Microsoft Word +Islam Mezhepler Tarihi Yayin Nushasi MehmetAliBuyukkara +++

Modernizm Karşıtı Çağdaş Bir Söylem Olarak Gelenekselcilik 
İngilizce’de  traditionalism terimiyle karşılan gelenekselcilik, bütün dinlerin 
özünde bulunduğunu iddia ettikleri ezelî hikmet kavramı uyarınca dünyayı 
ve çağın olaylarını yorumlayıp anlamlandırmayı amaçlamaktadır. Gelenek-
selcilere göre, toplumun tüm hücrelerinde mevcut olan gelenek, vahiyle 
başlar ve toplumun en alt katmanındaki folklorik bir malzemeye kadar sirayet 
eder. 
Modernleşen, dolayısıyla sekülerleşen toplumlar dini değerlerden 
uzaklaşmışlardır. Müslüman modernistlerin de bu olumsuz gidişatta rolleri 
bulunmaktadır. Gelenekselciler modernizmin yaptığı bu tahribatı gidermek, 
insanlığı tekrar dine ve dini değerlere çağırmak gayesi güderler. Ancak belirli 
bir dine veya mezhebe çağırmak yerine, adına ezelî hikmet dedikleri ortak 
ilahi geleneğe ve değerlere çağrı yaparlar. Bu değerlere göre, insanın inançlı 
olması ve hayatını bu inanç doğrultusunda yaşaması yeterli görülmektedir. 
Kendilerini Hıristiyan, Protestan, Müslüman ya da Hanefî şeklinde ifade 
etmek yerine, daha üst bir kimlikle, Allah hakkında ortak inanca sahip olan, 
tüm peygamberleri tek bir zincirin farklı halkaları şeklinde gören bir akımın 
mensupları olarak ifade etmektedirler. İslâm ise bu kadim geleneğin son 
halkasıdır. Diğer halkalarla sağlanacak irtibatlar, en sağlıklı şekilde tasavvuf 
kanalıyla kurulur. İslâm’ın modern çağda ihyası, Müslüman modernistlerin 
tasarladıkları gibi maddi alanda değil, manevi alanda gerçekleşmelidir. Bu 
ihya çabasında tasavvuf en önemli vasıtadır.  
Bu görüşleriyle gelenekselcilik, bünyesinde bir hayli çağdaş unsur taşıyan 
bir akım görünümündedir. Modernizm karşıtı olması, onun gelenekçi akımlar 
arasında değerlendirilmesini gerektirmez. Zaten gelenekselciliğin “dinlerin 
aşkın birliği” tezi, İslâm’ın en son ve tek gerçek din olduğunu söyleyen 
geleneksel  İslâmi düşünceyle bağdaşmamaktadır. Rene Guenon ya da diğer 
ismiyle Abdülvâhid Yahya (ö. 1951), Frithjof Schuon ya da diğer ismiyle 
Şeyh  İsa Nûreddîn Ahmed Şâzelî Meryemî (ö. 1998), Martin Lings ya da 
diğer ismiyle Ebûbekir Sirâcüddîn (ö. 2005) ve William Chittick bu ekolün 
önde gelen isimleridir. Türkiye’de ise daha çok İranlı düşünür ve ilim adamı 
Seyyid Hüseyin Nasr vasıtasıyla bu ekol tanınmaktadır. Son yıllardaki dinler 
arası diyalog düşüncesi, büyük ölçüde gelenekselci tezlerden beslenmektedir.