Ex doctrina doctissimi patris magistri fra
Yüklə 2,25 Mb.
|
|
@@0@ @@1@ nie{t$} qua maritus, scilicet ꝙ nō poterit exigere, & tenebitur reddere debitũ. ¶ QV Æritur, an causa fornicationis possit vir vxorem dimittere? Respōd. ꝙ sic. Est enim expressum in euange- lio Matthæi. 19. & est secudũ ius natu- rale, quia oportet ꝙ maritus sit certus de prole sua, quod nō potest certo sci- ri si sit adultera vxor. Item quia matri monium est contractus & dant sibi in uicem fidem coniuges, ergo altero frā gente, alius remanebit liber. Excipiũ- tur aliqui casus ab hac regula. Primus si ambo cōmisserint adulterium, quia iam est ibi recom pensatio. Iste casus & alij sequentes sunt expressi in iure. 32. q. 6. per totam. Secundus si maritus propriam vxorem prostituerit pro pe cunia, vel alia re. Hic ponitur in capi. discretioni de eo qui cognouit consan guineam vxoris suæ. Addit Palude,<-P> @@0@ @@1@ viderit & non prohibuerit. Tertius vbi vxor putans se cum viro congredi decepta est ignorantèr, aut contra xit putans esse mortuum. Hoc habetur in cap. cũ per bellicā. 34. q. 1. &. 2. & ibi- dem ca. in lecto. Quartus si fuerit viop pressa, vt habetur in cap. proposito. 32 q. 5. Quintus si vir post reconcilia- tus est vxori cognouerit eam: tunc nō poterit eam relinquere, vt dicitur. 32. q. 1. cap. 1. &. 2. & in lege crimẽ cap. de adulte. Sextus si vxor infidelis ab eo repudiata contraxerit cum aliquo, & posteà veniant ambo ad fidem, debẽt iterum conuenire: extra de diuortio capit. gaudemus. §. vltimo. ¶ QVÆR Itur, an vir teneatur dimit tere vxorẽ adulterā? Respond. ꝙ non sed potest cũ ea manere. nisi vxor sit adeò incorregibilis ꝙ ratione scanda- line maritus in peccatis eius videatur<-P> @@0@ @@1@ parari. Hæc verò separatio ab vxore adultera, quo ad thorũ quidẽ potestfie ri sine iudicio ecclesiæ, quo ad habita tionẽ verò nō. Ita tenẽt oẽs docto. Li- mitat tñ Siluest. verbo diuor. 8. ꝙ illđ est verũ qñ adulteriũ est occultum: si em̃ sit notũ ꝙ adultera illa cũ mecho plures dies habitauerit, tunc sine licẽ- tia ecclesiæ potest ab ea separari quo ad habitationẽ. Patet ex ca. significa- sti, de diuortijs, vbi est casus expressus Idẽ tenet Ioan. Andre. in ca. plerũ de donatione inter virum & vxorem ¶ QV Æri{t$}, an ordo impediat matri- moniũ? Respōd. ꝙ sic, sed solũ de iure positiuo. Vnde etiā dicit. S. Tho. ꝙ pa pa ex rationabili causa potest dispẽsa re. Nec Græci sacerdotes vtentes vxo ribus faciunt cōtra ius diuinum. Dico igitur ꝙ sacerdos, diaconus, & subdia conus, non possunt cōtrahere, quia est<-P> @@0@ @@1@ hant, matrimoniũ est ipso facto nullũ Si verò post matrimoniũ ratũ quispiā ordinetur, nō dirimitur matrimoniũ, sed tenetur manere cum vxore: vt pa tet in extrauagante antiqua Ioan. 22. ¶ QV Æritur, an si quis occîderit pro priam vxorem vt contrahat cum con cubina, matrimoniũ sit validum? Re- spond. ꝙ tale matrimoniũ est irritum & nullum ex determinatiōe ecclesiæ in ca. super hoc, de eo qui duxit in ma trimonium quā polluerat per adulte- rium. Sed si econtrario vxor virũ oc- cîderit vt contrahat cum adultero, ma trimoniũ tenebit: quia in iure de hoc nihil est cautum. Si verò aliquis dede rit fidem concubinę quòd vxore mor tua