BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİM
Yüklə 1,27 Mb.
|
|
Görkəmli yerlərin ziyarət etmiş. Müstəqil həyata keçdi nəhayət Ticarət işində oldu çarvadar Çoxları edərdi ona etibar. Alqı–satqısında olmazdı qüsur Əxlaqı dillərdə olmuşdu məşhur. Düzlükdə paklıqda çıxarmışdı ad İstərdi hamını görsün qəlbi şad. Kindən yamanlıqdan riyadan uzaq İyirmi beş yaşa çatdı bu sayaq. Xədicə adında bir qadın vardı İki ərdən sonra tənha yaşardı. Əlində var idi hər cürə imkan Karvanları gedib–gəlirdi Şamdan. Varlı olmağının mənbəyi əsas Əvvəlki ərlərdən qalmışdı miras. Böyük bir sərvətə malik bu qadın Çox uca tutardı Qureyşin adın. Əsl–nəcabətin bilsək dərindən Peyğəmbərə qohum sayılır əslən. Məkkənin ən varlı sanlılarından Onu almaq üçün gəlir çox zaman. Bilir dövlətinə görədir bu iş Odur ki hamını rədd eləyərmiş. Köləsi Meysərin vasitəsilə Ticarət işlərin aparır belə. Bəzi adamlara sərmayə verir Qazanca özü də ortaqlıq edir. Evlənmə yaşına çatanda Həzrət Əbu Talib ona bir gün nəhayət Evlənmə təklifin saldı yadına Sonra da məsləhət verərək ona Xədicədən gedib sərmayə alsın Növbəti səfərə özünü salsın. Səfərdən əlinə mənfəət gələr Onun hesabına evlənə bilər. Əmi–qardaşoğlu razılaşdılar Düşünüb verdilər belə bir qərar. Xədicəni görüb danışmaq üçün Əbu Talib durub getsin həmin gün. Əbu Talib gedir Xədicəgilə Həzrətin təklifin deyəndə belə Çağırıb evinə dəvət eylədi Sərmayə verərək belə söylədi: – Şöhrətin dillərdə olubdu dastan. Deyirlər əməlisaleh adamsan. Sən kimi bir şəxsə ehtiyacım var. Mənim mallarımı Şama sən apar. Köləsi Meysəri qoşaraq ona Həzrət də başçılıq edib karvana Səhəri Məkkədən çıxdılar erkən. Yolları Busradan yenə keçərkən Həzrət Bahiranı sordu–aradı Sağlığından soraq verən olmadı. Yerində Nəstura adında keşiş Onun yaxınlarda ölməyin demiş. Həzrət kədərlənir bundan bir qədər Sonra rahib ilə söhbət edirlər. Rahib sual edir ona bu zaman Dinləri haqqında soruşur ondan. Bütlərə nifrətin deyəndə Həzrət Rahibi bir anlıq bürüdü dəhşət. Dedi: – Oxuduğum dini kitablar Əlamətlərini köstərir aşkar. Allah dərgahında ucalacaqsan Sonuncu Peyğəmbər sən olacaqsan. Ölməyib görəydim o günü mən də Səni ümmətinə xütbə deyəndə. O da Bahiranın dediyin dedi, Şama getməklərin rəva bilmədi. Rahibin sözünə qulaq asdılar Malların burada satdılar nə var. Malların satışı qazanclı oldu Yerinə başqa mal alıb vuruldu. Döndülər geriyə–Məkkəyə sarı Gələndə uğurlu oldu yolları. Məkkə şəhərinə çatanda karvan Xədicə Həzrəti gördü uzaqdan, Hər çiyni üstündə məlaikə var Onu qorumağa hazır durublar. Öz–özünə dedi: – Bu nə sirridir Yoxsa, bu Allahın sevimlisidir?! Mallar tez satıldı qazanc bu qədər Heç bir ticarətdə görməmişdilər. Xədicə Həzrətdən çox razı qaldı Ülvi məhəbbətin qəlbinə saldı. İnanmışdı onun pak olduğuna Ticarət işlərin tapşırdı ona. Yolda gördüklərin nökəri