Markos for one volume

Ç. Petrus’un Kaynanası İyileşiyor (1:29-31)

“O anda, hemen” sözcükleri bu Müjde’nin özelliklerinden biridir ve bu özellikle Rab İsa’nın hizmet yönünü vurgulayan Müjde için uygundur.

1:29-30   Rabbimiz havradan Simun’un evine gitti. Oraya varır varmaz, Simun’un kaynanasının ateşler içinde yattığını öğrendi (30’uncu ayet). Du­rumu hemen İsa’ya bildirdiler. Onun ihtiyacını Hekim’e bildirme konusunda hiç zaman kaybetmediler.

1:31   İsa, bir tek söz söylemeden hastanın elinden tuttu ve ayağa kalkma­sına yardım etti. O anda iyileşti. Normalde ateş hastayı zayıf düşürür. Bu du­rumda ise Rab yalnızca ateşi iyileştirmedi, hizmet etmesi için ona hemen güç de verdi. Ve kadın onlara hizmet etmeye başladı. J.R. Miller şöyle der:

Normal ya da doğaüstü bir şekilde sağlığına kavuşan hasta kişi, kendisine iade edilen yaşamı Tanrı’nın hizmetine adamada acele etmelidir… Birçok kişi Me­sih’e hizmet etmek için hayal ettikleri büyük hizmet olanaklarına kavuşabil­menin özlemiyle sürekli olarak yanmaktadır. Bu sırada, Mesih’in, O’na hizmet etmelerini istediği birçok şeyi ellerinden kaçırmaktadırlar. Mesih’e gerçek hiz­met, kişinin günlük işlerinde önceliği O’na vermesidir.³

Rab, her iyileştirme mucizesinde değişik bir işlem uygulamıştır. Bu, herke­sin Rab’be gelişinin farklı yollarla ya da nedenlerle olabileceğini gösterir. Her­kesle bireysel olarak ilgilenilmelidir.

Petrus’un kaynanasının olması, o günlerde bekâr din görevlisi düşüncesinin olmadığını gösterir. Bu, Tanrı Sözü’nde hiç destek bulmayan ve birçok kötü­lüklere neden olan insani bir gelenektir.

D. Gün Batımında İyileştirme (1:32-34)

Kurtarıcı’nın orada olduğu haberi gün boyunca yayılmıştı. Halk, Sept günü boyunca gereksinimi olanları O’na getirmeye cüret edemedi. Ama güneş ba­tınca ve Sept günü bitince, Petrus’un evine akın ettiler. Orada hastalar ve cine tut-sak olanlar günahın her safhasından ve şeklinden kurtaran gücü yaşadılar.

E. Celile Bölgesinde Tanrı Sözü Duyuruluyor (1:35-39)

1:35   Sabah çok erkenden, ortalık henüz ağarmadan İsa kalktı ve rahat­sız edilmeden dua edebileceği bir yere gitti. Yehova’nın Hizmetkarı her sabah Baba Tanrı’dan o günle ilgili bilgiyi almak için kulağını açtı (Yşa.50:4-5). Eğer Rab İsa sabah erkenden Tanrı’yla vakit geçirmeye gereksinim duyduysa, buna bizim daha çok ihtiyacımız olduğu gerçeğini gözardı etmemeliyiz! Dua etti­ğinde sarf ettiği emeğe dikkat edin; kalktı ve ortalık henüz ağarmadan dışarı çıktı. Dua, kişiye uyar bir konu değil, disiplin ve özveri konusu olmalıdır. Bu, hizmetimizin çoğunun niçin etkisiz olduğunu açıklıyor mu?

1:36-37   Simun ve diğerleri kalkana kadar, halk yine evin önüne toplandı. Öğrenciler Rab’be, artan popülerliğini anlatmaya gittiler.

1:38   Hayret uyandıracak şekilde, kente geri dönmedi, ama öğrencilerini çevredeki kasabalara, oralarda da Tanrı Sözünü duyurması gerektiğini açık-layarak götürdü. Kefernahum’a niçin geri dönmedi?