contrahet cum illa, non potest cō- trahere cum ea. Vide iura in illo titu- lo de eo qui duxerit &c. At si quispiā occîderit vxorẽ deprehensam in adul<-P> @@0@ @@1@ <-P>rio, peccat mortalitèr secũdùm sanct. Tho. quanuis iura hoc non puniant. Si verò talis adultera sit iam à iudice dānata ad mortem, poterit maritus eā occîdere sicut lictor: quicquid dicant canonistæ. Non potest tamen maritus ad hoc cogi sicut lictor. ¶ QV Æritur, vtrumvotum impediat matrimonium? Respōd. quòd duplex est votum. Quoddam est solenne, alte rum verò simplex. Votumsolenne im pedit contrahendum & dirimit con- tractum. Votum autem simplex im- pedit contrahendum, sed non dirimit contractum. Sunt de hoc multa iura expressa in titulo de voto. Et qui post votũ simplex castitatis contraxit, pec- cat quotielcun exigit debitum, po- test tamen reddere non solùm quādò vxor petierit, sed etiam quandocun sibi videbitur honestum accedere ad eam, aut qñ senserit ꝙ ipsa vult, aut ꝙ<-P> @@0@ @@1@ tiæ: vt dicit sanct. Tho. in additionibꝰ q. 83. ar. 1. ad quartum. ¶ QV Æritur, an cultus disparitas (hocẽ infidelitas) impediat matrimo- nium? Respondeo, quòd inter infide- les sunt vera matrimonia. Et ita tenẽt omnes, & est determinatio ecclesiæ in cap. gaudemus de diuortijs. Secun dò dicit. S. Tho. quód inter ĩfideles nō est tâm perpetuum, & tā indisolubile matrimonium, sicut inter fideles: quia non est sacramentum, acproindè nec confert gr̃am: sed est quidā cōtractus humanus. Si autẽ contrahat fidelis cũ infideli matrimoniũ nullũ est de iure positiuo, quia est prohibitum ab eccle sia: vt patet in concilio Tolleta. 4. ca. 62. & in concilio Agatensi. cap. 67. ¶ QVÆRITVR, an Cogna- tio carnalis impediat matrimonium? Respondeo, primò ꝙ iure naturali<-P> @@0@ @@1@ liberis. Nam oẽs hoĩes, etiā gentiles dā nant talia cōnubia: nec de hoc quispiā dubitat. Et sunt egregiæ rationes assi- gnatę in sacra scriptura. Vide. S. Tho. & etiā cum alijs descendentibus &c. Itẽ in primo gradu transuersali inter fratres & sorores, probabile est ꝙ est contra ius naturale. Prohibiti verò sũt ab ecclesia quatuor gradus, qui irritāt matrimonium: vt patet in cap. non de bet de consanguinitate & affinitate. Fuerunt antiquitus prohibiti septem gradus: vt patet. 35. q. 5. Papa tñ potest dispensare in gradibus qui non sunt prohibiti iure naturali: vt sit pax inter familias, vel ob confederationẽ regno rum: vel ob aliam rationabilẽ causam. In 4. autem gradu causa rationabilis est ꝙ ipsi contrahentes petāt. Dispẽsa tio tñ in gradibus iure humano ꝓhibi tis fieri solita, successit causa quæstus:<-P> @@0@ @@1@ sanguinitatis vide Siluestrum, & alios ¶ Impedit etiā mr̃imonium affinitas, vs ad quartum gradum: vt patet in ca. nō debet de consanguinitate & af finitate. Et nō solùm affinitas inter cō sanguineos vxoris, sed etiam inter cō sanguineos scorti, & concubinæ meæ Quāuis (vt credo) hæc vltima affinitas contraha{t$} propter ius humanũ & nō ex natura reivt prima. Est autẽ regula ad computandā affinitatem ꝙ in eodẽ gradu sum affinis Petro in quo vxor eius est mihi con sanguinea. ¶ De impedimento publicę honesta- tis causato ex sponsalibus de futuro, dico ꝙ est vinculum inuentum ab ec clesia, quæ decreuit ꝙ per hoc ꝙ aliꝗs cōtraxit spōsalia cũ Maria, nō possitcō trahere cũ cōsanguinea eius vs ad quartũ gradũ. Et impedit mr̃imoniũ eodẽ modo ac affinitas: vt patet in ca.