Meysər Söylədi: – ömrümdə indiyə qədər, Belə bir düz adam görməmişəm mən. Sonra da danışdı kəramətindən: – Başının üstündə bulud olardı Karvan üzərinə kölgə salardı. Üç aya yaxın biz səfərdə olduq Nə susuzluq gördük nə də yorulduq. Rahiblə görüşün deyəndə ona Gördüyü bir röya düşdü yadına. Yuxusun yozanlar demiş: – Bir zaman Peyğəmbər zövcəsi sən olacaqsan. Odur Mühəmmədə göndərdi xəbər Məşhur adamlardan gəldi elçilər. Əsil–nəcabətdən getdi danışıq Sonra razılığa gəldilər artıq. Əbu Talib xeyir–dua söylədi Axırda “oğullu olsunlar!” –dedi. Vərqa da fikrini eylədi agah Sonra da onlara bağladı nigah. Dəvələr kəsilir tələm–tələsik Çalıb oynadılar başlandı şənlik. Hamı ziyafətdən çox razı qaldı Həzrət Xədicəyi–Kübranı aldı. Onlar bir–birinə edir etibar Səadət içində yaşayırdılar. Həzrət ailəyə başçılıq edir Onlar da dünyaya övlad gətirir. Dörd qız iki oğlan oldu anadan Oğlanlar körpəkən köçdü dünyadan. Qızlar tərbiyəli gözəl mehriban Ərlik yaşlarına çatdığı zaman Əbu Ləhəb Həzrət oldular quda Həzrətə dərd oldu sonralar bu da. Ümm Külsüm qızın aldı Üteybə Ütbəyə getmişdi qızı Ruqiyyə. Qurani–kərimdən bildiyimiz tək Allahın əmrinə əməl edərək. Həzrəti İbrahim oğlu İsmail Kəbəni tikməyə oldular nail. Ziyarətgah kimi tikilən zaman Bu evin üstündə yox idi tavan Üstünə illərlə yağış tökülmüş Divarlar bir neçə yerdən sökülmüş. Odur ki yığılıb qureyşilərdən Kəbəni yenidən təmir edərkən Divarlar hörülüb möhkəm tikildi Üstünə taxtadan tavan çəkildi. Qara daşı qoymaq vaxtı çatanda Böyük mübahisə oldu bu anda. Bu müqəddəs daşı ilk kim alacaq Yerinə qoymağa nail olacaq. Odur bu ixtilaf çıxdı davaya Qanla dolu çanaq gəldi araya. Əllərini qana bir–bir saldılar Ölüb öldürməyə hazır qaldılar. Bir ağsaqqal dedi: – Dayanın bir az Bu işi qan ilə həll etmək olmaz. Mən təklif edirəm bu məscidə kim Birinci gələrsə o olsun hakim. Hamı razılığa gəldi bu zaman Həzrəti gördülər girdi qapıdan. Dedilər: – “əl əmin” Mühəmməddi bu! Məsələdən agah etdilər onu. Yerə səriləcək parça gətirtdi Alıb səliqəylə tez yerə sərdi Həcərül–əsvədi o yavaş–yavaş Parçanın üstünə qoyanda birbaş Hamısı heyrətlə baxırdı ona. Dedi ki: – Dörd nəfər gəlsin yaxına Hər bir qəbilədən tutdu bir nəfər Qoyulduğu yerə bir gətirdilər. Həzrət daşı alıb yerinə qoydu Hamı sakit olub hirsi soyudu. Kəbəni təmirə başlayan zaman Mühüm bir hadisə baş verdi bu an. Abbas Həzrət ilə daş daşıyarkən Dedi: – Ehramını çiyninə sal sən. O zaman çiyninə düşməz əziyyət Məsləhətə qulaq asaraq Həzrət Ehramın çiyninə alıb çəkərkən Bədəni açıldı getdi özündən. Bu hal keçən kimi ehramın aldı Bədənin örtərək üstünə saldı. Əbu Talib sordu maraqlanaraq Əmisinə cavab verdi bu sayaq: – Ehramı çiynimə qoyduğum zaman Bir səs qulağıma gəldi uzaqdan Ört öz vücudunu söylədi mənə Sən ki Peyğəmbərsən yaraşmaz sənə. Eşitcək bu səsi itdi taqətim