Subwencja ogólna składa się z 3 części
Yüklə 2,44 Mb.
|
|
Na pytanie 2 „Kwestionariusza wywiadu”: „Który z eksponatów muzealnych podoba Ci się najbardziej?” większość wśród przebadanej grupy liczącej 25 uczniów kl. IV miała problemy z udzieleniem odpowiedzi na to pytanie i dokonaniem właściwego wyboru, twierdząc, że „wszystkie eksponaty znajdujące się w muzeum były jednakowo piękne i atrakcyjne”. Odpowiedzi dzieci na pytanie 2 „Kwestionariusza wywiadu” przedstawia tabela nr 6. Tabela 6. Odpowiedzi dzieci na pytanie z „Kwestionariusza wywiadu”: „Który z eksponatów muzealnych podoba Ci się najbardziej”? L.p. Eksponaty podobające się dzieciom Liczba wyborów L % 1 Szachy sandomierskie 5 20
Krzemień pasiasty – biżuteria 10 40 3 Wyroby ceramiczne 8 32
Obraz „Vita somnium breve” 2 8 Razem 25 100 Spośród czterech podanych do wyboru eksponatów muzealnych najwięcej głosów uzyskała biżuteria z krzemienia pasiastego 10 uczniów (40%). Wypowiedzi dzieci świadczyły o tym, że chciałyby posiadać taką biżuterię w domu. Wyroby ceramiczne podobały się 8 uczniom (32%). Dzieci zwracały uwagę na dekoracyjność, widoki kwiaty umieszczone na wyrobach. % uczniów (20%) wybrało „Szachy sandomierskie” jako najbardziej podobające się. Najmniej dzieci 2 (8%) wybrało obraz „Vita somnium breve”. Uznały one obraz za „smutny” ale „ciekawy”. Uwagę dzieci zwróciła dekoracyjna rama obrazu. Niżej przedstawiam niektóre wypowiedzi uczniów wraz z ich uzasadnieniem: „Najbardziej podobały mi się wyroby ceramiczne. Mają śliczne kształty, a na nich namalowane są różne kolorowe kwiaty. Chciałbym mieć w domu takie talerze i wazy”. Karolina S. kl. IV „Najładniejsza jest biżuteria wykonana z krzemienia pasiastego. Aby ją tak wykonać trzeba się było napracować, ponieważ ma oryginalne kształty. Chciałabym mieć taką biżuterię w przyszłości”. Ela P. kl. IV „najbardziej podobają mi się Szachy sandomierskie, są takie oryginalne. Chciałbym, choć raz w nie zagrać”. Piotr M. kl. IV Pytanie trzecie „Kwestionariusza wywiadu”: „Jaki ten eksponat jest dla Ciebie” zawierało 5 (do wyboru) rodzajów wartości estetycznych: piękny, ładny, brzydki, komiczny, funkcjonalny. Tabela nr 7 przedstawia jak dzieci wartościowały wybrane eksponaty. Tabela 7. Odpowiedzi dzieci na 3 pytanie „Kwestionariusza wywiadu”: „Jaki ten eksponat jest dla Ciebie”? L.p. Eksponaty poddawane ocenie dzieci Wartości eksponatów dostrzeżone przez dzieci piękny
ładny brzydki
komicz ny funkcjo nalny L %
% L % L % L % 1 Szachy sandomierskie 2 8 4 16 - - - - 2 8 2 Krzemień pasiasty -biżuteria - - 5 20 - - - - - - 3 Wyroby ceramiczne - - 5 20 - - - - - - 4 Obraz „Vita somnim breve” - - 2 8 - - - - - - Z powyższej tabeli wynika, że 6 dzieci (24%) uznało biżuterie z krzemienia pasiastego za piękny, a 4 (16%) za ładny. „Szachy sandomierskie” wybrało 2 dzieci (8%) jako piękne, a 4 dzieci (16%) jako ładne. Jako funkcjonalny uznało je 2 dzieci (8%) zwracając uwagę na przydatność do gry. 5 dzieci (20%) uznało wyroby ceramiczne za ładne. Dzieci nie dostrzegły w nich innych wartości estetycznych. 