<-P> @@0@ @@1@ ¶ QVÆR Itur, an parentes tenean- tur allere filios illegitimos? Respond. quòd non est dubitandum quin tā pa ter mater teneātur allere filios qui nondũ attĩgeruntvsum rationis. Quia omnes gẽtes putant damnabile relin- quere filios in ætate infantili in qua non possunt sibi victum quærere. Et si exponant eos vt ab alijs allantur, vi detur certe quòd peccent mortalitèr. Secundó dico ꝙ considerando prædi- ctos filios post habẽt vsum rationis, est distinguendũ. Nā quidā filij illegi timi sunt qui vocantur naturales, solu ti cũ soluta, suscepti ex cōcubina. Alij sunt ex cōncubito dānato, vt suscepti ex adultera, vel moniali, qui vocātur spurij. Et in iure determinatur quód parentes teneātur allere primos filios qui habentur á concubina tanquā ab vxore. Alios vero filios spurios nō te-<-P> @@0@ @@1@ illius damnati cohitus prætereuntur in testamẽtis: vt homines ab huiusmo di concubitu pessimo arceantur. SED quid đ casu qui sæpè est in vsu ego habeo filiam spuriam quam non possum instituere hæredẽ, quia leges hoc vetant, voco amicũ meum & con stituo eum hæredẽ tali pacto, ꝙ om̃ia bona det filiæ meæ, vtrũ talis amicus teneatur dare bona illa filię? & vtrum filia cum bona cōscientia possit ea re- tinere, accipere & possidere, post le gemunicipali prædicta bona sunt val lata? Respond. ꝙ omne promissum est de iure naturali adimplẽdum, & ideò talis amicus in foro conscientiæ tene- tur dare ea bona filiæ meæ: si rex illa non cōfiscauerit: & illa licitè recipiet, & possidebit licitè in foro conscien- tiæ, non est dubium. ¶ QV Æritur, an cognatio spiritualis<-P> @@0@ @@1@ spiritualis diffinit â S. Tho. & alijs, ꝙ sit propinquitas quædā orta ex hoc ꝙ aliquis confert sacramẽtum, vel tenet aliquẽ ad suscipiendum sacramẽtum baptismi scilicet, vel confirmationis. Triplex est igitur cognatio spiritualis Quædā quę vocatur paternitas, quę ẽ inter regenerantem & regeneratum: & capio regenerationẽ vt se extẽdat ad confirmationẽ, nam in proposito idẽ est iudicium de cōfirmāte & de ba ptizāte, & talis nō pōt cōtrahere cum baptizato, vel cōfirmato, & cum vxo- re eius iā ab eo cognita, & cũ filijs eo- rum. Secunda vocatur cōpaternitas, quę est inter patrẽ spiritualẽ, & patrẽ naturalẽ & matrem naturalem. Vide capit. primum de cognatione legali li bro. 6. vbi omnia ista ponuntur. ¶ COgnatio legalis contrahitur per hoc ꝙ quis adoptat sibi filium. Et sunt<-P>
@@0@ @@1@ paternitas, & fraternitas. Paternitascō trahitur inter adoptātẽ & filiũ adopti uum, qui quidem non possunt contra here. Fraternitas verò contrahitur in- ter filios naturales adoptantis, & inter adoptiuum. Et etiā impedit matrimo nium si filius adoptiuus transit in po- testatem adoptantis: sed si non transit (quod fit quandò adoptans moritur, vel quandò adoptatus emancipatur ab adoptāte) tunc potest contrahere cum filiabus adoptantis: vt patet in ca pit. si qua de cognatione legali. quies defunctis. FINIS SVMMÆ DE SE- ptem ecclesiæ mysterijs, & sa- cramẽtis, ad laudẽ Dei omnipotentis. @@0@ @@1@ BVS.
