Tez özetleri Astronomi ve Uzay Bilimleri Anabilim Dalı

Transport Properties of CoSb₃ Based Filled Skutterudites
Today, the dominant part of world’s overall energy (80%) is derived from fossil fuels and the major portion of this energy is eventually rejected to atmosphere in the form of a waste industrial heat. Using thermoelectric power conversion, it is possible to convert a part of this vast amount of waste heat directly into electricity. For this purpose TE materials are used. Although the efficiency of the conversion process is currently not very high (~10%), with the development of new and more efficient thermoelectric materials it should be possible to make dramatic improvements in the conversion efficiency. Moreover, thermoelectric power generation offers several highly desirable features, namely an exceptionally reliable operation, simple configuration, scalability, and no noise signal.

The performance of a thermoelectric device (generator or cooler) depends on a material parameter called thermoelectric figure of merit, Z. In its dimensionless form, ZT = S²T/, it depends, apart from the absolute temperature T, on three transport parameters: Seebeck coefficient S, electrical conductivity , and the total thermal conductivity  ( = _e+ _L where _e is the electronic contribution and _L is the lattice contribution). A good thermoelectric material should have high ZT, i.e., high power factor (S²) and low thermal conductivity. Since the transport parameters are mutually interdependent, it is not easy to achieve the desired maximum value of ZT. The usual strategy is trying to preserve good electronic properties (high S² term) while making the thermal conductivity as low as possible. Since the electronic part of the thermal conductivity is intimately connected with the electrical conductivity via the Wiedemann-Franz law, it is the lattice thermal conductivity that one should focus on to minimize. Skutterudites (the name originating from a small mining town, Skutterud, in Norway) are one of the novel thermoelectric materials that offer possibilities to modify the atomic structure which, in turn, may have a desirable effect on enhancing the figure of merit.

Binary skutterudites crystallize in the body-centered-cubic structure with the space group Im3 and their unit cell contains 8 blocks of MX₃ where M is a metal atom such as Co, Rh, or Ir and X is a pnicogen atom P, As, or Sb. The Skutterudite structure contains two large voids that can be filled by foreign species resulting in the so-called filled Skutterudites. Designating the void by , the filled Skutterudite can be represented as ₂M₈X₂₄ or, equivalently, as M₄X₁₂. Bonding of the filler ion in the large icosahedral cage of Sb atoms is rather weak and Slack et al. suggested that such filler ions may behave as independent, Einstein-like oscillators and their resonant interaction with the normal phonon modes may lead to a dramatic reduction in the otherwise rather large lattice thermal conductivity. This theory has been confirmed by many experimental works.

The CoSb₃ compounds have the largest voids among Skutterudite compounds since the atomic radius of Sb larger than As, P atom that exist in same periodic group. This increases filling fraction limit of filler atom. Therefore thermal conductivity dramatically decreases while electronic properties don’t change.

In this thesis, we will investigate the transport properties of CoSb₃ based filled Skutterudite by filling with different filler (Ba, Yb, In, Ce) atoms. We aim to synthesize new desirable (high efficient) thermoelectric materials and thus to contribute technology of new energy conversion systems.

BİYOLOJİ ANABİLİM DALI
ŞANLI YÜRÜDÜ Özlem Nazmiye

Danışman : Prof. Dr. Ayşın ÇOTUK

Anabilim Dalı : Biyoloji

Programı : Genel Biyoloji

Mezuniyet Yılı : 2010

Tez Savunma Jürisi : Prof. Dr. Ayşın ÇOTUK

Prof. Dr. Meral BİRBİR

Doç. Dr. Gülşen ALTUĞ

Doç. Dr. Z. Petek ÇAKAR

Doç. Dr. Ayten ERDEM

Soğutma Kulesi Su Sisteminde Biyofilm Tabakasına Karşı Biyosit Etkinliğinin İncelenmesi

