Sunuş dolhanlarli köYÜNÜ ve kendiNİ tani!
Yüklə 0,62 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- MEHMET GÜVEN (MANAV DERLER)
- ARKADAŞIM MEHMET DEMİRAY
- SON DURUM – Öyle Değilmi
- ACI TATLI GÜNLERE KOR EKMEK
TEYFİK ÖZDEMİRHAN Sevgili arkadaşım, kalaycı Hacı Teyfik Çavuş Dilerim Allahtan sevdiklerine çabuk kavuş Küçükten beri komşum, arkadaşım, sırdaşımsın Gördüğümüz her yerde detleşip konuşmalısın İkamet ettiği yer, Yaylapınarda Kaş Doğduğu yer dolhanlarda tatlı Hayat dolambaçlı yollarda katlı Unutmam ben onu iyi dost, iyi arkadaş Babası kör Mevlüt, anası Raf’a Zor günlerle çürüttü kafa O meşakkatli günler geride kaldı Şimdi buldu bolluk, sürsün safa M. İldan Mart 93 BİBİ Mustafa Demiray Mustafa Demiray benim yeğenim Sevdiğim çocuk, gözbebeğim, Kendisi çok çalışkan, çok hızlı Ağabeylerinden daha hırslı, Çalışmasının semeresini buldu Kısa zamanda çok zengin oldu. Çocuklarını zamanında evlendirdi Kendisi de genç yaşta hacı oldu. Fakat vücudunu çok yıprattı Köşeye çekildi erken yattı Gerçekte dört kardeşin en küçüğü Bakıldığında sanırsın en büyüğü. M. İldan MUSTAFA HAKYEMEZ Terzi Mustafa, babamın dayısının oğlu, Hasan dayının vardı arısı, o ğulu Benim dar zamanımda buldu yolu Dert görmesin diyorum başı, kolu. Diyecek sözüm çok dolu Akraba böyle olmalı Karagününde birbirini bulmalı. Böyle insanlar olmaz mı duygulu Bir zamanlar geçmişti gecelerim korkulu İmdadıma yetişti köylülerim. Başını Mustafa çekti derim. Dostu olana Allah kerim. Köyümüzde ilk yetişen terzi Epey çalıştı, aldı feyzi Şimdi karaaslanda oturur Onun hakkıdır, onur. Bana verdiği parayı elden buldu Çok iyi insan, çok iyi kuldu Severdi insanları, severdi yurdu. Sevmezdi tilkiyi kurdu. Haksızlıkla mücadele eder dururdu. Kazancını alnın teriyle buldu Boyun eğmesini bilmez, gururluydu. M. İldan Mayıs 94
Babası Gök Ahmeteyilden Mehmet Bu olmuş manav sülalesinden Mehmet Manavlarda oturdu, manavların oldu Çok yakın, çok sevgi dolu. Şimdi deriz emmioğlu Anası ile babam emmi çocukları Karısıda annem ile hala çocukları Aramız oldu muhabbet ocakları İyiliği sever, akrabaları öğer Ah ne imiş meğer Bana ilk teşfik yapan oydu Cebime seftah parasını koydu. Düşman kendi çayında boğuldu Dost meclisinden kovuldu Dürüst, sevecen, yardımcılarla Bana aydınlık günler, yeniden doğdu. M. İldan Nisan 94 HAYRİ YILDIZ Çok sık ziyaret eder atayurdunu Pek severim onun bu huyunu Teneffüs eder, sila kokan temiz havasını İçer, gürül gürül akan taze suyunu Biraz yüksekten atar, sanırsın çalım satar, Değil, içi sevgi dolu, yüreği insanımız için atar. Köye varınca mutlaka değirmen tarafına bakar. Tatlı suyun yanında kavakların altında yatar. Arada bir uğramaya fırsatı doğar Laf aramızda, birazda imkanı var Memleketimizde, insanımıza sevgi duyar Azda olsa bir şeyler koyar. Nisan 94
