Aile doktorlari iÇİn kurs notlari – AŞama – T. C. Sağlik bakanliğI

4. Eğitici eğitimi veren öğretim üyelerinin, eğitici eğitimi almış eğitim veren hekimlerin, bakanlık idari ve taşra teşkilâtında çalışan hekimlerin durumu

Bu hekimlerin aile doktoru olarak atanmak istemeleri durumunda, başvuruları sıralamaya alınır fakat beklemede tutulur. Eğitim veya idari görevlerinin tamamlanmasını takiben istedikleri bölge için atamaları değerlendirmeye alınır, uygun kadro olduğu zaman atanmasında bekleme süresi gözönünde tutulabilir.

5. Askerlik yapan hekimlerin durumu

Aile doktorluğuna kademeli geçiş sırasında, geçilen yerde görevli olup halen askerliğini yapan hekimler askerlik bitiminden itibaren 2 ay içinde talep etmeleri halinde belirlenecek tarihte eğitime alınabilir ve sıralamaya dahil edilebilir.

6. Aile Doktorluğu Uygulaması Eğitimi ve Sertifikasyonu

Avrupa Birliği aldığı bir kararla 1 Ocak 1995 tarihinden itibaren birinci basamakta çalışmak için, temel tıp eğitiminden sonra en az 2 yıl eğitimi zorunlu kılmıştır. 1996’da Avrupa Birliği’nin sağlık alanında alt birimi olan UEMO (Union of European Medical Organization) bu süreyi üç yıla çıkaran bir tavsiye kararı almıştır.

Bütün dünyada aile doktorluğu uygulamalarında görev alan hekimlerin gittikçe artan oranda aile hekimliği uzmanlık eğitimi alması öngörülmektedir. Bu konuda yeterince mesafe almış olan ülkelerde aile doktorluğu bir uzmanlık dalı olarak uygulanmaktadır. 1986 yılında 93/16/EEC direktifinin 4. başlığı ile Avrupa Parlamentosu aile doktorluğunu 3 yıllık bir eğitim sonucunda elde edilecek bir uzmanlık dalı olarak kabul etmiştir. Bu direktif 2006’dan itibaren geçerli olacaktır. Avrupa Birliği üye ülkelerinde doktorların serbest dolaşımı için bu uygulamalar önem kazanmaktadır. Böylece Türk hekimleri de Türkiye dışında da hekimlik yapabilecektir Genel pratisyenlik / aile doktorluğunun aynı hasta fakat farklı hastalıklar ile ilgilenen, diğer uzmanlık dallarının ise aynı hastalık fakat farklı hastalarla ilgilenen bir disiplin olduğu kabul edilmektedir.

1. Geçiş Döneminde Eğitim ve Sertifikasyon

Ülkemizde aile hekimliği uzmanlığı almış olan hekimlerin sayısı yetersiz olduğundan yeni döneme geçişte diğer hekimlerin de aile doktoru olarak istihdam edilmeleri şarttır. İhtiyaç duyulan sayıda aile doktorunun yetiştirilmesi ve aile doktorluğunun yaygınlaştırılması amacıyla geçiş döneminde ihtiyaç duyulan insan gücü mevcut hekimlerden karşılanacaktır.

Program birinci ve ikinci aşama olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. Birinci aşama eğitim istekli hekimlere belli aralarla verilerek tamamlanır. İkinci aşama eğitim, birinci aşama eğitimin ardından başlar, 9 ay -3 yıl içerisinde verilebilir.

Süreç içinde bu hekimlerin eğitimlerini sürdürmesi ve aile hekimliği uzmanı unvanını alabilmesi için çeşitli eğitim fırsatlarının sağlanması plânlanmaktadır. Teorik ve pratik eğitimlerin müfredatı belirlenip 6 yıl veya daha fazla sürede sürekli eğitimi tamamlayan fiili aile doktorlarına uzmanlık diploması verilebilir. Bu uygulama bazı Avrupa ülkelerinde örnekleri bulunan kısmi statülü uzmanlık eğitimi tarzında olacaktır. Bu konuda mevzuat düzenlemesi yapılmalıdır.

