Üst Akıl İngiliz Derin Devletinin İçyüzü Cilt

İngiliz Derin Devletinin Sömürge İmparatorluğu

İrlanda

İngilizler ile İrlandalıların etnik kökenleri farklıdır. İngilizler, Anglosakson kökenli; İrlandalılar ise Kelt kökenlidir. Keltler, Britanya adalarının tarihindeki en eski yerli halktır. Anglosaksonlar ise Germenlere bağlı bir halktır ve Britanya adasına 5. yüzyıldan sonra göç etmeye başlamışlardır.¹²³ Bu göç ile birlikte Anglosaksonlar, Keltler üzerinde hakimiyet kurmaya başlamışlardır. Yani İrlandalılar, adanın en eski yerleşimcileri olmasına rağmen, İngilizlerin ilk sömürgesidir. Buna rağmen İrlanda, diğer kolonilerin 1880'lere doğru kazandığı haklara en son kavuşmuştur.¹²⁴

İngilizler adaya geldiklerinde Britanya'nın yerli dili olan Gaelic'i benimsememiş, yerine daha sonra İngilizce olacak olan Anglosaksonca'yı kullanmışlardır.¹²⁵ İrlandalılar ise büyük ölçüde dillerini ve kimliklerini korumuşlardır. İngiliz derin devleti, bu nedenle İrlandalıları ilk baştan beri hasım olarak görmüştür.

İngilizlerin çoğu Protestan, İrlandalıların çoğu Katolik'tir; dolayısıyla bu iki milletin sadece soyları ve dilleri değil, mezhepleri de başkadır.¹²⁶

İngiliz derin devleti için, kendi dininin hakimiyetine alamadığı bir topluluğun varlığı daima sorun teşkil etmiştir. Kuşkusuz İngiliz derin devleti için bu konu, kendi dinini kutsal görmesinden çok, bir topluluğu her bakımdan hakimiyeti altına alması anlamında önemlidir. İngiliz derin devleti için "Protestan olmak", bir dinden çok, sözde "üstün ırkı" temsil etmektedir.

Evrim teorisinin yaygınlaştırılması ile ırkçılığın zirve yaptığı dönemde, bu aşağı görme politikası son derece artmıştır; öyle ki, İngiliz derin devletinin telkini ile İrlandalılar sözde "beyaz maymunlar" olarak tanımlanmışlardır. (İrlanda ırkını tenzih ederiz)

Özellikle 16. ve 17. yüzyıllarda İngiltere Krallığı, İrlanda plantasyonlarına el koymuş ve bu bölgelere İngiliz yerleşimciler yerleştirilmiştir. (Plantasyonlar, bir bölgedeki çiftlik sahibinin mutlak egemenliğinde yönetilen, köle işçilerin çalıştırıldığı ekonomik ve siyasi kurumlardır.) Artık bu tarihten sonra İrlanda plantasyonlarında İrlandalılar serf olarak, yani bir nevi köle olarak çalıştırılmaya başlanmıştır. Bir başka deyişle İrlandalılar, kendi topraklarında köle konumuna getirilmişlerdir.

Plantasyonlar, 18. yüzyılda bitse de İrlandalıların kölelik döneminden beri gelen fakirlikleri sona ermemiştir. İngiliz derin devleti, plantasyon düzeni bitmeye başlarken, yani 17. yüzyıldan itibaren, bu bölgelerde Protestan bir yönetici sınıf oluşturmuşlardır. Yüzyıllarca köle olarak kalmış olan Katolik İrlandalılar ise, İngiliz derin devletinin bu uygulamaları neticesinde toplumun en alt sınıfı haline getirilmişlerdir.

İrlandalılar, 1829 yılında, üzerlerindeki kısıtlamaların büyük ölçüde kaldırıldığı "Emancipation Act" Serbesti Yasası yürürlüğe girene kadar Birleşik Krallık içinde ikinci sınıf insan muamelesi görmüşlerdir. Toprak edinememiş, okul açamamış ve Parlamento'ya girememişlerdir. Kısacası Birleşik Krallık, İrlandalıların öz toprakları olmasına rağmen, burada onlara tamamen sömürge vatandaşı muamelesi yapılmıştır. Yasadan sonra ülke içindeki ekonomik sınıflar bir anda değişmemiştir. İrlanda halkı, zengin İngiliz toprak sahiplerinin işçileri olarak yoksul bir biçimde yaşamaya devam etmiştir.