«Mürid» (ﺍﻟﻤﺭﻳﺪ) başlanğıcı sağlam olan, yolu qət edənlərin arasına qoşulan, iradə saflığına sadiqlərin qəlblərinin şahidlik etdiyi, hələ hal və məqamlara çatmayan və bu yolda hələ öz iradəsi qalandır.
«Murad» (ﺍﻟﻤﺭﺍﺪ) iradəsi artıq qalmayan arifdir; o artıq nəhayətlərə çatan, hallardan, məqamlardan, məqsədlərdən, iradələrdən keçmişdir. O, istənəndir (muraddır), istədiyi şeyi Onunla istəyir, ancaq Onun istədiyini istəyir.
«Vəcd» (ﺍﻟﻭﺟﺪ) qəlblərin itirdikləri zikr saflığına rast gəlməsidir.
«Təvacüd» (ﺍﻟﺗﻭﺍﺟﺪ) (özünü vəcdə gəlmiş kimi göstərmək) və «təsakur» (ﺍﻟﺗﺴﺎﻜﺭ) (özünü sərxoş olmuş kimi göstərmək) mənaca yaxındırlar. Bu, qulun öz istəyi ilə vəcd və sərxoşluq halına çatmasıdır. Onun qayğısı vəcd və səkr (sərxoş) əhlindən olan sadiqlərə oxşamaqdır.
«Vaxt» (ﺍﻟﻭﺧﺕ) keçmiş və gələcək arasında olandır. Cüneyd deyir: «Vaxt əzizdir, ötərsə, dərk edilməz», yəni sənin keçmiş və gələcək nəfəsin arasındakı nəfəsini və vaxtını Allahın zikri olmadan ötürsən, bir daha ona çata bilməzsən.