HİLMİ YILDIRIM Çocukluk arkadaşım sayın Hilmi Öğretmenim senin babas ı değimli Köyden evlendi köylülere eğimli Köyde ilk tahsilimiz eğitmenli Dolhanların karşısında Dedemli Hilmi gilin bağları bademli Köyde bağı var, anası sağ Sözüm gerçek, asla çekmem yağ Her zaman ziyaret eder köyü Sayar küçüğü büyüğü Çok samimi, arkadaş canlısı Neye yarar insanın kahırlısı Böyle olmalı adamın hayırlısı M. İldan Nisan 1994
Başka okulda okudu fakat öğretmenliği sevdi, Öğretmen oldu, köyümüze geldi. Hayli hizmet etti, emek verdi. Köyden dayısın kızı ile evlendi. Halen bağını çözmedi, köyle ilgilenir. İnsanları sever, onlarla bilgilenir Bir ayağı Konyada, bir ayağı köyde, Herkesin sevgisi yüzde değil, özde. İnsancıl hali var, herkese saygılı Kimin derdi varsa onunla gaygılı Köyün havasını sever, orayı özler, Acep bir haber var mı diye yolları gözler. Nisan 94
MEHMET ALİ Bir kardeşim daha var Mehmet Ali Bunun için bilmem ne demeli Çok saf, çok temiz, hiç hile hurda bilmez Hiç kimse ondan kötülük beklememeli. Doğru dürüst geldi öyle gitmeli Sabırlı kanaatkar olduğunu bilmeli Köyümüzü, birbirimizi der sevmeli Ne yazık ki uzak kaldı, oldu eğeli. Bu kardeşim çok sevgili, çok değerli Üç kızı var birinin gözleri mavili Eşi Nafiye hepiside kıymetli Ora yurt tuttular, şimdi İzmirli Türkiyenin doğusu vanı gördüler Bilahire Konyamıza döndüler Havası ılık, insanları sıcak yerler Eğe deyip İzmire yerleştiler. M. İldan May.94 KARADAYI Köyümüzde var bir karadayı Yaylaya çıktık, kurdurdu yayığı Biraz sonra içtik ayranı, ha ayranı Unutulur mu köyümün bu yanı Ilgıt, ılgıt eser tepe çalın dağı Eşsizdir yaylamızın yağı El gibi olur sütlerin kaymağı Burasıdır yiğitlerin yatağı. Koyun gelir, kuzu ardında Hava serin ağız tadında Bir tas ayran, pilavın yanında Tat bırakır insanın damağında. Karadayı köyün en umur görmüşlerinden Yukarı köy, mezar ardı mahallesinden Her kim yerli yabancı demende Geçmez, kahvesini çayını içmeden. Gönlü tok oldukça vakarlı İşte bu örnek bir dolhanlarlı Eski yeni her şeye erer aklı Bu adam ne derse haklı. Haziran 94. M. İldan TAHSİN Kardeşim Tahsin biraz kurnaz Pek açıkgöz kolay kolay yatmaz Oldukça becerikli hiçbir şeyin altında kalmaz Bulunca fırsatı kaçırmaz. Dinine bağlı kılar namaz İşini iyi bilir ihmali olmaz Darada yetişir pahalanmaz Geleceği bilir hiç nazlanmaz Her işi yaptı, bir zamanlar İstanbulda seyyar Konyaya gelince paşabahçede tezgahtar Nihayet şimdi İstanbul caddesinde bakkal Kazanmaya başladı azar azar Haksızlığa, adaletsizliğe çabuk kızar Zararlı olacağını hissettiği yerden çabuk kırar İyi iyi kötüyü iyi inceler, herkese eder nazar Tüm insanlar böyle olmalı, başkalarına etmeli yarar. M. İldan Nisan 94 ARKADAŞIM MEHMET DEMİRAY Bir arkadaşım var Hacı Mehmet Kalaycı Geçmişimiz biraz tatlı biraz acı Onu çok severim, dostluğunu öğerim. İkimizin