Şahlar həSƏNOĞLU
****** ****** ******
Yüklə 1,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
| ****** ****** ******
Nüşür onu qızların yanında düşürüb qayıdanda da dilini farağat qoymadı. Natellagilə baxa-baxa irişib: - Bu qızların hamısını sənə tapşırıb gedirəm əmoğlu, muğayat ol onlardan... -dedi və elə gözü bəri baxa-baxa da maşını döndərib getdi. 65 Orxan bardanını dikəldib, boy-buxununa baxaraq gülə- gülə qızların topasına yanaşdı: - Eşitdiniz də şofer nə dedi? - Nə dedi ə, avara. - Dedi bu qızların hamısını tapşırdım sənə. - Boh o kimdi ə heylə... Ovçunun boz tulası! - Nədi, səndən başqa qız yoxdu? Gərək sən dillənəsən? - Boy, avarasan ə, mən bunların tayıyam? Orxanın ellisi bu qız şəhər beynəlmiləl orta məktəbini bitirmişdi. Tipik şəhər qızıydı, özü də şəhərin lap mərkəzinin qızıydı. Beş ildi Orxanla bir şöbədə,bir kursda oxuyurdular. Natellanın qızılı sarı saçları çiyinlərinə tökülmüşdü, qapqara dəyirmi gözləri, yupyumşaq təbəssümü, qaymaq dodaqları vardı. Nə uca, nə gödək deyildi, nə arıq, nə kök deyildi. Ağappaq idi, yupyumşaq idi, barmaqları deyirdin bəs gerçəcik xanım barmaqlarıdı. Üzünə-gözünə krem-pudra vurmazdı, deyirdi baxıb güzgüyə görürəm üzüm kremdən də, pudradan da ağdı, qırmızıdı, bunlar tay da korlayır üzümü. Doğrudan da beləydi! Həm də çox dilli-dilavər, çox güləşdi Natella, incəydi, həlimdi, qoçaqdı, savadlıydı həm də! Nəinki öz kurslarında, bütün institutda da bir Natellaydı Natella və bu Natella da öz yerlisiydi Orxanın. Buna görə də iki yerli arasına girmək heç kəsin işi deyildi, özləri bilərdilər. Heç kəs qarışmazdı söhbətlərinə. Düzdü Fira o tərəfdə dodaqlarını büzüb rişxəndlə gülməkdəydi, yəqin Natellanın "mən bunların tayıyam?"- deməyi yer eləmişdi ona. Ziranı dümsükləyib xırdaca-xırdaca pıqqıldayırdı. Fira Fəridədi, Zira Zərifədi, hələ İraları da var - İradələri. Özləri belə deyirlər bir-birlərinə, kurs yoldaşları da istər-istəməz beləcə ixtisarla çağırırlar çox vaxt onları. Natella elə Natelladı, ixtisarı yoxdu. - Doğrudan hardaydın? - Hələ bir görün medtexnikumun qızları üst-başımı nə abıra salıblar! 66 - Baho!.. Bu nədi ə, belə, elə bil pamidor ağnağından çıxmısan! - Canın üçün Natella, yolla getdiyim yerdə bir də gördüm içi qızlarla dolu bir maşın gəlir, əl qaldırıb istədim mən də minəm, başıma nə təhər yağdıdılar pamidoru, qozanı! Güc-bəla ilə qaçıb özümü verdim narlığa. Bunlar keçib gedəndən sonra yenə qayıtdım yola, bir az getmiş gördüm iki maşın da gəlir: dal- qabaq. Bunların da içi dolu qızlar. Çalıb oynaşırlar. Ar bildim qaçam. Dedim tay əl də qaldırmayıb dinməz-söyləməz öz yolumla gedəcəm. Ta niyə vursunlar məni? Natella, bir maşın məndən iki addım