Endüstride cihaz ya da sistemlerin sıcaklığının düşürülmesinde kullanılan soğutma kuleleri içerdikleri fiziksel, kimyasal ve organik maddeler açısından mikroorganizmaların, özellikle Legionella cinsi bakterilerin, üremesi için ideal bir ortam sağlarlar. Tamamlama suyundan veya havadan sisteme giren mikroorganizmalar su ve kısıtlı besin içeren soğutma kulesinin iç yüzeylerinde biyofilm tabakası oluştururlar. Biyofaulingin olumsuz etkileri sonucu, ciddi ekonomik kayıplar ve hijyen problemleri ortaya çıkar. Bu tip sistemlerde potansiyel patojenik organizmaları kontrol etmek ve biyofaulingi (biyolojik kirliliği) en az düzeyde tutmak için öncelikli olarak antimikrobiyal özellikli olan biyositler kullanılır. Doğru ve etkin biyosit kullanımı ile Legionella bakterileri gibi patojen mikroorganizmalardan kaynaklanan salgınlar önlenebileceği gibi sistemin etkin çalışması sağlanarak maddi kayıplar minimum düzeye indirgenebilir.

Bu çalışmada soğutma kulesi model sisteminde 6 ay süresince paslanmaz çelik kuponlar üzerinde biyofilm oluşumu sağlanmıştır. Aylık örneklemelerde hem su hem de biyofilm örnekleri heterotrofik bakteri sayısı, aktif biyomas miktarı açısından değerlendirilmiştir. Ayrıca biyofilmdeki karbonhidrat miktarı fenol-sülfürik asit metoduyla ölçülmüştür. Çalışmanın amacı Halamid® (Chloramine T trihydrate) biyositinin önerilen dozlarının biyofilm bakterileri ve planktonik bakterilere karşı etkinliğini farklı temas sürelerinde (0. saat, 1. saat, 3. saat, 6. saat ve 24. saatte) belirlemektir.

Mikrobiyolojik örneklerde aktif biyomas konsantrasyonu biyolüminesans tekniği ile ATP ölçülerek belirlenmiştir. Toplam ve metabolik olarak aktif mikroorganizma sayısı DAPI ve CTC floresan boyaları ile boyanmış örneklerin sayımı ile tespit edilmiştir. Klasik plak sayım, ATP biyolüminesans ve floresan boyama teknikleri biyositin antimikrobiyal aktivitesini belirlemedeki etkinlikleri bakımından kıyaslanarak değerlendirilmiştir.

1 ve 24 saat süresince dört biyosit konsantrasyonuna maruz kalmış planktonik ve biyofilm örneklerine ait veriler arasında fark olup olmadığı Kruskall-Wallis testi ile incelenmiş ve denenen dozlar arasında anlamlı fark olmadığı belirlenmiştir (p > 0.05). Ancak, 6 aylık deney süreci tüm parametreler açısından bir arada değerlendirildiğinde biyositin % 0.2 ve % 0.3 konsantrasyonlarının etkili olduğu belirlenmiştir. Çalışmada test edilen biyosit planktonik ve sesil bakterilere karşı 24 saat gibi uzun bir temas süresinde aktivitesini sürdürdüğünden ve test edilen materyalde korozif etki göstermediğinden kulede kullanımı önerilebilir.
  

 

 

 

 

Investigation of The Efficacy of Biocide Against Biofilm Layer in Cooling Tower Water System

Cooling towers which are used for heat rejection of equipment or systems in industry, provides an ideal environment for growth of microorganisms, especially Legionella bacteria, in view of containing physical, chemical and organic properties. Microorganisms which enter via makeup water or air to the system, form a biofilm layer on the inside surfaces of cooling tower which contain water and limited nutrients. Serious economic lost and hygiene problems arise with the adverse effects of biofouling. In such systems to control potential pathogenic organisms and to keep biofouling at minimal levels antimicrobial biocides are used preferably. By accurate and effective biocide usage, outbreaks which are arised from pathogenic microorganisms such as Legionella will be prevented and also economics loss can be reduced to minimum levels with providing effective system working.

In this study, biofilm layer were grown on stainless steel coupons for 6 months in a model cooling tower. Both water and biofilm samples were evaluated in view of heterotrophic bacteria numbers and active biomass quantity in monthly samplings. Furthermore, carbohydrate level in biofilm was measured by phenol sulphuric acid method. The aim of the study is to determine the efficacy recommended dosages of Halamid® (Chloramine T trihydrate) biocide against both biofilm and planktonic bacteria at different contact times (0. h, 1. h, 3. h, 6. h and 24. h).

Active biomass concentration was detected by measuring ATP with bioluminescence technique inmicrobiological samples. The number of total and metabolically active microorganisms was determined with the enumeration of DAPI and CTC fluorescent stained samples. Conventional plate counts, ATP bioluminescence and fluorescent staining techniques were evaluated by comparing the effectiveness for determining the antimicrobial activity of biocide.

Data for both planktonic and biofilm samples which is exposed to four biocide concentrations for 1 h and 24 h were analysed with Kruskall-Wallis statistical test to determine differences in the efficacy of tested biocide concentrations and it was found differences in dosages were insignificant (p > 0.05). However, 0.2 and 0.3% biocide concentrations was found effective when all parameters were evaluated together for 6 months examination period. Since tested biocide maintained its activity as long as 24 h against both planktonic and sessile bacteria and not to show corrosive effect against the tested material, the usage of biocide in towers can be recommended.

KAPTAN Engin
Danışman : Prof. Dr. Şehnaz BOLKENT

Anabilim Dalı : Biyoloji

Programı : Zooloji

Mezuniyet Yılı : 2010

Tez Savunma Jürisi : Prof. Dr. Şehnaz BOLKENT

Prof. Dr. Refiye YANARDAĞ

Prof. Dr. Tangül ŞAN

Prof. Dr. Cihan DEMİRCİ TANSEL

Prof. Dr. Sabire KARAÇALI

Kurbağa (Rana Ridibunda) Parmak Yastıkçığındakı Mevsimsel Değişikliklerin Morfolojik Ve Biyokimyasal Olarak Araştırılması

Bu çalışmada Amfibilerin anura grubuna dahil bir tür olan Rana ridibunda’nın, ampleksus sırasında yardımcı sekonder eşey karakteri olan parmak yastıkçığının, mevsimsel fizyolojik döngü içerisinde gösterdiği morfolojik ve biyokimyasal değişikliklerin histokimyasal, spektrofotometrik ve elektroforetik yöntemler ile incelenmesi amaçlanmıştır.

Hayvanın fizyolojik döngüsüne bağlı olarak, bir yıl boyunca her mevsimin belirli dönemlerinde toplanan kurbağalardan dört grup oluşturulmuştur. Bunlar aktif, prehibernasyon, hibernasyon ve posthibernasyon gruplarıdır. Işık mikroskobunda parmak yastıkçığının mevsimsel döngüye bağlı olarak önemli morfolojik ve histokimyasal değişiklikler gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca, parmak yastıkçığı salgısı ile yapılan biyokimyasal çalışmalarda protein-glikoprotein içeriğinin ve profilinin çeşitli değişiklikler gösterdiğini ortaya koymuştur. Beş ayrı lektin kullanılarak, yapılan histokimyasal çalışmalar sonucunda ise bazı lektinler ile spesifik olarak bağlanan hücrelerin varlığı tespit edilmiş ve bu hücrelerin mevsimsel değişiklikler gösterdiği belirlenmiştir. Buna ek olarak, Rana cinsine dahil olan türlerde davranış testi sonuçları ile parmak yastıkçığı salgısında ilk defa feromonal maddelerin bulunabileceğine dair veriler elde edilmiştir.
Sonuç olarak, gruplardan elde edilen bütün parametrelerin üreme döngüsü ile ilgili değişiklere işaret ettiği saptanmıştır. Bu durum parmak yastıkçığının üreme olayına hizmet eden bir sekonder eşey karakteri olmasından dolayı çok da şaşırtıcı değildir. Ancak, salgı içeriğinin biyokimyasal çeşitliliği ve çalışmamızda saptanan bazı morfolojik özellikler parmak yastıkçığının fonksiyonel olarak çok çeşitli olaylarda rol alabileceğini düşündürmektedir. Bunun yanı sıra, elde edilen bütün bu veriler mevsimsel döngü esnasında, parmak yastıkçığının morfolojik, histokimyasal ve biyokimyasal özelliklerini ortaya koymuştur. Ayrıca, bu sonuçlar Rana cinsi kurbağalarda parmak yastıkçığının kimyasal iletişimin kaynağı olabileceğine dair ilk deneysel verileri ortaya koymuştur. Biz bu bezlerin özelliklerinin araştırılmasıyla ilgili çalışmaların amfibilerde üreme biyolojisi ile ilgili bilgiye önemli katkı sağlayabileceğine inanıyoruz.


Morphological and Biochemical Investigations of Seasonal Changes in The Frog (Rana ridibunda) Thumb Pad.

In this study, it is aimed to investigate the morphological and biochemical changes within seasonal physiological cycle of thumb pad which is one of the most common secondary sexual characteristic and plays an important role during amplexus in Rana ridibunda from anura amphibians, by using histochemical, spectrophotometric and electrophoretic methods.

Depending on physiological cycle of the animals in our study, we composed of four groups containing frogs collected in different seasons are generated as hibernation, posthibernation, active and prehibernation groups. Light microscopical observations revealed important morphological and histochemical changes in the humb pad associated with seasonal cycle. Additionally, biochemical studies related to thumb pad secretion showed that its protein-glycoprotein content and profile displayed several seasonal variations. In the result of histochemical studies carried out using five different lectins, presence of the cells bound specifically to some of them was discovered and the number of cells exhibited seasonal variations. Moreover, behavioral test provided the first evidence for the precence of pheromonal-like substances within thump pad secretion of Ranid frogs.
In conclusion, it is detected that all parameters obtained from the groups indicated the variations related to the reproductive cycle. These findings are not surprising because of the fact that thumb pad serve reproduction as a secondary sexual characteristic. However, biochemical variations within the secretory content and certain morphological features detected in our study may imply various functional roles for reproduction. Nevertheless, all data displayed morphological, histochemical and biochemical features of thumb pad during seasonal cycle. The results represent the first experimental data as the source of chemical communication for Ranid thumb pad. We believe that this study and further studies to understand the properties of these glands will contribute significantly to the knowledge regarding amphibian reproductive biology.

YAYCILI Orkun

Danışman : Yard. Doç. Dr. Sema ALİKAMANOĞLU

Anabilim Dalı : Biyoloji

Programı : Radyobiyoloji

Mezuniyet Yılı : 2010

Tez Savunma Jürisi : Yard. Doç. Dr. Sema ALİKAMANOĞLU

: Prof.Dr. Yavuz ÇOTUK

: Prof. Dr. Çimen ATAK

: Prof.Dr. Tulay ENGİZEK

: Prof. Dr. Ekrem GÜREL

Patates (Solanum tuberosum L.) Doku Kültüründe Somatik Mutasyonları Radyasyonu ile Teşviki

Dünya nüfusunun hızla artmasına karşın, ekilebilir tarım alanlarının gün geçtikçe azalması, bitki ıslahçılarını abiyotik stres faktörlerine ve hastalıklara toleranslı yada dayanıklı yeni varyetelerin eldesine veya mevcut varyetelerin ıslah edilmesi çalışmalarına yönlendirmektedir.