Qorxudan yayındı bir an diqqətim. Həzrətin qorxusu deyildi əbəs Qeybdən gəlmişdi ilk nida ilk səs! Otuz beş yaşını keçmişdi Həzrət Qəlbində Allaha artır məhəbbət. Gündüzlər Kəbəni ziyarət edər Gecələr çox zaman ibadət edər. Allahdan olardı sözü–söhbəti Cahil adətləri sevməzdi qəti. Kəbəyə bütləri yığır ərəblər Ondan ilham alıb coşardı təblər. Kəbəni lüt–üryan hərlənərdilər Allahın evində əylənərdilər. Qumar oynayan kim şərab içən kim Qarşısın almağa olmazdı hakim. Ölkədə nə qanun nə qayda vardı Qəbilə davası tez–tez olardı. Qolları güclülər gücsüzü soyur Onları qanun yox tayfa qoruyur. Ölümə ölümlə təhqirə təhqir İntiqam alınır qan axıb gedir. Həzrət ətrafında öz şəhərində Görür dilənçilər cındır içində. Mal ölçən mal satan tacir adamlar Qiymətdə çəkidə alanı xamlar. Onlarda insafdan olmazdı əsər Hər dəqiqə günah işlədərdilər. Yaşı otuz səkkiz olanda Həzrət Bu iyrənc işlərə dedi qabahət. Xalqdan üz döndərib uzaqlaşaraq Tənha yaşamağı üstün tutaraq Məkkədən yuxarı Hira dağında Gəlib oturardı mağarasında. Daim ibadətlə məşğul olardı Tək–tənha sübhədək oyaq qalardı. Ramazan ayını orda keçirdər İbadət eyləyər səhərə qədər. Sakit məbədində fikrə dalardı Gördüyü röyalar gerçək olardı. Həzrət qırx yaşına çatdığı zaman Qulağına səslər gəldi durmadan. Qeybdən gəlirdi bu səs bu səda; – Allahın elçisi sənsən dünyada. Bacılar qardaşa məhrəm olanda Qızlar diri–diri basdırılanda, Pozğunluq baş alıb getdiyi zaman Ona peyğəmbərlik verdi Yaradan. Ramazan ayının on səkkizində Gördü mağarasın o nur içində. Təkrarən adını çəkirdi kimsə Diqqət ilə qulaq asdı bu səsə. Adını eşitcək əsdi qorxudan Yıxılıb huşunu itirdi bir an. Haçandan–haçana özünə gəlcək Başının üstündə gördü bir mələk. Cənabi Cəbrail gəldi yaxına İpəkdən bir namə uzatdı ona. Dedi: – Mən oxumaq bilmirəm axı Allahın əmridir! dedi: – Al oxu! Üç dəfə Həzrəti sıxdı bağrına Cəbrail təkrarən buyurdu ona: – “Bütün məxluqatı yoxdan yaradan Rəbbinin ismilə oxu ucadan”. “ələq” surəsindən oxutdu ona Allahın sevimli son Rəsuluna. Bu gəliş Həzrətdə təşviş oyatdı Səhər məbədindən evinə çatdı. Üzündən ətrafa yayılırdı nur Xədicə maraqla sordu: – Nə nurdur? Peyğəmbər buyurdu: – Üstümü örtün. Dərin bir yuxuya getdi həmin gün. Yuxudan oyanıb danışdı bir–bir Olan hadisəni eylədi təsvir. Xədicə bunları eşidən kimi Ərinə söylədi sevinən kimi: – Sən mənə xoş xəbər gətirmisən ki. Qanadım çatmayır uçmağa sanki. Təsəlli verərək dedi: – “Döz bir az Allah öz qulunu yalqız buraxmaz. Həqiqət yolunu tutdun hər zaman Qonşulara qarşı çox xeyirxahsan. Fəqirə kasıba hörmət edənsən Yolunu azana yol göstərənsən. Ya Mühəmməd səndə gördüyüm bu nur Peyğəmbərliyinə açıq subutdur. Böyük Yaradana əmin ol ki sən Artıq bu ümmətin peyğəmbərisən. Xədicənin doğma əmisi vardı Onların evində tez–tez olardı. İncili Tövratı bilirdi əzbər Bütün elmlərdən