|
|
səhifə | 54/100 | tarix | 14.08.2018 | ölçüsü | 5,7 Mb. | | #70988 |
| VT Periculosa religiosis euagandi materia sub
traha{t$}/districtius inhibemus, ne decetero
aliquis quācun religionẽ tacite vel exp̃sse pro
fessus/in scolis vel alibi temere habitũ sue reli
giōis dimittat: nec accedat ad q̃uis studia lr̃a℟/
nisi a suo p̃lato cũ cōsilio sui conuentus vel maioris ꝑtis eiusdẽ/
sibi eundi ad studiũ lñia primitus sit cōcessa. Siꝗs aũt ho℟ teme
rarius violator extiterit, excōis snĩam incurrat ip̃o facto. Docto
res quo siue magr̃i qui religiosos habitu fuo dimisso leges vel
physicā audientes / sciẽter docere aut in scolis suis p̃sumpserint
retinere, simili eoipso sint sententia innodati. ne cle. vel mo. vt
periculosa. li. vi.
Canonis Huius materia est multiplex. Primo ĩmode
ratio habitus: secũdo curiositas gymnasiorũ:
tertio fomentũ vtrius. Et quo ad ꝑsonas est ꝑticularis, ligans
solos religiosos & doctores. Quo ad actiones vero punit actio=
nes tres. in prĩa materia dimissionẽ habitus: in secunda accedere
ad q̃uis studia: in tertia retinere in scolis suis. ¶ Et pro prĩo ꝗdẽ
casu nota prĩo/ꝙ dimittere habitũ sue religionis cōtingit dupłr.
Primo totaliter. Et sic nunꝗ̈ volũtarie dimitti{t$} nisi vel aposta=
tando. Et sic manifeste incurrit hũc canonẽ: ꝗa temere dimittit.
Vel transeundo ad aliā religionẽ. & sic etiā si irrōnabiłr trāseat,
nō temere tñ dimittit sue religionis habitũ: quia nō est amplius
habitus sue religionis. Secũdo ad tempus. Et sic ad incurrẽdũ
hunc canonẽ due cōditiones requirun{t$}. Primo ꝙ dimitta{t$} habi
tus sue religionis: secũdo ꝙ dimissio fiat temere. Et vr̃ posse addi
tertium/ꝙ dimissio sit mā vagandi: quia hoc pro rōne canonis<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 102
<-P> in textu assigna{t$}. Et dimissio ꝗdẽ dupłr inueniri pōt. vel totali=
ter nō hñdo habitũ. vel nō hñdo in suꝑioribus. Et si totaliter nō
habe{t$}, nulla est ambiguitas. Si vero absconditus porte{t$} habi=
tus/varia est docto℟ opinio. Mihi aũt vr̃ cōsideranda quali=
tas occultationis, & distinguendũ inter habitũ sic occultatũ vt
repute{t$} cōiter a cōuersantibus cũ eo ꝗ eũ aliter non nouerũt/nō
religiosus. Et sic incurret hũc canonẽ: ꝗa licet nō dimittat mate=
rialiter vestẽ que est habitus, dimittit tñ formałr habitũ sue reli
gionis: ꝗa dimittit ip̃m vt habitũ quo discerni pōt & cognosci
vt religiosus talis religionis. Et cōfirma{t$} hoc ex textu. tum quia
occultatus oĩno habitus nō subtrahit materiā vagādi, ex quo sic
incedit suꝑius vt non religiosus. tum quia nullus doctor videns
religiosum sine habitu in superioribus / esset certus ꝙ religiosus
dimisisset habitum: quoniam relinqueretur ambiguũ an dimi=
fisset subtus: quum tamen textus excommunicet doctorem ad=
mittentem religiosum sine habitu &c. Vel habitum sic occulta
tum, vt tamen a conuersantibus / ꝗ̈uis non ab omnibus pretere
untibus/ videatur ꝙ religiosus est talis religionis. Et sic non in
curret hunc canonem: quia nec materialiter nec formaliter sue
religionis habitum dimittit ex toto, ꝗ̈uis secundum quid aliqua=
liter dimittere dici possit. Et ex his sequitur primo/ꝙ dimittens
temere sue religionis habitũ ad tempus / excommunicatus est:
quia vere ac temere dimittit. Et hoc significat litera per illud
verbum/in scolis vel alibi: ex hoc. n. significatur ꝙ non reꝗritur
apostatica dimissio. nā scole nō sunt ꝑpetue/sed ad tp̃s. Sequitur
secũdo ꝙ si religiosus nō transeundo ad aliā religionẽ habitum
alterius religionis assumat/suũ temere dimittẽdo, excōicatus est:
alioquin frustra poneretur illud pronomen sue. Sequitur tertio/
ꝙ dimittens habitum ad horam ex leuitate / vel etiam per totũ
diem domestice manendo, non est excōicatus: tum quia proprie
loquendo non est temeraria dimissio: tum quia cessat legis ratio
expressa de materia euagationis.