Aile doktorluğu uygulamasında, olumlu yarışmaya dayalı bir genel pratisyenin uzmanlık konsepti içinde sürekli gelişiminin sağlanması bir çok açıdan yararlı olacaktır. Mevcut pratisyen hekimlerimizden bu sayede yararlanırken, bu hekimlerimizin bir yandan da eğitimi sürdürülecektir. Uzmanlık fırsatının verilmesi bu eğitimin gönüllü ve istekli yapılmasını sağlayacaktır. Sonuçta ulaşılan nokta, Avrupa Birliği normlarında eğitim müfredatını tamamlamış aile hekimliği uzmanları kazanmak olacaktır.

Kaynaklar

1. Avrupa Birliği Amsterdam Belgesi

2. 21. Yüzyılda Herkese Sağlık, Dünya Sağlık Örgütü

3. The European Definition of General Practice / Family Medicine, WONCA, 2002

4. Turkey, Reforming the Health Sector for Improved Access and Efficiency, World Bank March 2000

5. Sağlık Bakanlığı İstatistikleri, 2000,2003

6. Human Development Indicators, 1999, United Nations

7. T.C. Anayasası

8. OECD Health Data, 2001

9. Dünya Sağlık Örgütü internet sitesi (www.who.int)

10. Herkese Sağlık 2000, Türkiye’nin Hedef ve Stratejileri – Sağlık 21

11. Ulusal Sağlık Hesapları, 2003 (Yayınlanmamış Veri)

12. UNICEF verileri (http://www.unicef.org/infobycountry/Turkey.html )

13. World Development Indicators, 2002

14. Improving Health Systems: The Contribution of Family Medicine, WONCA

15. Aile Hekimliği I ve II: ed: Haluk Çağlayaner, İletişim Yayınları, 1995

16. Healthcare Systems in Transition Turkey, 2002

17.Aile Hekimliği Danışma Kurulu toplantıları

18. S.B. T.S.H.G.M. Aile Hekimliği Daire Başkanlığı raporları ve çalışmaları

Katkıda bulunanlar:

Dr. A. Reşat DOĞUSAN Dr. Ali CERRAHOĞLU Dr. Ali HACIİMAMAĞAOĞLU Dr. Alis ÖZÇAKIR Dr. Arzu UZUNER Dr. Arzu ARIKAN Dr. Ayşe ÇAYLAN Dr. Banu ULUSEL Dr. Cahit ÖZER Dr. Dilek GÜLDAL Dr. Dilek TOPRAK Dr. Emine Neşe YENİÇERİ Dr. Ergün ÖKSÜZ Dr. Erkan Melih ŞAHİN Dr. Ersin AKPINAR Dr. Esra SAATÇİ Dr. Fehmi AYDINLI Dr. Füsun ERSOY Dr. Füsun YARIŞ Dr. F.Serdar GÜREL Dr. Ganime SADIKOĞLU Dr. Gülsen CEYHUN Dr. Güney ERGÜN Dr. Hakan YAMAN Dr. Hatice KURDAK Dr. Hülya ALTINYOLLAR Dr. İ.Hamdi KARA Dr. İlhami ÜNLÜOĞLU Dr. İsmail KASIM Dr. Kasım ÜNALAN Dr. Kenan ÖZTÜRK Dr. Mehmet AKMAN

Dr. Mehmet UNGAN Dr. Mehmet UĞURLU Dr. Murat ÜNALACAK Dr. Mustafa ÇELİK Dr. Müge FİLİZ Dr. Mümtaz MAZICIOĞLU Dr. Nadir ULU Dr. Nafiz BOZDEMİR Dr. Nazan BİLGEL Dr. Nejat DEMİRCAN Dr. Neşe YENİÇERİ Dr. Nezih DAĞDEVİREN Dr. Nilgün ÖZÇAKAR Dr. Oğuz TEKİN Dr. Okay BAŞAK Dr. Olgun GÖKTAŞ Dr. Pemra ÜNALAN Dr. Pınar TOPSEVER Dr. R.Erol SEZER Dr. Selçuk MISTIK Dr. Serap ÇİFÇİLİ Dr. Serpil AYDIN Dr. Sevgi Özcan PAYCI Dr. Sinan KORUKLUOĞLU Dr. Süleyman GÖRPELİOĞLU Dr. Tamer EDİRNE Dr. Türkan OĞUZHAN Dr. Yeltekin DEMİREL Dr. Yeşim UNCU Dr. Yusuf ÜSTÜ Dr. Zekeriya AKTÜRK Meral ILGAR

