issiqlik energiyasini ajratib chiqaradi va Yer po’sti jinslarida va
mantiyasida energiya to’planib boradi. Radioaktiv elementlar Yer
po’stida juda oz miqdorda tarqalgan bo’lishiga qaramay, planetamiz
paydo bo’lgan (5 mlrd.yil) vaqtdan buyon hosil bo’lgan issiqlik miqdori,
Yerning ichki qatlamlarini qizdirishdan tashqari, uning yuzasiga ham
issiqlik tarqatishga yetarlidir.
Atmosfera
Gidrosfera
Ionosfera
Stratosfera
Biosfera Troposfera
Litosfera
Granit qobig'i
Bazalt qobig'i
Atmosfera
Peridotit qobig'i
(yuqori mantiyasi)
Quyi mantiya
Oraliq qobiq
Yadroning
sirtqi qobig'i
Ichki
yadro
35-70 km
50 km
1000 km
2700 km
4980 km
5120 km
6370 km
300 km
gacha
Oraliq qobiq
1-
rasm. Yer sharining geosferalarga bo’linishi.
Psevdomorfozalar
– bunday shakllar tog’ jinslaridagi ayrim
minerallar yuvilishidan hosil
bo’lgan bo’shliqlar mineral kristallari bilan
to’ldirilganda hosil bo’ladi.
Minerallarning shaffofligi.
Moddalarning o’zidan nur o’tkazish
qobiliyati ularning shaffofligi deb ataladi. Bu xususiyatga qarab
tabiatdagi minerallarni quyidagi turlarga bo’linadi:
Shaffof minerallar, tog’ xrustali, island shpati, topaz va boshqalar.
Yarim shaffof
– zumrad, sfalerit, kinovar va boshqa minerallar.
Shaffof bo’lmagan minerallar – pirit, magnetit,
grafit va
boshqalar.
Rangi.
Ko’pgina minerallarning nomi uning rangiga qarab
berilgan. Masalan: xlorit (grekcha xloros
–yashil), rubin (lotincha
«ruber»
– kizil), rodonit (grekcha «rodon» – pushti), gematit (kondek –
grekcha, gematikos»), albit (lotincha «albus»
– oq). Ko’pgina minerallar
tabiiy holatida doimiy
rangga ega bo’ladilar. Buning sababi shundaki,
bunday minerallarning tarkibida rang beruvchi kimyoviy elementlar
doimo mavjud. Bunday rang beruvchi kimyoviy elementlarga
(xromoforlarga) Ti, V, Mn, Co, Ni
ba‘zan W, Mo, N, Ci elementlari
kiradi. Masalan: mineral tarkibidagi xrom unga quyuq rang- qizil (pirop,
rubin), och-yashil (uvarovit, zumrad, fuksit) binafsha rang (rodoxrom,
kemmererit) beradi.
Doimiy rangli minerallarga magnetit (FeO
∙Fe
2
O
3
) doimo qora
rang, pirit (FeS
2
) jezsimon sariq rang, kinovar (HgS) to’q qizil rang,
malaxit yashil rang, azurit ko’k rangli minerallar kiradi.
Bulardan tashqari aksariyat bir mineral bir necha rangda ham
uchrashi mumkin. Masalan, odatda rangsiz, ko’pincha butunlay shaffof
kristallar sifatida topiladigan kvarts (tog’ xrustali), ko’rkam binafsha
rangli (ametist), pushti, sarg’ish-qo’ng’ir (temir oksidlari bo’lgani
uchun), tilla rang (tsitrin), kul rang yoki tutun rang (rauxtopaz), to’q
qora (morion), ni
hoyat sutdek oq ham bo’lishi mumkin. Xuddi shunga
o’xshash osh tuzi – galit – oq, kulrang, qo’ng’ir, pushti va ba‘zan ko’k
rangli bo’lishi mumkin.
Minerallarning
bunday xilma-xil rangliligi, tarkibidagi mayin
zarrachalar bo’lib tarqalgan mexanik aralashmalar biror rangga
bo’yalgan xromoforlar (rang beruvchilar) bilan bog’liq. Bu rang
beruvchi moddalar ham anorganik va organik moddalardan iborat
bo’lishi mumkin. Ular oz miqdorda bo’lganda ham rangsiz minerallarni
to’q rangga bo’yash uchun kifoya qiladi. Minerallarning rangi faqat
xromofor moddalarning miqdorigagina bog’liq bo’lmay, balki ularning
disperslik (maydalanganlik) darajasiga ham bog’liqdir.
Ayrim shaffof minerallarning rangi ba‘zan xilma-xil bo’lib
8
21
Yer ichkarisida hosil
bo’lib harakat qiladigan issiqlikdan tashqari
tashqi Quyosh radiatsiyasidan hosil
bo’ladigan issiqlik ham mavjuddir.
Bir sekund davomida Yer yuzasi Quyoshdan issiqlikga aylanadigan 1,8
∙10
24
erg. nurlanish energiyasini qabul qiladi. Bu issiqlikning 45 foyizini
Yer yuzasidan atmosferaga tarkatadi. Yerni Quyoshdan qabul qilib
oladigan issiqligi notekis taksimlanadi.
Kuzatuvlar
shuni ko’rsatadiki, Antarktida va Shimoliy qutbda 1
sm
2
yuzaga
ekvatordagiga nisbatan uch barobar ko’p issiqlik yutiladi.
Lekin yutilgan issiqlik bu hududning ko’p qismida havoning tiniqligi va
havo qatlamining siyrak bo’lganligi sababli atmosferaga tarqalib ketadi.
Yer yuzasining turli nuqtalarida issiqlik miqdorining notekis
qabul qilinishi, Yer aylanish o’qining ekliptika yuzasiga nisbatan qiya
joylashganligi bilan ham bog’liq. Yer yuzasidan issiqlikning tarqalishi
va yuzasi bilan yutilishi ma‘lum darajada quruqlik va suvlarning notekis
taqsimlanishiga,
Yer yuzasini
ng relefiga, o’simliklarga, havo va
okeandagi oqimlarga bog’liq. Lekin Yer landshaftining turli-tumanligiga
qaramay, uning yuzasida bir xil o’rtacha yillik yoki o’rtacha oylik
haroratga xos bo’lgan hududlarni ajratish mumkin.
Harorat faqat shimoldan janubg
a tomon o’zgaribgina qolmay,
chuqurlik bo’yicha ham o’zgarib turadi. Haroratning Yer yuzasidagi
o’zgarish amplitudasi ayrim tumanlarda 90-1000
0
S ga (O’rta Osiyo
cho’llarida) yetadi. Yer yuzidan chuqurlashib borilgan sari haroratning
(kunlik yillik, ko’p yillik) o’zgarishi kamayib boradi va yer yuzidan
ma‘lum bir chuqurlikda o’zgarmay qo’yadi. Harorat doimiy bo’lgan va
Quyosh issiqligining ta‘siri bo’lmay qolgan bu chuqurlik mintaqasini
yillik harorat doimiy bo’lgan mintaqa deyiladi. Bu mintaqadagi harorat
Y
er yuzasidagi o’rtacha yillik haroratga teng bo’ladi. Quyosh
energiyasining ta‘siri ostida bo’lgan bu mintaqani geliotermik mintaqa
deb yuritiladi.
Harorat doimiy bo’lgan mintaqaning chuqurligi ekvatorda 1-2
metr, mo’‘tadil iqlimli kengliklarda 20-30 metr, qutbda 100 metr va
undan ortiq chuqurliklarda joylashadi.
Doimiy harorat mintaqasidan ichkariga
qarab chuqurlik ortib
borishi bilan tog’ jinslarining harorati Yerning ichki issiqligi ta‘sirida
qonuniy ravishda ortib boradi. Ichki issiqlikning harorati doi
miy bo’lgan
mintaqadan yuqorida joylashgan qismiga ta‘siri Yer yuzasi tomon
kamayib boradi. Haroratning chuqurlik ortishi bilan ko’tarilishini
baholash uchun geotermik gradient va geotermik bosqich tushunchalari
kiritilgan.
Kimyoviy tarkibi va kristall s
trukturasiga bog’liq ravishda,
bunday xususiyatlar har xil minerallarda turlicha namoyon bo’ladi. Har
qanday mineral o’ziga xos biron bir alohida xususiyati bilan
xarakterlanadiki, ana shu xususiyatga qarab uni doimo boshqa
minerallardan ajratib olish mumkin.
