Iskat-i salat: 7 Iskat-i savm: 7

İmaret: ¹¹⁹

Imran:

Hz. Meryem'in babası, Hz. İsa peygamberin dedesicür. Kur'an-ı Kerim'in üçüncü suresi İmran'dan ve ailesinden bahsetiği için Al-i İmran adını almıştır: "Şüphesiz Allah, Adem'î, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini birbirlerinin soyundan olarak alemlerden üstün kıldı. Allah her şeyi çok İyi işiten, çok iyi bilen­dir. Bir zurnan İmran'ın karısı şöyle demişti: 'Rabbİm! Karnımda taşıdı­ğım çocuğu sadece sana hizmet etmek üzere adadım. Bunu benden kabul et. Şüphesiz Sen çok iyi işiten, çok iyi bi­lensin. O'nu doğurunca şöyle dedi: 'Rabbim Ben onu kız doğurdum -hal­buki Allah onun ne doğurduğunu çok iyi biliyordu- Erkek kız gibi değildir. Ben onun adını 'meryem1 koydum. 0nu ve neslini kovulmuş şeytanın şerrinclen sana emanet ediyorum.¹²⁰

İmsak:

Tutmak, yakalamak, terket-mek, cimrilik gibi anlamlara gelen imsak terimi, fıkıhta oruca başlama zamanını İfade eder. İmsak aynı za­manda sabah namazı vaktinin başlan­gıcını da oluşturur. Kur'an-ı Kerim'de şöyle Duyurulmuştur: "Fecirde beyaz iplik siyah iplikten ayırdedilinceye kadar yeyin için. Sonra orucunuzu ge­ceye kadar devam ettirin. ¹²¹ Bu ayetin yorumuyla ilgili olarak şöyle bir rivayet vardır: Adiy bin Hatim'den nakledilmiştir: "Yuka­rıdaki ayet nazil olunca ben hemen bir siyah, bir de beyaz ip edindim ve bun­ları yastığımın altına koydum. Gecele­yin zaman zaman bunlara bakmaya başladım. Fakat bunlar buna birbirin­den ayırdedilmiş görünmüyordu. Kuş­luk vakti ResuluHah'a gittim ve bunu kendisine anlattım. Resulullah (sav): "Bu kara iplik ile ak iplik gecenin ka­ranlığı ile gündüzün aklığından ibaret­tir" buyurdu. ¹²²

İncil:

Hristiyanlığın kutsal kitabı. Hz. İsa'ya gönderilmiş olan ilahi ki­tap. İncil'e Ahd-i Cedid (Ahd-i Atik. Tevrat'tır) ele elenir. Kelime olarak müjde, müjde getirene verilen ödül demektir. İslam inancına göre, Hz. İsa'ya indirilen İncil, insanlık için bir kurtuluş ve rahmet sebebiydi. Fakat Hristiyanhır onu bozdular. Nihayet o kadar çok ve farklı incil nüshaları or­taya çıktı ki, Hristiyan din adamları toplanıp bunu dörde indirmek duru­munda kaldılar. Böylece dört ayrı

ki tap Hristiyanlar için kutsal kitap olarak kabul edildi. Bunlar Matta, Markos, Yuhanna, Luka'dır. Kilise bunların dışında kalan İndileri uydur­ma saydı. Kilisenin uydurma saydığı İn- çiller arasında bulunan Barnaba İncili, Peygamberimiz Hz. Muham-med'in geleceğini müjdeliyordu. Bu kitaptaki müjde Kur'an-ı Kerim'in ifa­delerine de uygundur. Fakat müslümanlar tara- fından da kutsal kabul edilen asıl İncil, Kur'an ayetle­rinde belirtilen İn- cil'dir. Üstelik Allah tarafından birbiri ardına gönderilen diğer ilahi kitap ve suhuf-larla birlikte İncil'in de Kur'an-ı Kerim gönderildikten sonra hükmü kaldırılmıştır. ¹²³

İnfak:

Birisinin geçimini sağlamak için nafaka verme, sadaka verme, bes­leme anlamlarına gelir. İslam toplu­munda, dinimizin varlıklı kişilere yüklediği dini ve sosyal bir görevdir. Yüce Allah Bakara suresinin 274. ayetinde "Gece ve gündüz, açık ve gizli olarak mallarını Allah yolunda harcayanların Rableri katında müka­fatları vardır. Onlar için korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir de." buyur­maktadır ¹²⁴

İnfitar Sûresi:

Göğün yarıklı­ğını anlatarak başlayan bu sûre, Kur'­an-ı Kerim'in 82. süresidir. Mekke-i Mükerreme'de nazil olmuştur. 19 âyet­tir.

