Elmi hövzəyə lazım olan məsələlərdən biri ölkə daxilindəki və xarici cəmiyyətlə fəal rabitə qurmaqdır. Bəzi canablar çıxışlarında buna toxundular. Elmi hövzə dünyanın və ölkənin elmi hövzələri ilə elmi rabitə qurmalıdır. Keçmişdə rabitələr çox çətin olsa da, alimlər uzaq yerlərdən bir-biri ilə əlaqə saxlayırdılar. Mərhum İbn İdris özünün Sərair kitabında yazır ki, filankəs - onun adı yadımda deyil - bir fətva vermişdi, mən ona məktub yazdım, o da cavab yazdı və mən qəbul etmədim. Keçmişdə məktublaşırdılar, elmi müzakirələr aparırdılar, bir alim filan elmi nəzəri rədd edirdi, bəzən bir-birindən soruşurdular. Mərhum Əllamə Simnani mərhum Ayətullah Milanidən yazılı şəkildə bir neçə fiqh məsələsi soruşmuş, o da cavab vermiş və barəsində müzakirə aparmışdılar. Bu müzakirələr sonra broşür şəklində çap olundu. Bunlar normal işlər idi. Bu, xüsusən yeni rabitə vasitələrinin ixtira olunduğuna görə bu gün də çox lazımdır. Deməli, ölkə daxilindəki hövzələr arasında, bir-biri ilə əlaqədar olan məsələlərdə hövzə və universitet arasında və ölkədən xaricdəki hövzələrlə elmi hövzə arasında uyğunluq, əlaqə, qarşılıqlı düşüncə və elm mübadiləsi lazımdır. Heç eybi yoxdur ki, Pakistanda, Hicazda, Misirdə və digər yerlərdə fəaliyyət göstərən Əhli-sünnə elmi hövzələri ilə rabitə qurasınız; sözsüz ki, qayda-qanunlu, tərif olunmuş və müəyyən mərkəzdən idarə olunan şəkildə. Çünki bu gün fərdi rabitələrin mənası və əhəmiyyəti yoxdur.