2 dzieci (8%) uznało obraz „Vita somnium breve” za ładny. Uwagę dzieci przyciągnęła rama obrazu, która jest bardzo ozdobna. Dzieci w wymienionych eksponatach nie dostrzegły takich wartości estetycznych jak komiczność i brzydota. Przedstawione wyniki badań za pomocą „Kwestionariusza wywiadu” pytanie 2 i 3 potwierdzają częściowo hipotezę trzecią, szczegółową w brzmieniu „Wykorzystywanie zbiorów Muzeum Okręgowego służy doznawaniu przez uczniów wartości estetycznych występujących w dziełach sztuki jak: piękno, ładność, komiczność, oryginalność, brzydota”. Pytanie 4 „Kwestionariusza wywiadu” brzmiało: „Jakie wiadomości wyniosłeś z muzeum”? a)o świecie? b)o regionie? c)o człowieku? Wypowiedzi dzieci na pytanie „Kwestionariusza wywiadu” odniosły się do eksponatów z wielu dziedzin: historii, archeologii, wyrobów złotniczych, ceramiki, numizmatyki, medalierstwa. Różnorodność oglądanych eksponatów, właściwy komentarz, dostosowany do wieku dzieci pozwoliły na odpowiedź dzieci na 4 pytanie. Proporcje tych odpowiedzi przedstawia tabela nr 8.
Wiadomości dzieci Wybory dzieci L % 1 O regionie 12 48
O świecie 4 16 3 O człowieku 9 36
25 100
Analizując odpowiedzi dzieci, najwięcej uczniów bo 12 (48%) wzbogaciło swoją wiedzę o regionie, 4 dzieci (16%) dowiedziało się jak wyglądał świat w przeszłości, 9 dzieci (36%) wzbogaciło swoją wiedzę o działalności i życiu człowieka w minionych epokach. Najwięcej badanych dzieci wyniosło z muzeum wiadomości o regionie (48%). Dzieci miały możliwość poszerzenia wiadomości na temat swojego miasta, poznały budynek tzw. Zamek Kazimierzowski i eksponaty związane z legendami sandomierskimi. Duża liczba dzieci (36%) zobaczyła jakimi narzędziami posługiwał się człowiek, jakich naczyń używał, jak mierzył czas, w co ubierał, jakie nosił ozdoby i z czego je wykonywał. 16% dzieci dowiedziało się jak wyglądał świat w przeszłości. Dzieci poznały wyroby ceramiczne i wyroby z cyny wytwarzane przez człowieka. Oto przykładowe odpowiedzi uczniów na to pytanie: „Dowiedziałem się, że Sandomierz to miasto, do którego przyjeżdżał nawet król Kazimierz Wielki”. Dominik B. kl. IV „Gdy pani opowiadała, to jakby było to teraz, naprawdę, mówiła o dawnych czasach bardzo ciekawie”. Edyta G. kl. IV „Dowiedziałam się jakiej przeróbki dokonuje się w produkcji biżuterii z krzemienia pasiastego”. Monika T. kl. IV „Często widziałam w domu, w szkole przedmioty, z którymi zetknęłam się w muzeum. Nie wiedziałam, że dawniej w takich naczyniach jedzono ipito”. Magda F. kl. IV Powyższe wypowiedzi uczniów na temat wiadomości wyniesionych z pobytu w muzeum potwierdzają słuszność czwartej hipotezy, szczegółowej w brzmieniu „Muzeum bogaci wiedzę uczniów o regionie, o twórcach i o sztuce oraz rozwija wśród nich poczucie więzi z własną społecznością i jej kulturą. Powyższe wyniki badań uzyskane metodą wywiadu potwierdzają hipotezę główną w brzmieniu „Wycieczka zorganizowana do muzeum wykazuje, że jest ona dla dzieci radosnym, pouczającym i kształcącym wydarzeniem. Zwiedzanie prze nie wystaw i uprzystępnianie im zbiorów muzealnych metodą komentowania wybranych eksponatów przez przygotowanego nauczyciela, selektywny i przystępny wybór, werbalny komentarz skraca czas zwiedzania, eliminuje znużenie dzieci a percepcję czyni aktywną. Także wartościową okazała się metoda dyskusji – rozmowy dzieci z przewodnikiem na temat kilku wybranych eksponatów muzealnych, które wiązały się z treściami opracowanymi już w szkole, na lekcjach języka polskiego, sztuki. 