94
ayrılma, bölünme, parçalanma anlamında hizipleşme ve klikleşmeyi ifade
eden bir lafızdır. Özellikle Hz. Osman’ın hilâfetinin ikinci dönemi ile Hz.
Ali’nin hilafeti sırasında, Müslümanlar’ın farklı görüşler etrafında toplan-
maları üzerine, toplulukları belirlemek için, Şîatu Ali, Şîatu Osman, Şîatu
Muaviye gibi şekillerde kullanılmış ve bundan kesinlikle mezhep anlamı
kastedilmemiştir. Şîa kelimesinin (tekil ism-i mensubu olan) Şiî
kelimesinin
çoğulu olduğu ifade edilmişse de, bu kelime
lafzen değişmeden müfred,
tesniye, cemî, müzekker ve müennes olarak müştereken aynı manada kulla-
nılmaktadır. Şîa ismi lügat anlamıyla tarih kaynaklarının yanı sıra Sünnî
hadis
literatüründe geçtiği gibi, Şiî hadis külliyatında da hem lügat hem de
terim anlamıyla sıkça geçmektedir. Bu bakımdan burada belirtilmesi gereken
husus, lügat ve terim anlamlarının birbirine karıştırılmaması konusunda
gereken özenin gösterilmesidir; çünkü söz konusu kavram kargaşası, Şîa’nın
ortaya çıkışıyla ilgili değerlendirmeleri doğrudan etkileyebilmektedir.
Dostları ilə paylaş: