«و الذی استخلصناه فی حکم نکاح المتعة انه جائز عند الضرورة الداعية الی التأجیل مدة العصمة مثل الغربة فی السفر و غزو اذا لم تکن مع الرجال زوجه». Mütə nikahı barəsində bu qənaətə qəlmişik ki, zərurət halında paklığa səbəb olan mütə nikahı caizdir. Məsələn, səfərdə, qürbətdə və müharibədə insanın həyat yoldaşı onun yanında olmasa.345 O, mütə nikahının hökmlərini belə şərh edir:
«و یشترط فیه ما یشترط فی النکاح من صداق و اشهاد و ولی حیث یشترط و انهاتبین منه عند انتهاء الاجل و انهالا میراث فیها بین الرجال و المرأة اذا مات احدها فی مدة الاستمتاع و ان عدتها حیضة واحده و ان الاولاد لاحقون بابیهم المستمتع» “Daimi nikahda lazım olan mehriyə, şahid və vəli kimi şərtlər mütə nikahında da şərt sayılır. Mütə nikahında ayrılıq nikah vaxtının sona çatması ilə baş verir. Bu növ nikahda kişi və qadın arasında irs yoxdur. Evlilik müddətində onlardan biri vəfat edərsə, mütə nikahının iddəsi bir heyzdir. Bu nikahdan doğulan uşaqlar mütə edən ataya aid olur.”346 Əhli-sünnənin görkəmli ziyalı alimləri, elmlər doktoru, professor Xeyrəddin Karaman, elmlər doktoru, professor Mustafa Çağrıçı, elmlər doktoru, professor İbrahim Dönməz və elmlər doktoru, professor Səbrəddin Gümüş mütə nikahını halal və caiz saymışlar. Bu alimlər “Nisa” surəsinin 24-cü ayəsinin təfsirində belə söyləmişlər:
“Nəql olunmuş hədis və rəvayətlərə əsasən, Məhəmməd peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) iki dəfə mütə nikahına icazə vermiş və iki dəfə onu qadağan etmişdir. Hədislərdən bu qənaətə gəlmək olar ki, bu iş mütə nikahının nəsx olunması mənasında deyil. Əksinə, bu nikaha böyük ehtiyac duyulanda Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) buna icazə vermişdir və buna ehtiyac olmayanda onu qadağan etmişdir. Lakin hədis raviləri bu icazənin səbəbini başa düşməmiş və onu nəsx ilə qarışdırmışlar. Sübut olunmuşdur ki, müsəlmanlar Əbubəkrin və Ömərin zamanında müvəqqəti evlənirdilər və ikinci xəlifə bu işi qadağan etmişdir. (Bu onu göstərir ki, səhabələr də bunu başa düşmüşlər.) Bir sözlə, bu növ nikah səfərdə və müharibədə olan şəxslər üçün hələ də caizdir və iqtisadi zərurət onu tələb edən zamana qədər bu nikahın icazə hökmü öz qüvvəsində qalmaqdadır. Bu nikahda daimi nikahın mehriyə, şahid və vəli kimi xüsusiyyətləri mövcuddur. Iki tərəf arasında müəyyən olunmuş müddət bitəndə isə talağa ehtiyac qalmır. Əgər evlilik müddətində ər-arvaddan biri dünyadan gedərsə onların arasında irs yoxdur. Və bu nikahın iddəsi bir paklığdan (heyz olandan sonra) ibarətdir.”347 Nəzərinizə çatdırdığımız bu mövqe dörd türk aliminin mövqeyi idi.