Quyida biz muhim diagnostik ahamiyatga ega bo’lgan
xususiyatlar, minerallarning qiyofasi, shaffofligi, rangi, chizig’ining
rangi (kukunining rangi), yaltiroqligi, ulanish tekisligi, sinishi, qattiqligi,
pachoqlanuvchanligi, qayishqoqligi, solishtirma o
g’irligi, magnit
tortishi, radiofaolligi va boshqa xususiyatlari to’g’risida to’xtalib
o’tamiz.
Minerallarning qiyofasi. Bu xususiyat uning ichki tuzilishi va
hosil
bo’lish sharoiti bilan bog’liq. Erkin o’sgan
anizotrop mineral
yaqqol ifodalangan kristalli
k shaklga ega bo’ladi. Odatda minerallar
kristall agregatlar va o’sishmalari ko’rinishida uchraydilar.
Kristall agregatlari deb, minerallarning ichki tuzilishi va fazodagi
shakli bilan bog’liq bo’lgan turli shakldagi mineral donalarning
yig’indisi (tudasi) ga aytiladi. Donalarning kattaligini hisobga olib
minerallar yirik donali (donalar kattaligi 5 mm. dan katta), o’rta donali
(2-
5 mm) va berk kristalli (0,5 mm dan kichik) turlarga bo’linadi.
Kristall agregatlari donali, ustunsimon, tolasimon, yapoloq,
tangachasimon shakllarda uchraydi.
Minerallar tabiatda druza, konkretsiya, sekretsiya va boshqa
ko’rinishlarda uchraydi.
Druzalarda
–ayrim kristallarning o’sishmalari (o’simtiklari)
betartib (qonuniyatsiz) o’sgan. Kristallar bir tomonlari bilan birorta
yuzaga mahkamlangan (kvarts, flyuorit).
Kristallarning uch tomoni
(ochiq bo’shliq tomonga qarab uchi o’sgan) yaqqol shakllangan.
Konkretsiyalar: yumaloq va noto’g’ri shakldagi mineral
qotishmalari radial yoki po’choq holatda joylashgan.
Oolitlar
–kontsentrik-po’chok tuzilishiga o’xshash bo’lgan
no’xotga o’xshash mineral yig’indilaridir.
Sekretsiyalar
– tog’ jinslaridagi bo’shliklar mineral moddalar
bilan to’ldirilganda hosil bo’ladi.
Oqma shakllar-ayrim yuzalarni mineral jismlar asta-sekin
qoplashi natijasida hosil
bo’ladi. Bunday shakllarning hosil bo’lish
jarayonida-
kolloid birikmalar asosiy o’rinni uynaydi. Bu holda
kurtaksimon va shingilsimon ko’rinishdagi agregatlar stalaktit va
stalagmitlar hosil qiladi.
Mineral moddalarning tolasimon yoriqlarda tez kristallanishidan
dendritlar-
tolasimon daraxtga o’xshash kristallar hosil bo’ladi.
9
20
Geotermik
gradient
deb,
harorati
doimiy
mintaqadan
chuqurlikning 100 metr ortishiga to’g’ri keladigan haroratning o’zgarish
miqdoriga aytiladi.
Geotermik bosqich esa doimiy harorat mintaqasidan pastdagi
haroratning 10
0
S ortishiga to’g’ri keladigan, chuqurlikni (metrdagi)
ko’rsatadi. Bu ikki ko’rsatkich tog’ jinslarining issiqlik utkazuvchanligi,
tog’ jinslarida sodir bo’ladigan geoqim yoviy reaktsiyalarning tabiatiga,
qaynoq suv va bug’larning mavjudligiga, tog’ jinslarining yotish
holatiga va radiofaol elementlarning kontsentratsiyasiga
bog’liq ravishda
doimo qonuniyatsiz o’zgarishlarga uchrab turadi.
O’rtacha geotermik gradient 100 metrga 30, bosqich esa 33 metr
deb qabul qilingan. V.A.Magnitskiyning hisoblariga ko’ra, 15-20
kilometr chuqurlikgacha geotermik bosqich o’rtacha 33
metrni tashkil
qiladi. Bu chuqurlikdan pastda haroratning o’zgarishi keskin kamayib
ketadi va 100 kilometr chuqurlikda harorat 13000
0
, 400 kilometr
chuqurlikda 17000
0
, 2900 kilometr chuqurlikda 35000
0
, 5000 kilometr
chuqurlikda esa 50000
0
ni tashkil qiladi.
Dostları ilə paylaş: