Şahlar həSƏNOĞLU
****** ******* *******
Yüklə 1,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
| ****** ******* *******
“Könlüm düşüb?”- deyə pambıq yığdığı yerdə dünənki fikri Cəmilənin gəlib yadına düşdü. Könlüm düşüb nədi? Deyəsən axmaqlayıram mən? Tanımadığım yad bir adama gözümmü düşüb? Düşməyib bəs nədi yenə yönünü tutmusan o tərəfə? O qədər də sürətlə aralaşırsan “günəbaxanlar” ayılıb özlərinə gəlincəyədək sən gözdən itib gedəcəksən. Nərgizlə heç 111 bir şeyin üstündə dalaşıb qanlı-bıçaq ayrıldın, nədən ötrü? Nədi, nədi o sənə mane olmasın, arayıb axtarmasın səni, dalınca düşməsin! Doğrudanmı belədi? Ay Allah? Nəyi belədi! Nə təhər belədi bunu heç özüm də bilmirəm? Yox, belə aralaşıram ona görəki, dünən az pambıq qığmışam, bu gün gərək əvəzin çıxam. Əhməd müəllimi təəccübə gətirəm. Bununçun da gərək yiyəsizliyə çəkiləm, heç kəs mane olmaya mənə. Bəs niyə bu sürətlə? Özü də təklənib naves tərəfə gedirsən? İstəmirsən yolun bu tayından keçib gəldiyini o görə. Na vesin yanından qəfil çıxasan artezian üstünə, kolxozçulara qarışıb onların yanından qayıdasan yenə həmin sahəyə. Elə düşündüyü kimi də edirdi. Yenə də medtexnikum dünənki yerlərindəydi, onlardan da irəlidə bir dəstə kolxozçu yığırdı kişili-qadınlı. Kişiləri bir-bir göz altınca yoxladı: bəlkə elə o da bunların içində oldu? Belə düşündüyündə qanı təpdi ürəyində. Sinəsi enib-qalxmağa, tövşüməyə başladı. Oğrun-oğrun bütün kişiləri yoxlaşdırıb gördü yox, Kamal yoxdu bunların içində. Ürəyi sakitləşdi. Həmişə görüşdükləri yerə boylandı: bir kimsə yoxdu orda da. Narahat olub darıxmağa başladı indi də. Bir gözü elə dünənki yerdə, iki saat kolxozçulara qarışıb pambıq yığdı. Sürətlə yığıb eləmirdi. Necə yığaydı sürətlə: bir gözü elə yoldaydı. Axırda dözməyib yığdıqlarını bardana basıb başına qaldırdı, üzünü dünənki yerə tutub yenə oraya doğru irəlilədi. O gəlməyəcəkdi daha, gəlsə indiyənədək gəlmişdi. Yarım saatca yol gedib dünənki yerə gəlib çıxdı. Bardanı yerə qoyub sürətlə yığmağa başladı. Gərək düz 150 kq pambıq qığa bu gün. Amma nəsə elə bil qırılıb düşmüşdü qəlbində. Deməli yanılırmış Cəmilə. Sevgi deyilmiş onların arasındakı, ötəri bir hiss imiş! Hər bir oğlanla bir qız arasında hər dəqiqə alışa biləcək ötərgi bir duyğuymuş. Amma o belə bilmirdi bildiyini. Ona elə gəlirdi hələ-hələ bu hallara düşüb belə çılğın duyğular içində çabalayamaz insan. Bəlkə birtərəfli olub duyğusu? Kamalın qəlbində alışmayıb, elə Cəmiləni odduyub yandırıbdı? Bir də mexanizator nə bilər eşq nədi, məhəbbət 112 nədi? Heyvani bir hiss olur belələrində; başamı düşür onlar sevgini? Bəs necə olub o öz-özünə alışıb belə? Birtərəfli alışıb? Axı deyirlər tək kösöv heç ocaqda da yanmaz, o necə olub alışıb? Bəs onda o mexanizator oğlanın gözlərində gördüyü, axıb-axıb Cəmilənin qəlbinə tökülən o duyğu selləri nəydi heylə? Məyər o oğlan olmadımı onu başdan eləyən, onun o alovlu baxışları, şirin dili, gözəl boy-buxunu olmadımı? Vallah heç boy- buxunu da yox, ağlı, dərrakəsi, mərifəti, qananlığı oldu, incə duyğuları oldu. Boy-buxuna qalsa günəbaxanlar içində ondan da suyumlu, ondan da gözəl oğlanlar var, niyə birinə də göz qaldırıb belə baxmadı Cəmilə, ürəyindən keçmədi baxa, amma elə bunu