Tapança
Əmin Məncər
1982-ci il, martın ortaları idi. Silahları və digər əşyaları
təhvil alıb cənuba doğru hərəkətə hazırlaşdıq. Xuzistanda
böyük bir əməliyyat olacaqdı. Korpusun və Bəsicin əksər
şəxsi heyəti oraya gedirdi.
Əndərzqu dəstəsi Gilanqərb korpusunun uşaqları ilə
birgə cənuba hazırlaşırdı. Son günlərdə isə Kermanşah
korpusundan bir xəbər gəldi: "Qardaş İbrahim Hadi bir
kolt tapançası alıb, hələ təhvil verməyib".
İbrahim onda kolt tapançasının olmadığını söylədi,
amma faydası olmadı. Dedim ki, İbrahim, bəlkə almısan,
təhvil vermək yadından çıxıb. Bir az fikirləşib dedi:
"Yadıma gəlir ki, təhvil aldım, amma Məhəmmədə verdim
ki, təhvil versin". Sonra soruşub öyrəndik ki, silah
Məhəmməddə qalıb və hələ təhvil verməyib, özü də bir
həftə öncə Tehrana qayıdıb. Tehrana gedib Məhəmmədin
ünvanını soruşduq. Öyrəndik ki, oradan da gedib və
İsfahan-Yəzd yolunda yerləşən Kuhpayə adlı kəndlərinə
dönüb.
Silahı təhvil vermək İbrahim üçün çox vacib idi. Buna
görə dedi ki, gəl birlikdə Kuhpayəyə gedək. Axşam
İsfahana yola düşdük, oradan da Kuhpayə kəndinə getdik.
Səhər tezdən kəndə çatdıq. Hava bir qədər soyuq idi.
İbrahimə dedim: "Yaxşı, indi hara getməliyik?"
– Allah-Taalanın Özü yolu göstərəcək.
Kəndin içində bir qədər fırlandıq. Yolda qoca bir qarı
yad adam olduğumuzu bilib bizə baxırdı. İbrahim
maşından enib ucadan dedi: "Salam, ana".
Qarı gülərüzlə dedi: "Salam, canım. Kimi axtarırsan?"
– Nənə, Məhəmməd Kuhpayəni tanıyırsan?
140
– Hansı Məhəmməd?
– Cəbhədən təzə gəlib, təxminən 20 yaşı var.
Qadın gülümsəyib dedi: "Gəlin bura". Sonra evinə girdi.
Maşını kənara çəkib biz də evə girdik.
Qadın bizə rəngarəng səhər yeməyi hazırladı.
– Siz İslam əsgərlərisiniz, yeyin ki, güclü olasınız.
Sonra əlavə etdi: "Məhəmməd mənim nəvəmdir, bizdə
yaşayır. İndi isə şəhərə gedib, axşama qədər də
qayıtmayacaq".
İbrahim dedi: "Nənə, bağışlayın, sizin bu nəvəniz elə bir
iş tutub ki, cəbhədən buraya qədər gəlmişik".
Qadın təəccüblə soruşdu: "Məgər nə edib?"
– Məndən tapança alıb, təhvil verməyib, özü ilə gətirib.
İndi də mənə deyirlər ki, o silahı tapıb təhvil verməlisən.
Qadın ayağa qalxıb dedi: "Bu oğlanın işlərinə bax!"
– Ana, zəhmət çəkmə, biz əziyyət verməyəcəyik.
– Buraya gəlin.
İbrahimlə bir otağa girdik. Qadın dedi: "Məhəmmədin
əşyaları bu şkafdadır. Mən gördüm, bir neçə gün öncə bir
şey gətirib buraya qoydu. İndi özünüz qıflını açın".
İbrahim dedi: "Ana, icazəsiz kiminsə əşyalarını
qurdalamaq yaxşı deyil".
– Bacarsaydım, özüm açardım.
Sonra gedib, bir vintaçan gətirdi və mən şkafın kiçik
qıflını açdım.
Qapı açılan kimi əşyaların üstündə ağ parçaya
bükülmüş tapança uzaqdan bilindi. Silahı götürüb çıxdıq.
Sağollaşanda İbrahim soruşdu: "Ana, bizə nə üçün
inandın?"
– İslam əsgəri yalan danışmaz. Məgər siz bu nurani
sima ilə yalan deyərsiniz?!
141
Tehrana yola düşdük. İsfahan yolunda gözüm ordunun
bir artilleriya qarnizonuna sataşdı.
- Ağa İbrahim, yadındadır, Sərpol-Zəhabda ordu
artilleriyasının bir komandiri vardı, əməliyyatlarda bizə
çox kömək elədi.
– Ağa Məddahı deyirsən?
– Hə. İsfahan artilleriyasının komandiri olub, bəlkə də
indi buradadır.
– Onda gedək ziyarət edək.