sevgisi geçici değil, kalıcı. Gerçi yaşadığımız yer biraz aralı Olsun, her an kalbimiz kararlı Oda beni çok sever, her zaman arar Arkadaşım oldu İstanbullu, ben Konyalı İnsana lazım, komşu akraba Demeliyiz herkese her zaman merhaba Bunda da aynı fikir, aynı düşüncedeyiz Araya girse de türlü çeşitli maraza O tütcar gücü var gitti hacıya Karısıda çok yakın, benzer anaya, bacıya Çoluk çocuk hep onlarlayız hep anarız Bizim sevgimiz, bizim dostluğumuz kalıcıya. M. İldan 10 Mart 1993 BUDA MEHMET DEMİRAYA Arkadaşım kalaycı Hacı Mehmet İki oğlu var biri Tuncay, diğeri Ahmet Hayatında çalıştı, didindi gayret Şimdi Allah verdi bol kısmet Kardeşi var, Hacı Ramazan Onuda çok severim, aklımda her an, Buluşur, konuşuruz, zaman zaman Aralarında zannederim kendimi her an Dükkanlarının olduğu yer, küçük Pazar Allahım hiç kimse etmesin nazar Elimde kalem, gönlümden geleni yazar Çoğalsın, yazayım azar azar. Kızımın adı, Zümran Çok okuyor, okumaya hayran Gittiği yer, din okulu Hafız oldu, okuduğu Kur’an 10 Nisan 1993 YEĞENİM ERDOĞAN (Geçin) Dolhanlar yukarı köyde doğan Sevgili yeğenim halazade Erdoğan Köyde fakirdik, her şeyi özledik Çok yedik ekşi karamuk, acı soğan Unutma dünü, iyi geçir bugünü Hatırla dolhanlarda büyüdüğünü Her zaman her halınla Adamlarımızı gözet, kolla. M. İldan 1 Nisan 1993 Kafesin Gönlü Bir gün İstanbulda Fatihte idik Kalaycılarla kafes eski mahalleliler birleştik Açılış vardı seyredecektik, eğlenecektik Münasip bir yer bulduk yerleştik Dondurma yedik, çay içtik Kalabalık çoktu, gösterileri izledik Bir ara şükrüyle göz göze geldik Elektrik ışığı yüzümüze şiddetle vuruyordu Hoca şimdi gönlüm nerde diye sordu Kafes bu sözü özünden diyordu Söyle bakayım, gönlün ne halda Dedi: Gönlüm, yaylada, tepeçalda Şimdi ne var, ne oluyor buralarda Benim aklım, fikrim, sevgim oralarda. 1987 M. İldan MEHMET İNANÇ (KENDİRLİ) Köylülerimden biri var, lakabı kendirli Belki herkes çok bilmez kendini Ben bu adamı pek iyi bilirim, Arkasından her zaman, her yerde dua ederim. Gösterişe bakmaz, çok çalışkandı Herkese yardımda bulunandı Zamanında fakir günlerde geçirdiydi Zenginliğini iyi kullandı. “İnek almadım” dedi, yolda durdu Ben istemedimdi kendisi cebime koydu İşte insanlık gerçekten buydu Onun bu halisane hareketi pek soyluydu Halen ne zaman aklıma gelse Gözümden nem gelir bir nebze Teşekkür ederim, onunla herkese Köylülerim böylelerini bir bilse. M. İldan Nisan 94 VEYSEL EFİLTİ Ramazanın dükkanında Veyselle karşılaştık Köyümüzden konuştuk, hayalen dağları dolaştık. O da köye karşı çok büyük sevgi besliyor İş sebebi ile arada bir gidip geliyor. Köyü ve köylüleri metetmekle bitiremiyor “Bana ne beni ilgilendirmez” demiyor. Elinden gelen fedakarlıklara hazır Köylümün her ferdi böyledir hazahır. Veysel Karaaslanda oturur, kalıpçılık yapar Hemreşilerden kimin ne derdi varsa bakar Hiç naz etmez, elinden geleni yapmaya koşar Köyümüzden konuştukça durmak bilmez çoşar. Benim çok hoşuma gitti onun bu halı Böyle nice kimseler var gezip görmeli Bizden bir şey çıkmaz dememeli İnce elekten geçirir gibi elemeli. 