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
¶ Pro secũdo āt casu nota duo. Primũ est plus exigi ad lñiam
eundi ad studiũ ꝗ̈ eundi ad alia ꝗ̈uis diuturniora negocia: qm̃
sic iure disponẽte/nō sufficit lñia p̃lati, sed requiri{t$} cōsiliũ capłi
ad lñiam eundi ad studium quodcũ etiā theologie: ad alia aũt
p̃lati lñia sufficere vr̃. & saltem hoc est verum/ꝙ ẽt si sine lñia
fiant/uō hẽt locũ huius canonis snĩa. Et mouit forte conditorem
canonis/ frequens ac pronus religiosorũ animus ex hac honesta
occōne exeundi ad manendũ extra claustrũ. Secundũ est/ꝙ
canon iste nō hẽt locũ in religiosis accedentibus ad alia loca reli
gionis sue vbi est studiũ: quia nō accedũt proprie ad studia ip̃a
(hoc est ad manendũ in studijs que extra claustra esse suppo=
nũtur) sed de claustro migrāt ad claustrũ vbi cōmoditatẽ hñt
studendi. S imiłr nō hẽt locũ in religiosis quo℟ lñia morandi ex
tra claustrũ nō pendet a p̃lato sui cōuentus, sed a suꝑiori p̃lato:
vt in religionibus mendicantiũ contingere videtur. in quibus si
sola licentia supremi prelati aut prouincialis consueuit sufficere
ad manendum extra claustrum tam in studijs ꝗ̈ alibi, locũ non
habet sententia ista. Et potest hoc accipi ex textu / dum loquitur
de religiosis quorum introitus & exitus solitus est $unclearendere a
prelato sui conuentus: per hoc. n. discernuntur ab his religiosis
quorum introitus & exitus a superioribus cōsueuit disponi, ita
ꝙ nulla videtur in prelato sui conuentus & illius capitulo au
thoritas remansisse circa religiosum illum / nisi quum est in
conuentu illo. At si contendat quis circa rigorem iuris, aduer
tat saltem ex consuetudine tales excusari: quum simplici corde
iuxta morem sue religionis actus suos disponant.
¶ Quo ad tertium demum casum / hoc solum aduertendum
censeo, ꝙ quattuor requiruntur conditiones ad hoc ꝙ incurra{t$}.
Due ex parte religiosorũ ( scilicet ꝙ audiāt leges vel physicā. i.
medicinam / & ꝙ dimisso habitu) & due ex parte doctoris:
scilicet ꝙ scienter & presumptuose doceat seu retineat tales reli
giosos. Et est episcopalis.
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 103
¶ In simplices monachos & canonicos regulares ad cu=
rias principum se conferentes, vt damnum aliquod inferāt
suis prelatis aut monasterio. Ca. lxii.
Dostları ilə paylaş: |
|
|