Tuz stresi, yüksek ekonomik ve besinsel değere sahip tarımsal ürünlerin verimliliğini olumsuz yönde etkileyen önemli bir faktördür. Günümüzde in vitro teknikler ile mutagenlerin kombinasyonu kullanılarak tuz stresine dayanıklı veya toleranslı bitki türlerinin elde edilmesi mümkün olmaktadır.

Bu çalışmada dünyanın en önemli tarımsal ürünlerinden biri olan patates

(Solanum tuberosum L. cv. Marfona) bitkisinin in vitro doku kültürü kurulmuş ve farklı dozlarda gama radyasyonu uygulanarak patates doku kültüründe somatik mutasyonlar teşvik edilmiştir.

Gama radyasyonu ile teşvik edilen somatik mutasyonların saptanması amacıyla Marfona patates çeşidine ait M1V3 generasyonu nod eksplantları, farklı konsantrasyonlarda NaCl içeren selektif besiyerlerine ekilmiş ve tuza toleranslı mutant bitkiler tespit edilmiştir.

Çalışmamızda elde edilen kontrol ve mutant bitkiler arasındaki moleküler düzeydeki farklılıklar, RAPD-PCR yöntemiyle ortaya konmuş ve kullanılan primerlere göre polimorfizm oranı % 89.66 olarak saptanmıştır. Ayrıca, Marfona patates (Solanum tuberosum L.) çeşidine ait kontrol ve mutant bitkilerin birbirlerine olan genetik uzaklıkları, SPSS istatistik programı kümeleme analiz yöntemi kullanılarak hesaplanmış ve dendrogramları çizilmiştir. Yapılan hesaplamalar sonucunda mutant bitkilerin, kontrol grubundan ortalama % 27.5 oranında genetik farklılığa sahip olduğu ve kontrol grubu ile en fazla genetik farklılığa ise % 47 oranıyla 100 mM tuz konsantrasyonu içeren selektif besiyerinde rejenere olan 20 ve 30 Gy’lik gama radyasyonu uygulanmış mutant bitkilerin sahip olduğu tespit edilmiştir.
 

Induced Somatic Mutation With Gamma Radiation İn Potato ( Solanum Tuberosum L.) Tissue Culture

The fact that agricultural areas can not meet the expectations of increasing world population guides, plant breeders to improve exciting varieties or to obtain more abiotic stress factors and decrease tolerant or resistant varieties.

Salinity is an important factor which has negative effects on productivity of agricultural crops that have economical and nutritional importance. Today it is possible to combine in vitro techniques and mutagens to obtain salt stress tolerant or resistant plant varieties.

In this study in vitro culture of potato (Solanum tuberosum L. cv. Marfona) which is one of the most important agricultural products of the world was established and different doses of gamma radiation were applied to stimulate somatic mutations.

To determine somatic mutations which had been stimulated by gamma radiation, node explants of M1V3 generation of Marfona potato variety placed into the selective culture media including different concentrations of NaCl and salt tolerant mutant plants had been determined.

In our study, molecular basis differences between obtained control and mutant plants presented by RAPD-PCR method and according to used primers, polimorphism ratio was 89.66%. Also genetic distance between control and mutant plants of Marfona (Solanum tuberosum L.) potato variety calculated by using cluster analysis method of SPSS statistic program and dendograms had been drawn. According to this calculations mutant plants have genetic difference from control plants by the ratio of 27.5% and the largest genetic difference by the ratio of 47% had been observed for the mutant plant which was irradiated with 20 and 30 Gy gamma radiation and regenerated in 100 mM salt concentration containing selective culture media.

