Dimnaning shohga aytgan masali
Deydilarki, bir tulki o‘rmon oralab ketayotib, bir
daraxtning tagida nog‘ora yotganini ko‘rib qolibdi.
Shamol esgan sari daraxt butoqlari nog‘oraga tegar
va nog‘oradan dahshatli ovozlar chiqar edi. Tulki
nog‘oraning ovozi yo‘g‘onligi va jussasining kat-
77
taligiga qarab, nog‘oraning yog‘i bilan go‘shti ham
ovozi va jussasiga yarasha ko‘p bo‘lsa kerak, deb
og‘zining suvi keldi. Ko‘p urinib nog‘orani yorishga
muvaffaq bo‘ldi. Lekin qurigan teridan bo‘lak hech
narsa topmagach, «Gavdasi yo‘g‘on va ovozi baland
narsaning ichi bo‘sh bo‘lar ekan», – dedi.
Dimna so‘zini davom ettirib dedi:
– Men bu masalni shuning uchun keltirdimki,
podsho yo‘g‘on ovozni eshitib bezovta bo‘lmasin-
lar. Agar ijozat bersalar, men o‘sha ovoz kelgan
joyga borib, haqiqatni bilib kelay.
Bu so‘zlar sherga manzur bo‘ldi. Dimna shoh-
ning ruxsati bilan o‘rnidan sakrab turdi va
yo‘l ga tushdi. U chiqib ketgandan keyin shoh
o‘yga cho‘mdi. Dimnani jo‘natganidan pushay-
mon bo‘ldi va o‘z-o‘ziga dedi: «Dimnaning fikrini
ma’qullab to‘g‘ri ish qilmadim, chunki podshohlar
saroyida bekordan bekorga zulm ko‘rgan, uzoq
vaqt yashab, mashaqqatli hayot kechirgan yoki
davlat va hurmatni qo‘ldan bergan, yoki vazifadan
tushirilgan, yoki o‘zi foydali ishlardan chetla-
tilgan, o‘rtoqlarining afv, o‘zining esa mahkum
etilganligini ko‘rgan, yoki ayni bir gunoh uchun
o‘z o‘rtoqlaridan ko‘ra og‘ir jazolangan, yoki ayni
bir xizmat evaziga o‘z o‘rtoqlariga qaraganda juda
oz mukofot olgan, yoki dushmani bilan kurashib,
mag‘lub bo‘lgan, yoki dinida qattiq turmagan,
yoki podshohning ziyoniga bo‘lgan ishlarda o‘zi
uchun foyda axtargan, yoki dushman tomoniga
o‘tib ketishi mumkin bo‘lgan bir mulozimni uzoq
sinamasdan turib, dushman yoniga yuborish va
uni sirdan voqif qilish shoh uchun yaxshi emas,
asli shoshmaslik kerak edi.
78
Dimna ko‘p narsani biladigan va uzoqni ko‘ra-
digan lardandir. U uzoq muddat mening dargo-
himda mashaq qat chekdi, lekin evaziga mukofot
olmadi. Agar ko‘nglida kiri bo‘lsa, xiyonat qiladi,
fitna qo‘zg‘atadi. Dushmanni mendan kuchli
ko‘rsa, unga moyil bo‘lib, mening sirlarimni aytib
beradi».
Shoh bunday o‘ylar ichida hayajonlanar, goh
turar, goh o‘tirar, goh u yon-bu yonga yurar va
ko‘zini Dimna ketgan tarafdan uzmas edi.
Nogoh uzoqdan Dimna ko‘rindi, sherning ko‘ng-
li taskin topdi va kelib o‘z o‘rniga o‘tirdi. Dimna
kelishi bilan sher:
– Nima qilding? – deb so‘radi.
Dimna dedi:
– Men o‘kirib yurgan bir ho‘kizni ko‘rdim.
Shohni bezovta qilgan ovoz o‘shaniki ekan.
Shoh so‘radi:
– U juda kuchlimi?
Dimna dedi:
– Men unda kuch-quvvatdan asar ham
ko‘rmadim. Unga yaqinlashganimda men bilan bir
do‘st kabi gaplasha boshladi. Menga hech narsa
qilmadi. Nazarimda, uning tabiatida kuch-qudrat
va tavozekorlikdan ko‘ra ko‘proq tamagirlik ustun
turadi. Qo‘rqmaganim uchun uni ortiqcha hur-
matlashni lozim ko‘rmadim.
