Allah-təalanın həzrət Musaya dördüncü tövsiyəsi budur ki, insan öz dininə münasibətdə hətta övladına etimad göstərməsin. Yalnız xeyir işlər görən, salehlərlə dost olan övlad istisnadır. Dini düzgün anlamaq üçün ilk növbədə düşüncədəki vəsvəsələrlə mübarizə aparmaq lazım gəlir. O bu yolla yəqinlik əldə etməlidir. Dini hökmləri qavramaq və mövzuları müəyyənləşdirmək üçün yetərincə araşdırma aparmalı, şərti dəlillər tapmalıdır. Bu işdə başqalarına etimad etməməyə çalışmaq lazımdır. Qəti fikrə gələ bilmədikdə təbii ki, başqaları ilə məşvərətə ehtiyac yaranır. Belə məqamda insan başqalarının baxışlarından istifadə etməklə öz mövqeyini müəyyənləşdirir. Əlbəttə ki, belə məqamlarda xeyirxah insanlarla məsləhətləşməyə səy göstərilir. Ata və övladlar insana ən yaxın fərdlərdir. Onların elmi və əxlaqi səlahiyyəti olduqda başqalarından daha önəmlidirlər. Övladın başqa saleh insanları sevməsi onun özünün salehliyini göstərir. Amma bir qrup xeyirxah insanı dost bilib Allahı nəzərə almayan və öz səliqəsi əsasında əməl edən şəxslə məsləhətləşmək olmaz. Məsləhət üçün tərəf saxlamadan haqqa əsaslananlar daha layiqlidirlər. Bəli, öz ziddinə olsa belə haqqı dəstəkləyən insanlar var. Amma xeyirxah insanları sevdiyi halda öz istəklərinə üstünlük verənlərlə məsləhətdən çəkinmək lazımdır. Belələri ilahi məntiqə sığmayan fikirlərini daha üstün tuta bilərlər.
