| Çeviri dönemi (8 – 10. yüzyıllar)
Emeviler’in ardından Abbasiler’in (750–900) devletin başına geçmeleri ile İslam hâkimiyetinin görkemli devri başladı.
Bu devrin tıpta en önemli siması Batıda “Geber” adı ile tanınan Cabir İbn Hayyan’dı. Arap kimyasının kurucusu olan Cabir’in zehirler hakkında yazdığı tıp kitabı önemlidir.
İkinci Abbasi Halifesi Mansur devrinde tıp alanında Cundişapur’da özellikle Bahtişu Ailesi ön plana çıktı. Buradaki hastanenin başhekimi olan Georgis Bahtişu Halife Mansur’u tedavi etti. Bu aile sekiz ve dokuzuncu yüzyıllarda yedi nesil boyunca pek çok hekim yetiştirdi ve yaptıkları çevirilerle Yunan tıbbının yayılmasını sağladı. Yine bu dönemde yaşamış bir oftalmolog olarak tanınan İbn Masaveyh de Arapça’ya bir çok tıbbi eser çevirip, farmakoloji ve diğer tıp alanlarında da yazılar yazdı.
Doğu dünyasındaki bu bilim hareketi en yüksek noktasına Halife Me’mun devrinde (813–833) ulaştı. Me’mun Bağdat’ta Beytü’l-hikme adında önemli bir çeviri okulu kurdu. Buradaki çevirmenler Yunanca, Süryanice, Arapça ve Farsça’ya hakim kişilerdi. Böylece devrin yeni bilim merkezi Bağdat’a taşınmış oldu. Me’mun burada bütün Yunan bilim ve felsefe eserlerinin Arapça’ya çevrilip araştırılmasını emretti.
Bu okuldaki çevirmenlerin en önemlisi olan Huneyn b. İshak (Johannitus) (809–877) iyi bir filozof ve hekimdi. Huneyn; Galen’in, Hipokrat’ın, Oribasius’un Aeginalı Poul’ün ve Dioskorides’in birçok eserini Arapça’ya çevirdi. Ayrıca Tıbba ait olaylar ve Göz hakkında 10 risale adlı kitapları da devrinde hayli tanındı. Huneyn’in göze ait kitabı, gözün anatomik çizimlerini de içeren en eski sistematik oftalmoloji eseri olarak bilinir.
Dokuzuncu yüzyıl çevirmenlerinden bir diğeri olan El-Kindi (Al-Kindy) de Yunanca’dan 22 tıp kitabı çevirdi.
Bu çeviriler yapılırken eski Cundişapur Okulu ortadan kalktı, bu okulun ünlü hekim ve bilginleri ise Bağdat ile Samarra’ya geldiler.
Dostları ilə paylaş: | 
