Edebiyatimizda balkan acilari hayriye Memoğlu-Süleymanoğlu Ankara-2009
Yüklə 0,78 Mb.
|
| Bir mahşeri andırıyor Edirne
Gözleri yaşlı insanlar sarılıyor bir birlerine şaşkın Kopmuşlar yerlerinden, sökülmüşler zorla. Buruk bakıyorlar etrafa Es bre deli rüzgâr es Esmiyorsun. Şimdi nerdesin Dünyanın neresindesin? Şimdi orda Kasırgasın, borasın, fırtınasın... Sen yoksun ya Bulgaristan’da Bir kasvet sardı Deliorman’ı Kuşlar ötmüyor Yapraklar kıpırdamıyor artık Çiçekler kopmuş dalından İnsanların yüzleri gülmüyor Es bre deli rüzgâr es... Anlat bizi Ezilmişliğimizi Tüm dünyaya özgürce...76 Yine bölünmüş aileler, yine parçalanmış yürekler, yine ayrılık gözyaşları... Ana baba Türkiye’de, evlât Bulgaristan’da. Gençler burada, kimsesiz kalmış yaşlılar orada… Türkler’in yoğun olduğu bölgelerde saksılarda artık çiçekler yoktur, sohbetlerde kahkahalar yoktur. Doğu Rodoplar’da hâlen öğretmenliğini sürdürmekte olan şair ve yazar Ahmet Mehmet’in Karakış adlı şiirini okuyalım: Bizim evimizde de vardı saksılar Çiçekler vardı saksılarda sulardık Sohbete kahkahaya dardı odalar Bir çağlayancasına çağlardık. Türküler çınlardı kulaklarımızda Mevsimleri bir bir süslerdik Baharın çiçeği vardı, bülbülün sesi Birbirimize mutluluklar dilerdik. Gecenin Ay’ını beklerdi âşıklar Kızlarımız bir bir çeyiz hazırlardı Zurna çalardı Perşembe Pazar Dilekler dilekleri bağlardı. Artık her şeyi matem aldı KARAKIŞ mevsimlerin tek adı Kabirlerin bile taşları kırıldı Diken diken haçlar sardı.77 Rodoplar’da, Dobruca’da, Deliorman’da ve Bulgaristan’ın daha birçok yerlerinde ıssız kalmış evler vardır. Şair Ali Boncuk, Issız Ev adını verdiği şiirinde şu duyguları canlandırıyor: Şu evin sahibi nerede? Cıvıl cıvıldı bu ev mutlu seslerle Şimdi yerde tozlu, yırtık perdeler Ses selâmet yok, yok burada kimse. Damında yuvalanmış nice baykuşlar Geceleri, korkunç türkü söylerler Her yerde dalgın, üzgün komşular Göçte kalanları candan özlerler.78 Faik İsmail Arda Ölü Köy adını vermiş şiirlerinden birine ve şöyle sıralamış dizeleri: Bu köyün sakinleri Yüzyıllar boyunca Teker teker doğdular Ve 89’un yaz ortalarında Ay karanlık bir gece yarısı Cümbür cemaat kovuldular... Neredeyse iki yıl oluyor ki, Kara seller gibi akıyor geceler Bu ölü köyün üstüne Pencereler gör bak ya, kırıktır camları Acı çıtırtılarla inim inim Çöküyor ha, iniyor damları… Kapıları açılıp kapanmıyor Pınarları ölü gözleri gibi kurumuş Ocakları tarumar olmuş yanmıyor… Boşuna açıyor bu köyde bahar Yok artık yeşil yaylalarında Çiçek toplayan menekşe gözlü çocuklar… Ufacık tefecik tarlalarında Altın tütün toplamıyor ne yazık Sırma saçlı Elif’ler, Gülşen’ler79 Sanatçı Şaban Kalkan’ın da Ağlayan Ev adlı şiirinde aynı duygular kalpleri sızlatıyor: Yüklə 0,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|