keçib, ikincisi mənə çathaçatda hər iki maşından atəşə başladılar, özü də nə başladılar! Müsibət idi, Natella! Natellanı gülmək aparmışdı, dizinə-dizinə çırpırdı, qayıdıb Orxanın çiyninə vururdu. Fira elə uğunmuşdu nəfəsi içinə gedib bir də bəri qayıtmırdı, Zira da belinə-belinə yumruqlayırdı görsün bu yolla qaytarıb geri döndərə biləcəkmi Firanın nəfəsini, özünə gəlib ayıla biləcəkmi Fira? - Məndən ötüşüb eşşək arabasıyla gələn qoca bir kişini tutdul ar atəşə, eşşək hürkdü, araba qanacıdı, kişi tarapp dəydi yerə. Başladılar kişini yıxılmışına atəşləməyə! - Vay üzünüz yansın qızlar! Bəs sən neylədin ə, fərasətsiz, elə əlini yanına salıb durdun? - Neyləyəydim mən? Heç macal verdilər mənə? - Vay, əlinə dönüm onların! Barı danışıb eləmə tay! Mən lap əzəldən demişəm, batırassan sən rayonumuzun adını! Gül kimi ad qazanmışıq dalaşıb-döyüşməkdə, puçaqlaşmaqda! Utanım yerinə! - Kaş orda olaydın Natella! - Səfeh danışma ə, soxum boyunu yerə, özünü döydürüb hələ bir danışır da! Bu vaxt Rəfael müəllim onlara yanaşdı. Rəfael müəllim gigiyena müəllimiydi, güləş üzrə hansı cəmiyyətinsə çempionu olmuşdu. Şax duruşu, irəli çıxmış sinəsi, çallaşmağa yönəlik 67 cod saçları vardı. Hədsiz təşəxxüsünə görə oğlanlarda ikrah doğursa da, boy-buxununa, şəxsiyyətinə görə tələbə qızlar arasında nüfuz sahibiydi. Natella üzünü Rəfael müəllimə tutdu: - Buna bax ın Rəfael müəllim, mənim bu yerlimə, medtexnikumun qızları görün nə abıra salıb? ha-ha-ha! - Yəqin sataşıb qızlara, onlar da pamidor atəşinə tutublar hə? - Əşi, sataşmaq nədi, fərasəti var bunun adama sataşmağa? Korafəhimin biridir! - Hə!.. Əlbəttə, idmançı degil, idmançı degil. İdman füqurası yoxdu onda. Cürəti də yoxdu demək! - Bilirsiniz necə olub, müəllim... Natella əhvalatı bir azda üstünə qoyub şişirdə-şişirdə Rəfael müəllimə danışdı. O danışdıqca müəllimi gülmək aparırdı. - Çox acınacaqlı palajeniyədəymiş doğrudan! Barı bir dalda-bucaq yoxdu özünü salasan? - Yox, müəllim. Heç fikir məni aparmışdı, fikir qoyurdu qaçam gizlənəm? - Nə fikirləşirdin adə, işin bu qızğın yerində? - Fikirləşirdim ki, müəllim,kaş... Natella da burda, mənim yanımda olaydı! - Neynirdin adə, Natellanı, atəş altına salmaq istəyirdün? Rəfael müəllimin bu sözə gülməyi tutdu. O qədər ürəkdən uğunub keçdi Natella əsəbiləşməyə başladı. - Özü də bilirsiniz hansı paltarında, Rəfael müəllim? Bir ay əvvəl sizin çağırdığınız iclasa geyib gəlmişdi ey... ağ parusin kostyum! - Ha-ha- ha! Nə axmaq şey düşünmüsən, adə... Demirdin bəs nə abıra düşərdi kostyum? -E-e-h, ay mü əllim, hələ istəyərdim o cərrahiyyədki padruqası var ey, Gülya, həmişə də ağ parusin don geyinən, o da yanında olaydı! -Ha-ha-ha!, ha-ha-ha!.. 68 Rəfael