NVlli Fas sit ipsis cardinalibus vel ipsorum
alicui (scilicet dum sunt in cōclaui)
nuncium mittere vel scripturam. Qui vero cō
trafecerit scripturam mittendo vel nunciũ/aut
cum aliquo ipsorum secrete loquendo, ip̃o facto
excōis sententiam incurrat. extra de elec. ca. vbi ꝑiculũ. li. vi.
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
Canonis Istius materia est occasio differendi vel tur
bandi electionem romani pont. Et quo ad
personas est vniuersalis. Quo ad actiones vero punit tres actio
nes. Prima est mittere scripturam: secunda est mittere nunciũ:
tertia est secrete loqui. Vbi duo nota. Primo/ꝙ canon iste est
vniuersalis ad omnes existentes extra conclaue dũtaxat: qui. n.
sunt in conclaui/loquuntur secrete vt volunt. Secundo ꝙ intel/
ligendo ipsum vt sonat/ non requiritur ad missionem scripture
vel nuncij ꝙ sit secreta, sed ad loquutionem tantum. Multi tñ
doctores intelligunt oportere missionem etiam esse secretam ad
hoc vt sit locus huic pene. Et est ep̃alis.
¶ In religiosos mendicantes/immoderate habitacula acqui
rentes vel dimittentes. Ca lvi.
TRansgressores Constitutionis q̃
religiosis mendi
cantibus prohibet ad habitandum domos vel
loca quecun de nouo recipere / seu hactenus
recepta mutare / vel ea transferre in alios vsus
cuiusuis alienationis titulo quocun, excommunicationis sen=
tentie decernimus subiacere. Bonifa. de exces. prela. ca. i. li. vi.
Canonis Istius materia est immoderata habitaculi ac
quisitiov el dimissio. Et quo ad personas/ligat
solos religiosos mendicantes. Quo ad actiones vero punit tres.
Prima est de nouo recipere: secunda/ recepta mutare: tertia/illa
transferre in alios vsus alienando. Et referuntur omnes he actio
nes ad domos seu locā ad inhabitandum per ipsos religiosos
mendicantes. Vbi nota excommunicationem hanc in cle. posi
tam cadere super transgressores constōnis in sexto posite ca. quũ
ex eo. de exces prela. Vbi tres supradicte actiones/ non nude sed
affecte presumptione inhibentur: ac per hoc transgressor consti=
tutionis non est/nisi p̃suma taliquid horũ facere, & consequẽter<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 99
<-P>non est excōmunicatus. Aduerte quo excipi in eodem. vi.
eos qui de licentia superiorum suorum habitacula in heremo
acquirunt aut mutant. Notandum etiam est verbum ad in/
habitandum: quoniam ponitur ad differentiam domorum que
acquiruntur ad alios vsus: vtputa ad locandum / ad hospitandũ
&c. Per nouas quo domos seu loca/intellige domos seu loca
in sua integritate. Et hoc ad differentiam domorum que acqui=
runtur de nouo ad augmentanda prehabita loca: hoc. n. non pro
hibetur. Ita ꝙ etiam si vnum palatium magnum acquireretur
de nouo ad augendum conuentum, non est locus huic pene:
quia non dicuntur acquirere ad inhabitandum noua loca inte=
gra seu tota, sed augere antiqua loca. Et quia nihil superfluum
lex continet, ideo quo ad mutanda loca/comprebenduntur tan=
tum loca olim accepta ante factam constitutionem/ propter ver
bum hactenus seu hucus. ita ꝙ si mutarentur loca post legem
factam accepta, non esset locus pene irrogate contra actum mu
tandi. Et est ep̃alis.
¶ In scienter communicantes in crimine criminoso cum
nominatim excommunicato, ei consilium impendendo/
auxilium vel fauorem. Ca. lvij.
sJquis Nominatim excōmunicato scien
ter cōicat in crimine criminoso/
ei consilium impendendo/auxilium vel fauorẽ,
quum ratione damnati criminis videatur in eũ
delinquere qui dānauit/ab eo vel eius superiore
merito delicti erit absolutio requirenda. Et in fra. Verum si diffi
cile sit ex aliqua iusta cā ꝙ ad ip̃m excōicatorẽ absoluẽdus acce=
dat, concedimus indulgentiam vt prestita iuxta formā ecclesie
cautione ꝙ excōicatoris mandato parebit/ a suo absoluatur ep̃o
vel proprio sacerdote. Inno. iij. de sen. excom. nuper.
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
Canonis Istius materia est sacrilegium quo ecclesie
claues in excommunicato offenduntur. Et
quo ad personas est vniuersalis. Quo ad actiones/punit vnam:
scilicet scienter communicare in crimine criminoso aliquo triũ
modorum (consiliando / vel auxiliando vel fauendo) cum
excommunicato.
¶ Circa materiam huius canonis aduerte dupliciter contingere
participare in crimine excommunicationi subiecto. Primo co=
operando ad illum criminis actum per quẽ incurrit primo alter
excōis sententiam: vt si aliquis cooperetur ad hoc ꝙ religiosus
temere habitũ dimittat/aut ꝙ cōtrahat mr̃imoniũ / aut aliquid
aliud ꝑꝑ quod religiosus ille incurret excōicationẽ. Et hoc mō
nō incurri{t$} excōicatio maior cōicando in crĩe/regułr loquendo/
rōe ꝑticipij seu cōionis: ꝗa nō cōica{t$} excōicato: qm̃ nō est adhuc
excōicatus qñ interuenit hmōi cooperatio. Dixi aũt regulariter/
propter tres casus exceptos. Primus est si excōicatio esset lata in
aliquẽ ꝗ cũ ꝑticipibus suis vinculo excōis subijceretur. tunc. n.
participantes/sententiam maioris excōis incurrerent: vt patet in
ca. ꝙ indubij. de sen. exco. Secũdus est qñ excōicatio fertur/non
solum in facientem, sed & in eos qui dant auxilium / consiliũ
vel fauorem: vt in multis casibus inuenitur expressum. Tertius
est in casu manus violente in clericum: qm̃ casus ille extendi{t$}
ad omnes cooperantes: vt supra patet. Alio modo participatur
in crĩe excōicationi subiecto / postꝗ̈ alter incurrit iā ꝑꝑ crimen
illud excōicationẽ, impendendo ei ad illud/auxiliũ/cōsilium vel
fauorẽ. Et sic cōicando in crimine criminoso/excōmunicato, in=
curritur excommunicatio maior. Et hoc tam si ille cui sic cōica
tur est ab homine noĩatim excōicatus (vt in hoc canone hẽs)
ꝗ̈ si a iure vel a iudice est gñaliter excommunicatus: vt habes
in ca. si concubine. de sen. excom. Aduerte quo ꝙ iste canon
recitatus supponit participantem excōmunicatum/ & circa ab=
solutorem principaliter versatur: volens ꝙ ad iudicẽ excōicatorẽ<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 100
<-P>recurrat participans quantũcun non subditus. Et hoc ratione
delicti: vt in litera dicitur. Et dixit hoc: quia regulariter ab ex=
communicatione iuris (qualis supponitur excōmunicatio con=
tra participantem) potest ep̃s absoluere/si conditor canonis non
reseruauit absolutionem.
¶ In clericos qui scienter & sponte participant cum nomi
natim excōicatis a papa/& ipsos in officio recipiũt. Ca. lviij.
Dostları ilə paylaş: |