51. BİSMİLLAHSIZ AÇILAN SÜFRƏ
Biri imamlarnan dosdaşır. Biri-birini qonax çağırır. İmam Hüseyn bir çolpa kəsir. Bir çolpaynan bular doyullar. Həmin şəxs sora İmam Hüseyni qonax çağırır, bir dəvə kəsir. Dəvənin yarısını yeyillər, doymullar. Deyir:
– Ay dost, nətər olur sənin çolpannan sən də doyursan, mən də doyuram, bütün sırfa doyur, yola düşür. Mən dəvənin yarı şakqasını yeyirəm, nə özüm doyuram, nə qonax?
Deyir ki, sənə Allah nəhlət eləsin, sırfa açılanda nə bismillah demirsən, nə sırfa yığılanda “əlhəmdülillah, Allah sən yetir demirsən”. Amma mən, “bismillah, ya Allah” deyif başdıyıf yeyirəm, doyuram. Sırfa yığışılanda da “ələhəmdülillah, Allah sən özün yetir” deyirəm.
Kafır deyir ki, mən bunu demirəm. Deyir:
– Ona gora da sən doymazsan. Nə rizqin olmaz, nə bərkətin.
Dostları ilə paylaş: |
