Kazak böRÜ Karaçay Türklerinin azatlık şairi Bİlal laypan`
Yüklə 0,58 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 29. 07. 1996 Yazılıkaya-Türkiye TABİAT
- ALLAHHA EMANET OL HALKIM
- ALLAHA EMANET OL KARACAY-MALKAR
- SEVİNCİM DE KAYGIM DA KAFKAS
- AZLIK YENİLGİYE SEBEP DEĞİL
| BİLAL LAYPAN KAZAK BÖRÜ (Karaçay Türklerinin azatlık şairi BİLAL LAYPAN`dan seçme şiirler)* Türkiye Türkçesine aktaran: SILPAĞARLANI YILMAZ NEVRUZ yilmaznevruz@ttmail.com *Наr nazmunu atını tübünde kaydan alınıb köçürülgenı beriledi. Söz üçün: 6-159 (6-çı tom, 159-çu bet. Laypanlanı Bılal. Çıgarmalarını karaçay tılde 10-tomlugu. Moskva – Teyrı – 1993-1998 cılla). Бу назмула Лайпанланы Билалны 10-томлукъ Чыгъармаларыны 8-чи томунда, «Ас-Алан» журналны 9-чу номеринде басмаланнгандыла. Ары дери да Тюркде «Birleşik Kafkasya» дергиде, Эресейде да «Юйге игилик» газетде ууакъ-ууакъ чыгъа тургъандыла.
(6-159)
Batırbeklerden o kızı kaçırmak için. Yazılıkaya'nın tepesine çıkıp "Sensin yazgım" diye haykırmak için.
Oluverseydi keşki başlanıp bizden, Eskişehirden Karaçayşehir'e Gidelim dersem "evet" der misin sen ? Gökte ak bulutlar güneşten kızarmış gibi Senden kızardılar gönüller, umutlar. Bulut ne ki, sürüp götürdü onları rüzgâr, Seni ben ömrümce unutmam zinhar. Sen güzelliğinle, oyununla oldun O gün NART Toy'un biykesi, hanımı. Taşlaşan kalbimi erittin de bıraktın, Çıkarıp verecek gibi oldum canımı. Bir söz söylemeye cesaret edemedim, Bir düş gibi, melek gibi kaldın belleğimde. İkinci kere gördüm ben seni Eskişehir'in hastanesinde. Oy hekim kız, oy dağlı kız, Tedavi et, kalbimin yarasını. Biz kopmaz gibi güçlü bağlayalım Kafkasya ile Türkiye'nin arasını. 29. 07. 1996 Yazılıkaya-Türkiye TABİAT (7-52)
Irmakların hızlı akışı,berraklığı, Dağların yüksekliği, aklığı. Yerle göğün birleştiği yer, Allah'ın insanla söyleştiği yer. Gök ile yer,can ile beden. Kış ile yaz. Ak ile yeşil. Bir birlerine uyan yer.
(4-51)
izini kalblere gömerek. Gidiyor gülümseyip uzaklara, İnsanlığımıza güvenerek.
Ağaçlar onu fısıldaşıyor. Kalbimin içinden geçiyor, Meral endamı titreşiyor. Tüm sokak bakıyor ona, Güzellik dediğin olur böyle. Bem beyaz açıyor ağaçlar Umutlar gibi yüreklerde. Güzel kız sokakta yürüyor, Güzel sözler konuşuyor. Sokak da güzelleşiyor, Güzel kız sokakta yürüyor. ÇAĞIRIYOR GÖZLERİN (4-52)
Bugünle yarının birleştiği yere. Sıcak kalblerimizi çevirelim Sevgi dağından esen yellere.
Düşünceden, kaygıdan azat bir yere. Çağırıyor beni gözlerin Serin iklimli, kuytu bir yere. Çağırıyor beni gözlerin Gökle yerin buluştuğu yere. Titreşiyor gölün suları Hissedip elmaların olduğunu. Çağırıyor beni gözlerin Tünle düşün karıştığı bir yere. Yol, Samanyolu gibi harika, Genç kısrak kişniyor aygıra. ZAFERE KADAR SABRET (7-173)
Savaş, sürgün, açlık. En güzel nasip özgürlükse, Ona kanat: güzellik, gençlik. Ama o da kaldı uzakta, İzden, yaradan doldu yürek. Evvelce benzerdim taşa, fidana, Şimdi oldum taş ile ağaç.