4.4.1996 M. İldan TAŞKENT Bugün fotoğraflara baktım Kafamı eski günlere takdım İbrahim Bey gidiyor, yüreğinde sevgi, elinde sepeti Der: “Kim unutabilir bu memleketi?” Bir daha yaşamak mümkün olmasada Hayal eder içimizde yaşatırız Taşkenti. Etrafta çobanla yayılıyor davar Yanında biraz ilerde bir köpek havlar İncecik ip gibi dağa doğru yollar Hepsi: Memleketim, memleketim” diye yanar. Aşağıda moğullarda bağlar Orada toprak az bereket yağar bir kadın oturmuş inek asğar Türüm, türüm kokar burada yağlar. Arada bir yüreğim oralara dalar Hiç unutulmaz kekik kokan dağlar Temiz havası sıcak insanı bizi bağlar Çoğu öldü, az kaldı sağlar. Ortada dikili duruyor asar kayası Oralarda idi sağlığın, sıhhatın havası Taşkentte geçti gençliğimin yarısı Hatıralarda kaldı şimdi sacı tavası. Yeter İldan saçmalama yeter. Okuyan eğlenir güler Bende derim: “Beyler! “Acemi kuş bu kadar öter.” 1 Nisan 1995 Mustafa İldan
Kapan gediğine vardığımda karşımda çakılın taşı Hiç aklımdan gitmez erenlerin başı Babamın çift sürerken boyunduruğa taktığı kayışı Nazar değen o koca karının köşeden bakışı Kışın karla karışık havanın yağışı Ilkıyı görünce oğlakların dağılışı Yağmur için çocukların omin bağrışı Arada bir davarlarnı birbirine karışı Anamın ayağıma dolağı sarışı Tarhanada pancar toplasının hoplayışı Bekçinin dellal bağırışı, Çobanın haydiha bağrışı Suda kalmış söğüt odunun yanışı Yolları kapayan kara kışı Baharda sümbüllerin çiçek açışı Tas atınca tavşanın avcıdan kaçışı Baharda derelerin taşışı Yağmurda sellerin akışı Hatıralarda kaldı nakışı Ek. 95
Yukarı köye çıksak, karşımızda keklik konağı Yoldan bir kız geçse, kızarsa yanağı Gözümüz karşılarda, seyretsek kuzandağı Buram, buram koksa erimiş yaylanın yağı O kız bu yağla, pişirse yumurtayı, Yufka ekmekle yesek, kaldırsa sofrayı Seyretsek erenlerin altındaki söbüce yaylayı Çok iyi geçirsek biz köyde bir haftayı. Birde çıksak yola, aşşak rampalı Gelse selam verse köyden bir dayı Kenarda otursak, seyretsek çoşkun çayı Eğilsek su içsek, istemeyiz maşrabayı. Yayıklar yayılsa, yesek ayranlı aşı ile tarhanayı Gezsek doyasıya görsek bahçeyi, tarlayı Pilavla ayranın yanına yapsak salatayı Hiç unutulur mu bu anı? Bazenda gitsek seyretsek boyalıkta bağları Eritsek vücudumuzda birikmiş pis yağları Tek, tek ziyaret etsek hastaları, sağları Allah sevmez, küstahları, mağrurları. M. İldan Tem. 94 KÖY HASRETİ Hemşerim köyünü köylünü ara Mutlu ol düşünme kara kara Seninledir benimledir o yayla Türüm tür8üm tütyüor sıla. Giden benimle gelen benimle Cümle köylüm tüm