müəllim görünür pamidor atəşi altına düşmüş bir cüt parusin paltarlı qız gözləri önünə gətirib belə uğunub gedirdi: - Adə... lap mərdimazarmışsan sən... Natellaya deyəsən bərk acıq getdi müəllimin belə uğunub gülməyi. Yəqin indi bir iynəli söz deyib acılayacaqdı Orxanı. - Müəllim, bəs görün mən nə fikirləşərdim bu vəziyyətdə! - Ha-ha- ha, sən nə fikirləşərdin, qız? - Fikirləşərdim kaş Rəfael müəllim də bizim yanımızda olaydı! Gözləmədiyi bu cavabdan Rəfael müəllim alınıb qızı yansıtmaq istədi: - Yəni müəllimə görə vurmayaydılar sizi? - Yox əşi, onlar nə bilir kim kimdi? Rəfael müəllim, siz nə təhərsə belə dim-dik durursunuz e-e! İdmançısınız də, belə şax durursunuz! Qısılardıq arxanızda bizə pamidor dəyməzdi! - Deməli müəllimi verərdiniz atəşin qabağına? Çox sağ olun! Orxan atmaca atdı. - Ə, başı xarab orda nə müəllim, nə tələbə, kim kimədi orda? Rəfael müəllimin həm başı namxuda, çox iridi, həm gövdəsi əyilib qatlanan deyil, ondan keçib bizə pamidor dəyməzdi. Heç siz görmüsünüz Rəfael müəllimin əyilib qatdandığını? Maşallah, elə bil sement stolbadı dayanıb... Rəfael müəllim pərt olub söylənə-söylənə uzaqlaşdı. Na tella onun ardınca düşüb dilini çıxara-çıxara oyun göstər- məyə başladı. Həm də yerişini, duruşunu Rəfael müəllimə oxşatmağa çalışırdı. Uşaqlar qırılıb getmişdilər gülməkdən Natellanın xəbəri yoxdu ki, Orxan da onun ardınca düşüb Natellanı yamsılayır və ona gülənlər Natellaya gülənlərdən daha çoxdur. Birdən Rəfael müəllimin ayağı altından bir quş pırr eləyib uçdu. Müəllim səndələyib geri qanacıdıqda ona tərəf dilini çıxarıb arxasınca düşmüş Natellanı gördü. Orxan müəllimin işi başa düşdüyünü görüb Natellanı boğazladı: 69 - Mənə sataşırsan? Mənə dil çıxarırsan? Elə bilirsən tuta bilməyəcəm səni? Müəllim, icazə verin boğub öldürüm bunu! Rəfael müəllim əlbəttə anlayırdı məsələni. Orxan onu pis vəziyyətdən qurtarmaq üçün belə deyir. Bunu Natella da anladı, uğunub yenə nəfəsi içinə batmış Fira da, onun kürəklərinə dəyən Zira da, hamı anladı. Lakin heç özünü o yerə qoymadı müəllim: - Şeytandır adə, qız degil, boğ öldür onu, icazə verirəm mən! Rəfael müəllim başını götürüb qaçdı. İndi Natella ilə Or- xan da tələbələrin yanına qayıdırdı. Natella artıq qadınlanırdı Orxana, söykənə-söykənə yeriyirdi. Yaltaqlana-yaltaqlana danışırdı onunla. Amma heç başa düşə bilmirdi nə olub bu gün bu utancaq Orxana, dil- dil ötür belə, heç söz altında qalmır? Hər vəziyyətdən çıxış yolu tapır? Artıq Firanın nəfəsi qayıdıb gəlmişdi geri və Zira da onun kürəklərinə döymək əziyyətindən qurtarmışdı. - Bəs uşaqlar hardadı, bilmirsiniz? - Bizi gözləyirlər. -Zərifə əlilə 200 metr o tərəfdə uca bir ot başına asılmış pambıq