N O T L A R


N O T L A R


N O T L A R


N O T L A R


N O T L A R


N O T L A R

1 Prof.Dr., Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı Başkanı, Kocaeli.

2 Yrd.Doç.Dr., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, İstanbul.

3 Yrd. Doç.Dr.., Dokuzeylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD., İzmir

4 Uz.Dr., Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD

5 Doç.Dr., Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD

6 Doç.Dr., Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği AD, Antalya

7 Yrd.Doç.Dr., Erciyes Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği AD, Kayseri

8 Yrd.Doç.Dr., KS Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği AD, Kahramanmaraş

9 Yrd.Doç.Dr., Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Bursa.

10 Yrd.Doç.Dr., Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Edirne.

11 Prof.Dr., Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Kocaeli.

12 Yrd.Doç.Dr., Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, İsparta.

13 Uz.Dr. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Adana

14 Yrd.Doç.Dr., Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Adana.

15 Yrd.Doç.Dr., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, İstanbul.

16 Yrd.Doç.Dr., Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Bursa.

17 Uz.Dr., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, İstanbul.

18 Yrd.Doç.Dr., Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Adana.

19 Yrd.Doç.Dr., Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Edirne.

20 Doç.Dr., Dokuzeylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD., İzmir.

21 Yrd.doç.Dr., Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Kayseri.

22 Yrd.doç.Dr., Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, İstanbul.

23 Doç.Dr. ODTÜ Sağlık ve Rehberlik Merkezi Aile Hekimliği Uzmanı, European General Practice Research Network (EGPRN)Yönetim Kurulu Üyesi

24 Doç.Dr. Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Antalya

25 Prof.Dr. Uludağ Üniversitesi Tıp fakültesi Aile Hekimliği AD, Bursa

26 Yrd.Doç.Dr. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Isparta

27 Yrd.doç.Dr., Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Edirne.

28 Uz.Dr., Fatih Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Ankara.

29 Uz.Dr., Başkent Üniversitesi Medikososyal SM, Ankara

30 Prof.Dr., Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Adana.

31 Yrd.doç.Dr., Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Adana.

32 Yrd.doç.Dr., Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Kocaeli.

33 Yrd.doç.Dr., Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Kocaeli.

*Kanıt düzeyi çalışmanın tipine göre değişir. Çalışma tipleri güvenirliliklerine göre aşağıdaki gibi sıralanır:

1. 
   Meta- analizler: ayni konudaki deneysel çalışma bulgularının toplu analizidir
   
2. 
   Randomize kontrollü çalışma: deneysel çalışmalardır
   
3. 
   Kohort çalışması: ileriye dönük takip çalışmalarıdır
   
4. 
   Vaka kontrol çalışması: kesitsel veya geriye dönük gözlemsel çalışmalardır
   
5. 
   Olgu sunumları
   
6. 
   Derlemeler
   
7. 
   Kişisel deneyimler ve anekdotlar (öyküler)
   
8. 
   Hayvan çalışmaları
   
9. 
   Hücre düzeyinde çalışmalar
   

Belli bir konuda o güne dek literatürde yayınlanmış çalışmaların sonuçlarının bir arada değerlendirilmesi ve yorumlanmasına meta analiz adı verilir. Bu tür çalışmalar yapan grupların en tanınmışı Cochrane Collaboration’dır. (www.cochrane.org)^*

34 Doç.Dr., Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Kırıkkale.

35 Yrd.Doç.Dr., Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD, Edirne.

36 Aile Hekimliği Uzmanı, Sağlık Bakanlığı

3

3

3

3

37 Aile Hekimliği Uzmanı, Sağlık Bakanlığı

3

3

3

3

3⁸ Aile Hekimliği Uzmanı, Sağlık Bakanlığı

3

3

3

3

3⁹ Aile Hekimliği Uzmanı, Sağlık Bakanlığı

3

3

3

3

4⁰ Aile Hekimliği Uzmanı, Sağlık Bakanlığı

4

4

4

4