gönlümde Sıla derdi memleket hasreti çok büyük Sevgi göster, etmez yürekte (sinede) yük. Erenlerden hergün esen yellere Köyümde yaşayan tüm ellere Köyüm için konuşan bütün dillere Selamlar götürün yayla ile köylere M. i. Ağ. 92 KÖYLÜM Severim köylümü içimde taşırım Müşkül birini gördüğümde, ya da duyduğunda İçim burkulur yardımda bulunamayınca Duygularımla, hislerimle savaşırım Sanki yalancı, sanki aldatıcı Hissiz duygusuz kaytarıcı Sözleri ileişleri şaşırtıcı Böylece iyi ile kötüyü karıştırırım Mayıs 95
YAYLALAR Erenlerin arkasında bir yayla Biraz ileri gidersen gelir bayla Dağı, taşı, kuşları, ağaçları kıymetli Gezsem, görsem diyorum doya, doya. Erenlerin bu yüzünde bizim söbüce Dağları kekik, yavşan biraz güllüce Karamukları çiğdemleri, dikenleri Gezsem, görsem diyorum gönlümce. Güneyoluktan beyaz örtülü giği görünür Eteğinde çayırlar çimenler bürünür. Çıksam tepeçala seyretsem doya, doya Yüreğimde katmer, katmer yağlar bürünür. Söbüceden seyredilir güneydağın ekinleri Gakubudak öter keklikleri Orak elde silah belde gitsem oralara Belki düzelir kamburlaşan belimin kemikleri M. İldan Haz. 92 BİZİM KÖYÜN ANILARI Benim köyüm dolhanlar Orada var ulu hanlar İnsanları sen sıcak kanlılar Orada ki anılar mutlu anılar. Çok severim köyüm dolhanları Bol bal yapar arıları Cesur çalışkan karıları Unutulur mu oranın anıları? Herkes sever anar dolhanları Çalılı dikenli olur yalıları İnsanı yormaz yamaç bayırları Sevilmez mi köyün anıları? M. İ. Haz. 92 BİZİM KÖYÜMÜZ Bizim köyün adı dolhanlar Dağından, deresinden akar kaynaklar Yaylasında oynar kızlar oğlanlar Ilkısında bol olur sütler kaymaklar. Nasıl sevilmez dolhanlarlı Hepside ahlaklı izanlı Herkes sağlam herkes kafalı Çalışmada örnektir oralı. M. İldan Haz. 1992 SON DURUM – Öyle Değilmi? Köyümüzde çok katlı hanlar vardı Bindokuzyüz elli yedi yılında yandı Yangın büyüktü onbeş gün kadar sürdü Köy korkudan, üzüntüden çalkalandı. Köy havadar, sağlıklı varlıklıydı. Nüfus arttı hızla çoğaldı Geçim sıkıntıları başladı Köylüler başka, başka yerlere gçötü, dağıldı. Köye elektrik geldi, yol açıldı. Şimdi tam yaşanacak zamandı Ne yazık pek az insan kaldı Yakın sülalelerin köyle bağı azaldı. Köyden uzak olsakta, ilk gözümüz orada açıldı. O tatlı yaşantılar, o tatlı hatıralar oralardaydı Yaylalarda haydiha bağrıldı, davarlar sağıldı Ilkıdan oğlaklar ayrıldı, ağıla katıldı Köyümüz atayurdu, unutulmaz, geçmişi inkar olmaz Nere gididersek gidelim, en iyi yerlere yerleşelim Doğduğumuz yer, atalarımızın yattığı yer gibi yurt bulunmaz. Kimimize derler karaaslanlı, kimimiz oldu Karamanlı Bazılarıda Konyalı, Çumralı, Kalanı da mı dağılmalı? Muğlada bir ilçe Ortaca, orada yok köydeki gibi baca Diğer ilçe büyükçe Milas, bizi ilkönce ora yaptı havas Nisan 94 M. İldan
Büyük sevgi nedir bildin mi? Yurdum deyip arada bir geldin mi? Bir fakirin çarığına sırım dildin mi? Bir yoksulun göz yaşını sildin mi? Duydum
Hiçte böyle biri değilsin “Uzaktan davulun sesi hoş gelir” demişsin Kendi hayatından başkasını bilmemişsin Bir kerede “el ne der” dememişsin Karar ver Cennette mi, cehenneme mi gitmelisin? Tem. 94 M. İldan SEBEP VAR Dan dan bir sıcak ses gelir dolhanlardan O sesi muhabbetle duydu Mustafa İldan O sesin emriyle köyünü sever, köylüsünü sever. Ora için, onlar için söyleyecek, yazacak Konyadan Bu ses herkesin içinde yanar durmadan Kıymetli şeyleri çıkarmak gerek oymadan Biliriz hissederiz, o ses milli duygudur Ora için, onlar için söyleyecek yazacak Konyadan. M. İldan Haz. 1992 MAHALLE HASRETİ Mahallemiz tatlı, karşımızda korucak Korucakta por ardıç dedenin suyu Çaput bağla eğil iç soğucak Üstünde heybetli anak Keklikler üstüne konacak Boyalıkta salkımlar sallanacak Selam size kucak, kucucak. Arka tarafta taşın ardı Oralarda ayağımın tozu kaldı. Unutulmaz oraların tadı Aşağı in taşları, karşında olur gürlek Oralarında anısı çok büyük Al eline iyi bir söğüt Her gün buralarda kötürüm güt Daha ileride, dere kıyısında değirmen Artık ben oralara gidemem Mahallemiz tatlı Tatlı su koyakta Şimdi hayal ederim yatakta Ağustos, 92
Hiç aklımdan çıkmaz köyüm dolhanlar Dağlarında çok olur çiğdemler karlar Kulağımda çan sesleri oğlaklar davarlar Yoğurt süt kaymak, hele ayran Kumpur şalga birbirni kovalar Dolhanlar köyü benim yurdum Orada dinlendim orada yoruldum Köyüme yürekten bağlı bir kuldum Kaç yıl oldu gidemedim Nasiretim mi bağlandı ne oldum? Yaylada oğlaklar yayılır mı? Ilkıda keçiler sağılır mı? Çoban: “Hay di ha” der bağırır mı? Çoktan gidemediğim yaylaya Şimdi varsam: “Neredeydin?” der, darılır mı? M. İ. Haz. 92
Kış çok olur, yağar karlar Yoğurt süt verir davarlar Senin sevgin çoktur Doğduğum köy dolhanlar. Köyde şen olur yaylalar Yemekler yenir sıralanır sahınlar Ceddimiz misafir severdi Bu nedenle yapıldı hanlar Çevreden geri kalmasınlar Görkemli olsunlar dallansınlar Köy için düşünelim, köy için çalışalım Her yerdeki sevgili canlar. M. İ. Tem. 92 BUDA KİM? Bir bak, hayli ilerlemiş yaşı Hiç siyahı yok, ağarmış başı Meyveli ağaca atarlar taşı Bankaya gitti alacak maaşı Beline iyice bağladı kayışı Felç geçirmiş bir gözü şaşı Islak, ıslak yüzleri görünmez kaşı Eve boş geldi, yokta çektirmiş maaşı Berbere yeni gitmiş, olmuştu tıraşı Üzgün, kırgın, hüzünlü bakışı Sorarlarsa, hani nerede ne yaptığınız maaşı Çok manalı idi Allaha yalvarışı. 7.02.95
ACI TATLI GÜNLERE KOR EKMEK Ekmek yapardık bulursak kor Fakirlik çok kötü, çok zor Eski günleri hatırladıkça İçimde derin bir acı kor. Annem derdi: Açlıkla terbiye etmesin Allah Çıplaklıkta onunla eşdeğerdir Billah Çok şükür o günler geride kaldı Bu günleri de gösterdi o habibullah Kasım 96