BELİVERMİŞ Murat
Danışman : Prof.Dr. Yavuz Çotuk

Anabilim Dalı : Biyoloji

Programı : Radyobiyoloji

Mezuniyet Yılı : 2010

Tez Savunma Jürisi : Prof. Dr. Yavuz ÇOTUK

Prof. Dr. Tulay ENGİZEK

Prof. Dr. Memduh SERİN

Prof. Dr. Çetin ALGÜNEŞ

Prof. Dr. Tuncay ORTA

Karayosunları Ve Likenlerin Radyoaktivite Konsantrasyonlarına Dayalı Olarak, Dönüşüm Katsayılarının Belirlenmesi

Bu çalışmada, karayosunu (Hypnum cupressiforme) ve liken (Cladonia rangiformis) arasında ¹³⁷Cs, ⁴⁰K, ²³²Th ve ²³⁸U aktivite konsantrasyonlarına dayalı olarak dönüşüm katsayıları belirlenmiştir.

Karayosunu ve liken örnekleri İstanbul’da mevsimsel olarak toplanmıştır. Bu örneklere ek olarak, Marmara Bölgesi’nden 2000 ve 2002 yıllarında toplanmış olan 22 karayosunu ve 24 liken örneği de dönüşüm katsayılarını belirlemek ve bu katsayıların kullanılabilirliğini test etmek amacıyla analiz edilmiştir. ²²⁸Ac, ²¹⁴Bi, ¹³⁷Cs, ⁴⁰K, ²¹²Pb, ²¹⁴Pb ve ²⁰⁸Tl radyonüklidlerinin aktivite konsantrasyonları yüksek saflıkta germanyum (Ge) dedektöre bağlı gama spektrometresinde ölçülmüştür.

Karayosunlarında ¹³⁷Cs, ⁴⁰K, ²³²Th ve ²³⁸U konsantrasyonlarının likenlere oranla daha yüksek bulunması; Hypnum cupressiforme türünün Cladonia rangiformis türüne göre daha yüksek yüzey/hacim oranına sahip olması ile açıklanmıştır. Yüzey/hacim oranının fazla olması, toprağa çökeldikten sonra tekrar havaya karışan ¹³⁷Cs’nin ve topraktan havaya karışan karasal radyonüklidlerin bitkiler tarafından daha çok tutulmasına neden olmaktadır.

Karayosunu ve liken arasında dönüşüm katsayıları ¹³⁷Cs için 1.29 ± 0.48, ⁴⁰K için 2.52 ± 0.79, ²³²Th için 1.98 ± 0.39 ve ²³⁸U için 2.05 ± 0.68 olarak bulunmuştur. Bu katsayıların kullanılabilirliği, karayosunu ve likende bulunan radyonüklid konsantrasyon değerlerinin de kullanılması ile çizilen haritalarda denenmiştir.

Determination Of Conversion Factors Based On Radioactivity Concentrations Of Moss And Lichens

In the current study, the conversion coefficients were determined between moss (Hypnum cupressiforme) and lichen (Cladonia rangiformis) based on their ¹³⁷Cs, ⁴⁰K, ²³²Th and ²³⁸U activity concentrations.

Moss and lichen samples were collected seasonally from Istanbul. In addition, 22 moss and 26 lichen samples which had been collected from Marmara region in 2000 and 2002 were analyzed in order to determine the conversion coefficients and test usability of them. Activity concentrations of ²²⁸Ac, ²¹⁴Bi, ¹³⁷Cs, ⁴⁰K, ²¹²Pb, ²¹⁴Pb and ²⁰⁸Tl were measured in the samples by means of gamma spectrometer equipped with high-purity germanium (Ge) detector.

Higher ¹³⁷Cs, ⁴⁰K, ²³²Th and ²³⁸U concentrations were found in the moss samples comparing to the lichen samples. It was explained with higher surface/volume ratio of Hypnum cupressiforme species than that of Cladonia rangiformis, which leads to stronger adsorption of redistributed ¹³⁷Cs and distributed terrestrial radionuclides from soil.