4.3. Wyniki analizy dokumentów tj. wytworów plastycznych dzieci. Wykorzystując w swoich badaniach metodę analizy dokumentów przeprowadziłam lekcję sztuki w kl. IV, która inspirowana była dziełami sztuki zgromadzonymi w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu. Celem lekcji było uzyskanie materiału badawczego, tj. wytworów plastycznych dzieci, które poddano analizie i ocenie. Temat tej lekcji brzmiał: Przedstawienie układami linii i barw – „Ja i moja klasa w muzeum”. Wytwory plastyczne dzieci analizowane były ze względu na różnorodne kryteria. W swoich badaniach posłużyłam się narzędziem badawczym „Kryteria punktacji i oceny wytworów plastycznych uczniów kl. IV”. Przedmiotem analizy uczyniłam: treść, formę, kształty, linie, bryły, barwy, fakturę, ruch, przestrzeń ekspresję. Dokonując oceny prac, każdej z wymienionych cech przyznawałam od 5 do 0 punktów. Suma zebranych punktów decydowała o poziomie wytworów. Tabela nr 9 przedstawia poziom wytworów plastycznych badanych dzieci. Tabela 9. Poziom wytworów plastycznych badanych uczniów kl. IV ujęty ilościowo i procentowo. Wytwory plastyczne dzieci Ocena poziomu wytworów Razem
wysoka
średnia niska
bardzo niska L % L % L % L % L % L % 3 12 10 40 8 32 4 16 - - 25 100 Wyniki oceny prac plastycznych badanych dzieci kl. IV pokazują, że różny jest poziom wykonywanych prac. Wytwory plastyczne dzieci uzyskane podczas lekcji na temat „Ja i moja klasa w muzeum” oceniane na bardzo wysokim poziomie odznaczają się kolorystyką opartą na zastosowaniu barw czystych - dominują kolory zasadnicze poprzez ich mieszanie dzieci uzyskały szczególną gamę kolorów. Eksponaty uchwycone są w różne kształty i wielkości, najczęściej cała powierzchnia kartki jest zapełniona. W kompozycji zachowana jest równowaga między poszczególnymi elementami. Prace dzieci oceniane na niskim poziomie odznaczają się ubogą kolorystyką, słabą czytelnością treści. Dzieci nie wykorzystywały całej powierzchni karki, prezentowane elementy nie były zróżnicowane pod względem kształtu i wielkości. Uzyskanie takich rezultatów w zakresie działalności plastycznej uczniów kl. IV było możliwe dzięki zaplanowanym i zorganizowanym bezpośrednim kontaktem ze zbiorami Muzeum Okręgowego w Sandomierzu. Analiza zebranych wyników badań na podstawie odpowiedzi di pytań „Kwestionariusza wywiadu” i oceny wytworów plastycznych uczniów kl. IV, potwierdza słuszność hipotezy piątej, szczegółowej, która brzmi: Muzeum Okręgowe w Sandomierzu a)rozbudza zamiłowania i zainteresowania historią regionalną, tradycją i bogaci wiedzę o świecie i człowieku w przeszłości b)inspiruje do wykonywania tworów plastycznych. Przeprowadzone badania, którymi dla potrzeb mojej pracy były: wywiad, obserwacja i analiza dokumentów tj. wytworów plastycznych dzieci potwierdziły słuszność przyjętych hipotez szczegółowych oraz co za tym idzie słuszność hipotezy głównej. Obcowanie z oryginalnymi dziełami sztuki wpływa na wzbudzanie u dzieci przeżyć estetycznych i upodobań. Popularyzacja sztuki wśród dzieci przyczynia się do wychowania przyszłego „widza muzealnego”. 14. Praca plastyczna uczniów kl. IV na temat „Ja i moja klasa w muzeum” 15. Praca plastyczna uczniów kl. IV na temat „Ja i moja klasa w muzeum” ZAKOŃCZENIE