DİLEK Azığımızda olsun sadece ekmek soğan Fakirde olsa, zenginde olsa mutludur köyde doğan Köyümün bazılarında var bal dolu kovan Konyanın yemekleri bol fakat biraz yavan Köyün havası serin suları soğuk Acılar silindi kalmadı donuk Kış gelince kuşlar arar iyi bir kovuk Biz dağılmışız orada akar sular oluk, oluk. Tarlamızda vardı tatlı lezzetli iletir Diyemezsiniz bir de buraya getir Cevizlerin kabuğu acı çünkü tetir Dilerim Allah bein köyüme bir daha iletir. 1993
İletir: Bir bitkinin kökü. Çiğdem kökü gibi yenir. DERTLİ İNSANLAR Bu sabah doktora gittim Bilmemki ne halt ettim. Polinikten çıktım çok bitkin Doktoru zorla terk ettim. Gecelerim gündüzlerimle karışık Eskileri hatırlamaya çalıştık Burada eski bir arkadaşla karşılaştık Dertleri saymada birbirimizle yarıştık İyi günlerle kötü günleri sayıştık Bir duvara sırtımızı verdik kayıştık Yoldan gelip geçenlere bakıştık Dertlere çözüm üretmede yarıştık. Yeni arkadaşlarınla tanıştık Herkesin hayatı karmakarışık Dertler ise baştan çıkık Bazıları gerçek, bazıları kıcık. Sıra için kimi kişilerle biraz dalaştık Birkide öteberi oldu kalkıştık Dünya bu, iyi kötü herkesle yaşadık Kimi insan muhlis, kimi yalaşık. May. 95
SİTEM Hayat her zaman insana bir ayna Akıldan çıkarma bunu ömür boyunca Bir hatırlatmadır benimki sana Belki birgün hakverirsin bana Durma gururumla Çektiklerimi hissetme duyma Bildiğini yap yarına koyma Sakın ola: “Ne oldu?” diye sorma Unutma bana yaptıklarını Garantiye aldın mı sen yarınlarını Hatırlama geçmişte olanları Düşünme aynısının sanada olacağını Bir gün bende gülerim, iki büklüm görürümde Hayat sürdükçe illet devam eder bizde Hatırlayabilirsek dediklerimizi de Ödeşiriz günün birinde Tem. 94
ÖMRÜN SONU Bu ne biçim hayat? Bir gün uyurum, bir gün uyuyamam. Kapı çalınır Bir gün duyarım, bir gün duyamam. Eşyalarımı koyduğum yeri Bir gün bulurum, bir gün bulamam. Unuturum saati Bir gün kurarım, bir gün kurmam. Ah bu çilemiz dolmadı Yürürken dizlerimde fer kalmadı. Geceler uzun bir türlü sabah olmadı. Sanma çiçeklerim solmadı. Beklerim çağıran olmadı. Ümit ederim aydınlıkları, güneş doğmadı. Ne yaparsan yap: yaşam bitiyor. Ricada etsem dertler durmadı. İşte ömrün sonu böyle olacak Bir gün gelecek her şey son bulacak Ne yapabilirsen yaşarken yalnız o kalacak Sevenlerin varsa bir nebze ağlayacak. Nis. 91
SILA HASRETİ Öf bağırırdım tepeçalda Yamaçtı terledim yamaçlarda Ağrıda yoktu dizlerimde kollarımda Şimdi oraları yaşarım hep hayalımda Belki katıkta yoktu azıkta Serin temiz hava vardı semada Yalak pırıl pırıldı karın sularında Koklardım çiğdemleri yanında Bazan oğlan güderdim, bazan davar Bazan yağmur yağardı bazan kar Bazenda ayağımda oltansız çarık sıkar Yinede gönlüm oralarda Buram, buram sıla kokar. 2.9.97 M. İldan
Yüklə 0,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|