Murad: Zaman, qarışma. Ay dayı, çıx evdən. Tez ol. Nə qədər ki, əlim ayağım sənə dəyməyib...
Qoca Zaman: Murad...
Murad: Nə Murad e? (kişinin yaxasından tutub qapıya tərəf dartır) Çıx burdan! Axmaq adam! (qapını açıb kişini çölə itələyir, qapını bağlayır) Həyasız! Sən onun sırtıqlığını görürsən? Necə dönəri burnumdan gətirdi e?!
Zaman: Çox böyük ədəbsizlik etdin...
Murad: Nə ədəbsizlik? Ətimi tökmə, sən Allah! Adam mənə zibillik deyir. Nə etməli idim?
Zaman: Amma düz deyir də. Həmişə sənin zibilinə düşürəm. Kim bilir bu dəfə başıma nə gələcək.
Murad: Elə sənin qocalığına oxşayır. Sənin kimi güya mədəni danışır da. Hər şeyə də sarsaq münasibət... Əttökənlər. Sizdən adam olmayıb olmayacaq. Gicbəsər dahilər. Düz deyirlər e, bu dahilərin hamısı axmaq olur.
Zaman: Murad, həddini aşma. Sənlə möhkəm dalaşaram.
