54. İNADKAR GAVUR
Əli gavırı qavırmış. Gedif qabağı çıxıf Araza. Araza çıxanda Araz bının gözünə bir arxcan görüküf. Hopbanıf düşüf o taya. Əli Düldülə nətər təkin vurufsa**, Düldül onnan da uzağa düşüf, gavırın qabağına düşüf. Orda görüf ki, gavır təzdən o taya hopbuluf. Əli də Düldülü hopbulduf bının dalınca. Gavır isdiyif qaça. Qaçanda deyif ki, qaşma, səni öldürəjəm, dayan. Əli gavıracan gəlif. Əlini vırıf kürəyinə, deyif:
– Dur, gavırım, dur. Dünya durduxca dur, mən gəlincə dur. Səndə bı höjəti gördüm, tay səni öldürmürəm.
Həmən gavırın gözünün əti tökülmüşmüş sinəsinə, qaldırıf atırmış başına. Deyirmiş ki, ölüm nə gözəl şeymiş. Əli havaxt gələr ki, mən ölüm.
Dostları ilə paylaş: |