Qarnizonun önündə dayandıq. İbrahim maşından enib
nəzarət-buraxılış məntəqəsindən soruşdu: "Salam. Ağa
Məddah buradadır?"
Keşikçi İbrahimi başdan-ayağa süzdü. Kürd şalvarı və
uzun köynək geyinmiş sadə bir adam qarnizonun
komandirini soruşurdu! Mən yaxınlaşıb dedim: "Qardaş,
biz ağa Məddahın dostlarıyıq, cəbhədən gəlmişik. İmkan
varsa, onu görmək istəyirik".
Keşikçi əlaqə saxlayıb bizim gəlişimizi xəbər verdi. Bir
neçə dəqiqədən sonra komandir qərargahından qapıya iki
SUV avtomobili gəldi. Polkovnik-leytenant Məddah bizi
görən kimi birinci İbrahim olmaqla ikimizi də qucaqlayıb
öpdü, sonra israrla qərargaha dəvət etdi və iclas zalına
apardı. Təxminən iyirmi zabitlə iclas keçirirmiş.
Ağa Məddah iclasın sədri idi. İki stul gətizdirdi və biz
zabitlərin yanında oturduq. Sonra söhbətə başladı:
"Dostlar, hamınız məni tanıyırsınız; həm inqilabdan öncə
doqquzgünlük müharibədə, həm də müharibənin ilk ilində
Cəsarət medalı almışam. Mənim artilleriya qrupum ən
çətin tapşırıqları gözəl şəkildə yerinə yetirib və bütün
əməliyyatlarda uğurla çıxış edib. Mən ölkə daxilində və
xaricdə çox ağır və mühüm hərbi təlimlər keçmişəm.
142
Lakin mənim bütün öyrəndiklərimi sual altına aparan
adamlar var".
Sonra bir misal çəkdi: "Dünya müharibələrinin qanunu
deyir ki, hücum etdiyiniz yerdə yüz nəfər varsa, siz üç yüz
nəfər olmalısınız; silah-sursatınız da onlardan çox
olmalıdır".
Komandir bir qədər dayandı və sonra əlavə etdi: "Bu
ağa Hadi və onun dostları çox qəribə işlər görürlər. Bunlar
bir əməliyyatda yüz nəfərdən az şəxsi heyətlə düşmənə
hücum etmiş, öz saylarından artıq düşmən öldürmüş və
əsir tutmuşlar. O zaman mən onlara hava dəstəyi verirdim.
Yadımdadır, bir dəfə Bazideraza hücuma keçmək
istəyirdilər. Mən onların vəziyyətini görəndə dostuma
dedim ki, mütləq məğlub olacaqlar. Lakin həmin
əməliyyatda düşmən mövqelərini ələ keçirməkdən əlavə,
öz saylarından da artıq düşmən qüvvəsini məhv etdilər".
İclasdakı gənc zabitlərin biri dedi: "Ağa Hadi,
əməliyyatlarınızın hansı formada baş tutduğunu açıqlayın,
biz də öyrənək".
İbrahim başını aşağı salıb oturmuşdu.
– Yox, qardaş, biz bir iş görməmişik. Ağa Məddah çox
təriflədi, biz bir karə deyilik, hamısı Allahın lütfü olub.
Ağa Məddah dilləndi: "Onun və dostlarının bizə
öyrətdiyi budur ki, şəxsi heyətin və silah-sursatın sayı əsas
deyil, müharibədə birinci sözü deyən döyüşçülərin
ruhiyyəsidir. Bunlar bir təkbirlə düşmənin canına elə
qorxu salırdılar ki, yüz top və tankdan təsirli olurdu".
Sonra əlavə etdi: "Bunların fiziki baxımdan kiçik, amma
qüvvə və cəsarətcə böyük olan bir dostları vardı. Adı
Əsğər Vüsali idi. O, müharibənin ilk günlərində öz
adamları ilə düşmənin qarşısını aldı və şəhadətə qovuşdu.
Mən Bəsic üzvü olan bu ixlaslı uşaqlardan bu Quran
143
ayəsini öyrəndim: "İçərinizdə iyirmi dözümlü kişi olsa, iki
yüz kafirə, yüz dözümlü kişi olsa, min kafirə qalib gələr".
(Ənfal, 65)
Bir qədər sonra iclas iştirakçılarından üzr istəyib
Tehrana yola düşdük. Mən yolda baş verənlər haqda
fikirləşirdim.
İbrahim macəra dolu tapançasını korpusa təhvil verib
Əndərzqu dəstəsinin uşaqları ilə Xuzistana getdi.
Təxminən 14 aylıq Gilanqərb dövrü bütün acı və şirin
xatirələri ilə birgə sona çatdı. Bu dövrdə böyük
qəhrəmanlıqlara şahid olduq. Bu müddət ərzində İraq
ordusunun üç hərbi briqadası kiçik bir partizan dəstəsinin
hücumları qarşısında aciz qalmışdı.
|