görən kimi ürəyi təpdi içində, öz-özünə alışdı belə! Bir geyimsiz-gecimsiz, bir pis papaqlı mexanizatoru görüb alışdı ürəyi. O da namərd olub heç gəlmədi. Gəlməyəcək. Alışa-alışa qalacaq Cəmilə, yana-yana qalacaq. Bəlkə də tab gətirməyib ürəyi partlayacaq, başına hava gələcək! Doğrudanmı bu qədər ürəkdən bənd olub Cəmilə? Bənd olmaq məyər pis işdi? Ayıb işdi? Görən hamı da onun kimi bənd olurmu belə? Görən Nərgiz də bənd olurmu, o biri qızlar, oğlanlar da belə bənd olurlarmı? Onlar bənd olurlar, ağılla- başla bənd olurlar, bir- birini tanıyır, bilir, bir-birilə danışıb bitişir, sonra da evlənirlər. Çoxusu da elə bir-birinin ata-analarına, ev-eşiklə- rinə, var-dövlətlərinə bənd olurlar, ad-sanlarına vurulurlar. O da mexanizatora bənd olub! Hələ mexanizator da bəyənmir, gəlmir çağırışına, demək heç sevmir də onu. Hamını sevirlər-seçirlər, bircə onu sevmirlər. Yoxsa yenə “Sona bülbüllər?” Sona bülbüllərmi oxusun? Fitrət var bu mahnıda, sirr var, hikmət var! Oxuyan kimi qeybdən çıxacaq mexanizator, göydən düşüb gələcək, yerdən çıxıb gələcək! Oxusunmu ay Allah? Oxusunmu? Yox, yox, nə oxuma- yacaq, nə heç onun gəlməsini istəmir bura. Bəs neçin züm- zümələyir “Sona bülbüllər”i, astaca-astaca sızıldadır belə? Bu mahnının bu sayaq həzin oxunmasına dayanarmı heç ürək, dözərmi heç sevən könül? Yox, bu mahnını gərək bütün 113 ciyarınla, köksünlə oxuyasan! Bütün gücün, qüdrətin, bütün nəfəsinlə oxuyasan, var gücünlə cingiyəsən, zəngulələr döyəsən! Axı gətirəcək mahnı onu, gətirib də bu dəfə səni lap sinənin ortasından oxlayacaq, köksündən yaralayacaq! O bu gün də gəlib çıxsa dözməyəcəksən axı, dayana bilməyəcəksən axı, sirrini faş edib biabır olacaqsan axı? Ürəyinini coşqusu qalxıb qərq edəcək səni bir sevgi dəryasında, ala bilməyəcəksən axı bu fırtınanın qabağını? Yox, elə belə astaca-astaca gumuldanmağı yetər. Həm də yorulubdu, iki saatdır dayanmadan yığır. Bardan ağzınacan qalanıbdı, bir az da dincəlsin qoy. Fəqət, oxuyacaqdı, bardana başını söykəyib, gözlərini yumub əvvəlcə həzin-həzin, sonra coşub daşa-daşa, çınqıya-çınqıya qaxsıdacaqdı: Su atdım yara dəydi, Sona bülbüllər! Əlim divara dəydi, Sona bülbüllər! Dilim- ağzım qurusun, Sona bülbüllər! Nə dedim yara dəydi? Saçı sünbüllər! Elə yar, yar deyirlər, Heç məni demirlər, ay sona bülbüllər! - Sürəyya... “Məni çağırıllar!” Yox, qulağına dolub bu səs, onu çağıran nə gəzir? Sürəyyadımı o ? Kamalın səsidi qulağına dolub, çıxmır qulağından! Çıxmayacaq da heç!.. Elə yar, yar deyirlər, Heç məni demirlər, ay sona bülbüllər! - Sürəyya! 114 “Vallah odur! Onun səsidi! Göylərdənmi düşürüb gətirdi “Sona bülbüllər!?” Hövlank ayağa durdu. O idi! Hərəkətsizcə quruyub qalmışdı qarşısında, bir daş heykəl kimi, bir qurama qurqom kimi, gülümsünə də bilmirdi. Qorxusundandımı, hisslərinin coşğunluğundanmı? - Vay! Sən hardan düşdün? - Düşmədim, yerdən çıxdım. - Yerin harasından? - Təkindən çıxdım Sürəyya! Bax, o gördüyün kalışlıq içindən çıxdım, saat 7 olandan gəlmişəm ora. - Bəs neyləyirdin orda? - Düşünürdüm. - Nə düşünürdün bir belə?.. - Dü şünürdüm görən Sürəyya adlı o qız gələcəkmi yenə bu sahəyə? - Düşününcə niyə durub baxmırdın? - Qorxurdum görər məni. - Görüb neyləyəcəkdi? - Qəzəblənərdi