ctatur in. 4. d. 18. &. d. Tho. in additionibus ad tertiā par- tem. q. 17. claues enim in ecclesia esse debent. Dicitur autem clauis potestas qua remouetur obstaculum intrandi regnum coelorum. Impedimentũ em̃ totius humanæ naturæ ex peccato pri mi hominis consequtum per passio- nem Christiamotum est: & ideò post passionemvidit Ioan. apocal. 4. in coe lo ostium apertum. Sed alicui adhuc quotidiê manet clausum propter pec catum originale quod contraxit, & propter actuale quod cōmittit: & pro pter hoc egemus sacramentis, & cla- uibus ecclesiæ, in quibus efficatia pas- sionis manet. Quia ex latere dormien tis in cruce sacramenta fluxerunt qui bus ecclesia fabricatur. @@0@ @@1@ ¶ HANC autem clauium potestatẽ apostolis contulit Christus, vt expres- sè determinatur in capit. firmitèr de summa Trinita. & fide catho. Quādo autem fuerit apostolis collata. Arma- chanus absurdè errans li. 11. de quęstio nibus Armenorum ca. 14. &. 15. con- tra omnium doctorum sententiam di cit ꝙ Marci. 3. cũ dñs duodecim aposto los elegit. Sed patet hoc esse falsum, quia Matthæi. 16. pro magno vni pro- misit Petro dicens, dabo tibi claues re gni coelorum, nō ergo anteà habebat aut nihil promisit. Item antequā ipse eis consecrasset, sacramentum cōsti tuisset, potestatem dedisset consecran di, ac si Cęsar constitueret regem ali- quem super regno non constituto. Di co ergo quòd in coena (Matthæi. 26.) cōtulit totam potestatem ordinis. Po testatem autem iurisdictionis in foro interiori Ioann. 20. accipite spiritum<-P>
@@0@ @@1@ <-P>sanctum, quorum remiseritis peccata remittuntur eis. Potestatem autem iu risdictionis in foro exteriori Matthæi 18. quæcũque alligaueritis super terrā &c. Nec inconuenit quòd apostolis Christus potestatem excellentiæ ha- bens, apostolicam potestatem consu- matam & perfectam contulerit. Vn- dè & ecclesia nunc temporis iurisdi- ctionẽ in foro exteriori dat etiam nō sacerdotibus, & potestatẽ ordinis dat ijs quibus nondum contulit potestatẽ iurisdictionis. Et nota ꝙ illa potestas data in foro exteriori Matthæi. 18. ibi enim fundant scholastici auctoritatẽ excōmunicādi. Et Hierony. ibidẽ, & Augusti. lib. 1. contra aduersariũ legis & prophetarum capite. 17. ¶ ADV ertẽdum inquam quòd hæc potestas excommunicandi potest dici clauis regni coelorum, si regnum coe lorum capiatur pro ecclesia militante<-P> @@0@ @@1@ cta. 50. & habetur. 24. q. 1. capi. quod- cunque. Si autem regnũ coelorum ca piatur pro ecclesia triumphante, pōt dici clauis indirectè & secũdario. Nā quatenus excōmunicatio excludit à sa cramentis quibus regnum coelorum aperitur, pōt dici ꝙ claudit regnũ coe- lorũ. Quatenꝰ verò absolutio ab excōi catione admittit ad sacramenta, ex cō sequenti regnum coelorum aperit. ¶ SED vtrum oẽs apostoli habuerint claues? Et videtur ꝙ non. Quia Matth. 16. soli Petro sunt promissæ. Respon- detur cũ Caieta. lib. de primatu roma næ ecclesiæ. capi 5. &. 6. quód sine du bio omnes apostoli à Christo & non â Petro susceperunt claues. Patet in ca. firmitèr de summa Trinitate & fi- de catholica. Etiam habetur in cap. lo quitur. 