Celem moich naukowych i badawczych poszukiwań było określenie metod uprzystępniania uczniom kl. IV zbiorów muzealnych. Muzeum dzisiaj jest instytucją gromadzącą i konserwującą zbiory, ale przede wszystkim ośrodkiem kulturalnym w swoim środowisku. Zadaniem nauczyciela – wychowawcy jest organizowanie kontaktów min. Z bogatymi pamiątkami przeszłości oraz kształtowanie postawy pietyzmu wobec dziedzictwa kulturowego i zainteresowania dorobkiem kulturalnym własnego narodu. Przeprowadzone przeze mnie badania wskazały na trzy najbardziej rozpowszechnione i uniwersalne metody uprzystępniania uczniom kl. IV zbiorów muzealnych: 1.metoda fachowego komentarza pracownika muzeum 2.metoda komentarza nauczyciela 3.metoda dyskusji dzieci z przewodnikiem na temat zwiedzanych eksponatów. Fachowy komentarz wprowadza dzieci w zagadnienia muzealnictwa, zapoznaje z eksponatami, historią ich powstania. W stosunku do dzieci kl. IV komentarz ten ma charakter swobodnej pogadanki, w której udział biorą również dzieci zadając pytania i odpowiadając na pytania prowadzącego. Bardzo ważne jest nawiązanie osobistego kontaktu z dziećmi, uzyskanie wzajemnego zrozumienia. Komentarz dla uczniów kl. IV jest oszczędny, a jego celem jest zwrócenie uwagi na szczególnie wartościowe eksponaty. Taki komentarz może więc prowadzić sam nauczyciel. Nauczyciel mając przygotowanie psychologiczne i pedagogiczne, znając grupę potrafi nawiązać bliższy kontakt z dziećmi. Ponieważ jest to osoba znana dzieciom nie absorbuje uwagi dzieci, ale uwaga ta skupia się na eksponatach. Ponadto znając prezentującego odpowiadają i pytają o interesujące kwestie, co gwarantuje uzyskanie wzajemnego porozumienia i nawiązanie osobistego kontaktu. Kontakty takie na pewno pozostaną dłużej w pamięci dzieci. Nauczenie zwiedzających widzenia, spostrzegania piękna w dziełach sztuki, podanie niezbędnego minimum historycznego, pomaganie uczniom w koncentrowaniu uwagi na momentach, które są najbardziej istotne wymaga ludzi o wysokich kwalifikacjach, poświęcających pełny czas na wprowadzanie zwiedzających w świat przeżyć estetycznych. Młodzi odbiorcy sztuki najczęściej poznają ekspozycje muzealne uczestnicząc w wycieczkach szkolnych, pierwsze kontakty z muzeum są więc szczególnie ważne, często bowiem to pierwsze spotkanie ze sztuką jest momentem decydującym, czy uczeń zechce ponownie przyjść do muzeum i czy zainteresuje go świat sztuki. Prowadzenie więc pogadanki w muzeum wymaga dużego wyczucia pedagogicznego i osobistego zaangażowania. Komentujący nie powinien przekazywać zbyt wielu informacji, atrakcyjnie przekazywać wiedzę o sztuce, stosować oryginalne i ciekawe formy. Oprócz wiedzy muzeum musi dawać satysfakcję, dostarczać przeżyć estetyczno – emocjonalnych. Wczesny kontakt młodego widza muzealnego z dziełami sztuki może mieć istotny wpływ na kształtowanie jego osobowości. Poprzez oddziaływanie na umysły, uczucia i wyobraźnię dzieci i młodzieży sztuka zdolna jest do mobilizowania w nich tego co najszlachetniejsze i najwartościowsze. Dlatego kształcenie u dzieci i młodzieży stałego nawyku korzystania z wartości reprezentowanych przez muzeum stanowi sprawę tak doniosłą i powinno znaleźć należne miejsce w edukacji kulturalnej społeczeństwa. ANEKSY
1.Arkusz obserwacji, 2.Kwestionariusz wywiadu, 3.Kryteria oceny wytworów plastycznych uczniów (kl. IV – VI).