verərdi xəbər. Belə bir rəvayət edirlər o gün Xədicə həyəcan içində bütün Tələsik tez gedir onun yanına Eşitdiklərini danışır ona. Sonra sual edir: – Deyilsə bu sirr Mənə izah eylə Cəbrail kimdir? Vərqə Xədicəyə: – Müjdələr olsun. Nəhayət Peyğəmbər zövcəsi oldun. Mühəmmədin sözün təsdiq edərək Musaya gələndir dedi: – O mələk Namusi–əkbərdir adı Cəbrail. Peyğəmbərlərə o vəhy edir nazil. Ey Xədicə röyan axır oldu çin Zövci–Kəriminə baxaraq sevin. Xədicə bunları eşidən zaman Tələsik evinə dönür durmadan. Onun dediklərin Həzrətə deyir İman gətirərək şəhadət edir. Dedi: – Yox Allahdan qeyri bir Allah! Mühəmməd həm quldur həm Rəsulüllah! Birinci vəhydən keçdi tam üç il. Daha başqa bir vəhy olmadı nazil. Həzrət məbədinə bir gün gedərkən Göydən gələn səsi eşitdi birdən. Yenə də bədəni lərzəyə düşdü Geriyə qayıdıb evə yetişdi. Yuxusun almaqa yerinə girdi. Xədicə libasın üstünə verdi. Cəbrail gəldigcə yaxınlıqına Həzrəti səsləyib deyirdi ona: – “Ey yataq libasın üstünə çəkən Qalx! Oyan! Xalqına nəsihət et sən! Rəbbini uca tut! Bütləri tərk et! Sənə üz verəcək əzaba səbr et!” Bu surənin adı “əl–Müddəssir” İslamı yaymağa eylədi təsir. Məkkədə başladı qıtlıq bir zaman Əbu Talib üçün olmadı asan. Həzrət onun yükün azaltmaq üçün Əmisi Abbasa söylədi bir gün: – Görürsən qardaşın əziyyətdədir Günü–güzəranı çox ağır gedir. Onun oğlanların birin götür sən Birini də alım övladlığa mən. Abbas razı olub Cəfəri aldı Həzrət də əliyə meylini saldı. Beş yaşında idi əli o zaman Ona övladıtək baxdı mehriban. Tərbiyəsinə çox diqqət verərdi Əli də öyüdün qəbul edərdi. Ona öyrətdilər yazıb–oxumaq Əli on yaşına çatdı bu sayaq. Həzrət nübüvvətə çatdığı zaman İlk kişi o idi gətirdi iman. Kiçik yaşlarından qılardı namaz Böyük Yaradana edərdi niyaz. İslama ürəkdən bağlandığından Hədislər öyrənər oxuyar Quran. Dini söhbətlərə qulaq asardı Diqqətlə dinləyib heyran olardı. İslam Peyğəmbəri namaz qılarkən Üç nəfərdi ona iqtida edən. Həzrət Xədicədən bir az irəli Sağında dayanır Həzrəti əli. Əbu–Talib oğlu Cəfəri Təyyar Sol tərəfdə durub namaza başlar. Həzrətin Zeyd adlı bir azad qulu Görüb bəyənmişdi bu haqq yolunu. Əvvəli bilinmir kimdir nəçidir Cəhalət dövründə düşmüşdü əsir. Onu qul aldılar Xədicə üçün O da Peyğəmbərə bəxş etdi bir gün. Zeydin atası da eşitcək bunu Gəldi azad etsin əsir oğlunu. Ona təklif etdi Rəsuli–əkrəm: – Qayıt evinizə! Dedi: – Getmərəm! Kəbəyə aparmış Zeydi nəhayət Onu oğulluğa götürmüş Həzrət. İtaət edərək öz sahibinə O da daxil oldu islam dininə. Bu anlar hələlik yalnız dörd nəfər Həzrətə qoşulub ibadət edər. Həzrət xalqı dinə çağıran zaman Əbu Bəkr Osman gətirdi iman. Çoxu Peyğəmbərə inandığından Tərəddüd etmədən oldu müsəlman. Bunlara da yaxın qohum olanlar Müsəlman olmağa verdilər qərar. Müsəlman olanlar olsalar da az Gizli şəraitdə qılırlar namaz. Üç il davam