dünənki kimi... - Demək bilmirdin onun iki saatdı burda pambıq yığdığını? - Bilmirdim. Baxa bilmirdim. Dünən bıçaq bəhanəsiylə gəlmişdim, bu gün nə deyəydim? Bəlkə görəydi elə qız məni? - Pambıq kolları arasından da baxmadın heç! - Bu lap məşəqqət olardı mənimçin. Biləydim gəlmisən, burdasan , kol dibinə qısılıb oğru kimi baxa-baxa qalaydım! - Bəs indi necə çıxdın, qorxmadın? - Mahnını bəhanə etdim. - Bəlkə heç oxumayıb çıxıb gedəydim! - Yox, oxuyacaqdın! - Nə bildin oxuyacağam mütləq? - Sevirsənsə oxuyacaqdın Sürəyya! 115 "Bu nə iş idi mən düşdüm, ay Allah! Bu nə deyir belə? İndi nə deyim mən, nə cavab verim ona mən? Başımı götürüb hara qaçım, neyləyim mən?" - Əgər sevirdinsə, yenə oxuyacaqdın "Sona bülbülləri!" Axı bizim sevgimiz ondan başlayıb?.. - Nə danışırsan sən? Sevgi nədi, məhəbbət nədi?!.. - Yox Sürəyya, səni bilmirəm, bəlkə də səhv eləyirəm səndən yana. Ancaq ölürəm mən, dayana bilmirəm, gecələr gözlərimə yuxu getmir, gözlərimi yuman kimi bir açıq qız kürəyi gəlib durur gözlərimin qarşısında. Ortası nar zərbəsindən qaralmış, incə, mərmər bir kürək. Narınca seyrək tükləri elə bil qüdrətin çəkdiyi naxışdı sıralanıb. Hələ bu düzülüşdə bu incəlikdə gözəllik görməmişəm dünyada. Bihuşedici bir qoxu gəlir bu kürək arxasına sallanmış sünbül hörünüşlü saçlardan. Mən hələ belə məstedici qoxu qoxulamamışam dünyada. bir qız gəlib durur gözlərim önündə, hələ bu gözəllikdə, bu misilsizlikdə, bu duyğuda qız görməmişəm dünyada! Ömrüm boyu da görə bilməyəcəyəm!.. "Neyləyim mən pambıq kolları, çəkil ağacları, asfalt yollar, nə deyim mən buna, nə cavab verim? Nə cavab verim ala kəpənək, dolu bardan, pambıq çiçəkləri? Ana torpaq, mavi səma nə deyim mən, neyləyim mən?!" - Neyləyim indi mən, mexanizator oğlan? Nə deyirsən, deyim sənə? - ... - Yox, indi nə cavab gözləyirsən məndən, nə istəyirsən?.. - Bilmirəm... - Bəlkə yenə kürəyimə baxmaq istəyirsən? Gəl bax. Yəqin çəkilibdi qarası. Yeriyib oğlanın qarşısında dayandı, üçdüyməli Bakı jaketinin düymələrini açıb arxasını çevirdi oğlana? - Çək aşağı jaketi, doyunca tamaşa et sevdiyin əşyaya, o qoşa hörüklü saçları qoxula! 116 Qoşa hörüklər arasındakı bəyaz cığıra, qızın boynu arxasındakı ipək kimi yumşaq tüklərin bir meh əsməsilə titrəyişinə, mərmər bir kürək boyunca bir qüdrət qələminin çəkdiyi o möcüzə naxışa, süd kimi ağ-appaq bir yaradılışın əfsanəsinə baxınca başı dumanlandı Orxanın, qara yoğun hörüklərin arasını iyləyib bihuş apardı onu, barmağını uzadıb qızın nar dəyib qaralmış kürəyinə toxundurunca elə bil yel y ıxdı qızı, uçunub torpaq üstünə düşdü qız, heç elə bil canı cəsədi yoxmuş qızın, bir dayağı, təpəri yoxmuş, dizləri elə-belə güclə saxlayırmış qızı. "İnsafın yoxmu heç sənin? Görmürsənmi ayaq üstə dayana bilmirəm, titrəyib əsirəm mən? Bir elə o yaxınlığın, o qoxulaman, kürəyimə dəyən o isti nəfəsin alıb ağlımı başımdan, öldürüb- itirib məni, bəs bu toxunmaq nədi, əl vurmaq nədi? Qan yoxmu səndə, insaf yoxmu səndə?" - Niyə əl vurdun mənə? Görmürsən əl dəyməmiş ölüb getmişəm?! -İnlədi qız. Başı səyəlləkləndi Orxanın. Dünya bir fırfıraya dönüb hərlənirdi başına. Gözləri qaraldı, ürəyi yerindən qopub Yüklə 1,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|