie in ꝑsona

vel bonis suis vel suo℟ graua{t$} qui iuste pati{t$}: ac ꝑ hoc graua

men iniustũ oportet esse si grauamen est.Nota tertio / ꝙ quia

canon iste fauorahilis est, ideo appellatione suorum omnes qui

quomōlibet vt sui grauati sunt veniunt, quacũ relatione remo

tissima sintsui. Ne. n. debet minor esse protectio huius canonis

ꝗ̈ extendatur impietas offendentium. Et est in fra duos menses

ep̃alis, postea papalis: vt in litera dicitur.

@@0@

@@1@Excōmunicatio. 86

In dominos temporales/suis subditis ne personis ecclesia



sticis vendant/emant/coquant/molant/aut alia obsequia ex

hibeant interdicentes. Ca. xxxvij.


Yüklə 5,7 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   38   39   40   41   42   43   44   45   ...   100




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin