A zeki veliDÎ togan bugünkü TÜRKİLİ (TÜRKİstan) ve yakın

26-¹) Bk. Enzyclopiidie des İslam, I, Abul-Khaytr Khanî ismindeki bu eserin n

272i>) Yine orada, s. 444: s. 520: jA- ; Ramitan için bk. Narşakhî,

Tarikh-i Bukhârâ, ed. S c h e f e r, s. 6, B a r t h o 1 d, Turkestan doıon to the Mon- <7ol Invasion, s. 116.

-⁷) Firdevsî, ed. Mohl, IV, 30.

28-⁸) Yine orada, s. 570. v.s.

[2u> Bk. Marquart, A. Catalogue of the provincial capitals of Eranşahr, Roma, 1931, s. 34, 36.]

29 Bk. Zeki Velidî, Türk Tarihi^!Dersleri, İstanbul, 1927, s. 100-101.

3. 
   30¹) Bk. Tabarî, II, 1206, 1224-25; Bar t hol d, Historische Bedeutung der alttürk7 înschriften, s. 16; yine o, Alttiirkische Inschriften und die arabischen Çuellen, s. 27.
   

31 Bk. ibn Havqal, Topkapı nüshası, N. 3346, vr. 118b: S

j ; [Kramers, İbn Havqarin yeni tabında, s. 426 (ihtimal bu müellifin Karlıkları diğer yerlerde diye yazdığına aldanarak) bu ismi

okumuştur, ki yanlıştır, bk. ibn Rusta, s. 92: dr*’. v^->]

32[33) Bk. Zeitschrift d. Deutsch. Morgenl. Gesellschaft, XC, 33-34.]

33 Istakhrı, s. 290 [; Çatkal için İbn Havqal, yeni tabı, s. 509.]

34[³⁵) Bk. şimdi Minorsky, Hudûd üWÂlem, transl. s. 286-297.]

35^3tt) Ramstedt, Uigurische Runeninschriften, 15-16 [şimdi bk. Hüseyin. Namık, Eski Türk Yazıtları, I, 166, 182.]

[³⁷> İbn Havqai, yeni tabı, s. 511.J

[^:is) Bk. şimdi İbn Facllans Reisebeıdckt, s. 215-36, 223.]

^:!î') Hiöuen-Thsang, Memoires sur les countries occidentales, trad. par* Stanislas Julien, Paris, 1857, p. 18.

•*°) İqd al-Cumân, Taşkent, 1927, s. 393-98.

36^,J) Aristo v, Zametki oh etniçcsk. sostave tiurksk. plemen narodnostiy, Petersbürg, 1896,s. 380.

⁴-) «K’ang» kelimesi Milâddan sonraki zamanlara ait çin kayıtlarında sâdece «derin gözlü, yüksek burunlu, tüccar Sogd’lular» mânasında kullanıldığından (bk. E. Chayanııes, Documents, s. 132-147; [Eberhard, Türkiyat Mecmuası, VII-VIII, 141, 147: K’ang-çü ve K’ang-kuo]) bazı âlimlerin (W. S ch o 11, Chinesische Naclırichten über die Kanggar und das Osmanische Reich, Bierlin, 1844, s. 154; N. Ar İst ov, Zametki. s. 292; Shiratori bei Frank e, Geschichte des Chinesischen .Reich e s, III. 185). Milâddan önceki ve Hunlar zamanındaki «K’ang» larm türk kabilesi olan «Kanklı» ve

«Kenger» lerle bir olacakları hakkmdaki fikirleri, diğer âlimler tarafın-' dan. (bk. M a r q u a r t, Über das Volkstum der Komanen, 168, Wehrot und Arang, 187-88: «K’ang»miranî «Kanha» dıı* diyerek)' kat’î surette reddedilmiş, diğer bazıları (meselâ Barthold, Zapiski Vost. Otdelenyaj XI, 348) tarafından da şüphe ile karşılanmıştır. Buna rağmen «Oangar», «Kenger» (Peçeneklerde), «Qanqlı» (Kırmızlarda «Qandı») ve «Qımqlı» (bk. Mubarekşah Ghurî, s. 47) aşiretleri ve coğrafî isim «Keng-diz» ve «Keng-deh» (bk. Tomaschek, Soghdiana, 135-37) ve «Kenger» (orta ve yukarı Sırderyada, bk. Marquart, Chronologie der alttiirkisch. luschriften, s. 5, 10) hep ayni «Kank» yahut «Kefik» (Kefıg) kavmine ait olduğu aşikârdır. Zira bir taraftan Çinliler eskiden Türklerden öğrendikleri Batı Türkistan kavim ismi olan «K’ang » ( «Kank ) ı « Sogd » lılara da itlâk ettikleri halde, Sogd’lann kendileri «Kank» yahut «Keng» tesmiye olunduklarına ait hiçbir kayıt yoktur; bilâkis bu isim hep türk kavimlerinin ismi olarak görülmektedir; diğer taraftan Çinin «Wei» sülâlesi tarihinde «K’ang» hükümdarının milâdî S35-439 seneleri arasında Çine elçi gönderdiği ve bu hükümdarın «Tou-kiu Ta - tu Kağan», yani Tukiu’larm kadim cedleri olan Tatu Kağanın neslinden geldiği hakkında sarih bir kayıt vardır, bunu Chavannes (Documents, s. 100), Göktürk- ler ancak 6 ncı asırda zuhur etmişler dâvasiyle boşuna tevil etmiştir.

^4:{) ««Keng» ve «Kencine» ve Karlıkların karabetini gösteren kayıtlar için bk. Zeki Velidî, Türk Tarihi Dersleri, s. 100-106; Babadağmdaki Kencineler için bk. Hudûd ul-Âlem, vr. 25a.

*^JI) Kş. Zerefşan havzasında «Kümiçket», şimdi «Kümüş ata», Yenisey başında «Kümücket» (Hudûd iil-‘Âlem, metin vı*. 17b), [Şarkî Tiyanşanm ucundaki

<