24. q. 1. & ex Hiero. lib. 1. con- tra Iouinianum. Petro autem collatæ<-P> @@0@ @@1@ Eadẽ em̃ potestas requiritur ad pascẽ das oues Xp̃i & ad apariẽdũ, vel clau dendũ regnũ coelorũ. Nā qñ Christus viuus erat & pręsens non egebat vica rio, consentaneum est ergo vt post re surrectionẽ eũ instituerit: & non vide tur vbi nā hoc fecerit nisi Ioā. vltimo. ¶ Dico prętereà, ꝙ sicut peculiaritèr claues Petro cōmissę sunt Matthęi. 16 sic Ioan. vlti. aliqua peculiarispotestas data est Petro pręter cęteros: potestas enim Petri in duobus maximè exces sit potestatem aliorum apostolorum. Primùm, quia Petri potestas etiam se extendit supra ipsos apostolos. Nā vt arguit Innocent. de maioritate & obe dientia. ca. 6. qui dixit pasce oues meas non distinguẽs inter has oues & alias, alienum à suo demonstrat ouili, qui Petrum pastorem nō recognosceret. Quo eodem argumento, vtitur Boni-<-P> @@0@ @@1@ ctam. Secundò excellebat in hoc ꝙ po testas Petri erat ordinaria in vniuer sum orbẽ, aliorũ verò apostolorũ erat extaordinaria, ex priuilegio peculiari Vndè factum est vt successores Petri seccesserint in vniuersa potestate re- spectu omniũ ouium Christi. Succes sores veró apostolorũ successerũt apo stolis in potestate extraordinaria. Imo crediderim omnẽ potestatem episco- porũ qui sunt apostolorũ successores à Petro & successoribus romanis pon tificibus esse deriuatā: ita ꝙ successor Petri est immediatus vicarius Xp̃i, & â Xp̃o accepit potestatẽ: vt diffini{t$} in cōcil. Florẽti. & in cōcil. Cōstātiẽ. ses- siōe. 8. Sed successores apostolorũ nec susceperũt potestatẽ ab ipsis apostolis nec â Christo immediatè, sed media- tè a romano pontifice. Et sic intelligo decretũ Leonis papæ. 19. di. ca. ita dns.<-P> @@0@ @@1@ bus differri à clauibus apostolorũ. Pri mò in vniuersalitate: accepit enim ad aperiendum, non huic aut illi sed om- nibus fidelibus nullo excepto. Secun- dò quia sic eas accepit vt ab eo accipi- ant omnes quicunque claues habue- rint. Nam ꝙ apostoli nō acceperint à Petro fuit expeculiari priuilegio, quo & Paulus gloriabatur, potestatẽ apo- stolicam non ab hominibus accepit. Et quāuis in ca. firmitèr dicatur Chri stum contulisse clauem apostolis, & eorum successoribus, dico ꝙ non est eadem ratio de apostolis & successori bus apostolorum. Quia apostoli ex pri uilegio immediatè à Christo accepe- runt potestatem ligandi atque soluen di, etiam in totum orbem: quod male Turrecremata negat. Sed successo- res apostolorum, cúm manifestè ordi nentur ab hominibus potestatem or-<-P> @@0@ @@1@ potestatem autem iurisdictionis acci- piunt à romano pontifice immediatè Sed nihilominus Christus confert cla ues successoribus: licet per medios mi nistros. Quemadmodũ idem ipse est qui tollit peccata mundi: licet per mi- nistros sacramentorum. ¶ SED vndè constat claues Petro & cæteris apostolis concessas nunc in ec clesia permanere, cũ non maneat po- testas faciendi miracula quę apostolis est collata, nec baptizandi in nomine Yüklə 2,25 Mb. Dostları ilə paylaş:
|