1.Arkusz obserwacji (wzór) 1.Data 2.Obserwowani 3.Obserwator 4.Miejsce 5.Główny problem obserwacji: Przejawianie się dziecięcych upodobań i przeżyć estetycznych, doznawanych pod wpływem muzealnych zbiorów.
Problemy do obserwacji Ilość Uwagi
1 Zachowanie się dzieci podczas percepcji dzieł sztuki, zgromadzonych w muzeum a)mimiczne -uśmiech
-powaga -mrużenie oczu -grymas ust -skupienie b)pantomimiczne -gestykulacja -ruchy głową - odwracanie się 2 Emocjonalna odpowiedź na wartości estetyczne sztuki takie jak: a)piękno b)ładność c)brzydota d)komiczność 2.Kwestionariusz wywiadu 1.Czy zwiedzanie muzeum było dla Ciebie ciekawsze gdy prowadziła je : a)pani przewodniczka b)pani wychowawczyni c)gdy miałeś możliwość pytać i rozmawiać o ciekawych eksponatach muzealnych? 3.Który z eksponatów muzealnych podoba Ci się najbardziej? Dlaczego? 4.Jakie wiadomości wyniosłeś z muzeum: a.o regionie? b.o świecie? c.o człowieku? 4.Kwestionariusz punktacji i oceny wytworów plastycznych uczniów klas IV – VI POZIOM PRAC PLASTYCZNYCH DZIECI W ZAKRESIE: L.p.
Treści Formy
Ekspresji Razem
punktów Ocena
kształty linie
barwy bryły
faktury przestrzeń ruch
1 5 bardzo wysoka 2 4 wysoka 3 3 Średnia 4 2 niska 5 1 bardzo niska BIBLIOGRAFIA 1.Biernacki T., Pamiętnik Sandomierski – Muzeum Okręgowe – Sandomierz 1997. 2.Buliński M., Monografia miasta Sandomierza. 3.Chyła R., Sandomierz i okolice – WD – Sandomierz. 4.Durko J., A. Wolman – Zalewska, Muzea w Polsce. 5.Gołaszewska M., Zarys estetyki PWN, Warszawa 1984. 6.Gołaszewski B., Dziecko w muzeum, NK, Warszawa 1974. 7.Grzegorzewski B., Zwiedzamy muzea, WZ CRZZ, Warszawa 1966. 8.Grzegorzewski B., Muzea a wychowanie plastyczne, WSiP Warszawa 1978. 9.Kamiński A., Metody, technika, procedura badawcza w pedagogice empirycznej, [W:] Studia Pedagogiczne, Wrocław 1970. 10.Komornicki, Muzealnictwo, WZM, Kraków 1974. 11.Lorentz S., Muzea i zbiory w Polsce, Interpress, Warszawa 1973. 12.Łobocki M., Metody badań pedagogicznych, Warszawa 1978. 13.Malinowski K., Prekursorzy muzeologii polskiej, PTPN, Poznań t, IX 1970. 14.Marciniak T., Problemy wychowania plastycznego NK, Warszawa 1976. 15.Mikołajtis Z. J. (red), Studia nad młodocianym widzem muzealnym. 16.Okoń W., Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 1958. 17.Rożek M., Program nauczania sztuki, Gdańsk 2000 18.Plich T., Zasady badań pedagogicznych, Zakład Narodowy 1977. 19.Popek S., Twórczość artystyczna w wychowaniu dzieci i młodzieży. 20.Popek S. Analiza twórczości plastycznej dzieci i młodzieży 21.Pytlak A., Pedagogiczne wartości sztuki, SPAM, Warszawa 1981. 22.Szuman S., Sztuka dziecka, Psychologia twórczości rysunkowej. 