The conversion coefficients between moss and lichen were found as 1.29 ± 0.48 for ¹³⁷Cs, 2.52 ± 0.79 for ⁴⁰K, 1.98 ± 0.39 for ²³²Th, 2.05 ± 0.68 for ²³⁸U. Usability of the conversion coefficients among radionuclide concentrations of moss and lichen was experienced by the radioactivity maps which were drawn using measured activity concentrations and the conversion coefficients.

SAĞLAM GÖREN Nihal
Danışman : Doç. Dr. Gül CEVAHİR ÖZ

Anabilim Dalı : Biyoloji

Programı : Botanik

Mezuniyet Yılı : 2010

Tez Savunma Jürisi : Doç. Dr. Gül CEVAHİR ÖZ

Prof. Dr. Muammer ÜNAL

Prof. Dr. Memduh SERİN

Prof. Dr. Meral ÜNAL

Doç.Dr. Gülriz BAYÇU KAHYAOĞLU


Arabidopsis Thaliana’da İndol-3-Asetik Asit (IAA), Salisilik Asit (SA) Ve Jasmonik Asit (JA)’ İn Yaprak Senesensi Üzerine Etkisinin İncelenmesi

Bu araştırmada Arabidopsis thaliana bitkisinde İndol-3-Asetik Asit (IAA), Salisilik Asit (SA) ve Jasmonik Asit (JA) in yaprak senesensi üzerine etkisi incelenmiştir.

Senesens, bitkilerde görülen tüm bitki, organ, doku ya da hücre ölümü ile sonuçlanan önemli bir gelişimsel süreçtir. Senesens ile ilgili çok sayıda araştırma yapılmasına rağmen mekanizması henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Senesensin düzenlenmesinde iç ve dış faktörlerin tek tek ya da birlikte çalışarak etkili olmasının burada önemi büyüktür. İçsel faktörlerden özellikle bitki hormonları senesensi teşvik ya da inhibe edebilmektedir.

Tezin amacı; 27., 31. ve 35. günlerde IAA, SA ve JA uygulamasından 4 saat sonra hasat edilen yapraklarda mikroarray analizi yapılarak anlatımı artan ve azalan genlerin saptanmasıdır. Tezde IAA, SA ve JA in yaprak senesensi üzerine etkisi klorofil floresans görüntüleme, total klorofil, protein ile RNA miktar tayini, qRT-PCR ve mikroarray analizi yapılarak araştırılmıştır.

Klorofil floresans görüntüleme deneyleri sonucunda farklı günlerde yapılan uygulamaların klorofil floresans değerlerinde özellikle 27. günde farklılıklar meydana getirdiği görülmüştür. Günlük klorofil içerik değişiklikleri incelendiğinde, tüm hormon uygulamalarında kontrole oranla önemli azalmalar olduğu özellikle 27. günde hormon uygulanan bitkilerde IAA ve JA de bunun SA e kıyasla daha fazla olduğu saptanmıştır. 31. ve 35. günlerde ortaya çıkan değişim üç hormonda da birbirlerine yakın bulunmuştur. Günlük protein değişimleri incelendiğinde total protein miktarlarının kontrole göre bir azalış seyrinde olduğu görülmüştür. Rubisco proteininin küçük alt biriminde özellikle JA uygulaması sonucunda daha fazla bir azalma olduğu saptanmıştır. Mikroarray analizi sonuçları özellikle 27. günde IAA uygulamasından sonra senesens sürecinde rol oynayan genlerin anlatımının önemli ölçüde arttığını göstermiştir. JA ve SA uygulaması sonucunda da benzer sonuçlar bulunmuştur. Yaprak senesensinde hormonların etkisi üzerine çeşitli çalışmalar yapılmıştır ancak özellikle IAA in senesens üzerine etkisi gen anlatımı düzeyinde ilk defa bu çalışmada incelenmiştir. Sonuçlar IAA in senesens olayındaki rolünün senesensi inhibe etmekten çok hızlandırmaya yönelik olduğunu düşündürmektedir.