Yalana izin vermeyen Kur'an. Başlığım, yamçım, gençliğim, canım Azatlık isteyen halkıma kurban. Ama halkım azatlık istemeyip Kendini bırakmışsa içkiye, işrete, Artık giderim ben asker olup Azatlık için vuruşan Çeçen'e. Benim halkıma da irkilip Kıyam edecek kutsal zaman gelir. O vakit Çeçenler de gelir, Bizim azatlığımız için savaşır, ölür. Halkımıza atılan kurşunu Göğsümüzü siper edip tutarız. Birleşen Kafkas'ın bayrağını Dağ Cumhuriyetinin yönderine asarız. "Kadın er için, er el için yaşar,ölür" diye, söylenirdi söz. Böyle günde bilinir kimin ne olduğu, Ey kalbim, zamansız çatlama, sabret! Tuzak, yaşam değil, zafer uzak değil, Ey kalbim, zafere kadar sabret, yaşa ! ALLAHHA EMANET OL HALKIM (7 – 183) Yerin yüksekliğidir dağlar, Onun aklığı, paklığıdır dağlar. Dağlardadır en berrak sular, Dağlardadır en güzel kızlar. Ben dağlara dönüp ediyorum niyaz, Sen yerdesin, göktesin, yürektesin Kafkas, Ben sende doğmadığıma üzgünüm Kafkas, Ben sende oturmadığıma dertliyim Kafkas. Yanıyor, pişiyor bu baş ile yürek! Ullu Karaçay! Oy, o taş ile ağaç, Sizsiniz dağlıya ilk sure Elham, Sizde olsam, inerdi bana gökten ilham. Balıklar bile denizden çıkıp Irmak boyu giderler yumurta atmaya. Ben de yurduma dönmeden kalmam, Teberdi ile Arhız'a doya doya bakmaya. Ebedi hasretim Karaçay-Koban, Nerde olsam da canım size kurban. Dalga alıp atmış gibi balığı kenara, Yazgım attı beni yurttan uzağa. Kalblerimizi özlem, sevgi tarar, Atayurdumuz Kafkas'a gözümüz bakar. Günden güne tükenip, azalıp gideriz, Vuslat ümidinden uzaklaşıp gideriz. Burada doğup büyüyen nesiller, Yaşamazlar bizim gibi özlem duyarak. Karaçay onlara, bizim anlattığımız masal, Araları anlatılmaz derecede ırak Bizim bildiğimiz gibi durmuyordur Karaçay, Olsa da, eskisi gibi doğuyordur güneş, ay. Dağlar da eskisi gibi ağarıp dikiliyordur, Sular gülümseyip, şarıldayıp iniyordur. Karaçaylı karaçayca konuşuyordur, Karaçay erkeği ev yapmaya çalışıyordur, Karaçay kadını yün işleyip duruyordur, Çocuklar her zamanki gibi okuldadır, Anneleri de onların telaşındadır.
Ah bu anılar, canımı çekip alıyor bedenim, Elden geleni yapalım, yine de biz, Nerede olsa da, değeri yok gurbutte ölenin. Dağlar, dağlılar, Karaçay, Kafkas! Hayır, bu yücelik kimseye boyun eğmez . Ama hedeftir yine, işgalcinin ilgisine, Emanet ol halkım, Allahın kendisine. PETÖFİ ŞANDOR (7-187)
Candar Petöfi kardeşimdir benim, Macar kardeşimdir Sandor Petöfi, Macar sırdaşımdır Candar Petöfi.
Şaire başka yol olmadığını bilen, Candar Petöfi, Sandor Petöfi.
Yağımız da birdir bizim. Yazdıklarımızın benzerliği gibi Yazgılarımız da benzeyip gidiyor. ALLAH'A EMANET OL KARACAY-MALKAR (7-119)
Gaflet uykusundan uyandırdı beni. Yaşlı, genç hepsi namaza durdu, Müsliman halk utandırdı beni.
Gel burada camileri gör. Ezan sesi öyle geliyor ki insana, Sanki göklerden nur yağıyor. Türk denizine akmazsa Dağ suyu, Kuruyup çekileceğini anladım. "Allahım","maneviyatım" diye Dünyayı yeniden araladım. Türkiye'de olsan da, Kafkas'da dursan'da, Kendi evindesin, ürken ürksün. Türk dünyasının zirvesindensin, Kafkaslardan gelen Türksün. Türkün göbeği Istanbul ise, Türkün başı - Karaçay-Malkar. Bengüdağ’ın tepesinde ezan okunursa, Avrupayı bırakın, tüm dünya anlar. Ben Türküm, Dağlıyım, Alanım, Elhamdülillah, müslimanım. Yaşamamın şart olduğunu anladım: Allah yolunda, elde Kur'anım. Ama Allah bizi yarattı, Dil-yurt verip kavimlere bölerek. İşte bunun için çalışacağım ben, Bunları canımdan üstün görerek. Dinim, dilim, halkım, yurdum, Sizi koruyabilirsem bana ölüm yok. Karaçay-Malkar - dileğim, şarkım - Esen ol. Bundan başka arzum yok. Öz başıma istemem ne yer ne yar. Allah'a emanet ol Karaçay-Malkar. BİZDEN NE KALACAK ? (4-75)
Atalardan ata yurdu kaldı, Güzel tabiyat, dinçlik kaldı, Kan-can duruluğu kaldı, Azatlık, özgürlük kaldı, Birlik kaldı, devlet kaldı.