23.Szuman S., O sztuce i wychowaniu estetycznym, WSP, Warszawa 1979. 24.Tyszkowa M., Nauczyciel i wychowanie plastyczne, WSiP, Warszawa 1978. 25.Wojnar J., Estetyka i wychowanie, PWN, Warszawa 1970. 26.Zaczyński W., Praca badawcza nauczyciela, WsiP, Warszawa 1976. 27.Zborowski Z., Wstęp do metodologii badań pedagogicznych, SP, Warszawa 1791. 28.Żebrowski M., Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, PWN, Warszawa 1980. ------------------------------------------------------------ 1. Szuman, O sztuce i wychowaniu estetycznym, PZWS, Warszawa 1969, s. 89 [2]. Z. Podkowińska, Zbiór Wykopalisk Muzeum Ziemi Sandomierskiej PTK [3] W Sandomierzu, Wiadomości Archeologiczne, 1923, t. 8, s. 29 [4]. Sprawozdanie Oddziału Sandomierskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego Za rok 1921, Sandomierz 1922, s. 1 [5]. Ziemia Sandomierska nr 5 – 6, 1939, s. 198 [6]. F. Zauska, Historia Muzeum w Sandomierzu, Rocznik Muzeum Świętokrzyskiego 1968, t. 5, s. 26 [7]. F. Zauska, op. cit., s. 16 8. F. Kiryk, Pamiętnik Sandomierski tom III, Wyd. Secesja, Kraków 1995, s. [9]. Sandomierzanie z działalności wystawienniczej i oświatowej Muzeum Okręgowego za I, II, II kwartał, 2001 [10]. Sprawozdanie z działalności op. cit., s. 2 [11]. J. Wojnar, Muzeum czyli tworzenie obecności, WSiP, Warszawa 1991. s. 124 12. W. Zaczyński, Praca badwcza nauczyciela, WsiP, Warszawa 1995, s. 18 [13]. W. Zaczyński – op. cit. , s. 29 - 30 [14]. W. Zaczyński, - op. cit., s. 29 - 30 [15]. T. Pilch, zasady badań pedagogicznych, Wyd. Żak, Warszawa 1995, s. 27 [16]. W. Zacyński – op. cit., s. 30 [17]. W. Zaczyński – op. cit., s. 47 [18]. T. Pilch – op. cit., s. 24 - 25 [19]. S. Nowak, Metodologia badań socjologicznych, Zagadnienie ogólne, PWN, Warszawa 1970, s. 21 [20]. M. Łobocki, Metody badań pedagogicznych, Zagadnienia ogólne, PWN, Warszawa 1978, s. 56 2 T. Pilch – op. cit., s. 42 3 S. Nowak op. cit., s. 237 4 M. Łobocki – op. cit., s. 97 [24] T. Plich – op. cit., s. 48 [25] W. Dutkiewicz, Praca magisterska z pedagogiki, przewodnik metodyczny wyd. „Strzelec”, Kielce 1994, s. 46 [26] M. Łobocki – op. cit., s. 115 [27] T. Pilch – op. cit., s. 80 [28] W. Dutkiewicz – op. cit., s. 47 [29] W. Zaczyński – p. cit., s. 147 [30] Kwestionariusz wywiadu – znajduje się w „Aneksach” pracy [31] M. Łobocki, Metody i techniki badań pedagogicznych – Wyd. „Impuls”, Kraków 200, s. 211 [32] M. Łobocki – op. cit., s. 236 [33] Kryteria punktacji i oceny wytworów plastycznych uczniów kl. IV – VI znajduje się w „Aneksach” pracy. [34] T. Plich – op. cit., s. 12 [35] R. Chyła – op. cit., s. 68 WYŻSZA SZKOŁA INFORMATYKI I ZARZĄDZANIA z siedzibą w Rzeszowie WYDZIAŁ ADMINISTRACYJNO-INFORMATYCZNY Kierunek: ADMINISTRACJA Specjalność: Gospodarka i administracja publiczna