etdi gizli vəziyyət Tanrıdan vəhy gəldi–açıqca dəvət. “Şüəra” surəsi əmr edir bunu: “Qorxut sən ən yaxın qohum dostunu. Sənə tabe olan möminləri al Qanadın altına nəzakətlə sal”. Vəhyin bu əmrinə əməl edərək Evində ziyafət o düzəldərək Əbu Talib Abbas Həmzə nəhayət Əbu Ləhəbi2 də etmişdi dəvət. Yeməkdən az keçmiş söhbət edirlər. Onlara haqq dindən deyən Peyğəmbər Sonra da Allahın əmrini deyir Hamını islama dəvət eyləyir. Əbu Ləhəb bunu eşidən zaman Sözünü deməyə vermədi imkan. Məclis əhli durub dağıldı tamam. Bir neçə gün keçdi qırx–qırx beş adam Əksəri ağsaqqal haşimilərdən Yenidən evinə dəvət edərkən Peyğəmbər onlara edir ehtiram Süfrələr çəkilir yeyilir təam. Sonra söhbət gedir dindən–imandan. Rəsuli–əkrəm də elə bu zaman “Şüəra”dan ayə edəndə təkrar Ardıycan buyurdu: – Siz ey qohumlar! Tanrı tərəfindən mən bir elçiyəm Xəbərdar etməyə börcumdur deyəm. Haqq–hesab günündə inanın mənə Ölənlər dirilib duracaq yenə. Edilən hər hansı əməllərin siz Nəticəsini də görəcəksiniz. Ərəblərdən heç kim indiyə qədər Qövminə verməmiş xeyirli xəbər. Sizi bu dünyada axirətdə həm Xilas edən dini mən gətirmişəm. Allah buyurubdur–söylədi Həzrət: – Bu haqq dinə sizi mən edim dəvət. Kim mənə bu işdə edərsə kömək O mənə canişin vəlidir demək. İndi müraciət edirəm sizə Üz tutub deyirəm hər birinizə Kim mənə bu işdə köməkçi olar? Elə bil quyuya bir daş atdılar. Heç kimdən gəlmədi nə səs nə səmir. Məclisdə ağır bir sükut hökm edir. Bu dərin sükutu pozaraq birdən Həzrəti əli cəld cavab verdi: – Mən! Peyğəmbər buyurdu: – Sən otur hələ. Üç dəfə onlardan soruşdu belə: – Kim mənə qohumtək edəcək kömək? Yenə də birinci məclisdəki tək Qonaqlar getməyə hazırlaşarkən Üçüncü dəfə də əli dedi: – Mən! Yerindən quş kimi qalxıb ayağa: – Yolunda hazıram mən vuruşmağa. Mən sənə arxayam ya Rəsulüllah! Peyğəmbər onlara: – Olun siz agah Əlini göstərib dedi: – Bu cavan Sizdən çox o mənə inandığından Mənim qardaşımdır–Vəsiydir əli! Ona tabe olub hörmət etməli! Bu gizli dəvəti bitirib fəqət Sonra da başladı ümumi dəvət. Gün–gündən inkişaf etdigcə islam Bir müddətdən sonra böyük izdiham Səfa təpəsinə yığdı nəhayət. Ey Qureyş tayfası! – buyurdu Həzrət: – Sizə bu təpənin arxasında mən Xəbər versəm bura yeriyir düşmən İnanarsınızmı mənə o sordu. Bir neçə ağızdan çoxu buyurdu: – Bəli inanarıq indiyədək biz Sözlərini qəbul etdik şübhəsiz. Odur ki adına “əl–əmin” dedik Yalan dediyini eşitməmişik. İlk rəvan xutbəsin edərək davam: – İndi ki belədir gərək hər adam Allah tərəfindən məni eşitsin Tək olan Tanrıya ibadət etsin. Haqq olan Allahı tanımayanlar Əzaba zillətə olacaq düçar. Ondan ötrü sizi ayıldıram mən Qorxun o Allahın siz qəzəbindən. Onun varlığına inanan ancaq Bu ağır cəzadan nicat tapacaq. Çəkinin bütlərə allah deməkdən Bütlərdən mərhəmət görməmişəm mən. Öz əllərinizlə düzəltdiyiniz Bütlərə ibadət bəsdir etdiniz. Yoxdur başqa məbud Allahdan ulu! Yaradan Allahdır biz onun qulu! Həzrətin sözünü kəsərək yenə Əbu Ləhəb dedi: – Ar olsun sənə. Bizi bunun üçün yığmısan bura? Həmin yığıncaqdan keçdi bir ara Qureyşin bütpərəst ağsaqqalları Adlı–sanlıları buna oxşarı. Əbu Talibgilə bir gün getdilər Şikayətlərini təkrar etdilər. – Bizim məbədləri təhqir eyləyir “Bütdən Allah olmaz çəkinin!” –deyir. Əvvəl sözümüzü demişdik sənə Son dəfə xəbərdar edirik yenə Ya qardaşın oğlun yolundan qaytar Ya da himayəndən çıxart dur kənar. Sən Mühəmməddən əl çəkməsən əgər Səndən əl çəkərik–deyib getdilər. Əbu Talib görür çətinləşir iş Qardaşı oğlunu çağırıb demiş: – Xalqın şikayətə gəlmişdi səndən Hiddətə gəliblər dediklərindən. İstəyirlər səndən durum aralı. Eşitcək Həzrətin dəyişdi halı: Mənim sözlərimi onlar anlamaz. Allah elçisiyəm özümdən heç nə Uydurub demirəm mən özgəsinə. Əgər bir əlimə Günəşi qoyar O biri əlimə Ayı qoysalar Mən bu haqq yolundan dönməyəcəyəm Borcumu Tanrıma ödəyəcəyəm. Sən məndən əl çəkə bilərsən əmi. Mən çəkə bilmərəm Haqdan əlimi. Ya Allahım mənə qüvvət verəcək Ya da ki bu yolda fəda edəcək! Deyərək Həzrətin gözləri doldu... Əbu Talibə də təsir etdi bu: – Oğlum arxayın ol ölməmişəm mən. Onlardan çəkinmə işində ol sən. Deyərək Həzrətə verdi təminat Bu onun qüvvətin artırdı qat–qat. Həzrətdə ilahi bir qüvvə vardı Müqəddəs sözləri qəlbə yatardı. Fikri danışığı aydın işıqlı Geyimi tər–təmiz çox yaraşıqlı Üzü günəş kimi şəfəqli nurlu Heç nə görünməyir onda qüsurlu. Təmizliyi oldu dillərdə əzbər “əmin” ləqəbini ona verdilər. Əxlaqının yüksək əmalı ilə Fitri istedadı kəmalı ilə İslamiyyətə o gətirdi şərəf Hamını çəkərdi özünə tərəf. “Həzrəti Adəmin dürüst əxlaqı Həzrəti Davudun xeyirxahlığı Nuhun ağlasığmaz mərd cəsarəti İbrahimin hikmət həm mərhəməti Həzrəti İsanın dönməz inadı Yusifin misilsiz gözəl siması Yəqubun dərk etmə məharəti də Musanın sarsılmaz dəyanəti də İsmailin aydın söz danışığı Lutun heyrətamiz göz açıqlığı” Bu əlamətlər ki Həzrətdə vardı Onu dinləyənlər məftun olardı. Bir neçə məkkəli Rəsulüllahdan Bir möcüzə tələb edir bu zaman: – Peyğəmbər olmağın doğrudur əgər Musa İsa kimi möcüzə göstər. Ucalt qarşımızda qızıl saraylar Ölüləri dirilt ya buna oxşar Korlara şəfa ver gözlərin aç sən İnanaq Allahın Peyğəmbərisən. Həzrət başa saldı o adamlara Hər zaman möcüzə gəlməyir kara Görülən möcüzə daim qalarmı?! Qurandan da böyük möcüzə varmı?! Bu kitab elə bir dildə yazılmış Allahın nurundan mayasın almış. Gətirilən bütün dəlillər elə Şəksiz şübhəsizdir cinlər də belə Bunun oxşarını yarada bilməz Belə bir möcüzə görməyib heç kəs. Böyük möcüzədir Quranı–kərim. Allah kəlamıdır qədimdən qədim. Başqa möcüzələr tələb etdilər. Həzrət barmağını uzatdı Aya Gördülər bölünüb iki parçaya. “əl–Qəmər” surəsi sübutkən buna Bu ki “sehrbazdır” – dedilər