topasını göstərdi. O da nişanlarıdı. Natella, Orxan, Fira, Zira tələbələrdən ayrılıb nişangaha sarı yönəldilər. Elə çatmağa az qalmış bir-biri ardınca guya tapançadan iki atəş açıldı. Şampan qapaqlarının biri gəlib Natellanın saçlarına ilişdi. - Balam, bu nədi, atəşlə qarşılayarlar qonağı? - Qonaqlara bizim canımız qurban, Natella xanım, xüsusilə də yanlarında Fira adlı bir qızcığaz olanda!.. Tələbəçilik başqa aləmdi. İçində on-on beş kq pambıq olan bir bardanı büküb yastılayıb arx içində masa kimi düzəldiblər. Özləri də arxın bir qırağında düzülüb, bir qırağını qızlar üçün altına şəvəl-şüvəl sərib, fartuk örtüb hazırlayıblar. Süfrədə hər şey var. Adildi, Sahibovdu, Zahiddi. Sahibov Firadan ötrü ölür. Fira da hələ bu beş ildə ona bir cavab verməyibdi, amma əlini də üzməyib tamam. Sahibov bir dəfə 70 Zərifədən soruşub: "görən fikri nədi Firanın?" Zərifə gülüb belə cavab vermişdi: "Məsələ aydındı məncə. Piscə sən burda, yanımda dur, bir yaxşıca tapmasam, sən burdasan elə, yenə qayıdaram sənə!" "Mən ölüm düz deyirsən Zira?" "Axmaq olma ə, zarafat edirəm, qız sevir səni". Düz sözüydü Zərifənin, ancaq sonra belə deyib ümidləndirmişdi Sahibovu, ürəyini qırmaq istəməmişdi. Məclisin şuru - Musa burda olmasa da yaxşı keçəcəkdi məclis. Natella ha burdaydı. İndi Rəfael müəllimdən də bir qorxuları olmayacaq: Natella onu elə qaçırmayıb bir də buralara gələ. Narahatlıq axşam qapan yanında boyunlarına verəcəkləri töhmətdəndi təkcə. Natellanı qardaşı saat 11-ə işləyəndə gətirib çıxarıb, ondan bəri də yığdığı heş iki kq olmaz, qoy bir heylə də bundan sonra yığsın. Amma çıxış yolu var, qızın kefi də ona görə kökdü. Yığdığını tökəcək Orxanın bardanının başına axşam deyəcək ikimiz yığmışıq. Fira ilə Zira ikisi birlikdə çox yığsalar yığacaqlar on beş kq. Adil hardansa bir 20 kq- lıq bardan tapıb gətirib, yiyəsi çıxmasa bu gününü bununla savacaq. Sahibovla Zahidə məktəbli uşaqlar söz veriblər kiloqramı 10 qəpikdən onlara 20 kq pambıq satacaqlar. sözləri düz çıxıb gəlsələr Sahibovgili də bu ümidli edib. Hələlik, axşam deyildi, qapanbaşı deyildi, pambıqlıqda bir növ kef məclisi qurulmuşdu və söz Sahibovdaydı. Sahibov da Firaya baxdıqca kəkələyir, danışığını itirirdi. Natellanın da səbri lap tükənən yerdəydi. İndicə Sahibovu tamadalıqdan düşürüb özü aparacaqdı məclisi. Nayılıq edəcəkdi, kimini sancacaq, kimini güldürəcəkdi. Hər halda indi o da deyəsən Orxan sarıdan qıpıq olmuşdu, çəkinib ehtiyat edirdi deyəsən yerlisindən. Axı onun sataşmaq yeri həmişə Orxan olardı, o da hələ bu beş ildə qayıdıb bircə kərə üzünə ağ olmamışdı. Acısına da şirin deyib bircə dəfə də sancmamışdı Natellanı. Amma nəsə elə bil vergı verilib bu gün Orxana. |