(4-75)
Ana dili kalır. Atalar gitsi de Ata yurdu kalır. Dünya sırayla. Bizimkisi sabır.
Dağlı halk, Alanyurt ! ÇEÇEN BÖRÜ (7 – 8)
Düşman girdi Çeçen`e. Ateş kusup azat halka Diş biliyor özgürlüğüne. Ama burnunu çarpıp kayaya, Kan kusarak döndü arkaya.
Köle olur mu göz göre. Çeçen halkı zaten, Azattır hilkatten. Ne ölünün körü vardı, Söyle Rusya Çeçen' de? İki başlı kuşunu Tut kendinde, içinde! Senin bildiğin hep doymazlık, Haset ve zorbalık, gecede günde. Ne ölünün körü kalmıştı, Söyle Rusya, Çeçen`de? Kötü niyetli inançsız devlet, Kıtaldir senin günün gecen. Allah'ın yarattığı halk değil mi ? Söyle Rusya, bizim Çeçen ? Söyle, sana buyun eğmeye Mecbur mudur o, neden ? Ama o, senin gibi İblise Karşı duran bir çelik beden. Allah'a inanan bir millete Küçük de denmez, az da denmez, Güçsüz, yardımsız da denmez, Böylesi yenilip düşmez zillete. Şunu anlamalısın Rusya : Çok kalabalık, kof kalabalık! Ayılıp bakarsan görürsün Hiç saygınlığın kalmadı artık. Senin hilkat garibi kuşundan Daha aşağı değil, ÇEÇEN BÖRÜ. "Allahuekber!" diye yaşam sürer, "Azatlık" diye, gazavat eder, Her büyüyen, yetişen dölü.
Ölenin şehitliktir muradı. Allah da insanlık da Seninledir Çeçen halkı. Iblis çarptı buz dağına, Seni kap kara ağına Düşüreceğim, diyen kâfir Kendi düştü kendi tuzağına. İki başlı kuşunu salıp, Dar bir köşeye sıkıştırıp, Kurdun ağzını bağlamaya Ümit ediyordu haksız devlet. Ama onun isteği olmadı. ÇEÇEN BÖRÜnün ulumasına Başka börüler de karışarak, Yalnız kurtlardan kurt ordusu Oluşuyor hızla, yarışarak.
Şimdi yakınlaşıp geliyor. Halkları ve insanları Köle yapmak isteyenler, Titreyiniz, defolup gidiniz !
Yerine, töresine, Erkin olmalıdır. Her bir toplum, her bir adam Bitişik komşusuna, Akrabasına, uzağına, Dürüst davranmalıdır. Kazak börÜyű dinleyen, Onun her şeyini anlayacak. Çeçen börünün uluması Yedi kat yerde duyulacak, Yedi kat gökte duyulacak. Ey sağırlar, siz de işitin! Dinleyin, anlayın davayı. Üçüncü bin yılın eşiğinden Huzurla geçmeye bırakın dünyayı! SEVİNCİM DE KAYGIM DA KAFKAS (7-142)
Söz yürekte. Sevincim de kaygım da Kafkas, Bedenim, ruhum hep sende.
Sende eriyip, sende kaybolup gidesim gelir. Sonra ot olup çıkasım gelir, Sende yeşerip, büyüyüp yaşayasım gelir. Ah, nasıl da arzuladım sende, hür yaşayıp ölmeyi. Gözüm bakmadı, gönlüm çekmedi, başka yurtları. Allah kısmet eder mi öz yurdumda, bir güzel kızla evlenmeyi. Bu yurdu benim gibi sevecek oğullarını, büyütmeyi, görmeyi? Yaşlılar ayıplayacak belki beni, Bu türlü düşüncelere verdiğim için kendimi. Doğru demişler: Yağmur gökte kalmaz, Söz yürekte. Sevincim de, kaygım da Kafkas, Bedenim, ruhum hep sende.
(7-202)
Partal partal bulutlar. Düşünmekten yorgun düştüm: Olacak, olmayacak umutlar.
Boyunduruğu, tasmayı ? İnsan akla getiriyor, Güneşin tutulduğu esnayı. "Azatlık" diye Çeçen halkı Canını koydu bazmana. Kardeş halklar mankurtluktan, Gevşeklikten, korkaklıktan Oltan oldular düşmana.
Benliği-şuuru gelişmeyen, Sebep arıyor kendine: "Biz küçük halk, az halk" diye, Kendini mazur göstermeye.
Yenilir iymansızlıkdan, Allah yerine Iblis'e, Gâvur sürüsüne tapınmakdan. Onların töresini Töre edinen kendine, Onların isimlerini Atayan sabiylerine, Gâvurlar gibi içkiye, Fuhuşa alışıyor. Onlarla yiyip içmeye, Hayat sürmeye çalışıyor. Kuyruk sallayıp yalıyor, Zalimin çizmelerini. Kendine ilke ediniyor Onların ilkelerini. Böyle böyle değişerek, Dili, töresi kaybolarak, Yüklə 0,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|