57. SEYİD HƏMZƏ NİGARİ
I mətn
Şeyx əfəndi varmış, ona Həmzə deyərmişdər. Hajı Qasım Çələbi onun aşığı oluf. O gedif Həkəri çayının suyunu belə atıf-tutuf öpürmüş. Deyiflər:
– Niyə heylə eliyirsən?
Deyir:
– Bu suya bir Qara Qasım gələjəh, qarışqalı daşdarı o tərpədəjəh.
Axuntdar, mollalar bilmiyif də düşman kimdi, Yezit kimdi, Maviyə kimdi. O açıf üsdünü, qalanı qorxuf. Onun da uşaxları Alı Çələbi oluf, Yasin Çələbi oluf. İdris, Osman cavan ölüf.
II mətn
Seyid Nigari Türkiyənin Tarput vilayətinə gedir, orda evlənir. On beş, on altı yaşdı uşağı varmış. Xəbər gəlir ki, sənin Qarabağdakı sevgilin Nigar ölübdü. Arvadı buna xəbər verir. Seyid Nigari arvadına deyir ki, sən niyə bu xəbəri mənə birdən-birə verdin. Sənin də əzizin ölər, bilərsən ki, əzizinin xəbərini vermək nətər olur. Deyir, üsdünnən on beş, iyirmi dəyqə keçir, xəbər gəlir ki, onun on altı yaşdı oğlu orda ölüf.
Dostları ilə paylaş: |
