Kuran-i kerim ve hz. Muhammed (S. A. V)

HUDEYBİYE ANDLAŞMASI

Hac ziyareti için Hz. Muhammed (s.a.v) Mekke’ye gideceğini Müslümanlara söyledi. Medine’yi muhafaza için yeterli bir kuvvet bıraktıktan sonra diğer Müslümanlarla birlikte yola çıktı. Müslümanlar savunma ihtiyaçları için yanlarına birer kılıç aldılar. Hz. Muhammed (s.a.v) harp emelinde olmadığı için böyle hareket etmeyi daha uygun gördü.

Müslümanların yola çıktıklarını anlayan Mekke müşrikleri Hudeybiye’de toplandılar. Burası Mekke’ye doğru giden yolun dar bir geçidi olup, stratejik bir nokta idi. Kureyş müşriklerinden 40 kişilik bir kuvvet yola çıkarak Müslümanlara ok ve taş atmaya başladılar. Derhal Müslümanlar tarafından bu 40 kişilik kuvvet esir edildi. Hz. Muhammed (sav) onları affederek tekrar geri çevirdi.

Müslümanların gayesini anlamak için Mekkelilerden bir delege geldi. Fakat bu delege anlaşma yapmaya yetkili değildi. O zaman Hz. Muhammed (s.a.v) Huzaa kabilesinden Hiraş İbni Ümeyye’yi Kureyş’lilere yolladı. Hiraş Hz. Muhammed (s.a.v)’in gayesini açıkça Kureyş’lilere anlattı. İkrime İbni Ebu Cehil onun devesinin bacaklarını kesti, kendisi de canını zor kurtardı.

Hz. Peygamber tekrar Kureyş’lilerle görüşmek üzere Hz. Osman’ı gönderdi. Hz. Osman, Ebu Süfyan ile yakın bir akrabalığı vardı. Hz. Osman Mekke’ye gidip, Hz. Muhammed (s.a.v)’in gayesini Kureyş’lilere anlattı. Fakat ne var ki, yine Hz. Osman Mekke’liler tarafından hapsedildi. Hatta Hz. Osman’ın öldürüldüğüne dair şayia çıktı. O sıralarda yakın akrabası olan Ebu Süfyan Suriye’de seyahatte idi.

Hz. Muhammed (s.a.v) Hz. Osman’ın öldürülmesi şayiası karşısında çok üzüldü. Hudeybiye’de bütün sahabeleri toplayarak, ölünceye kadar Kureyş’lilerle harp etmek üzere söz aldı. O zaman Kureyş’liler durumun vahametini anlayarak, Hz. Muhammed (s.a.v)’e bir heyet yolladılar. Gelen bu heyet Hz. Osman’ın sağ olduğuna dair teminat verdikten sonra antlaşma yapmaya salahiyetli olduklarını söylediler.

Mekke heyeti şu maddeleri öne sürdüler;

1. 
   Müslümanlar Kabe’yi ziyaret etmemeksizin Medine’ye döneceklerdir, bir sene sonra orayı ziyaret edebilecekler, fakat 3 günden fazla kalmayacaklar.
   
2. 
   Medine’deki Müslümanlardan Mekke’ye iltica edenler iade edilmeyecek, fakat Hz. Muhammed (s.a.v) Medine’ye gelen her Mekke'liyi bu şahsın büyüğü istediği taktirde iade edecekti.
   
3. 
   İki Memleket arasında on sene müddetle mütareke yapılmıştır.
   

Hz. Muhammed (s.a.v) Mekke'lilerin bu isteklerini aynen kabul etti. Mekke'liler Barış Antlaşmasında “Allah’ın Resul’u Muhammed” ibaresi yerine Abdullah oğlu Muhammed ibaresinin konmasını istediler. Hz. Muhammed (s.a.v) buna dahi rıza gösterdi.

Hudeybiye Barış Andlaşması Müslümanların belki en büyük zaferidir. Arap yarımadasında yaşayan bütün kabileler, Kureyş’lilere bakıyorlardı.

İslam dininin Arap yarımadasında yayılabilmesi için Kureyş’lilerle dostluğun kurulması şarttı. Esasında Müslümanlık kılıca dayanan bir din değildir. İnsanların ruhlarını fetheden bir dindir. Hudeybiye sulhundan sonra Müslümanlar müşriklerle ticari ve ailevi görüşmeler yapmaya başladılar. 2 yıl içinde İslam’a girenlerin sayısı 19 yıl içinde Müslümanların sayısından 4-5 kat fazla oldu.