BAĞIMSIZ İSİMLER
1.MEHMET AKİF ERSOY
İstiklal Marşı şairi veya İslam şairi gibi sıfatları olan yazar, şiirlerinde manzumeci, didaktik bir güzellik taşır. Kendine özgü kafiye anlayışı, aruzu kusursuz kullanması, manzume yazması onun ayırıcı özelliğidir.
O, toplumcu bir anlayışla şiirlerini yazdı; şiirlerinde realizmi izledi. Eserlerinde kahramanlıklar, milli ve dini duyarlılıklar, destansı, öğüt verici üslup, içtenlik ve ince mizah önemli yanlardır.
Şiiri düzyazıya yaklaştırarak manzum öykücülükte Fikret’in açtığı yolu genişletmiştir. Küfe, Mahalle Kahvesi, Seyfi Baba, Kocakarı ile Ömer gibi sevilerek okunan manzumelerinde mesnevi nazım biçiminden yararlanmıştır.
Yoksul-yoksun insanlar, bunalım ve savaş yıllarının sefaleti, İslam ve Türk dünyasının sorumluluk duygusundan uzaklığı, çalışmak gerektiği, geçmişe saygı ve ondan ibret alınması gereği onun sıkça işlediği temalardır.
Şairin az da olsa lirik şiirleri de vardır; fakat o daha çok epik, didaktik ve manzumeci(dramatik) bir anlayışı benimsemiştir.
Şiirlerini Safahat adı altında toplamıştır, 7 bölümdür:
1.Safahat
|
Osmanlı toplumunun meşrutiyet yılları anlatılır.
|
|
Dostları ilə paylaş: |