1. Her şeyden önce, daha demin dua etmiş ve o gün Tanrı’nın O’nun ne yap­masını istediğini öğrenmişti.

2. İkincisi, Kefernahum’daki hareketin yüzeysel olduğunu anladı. Kuru kala­balıklar hiçbir zaman Kurtarıcı’ya çekici gelmedi. O, insanların yüreklerin­dekini görmek için daha derine baktı.

3. Popülerliğin tehlikesini biliyordu ve öğrencilerine, insanların onlar hakkında iyi konuştukları zaman dikkat etmeleri gerektiğini örnek göstererek öğretti.

4. Daima tacı çarmıhın önüne koyacak yüzeysel, duygusal gösterilerden sa­kındı.

5. Sözü duyurmaya büyük önem verdi. İyileştirme mucizeleri insanlığın acısını hafifletmek için amaçlanmışsa da, Tanrı Sözü’ne ilgiyi çekmek için tasar­lanmıştı.

1:39   Böylece İsa havralarda Tanrı Sözü’nü duyurarak ve cinleri kova­rak tüm Celile bölgesini dolaştı. Tanrı Sözü’nü duyurmayı ve uygulamayı, yani söz ile eylemi birleştirdi. Havralarda ne kadar sık cin kovduğunu gör­mek ilginç. Bugünkü liberal kiliseler havralara benziyor mu?

F. İsa Bir Cüzamlıyı İyileştiriyor (1:40-45)

Cüzamlının hikâyesi bize Tanrı’nın yanıtladığı öğretici dua örneğini göste­rir:

1. Ciddi ve ümitsizdi: O’na yalvardı.

2. Saygılıydı: O’na diz çöktü.

3. Alçakgönüllü ve uysaldı: “Eğer istersen.”

4. İnanıyordu: “Kılabilirsin.”

5. Gereksinimini kabul etti: “Beni temiz kıl.”

6. Belirliydi: “beni bereketle” değil, “Beni temiz kıl.”

7. Kişiseldi: “Beni temiz kıl.”

8. Kısaydı: Grekçe’de beş sözcükten oluşuyordu.

Ne olduğuna dikkat edin!

İsa’nın yüreği sızladı. Bu sözleri hiçbir zaman sevinçli ve minnettar olma­dan okumayalım.

Elini uzattı. Bir düşünün! Tanrı’nın eli alçakgönüllü, inanan bir duaya yanıt olarak uzandı.

Ona dokundu. Yasa’ya göre cüzamlıya dokunan kişi murdar olurdu. Hem de hastalığa yakalanma tehlikesi vardı. Ama Kutsal İnsanoğlu, günahın harabi-yetiyle lekelenmeksizin ona gidererek insanlığın acılarıyla kendini bir tuttu.

“İsterim” dedi. O, bizim iyileştirilme isteğimizden daha çok iyileştirmeye isteklidir. Sonra, “Temiz ol” dedi. O anda cüzamlının derisi düzelip temiz oldu.

Kâhine görünüp buyrulan adakları sununcaya kadar adama mucizeyi anlat­mamasını istedi (Lev.14:2-32). Bu her şeyden önce adamın itaatinin denenme­siydi. Kendisine söyleneni yapacak mıydı? Yapmadı; durumunu bildirdi ve so­nuç olarak da Rab’bin işini engelledi (ayet 45). Hem de kâhinin anlayışının de­nenmesiydi. Harika iyileştirme mucizeleri yapan, uzun zamandır beklenen Me­sih’in gelmiş olduğunu anlayacaklar mıydı? Kahin de İsrail halkının genel ka­rakterine uyan biriyse, anlamayacaktı.

Tekrar İsa’nın kalabalıktan ayrıldığını ve ıssız yerlerde hizmet ettiğini gö­rüyoruz. Başarıyı büyük sayılarla ölçmedi.