Danuta Jachna Nr albumu 1275
dyplomowej Organizacja, struktura i funkcjonowanie gminy na przykładzie gminy Iwkowa PRACA DYPLOMOWA LICENCJACKA Promotor: prof. dr hab. Marian Grzybowski akceptuję pracę:.............................................. / podpis promotora/
SPIS TREŚĆI CEL I ZAKRES PRACY 3 WPROWADZENIE 4 ROZDZIAŁ I. USTRÓJ SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO 5 1. ISTOTA I ZNACZENIE SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO . 5 2. EUROPEJSKA KARTA SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO 6 3. GMINA JAKO JEDNOSTKA PODZIAŁU TERYTORIALNEGO–ZADANIA 7 I KOMPETENCJE. 7 4. GMINA IWKOWA NA MAPIE WOJEWÓDZTWA MAŁOPOLSKIEGO 13 ROZDZIAŁ II. SPRAWOWANIE WŁADZY W GMINIE 15 1. WYBORY 15 2. RADA GMINY JAKO ORGAN STANOWIĄCY I KONTROLNY 17 3. WÓJT GMINY JAKO ORGAN WYKONAWCZY. 20 ROZDZIAŁ III. APARAT POMOCNICZY GMINY. 22 1. STRUKTURA ORGANIZACYJNA ORAZ ZAKRESY DZIAŁANIA KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH I SAMODZIELNYCH STANOWISK PRACY 22 2. JEDNOSTKI POMOCNICZE GMINY– SOŁECTWA, ICH ORGANIZACJA 27 I ZADANIA 27 ROZDZIAŁ IV. ZASOBY FINANSOWE GMINY 31 1. UCHWAŁA BUDŻETOWA JAKO PODSTAWA GOSPODARKI FINANSOWEJ JEDNOSTKI SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO. 31 2. DOCHODY GMINY IWKOWA W LATACH 2001-2002 33 3. WYDATKI GMINY IWKOWA W LATACH 2001-2002 35 4. PROGRAM SAPARD - WSPARCIE FINANSOWE 36 PODSUMOWANIE 38 SPIS TABEL 39 SPIS RYSUNKÓW 40 BIBLIOGRAFIA 41 STRESZCZENIE 41 CEL I ZAKRES PRACY
WPROWADZENIE W epoce średniowiecza obszar dzisiejszej gminy Iwkowa stanowił część Ziemi Sądeckiej (wysunięty najdalej na północ), przeznaczonej od połowy XIII wieku na uposażenie małżonek książąt krakowskich i królewskich wdów. Wieś Iwkowa powstała z dwóch osad. Starsza z nich była na tyle rozwinięta w XIV w., że w 1325 r. posiadała kościół parafialny. Natomiast młodsza została założona przez królową Polski Jadwigę Łokietkową, przywilejem z 04 czerwca 1334 r. Jedna z hipotez mówi, że założycielem starszej osady był Iwo Odrowąż, kanclerz Leszka Białego, biskup krakowski. Do 1772 r. Iwkowa należała do powiatu nowosądeckiego. Po 1772 r. rząd austriacki przydzielił Iwkową wraz z całym rejonem brzeskim do obwodu bocheńskiego. W 1867 r. Austria zniosła podział na obwody tworząc powiaty, m. in. brzeski, do którego przyłączono Iwkową. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. powiat brzeski został utrzymany. Jednak w 1975 r. zostały zlikwidowane powiaty, a gmina znalazła się w nowopowstałym województwie tarnowskim. Yüklə 2,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|