ona. Bunu görə–görə kafirlər yenə Son qoymadı alçaq əməllərinə. Əbu Ləhəb əsla çəkinməyirdi Çirkin niyyətini davam edirdi. Peyğəmbərə qəddar düşmən olanlar Bütpərəstlər bir gün çıxartdı qərar Bütün müsəlmanlar təqib edilsin Onlara ən ağır cəza verilsin. Əbu Bəkr Osman kimi şəxslərə Bir söz demirdilər bu dinə görə. Kimsəsiz arxası olmayanlara “Allah təkdir” deyən müsəlmanlara Ən ağır cəzalar verirdi onlar. İsti qum üstündə uzadan anlar Sinəsi üstünə isti daş qoyar Günəşin altında döyüb saxlayar. Dözülməz əziyyət zülm verərdilər Ac susuz saxlayıb incidərdilər. Yanar od üstünə uzadıb birin Nizəyə keçirib başqa birisin Döyərək al qana bürüyərdilər Dəvəyə bağlayıb sürüyərdilər. Hər cürə əzaba oldular düçar Müsəlman olana mal satmazdılar. Bilalın boynuna ip keçirdərək Yerlə sürümüşlər onu ilantək. Ömər də müsəlman olmadan öncə Müsəlman kənizin döymüş ölüncə. Həzrət də bu yolda çox əzab çəkir Bəzən küçələrdə edilir təhqir. Əbu Ləhəb ilə onun arvadı Həzrəti görən tək çəkər fəryadı. Başına kül atıb daşa basardı Əlinə nə düşsə ona atardı. Keçdiyi yoluna tikanlar yığar Həzrətə əziyyət verərdi onlar. Axırda ədavət o qədər artdı Həzrətin qızların evdən çıxartdı. Get–gedə təqibə məruz qalanlar Bəzisin ibadət etdiyi anlar Gizlində–aşkarda düşəndə fürsət Qətiyyən heç kimə etməz mərhəmət Müsəlman olanı öldürərdilər. Bu ağır həyatı görür Peyğəmbər. Məkkədə ibadət deyildi mümkün Yaşamaq qorxulu olduğu üçün Müsəlmanlar çəkir çox əziyyəti. Götür qoy edərkən bu vəziyyəti Özünün haqqında heç düşünmədən Belə bir qərara o gəldi həmən. Nə qədər bu çətin olsa da ona Həzrət izin verdi Həbəşistana. Odur ki yığılıb bir on beş nəfər Həbəş ölkəsinə tərəf getdilər. Yaxşı qarşılandı orada onlar Tezliklə qurdular sakin ruzigar. Həmin qafilənin başçısı Osman Məkkəyə razılıq göndərdi ordan. “Rəbbimiz Allahdır” dedikləriçin Doğma yurdlarından düşüb didərgin İbadət edəcək yer gəzirdilər Həbəş ölkəsində oldu müyəssər. Odur ki təxminən bir il keçərkən İkinci qafilə yenə gedərkən Əbu Talib oğlu Cəfəri–Təyyar Başda olmaq ilə yola çıxdılar. Gedənlərin sayı səksəni ötdü Qureyş vəziyyətdən çox təşviş etdi. İslamın ətrafa yayılmasından Qorxaraq hiyləyə əl atdı bu an. İki nəfər dildən dilavər olan Çox bilmiş həm də ki hiyləgər olan Onları geriyə alsınlar deyə Elçitək gəldilər həmin ölkəyə. Həbəşdə hökmdar Nəcaşi idi İnsaf–ədalətdə çox yaxşı idi. Onun hüzuruna girən elçilər Hədiyyəsin verib belə dedilər: – Bizim ölkəmizdən bir neçə avam Başına yığaraq bir dəstə adam Dinlərin buraxıb eyləmiş hicrət Onlarda ağıldan yoxdur əlamət. Nə bizə nə sizə məlum olmayan Bir din uydurublar hamısı yalan. Bəzisi cavandır ağlı kəsməyir Ata–babaları geri istəyir. Biz də hüzuruna gəldik elçitək Mümkünsə onları ver bizə gedək. Nəcaşi ağıllı bir hökmdardı Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|