Sher dedi:
– Hali bu uning kuchsizligini ko‘rsatmaydi, bu
bilan aldanib qolmaslik kerak, chunki qudratli
to‘lqinlar katta daraxtlarni qo‘porib, mustahkam
binolarni yiqitib yuboradi, lekin kichik va nozik
o‘t-alafni sindirolmaydi. Dushman oliyjanob va
79
lutf-karam egasi bo‘lmasa, hech kim uning kuchli
va shon-shuhratli ekanligini tan olmaydi, har
kimning o‘z kuchi va mavqeyiga qarab muomala
qilmoq lozim...
Dimna dedi:
– Shoh bundan tashvish tortmasalar ham bo‘la-
di. Agar buyursangiz, men borib uni olib kelay-
in, u shohning mute qullaridan bo‘lsin. Sher bu
so‘zlarni eshitib xursand bo‘ldi va uni olib kelishni
Dimnaga amr qildi. Dimna Shatrabaning yoniga
borib, tap tortmay u bilan so‘zlasha boshladi:
– Sher seni o‘z huzuriga olib kelish uchun meni
yubordi. Agar hayallamay huzuriga borsang, shu
paytgacha qilgan gunohlaringdan o‘tishga so‘z
berdi. O‘ylab ko‘r, buyruqqa bo‘ysunmay, bu yer-
da qolsang, o‘sha ondayoq borib bor gapni sherga
aytib beraman.
Shatraba dedi:
– Axir u sher deganing kim o‘zi?
Dimna dedi:
– U yirtqich va vahshiy hayvonlar podshohidir.
Shatraba sher va vahshiy hayvonlar nomini
eshitib, qo‘rquvdan titray boshladi. U Dimnaga
dedi:
– Agar mening salomat qolishimga kafil
bo‘lsang, sen bilan birga boraman.
Dimna ont ichib, sog‘-omon qolishiga ka-
fil bo‘lishini aytdi. Har ikkovi sherning yoniga
jo‘nadilar. Sher ho‘kizni mehribonlik bilan qar-
shi oldi va uning bu yerlarga qachon va nima
uchun kelganligini so‘radi. Ho‘kiz boshidan
o‘tganlarini so‘zlab berdi. Shatraba shu yerda
qolsa, sher uni o‘z marhamati va lutf-karamidan
80
bahramand etishini aytdi. Ho‘kiz rozilik bildirib,
minnatdorchiligini izhor etgandan so‘ng sherning
xizmatida qoldi.
Sher Shatrabani hurmat qilib, unga had dan
tashqari lutf va marhamat ko‘rsatdi, uni o‘z
marhamlari qatoriga kiritdi va sinovdan o‘tkazib
aql-idroki komil ekanligini ko‘rgach, uni o‘ziga
maslahatchi va sirdosh qilib oldi. Sher Shatra-
baning xulq-atvori bilan yaqindan tanishgani
sari unga bo‘lgan mehri oshib borar, kundan
kunga uning martabasini ko‘tarar, borgan sari
ko‘p in’omlar berar edi. Nihoyat, ish shu darajaga
yetdiki, ho‘kizning hurmati barcha mahramlarni-
kidan yuqori bo‘lib ketdi.
Dimna sherning ho‘kizga ko‘rsatayotgan bu
yuksak lutf-karamini, uning sherga yaqinligini,
bosh qalardan mansabi va e’tibori ortib borayot-
ganini ko‘rgach, hasadi kelib, ko‘ziga dunyo
qorong‘i bo‘lib ketdi. Dimnaning kuni tunga
aylandi, uyqusi qochdi. U bir yerda o‘tirib orom
ololmaydigan bo‘lib qoldi. U Kalilaning yoniga
kelib, shikoyat qila boshladi:
– Birodar, mening ojizligim va xomligimni qa-
raki, sherning ishini to‘g‘rilab, o‘z ishimni rasvo
qilib qo‘ydim. Ho‘kizni sherning yoniga boshlab
kelganimdan beri uning martabasi ortib bormoq-
da. Mening esa darajam quyi tushib ketdi.
Kalila dedi:
– Zohidning boshiga tushgan ish sening ham
boshingga tushibdi-da!
Dimna dedi:
– Uning boshiga qanday ish tushgan ekan?
|