Resûl-i Ekrem (S.A.S)İn okun­masının faziletine işaret buyurduğu mübarek bir sûredir. Evsat-ı Mufassal grubunu oluşturan sûrelerden bir tanedir.

Naziût sûresinden sonra nazil ol­muştur.

İnkar:

İman'ın zictdıdtr. Tanımama, kabul ve testik etmeme, inanmama, reddetme manalarına gelir. Allah'ın varlığına inanmayı reddetmek, kendi­sini yaratmış olan yüce varlığa karşı gelmek demektir ki, Kur'an, bunların acı bir azaba uğrayacaklarını, cehen­neme gönderileceklerini haber ver-inektedir. ¹²⁵

İnsan:

Allah'ın ruhundan üfürerek, en mümtaz bir varlık haline getirttiği, nimetleriyle donattığı; akıt, şuur, his ve düşünce ile diğer mahlukaüan ayır­dığı ve onlardan üstün kıldığı, melek­lerin secde ettiği, Allah'ın sorumluluk yüklediği bir yaratıktır.

Bu kadar mümtaz yaratılmış olması­na rağmen yine de âcizdir, zayıftır ve Allah'a muhtaçtır. Allah'ın himayesine sığınmaya mecburdur.

Yüce Rabbimiz Kur1 an-1 Kerimde mealeiyşöyle buyuruyor:

Andolsun ki biz insanoğuüarını şerefli kıldık; onların karada ve de­nizde dolaşmasını sağladık, teiniz ni­metlerle rızıklandırdık ve onları ya­rattıklarımızın pek çoğundan üstün kildik." ¹²⁶

Biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif etmiştik. Fakat onlar bunu yüklenmekten kaçınmışlar ve ondan korkup titremişlerdir: Ama insan onu (o sorumluluğu) yüklen­miştir; aslında o pek zâlim ve pek câhil idi.¹²⁷

İbnürrahmi Ali ATT AR insanı şöyle tanıtıyor:

İnsan, garaib mecmuasıdır. İnsan, Aklıyla melekledir, nefsiyle iblisledir bir acibedir.

İnsan, her fazail hem fazâyıhı cami

bir halitadır.

İnsan, Kemalât ile mümtaz, rezüil ile şerefraz bir mahluktur. İnsan, Mazhar-ı esrar-ı Hûda'dır.

İnsan, hayır ve taatiyle, bir abd-i makbul; şer ve tuğyanıyla nankör bir

merd uttur.

İnsan, SÜbh&ni iltifat ile mükerrem

yegane birmes'uddür.

İnsan, tecell-i Zât'a mazhar, inkışaf-ı sıfata masdardır.

İnsan, Şems-ü kamer ve bütün ekvân kendisine musahhar kılınmış bir ma­şuktur.

İnsan, daima aşk-ı Rahmaniyi, ema-nât-ı Rabbaniyi taşımağa istidatlı bir hamildir.

İnsan, kendi kıymetini bilen, cehliy-le dünyalara sığmayan bir mağrurdur.

İnsan, şerre, zulme matuf işleriyle anütbircebbârdır.

İnsan, hayır ve adle mekrun hizme­tiyle bir abd-i necibdir.

İnsan, dünyaya zinet ve kıymet veren cihanın son meyvasıdır.

İnsan, ârif-i Rabbani, nâib-i Rahma­nı d ir.

İnsan, âriler yatağı, kâmiller kayna­ğıdır.

İnsan, "Hayvan-ı nâtık" mantıkî tari­finden bir türlü yakasını ku(taramamış asırların zavalhsıdır.

İnsan, bütün zaaf ve aczine rağmen Kudrete kafa tutmuş taşkın bir şaşkın­dır.

İnsan, maziye bağlı halde aklanmış, istikbali gözler bir muhtûcdır.

İnsan, şükran ile küfranı, sevab ile günahı, nimet ile nikmeti tezvin eder bir mizandır.

İnsan, İnat ve isyan, hata ve nisyan torbası d ir.

İnsan, Kalem-i Takdirin mahall-i cereyan], vukuât-ı kazanın güzergâhı­dır.

İnsan, nüsha-i kûbra-i âlemdir.

İnsan, "Ya eyyühe'l-insan!" ilâhi hi­tabına nail olmuş birenis-i nezindir.

İnsan, saadet ile şekaveti, nur ile zul­meti, nâr ile rahmeti nefsinde toplamış bir "ezdnd" mahsenidir.