Beşincisi, tədricən beynəlxalq iqtisadi - ticarət əlaqələrində daha sanballı bir rol oynamağa başlamış inkişaf etməkdə olan ölkələr qrupu, öz ixrac məhsullarının 70 faizə yaxınını yüksək inkişaf etmiş dövlətlərə göndərirlər. Bu qrup ölkələrinin ənənəvi ticarət əlaqələrində, onların əsas xammal yaxud yarım fabrikatlar təchizatçısı kimi formalaşmış roluna, yeni vəzifələrin əlavə edilməsidir.
Yüksək inkişaf etmiş ölkələr çalışırlar ki, əvvəllər yalnız aqrar təyinatlı xammal təchizatçısı olmuş bu ölkələr, indiki mərhələdə əmək və materialtutumlu «kobud» sənaye sahələrini öz ərazilərində yerləşdirsinlər. Bu meyl, bir tərəfdən xammal və ucuz iş qüvvəsi amilləri ilə izah olunsa da, hazırda əsas etibarilə ekoloji cəhətdən zərərli istehsal-xidmət dairəsi sahələrinin yüksək inkişaf etmiş etmiş ölkələrdən kənar ərazilərdə yerləşdirilməsi xəttilə bağlıdır.
Altıncısı, dünya təsərrüfat həyatının beynəlmiləl bir xarakter alması, inteqrasiya və qloballaşma prosesləri, ölkələrin bir-birindən qarşılıqlı asılılığını xeyli dərəcədə gücləndirmişdir. Hesablamalar göstərir ki, bütövlükdə istər yüksək inkişaf etmiş, istərsə inkişaf etməkdə olan, istərsə də postsovet və postsosialist ölkələrinin həm ixrac etdikləri məhsulların (ixrac kvotası), həm də idxal etdikləri məhsulların (idxal kvotası) artmağa doğru meyl etməkdədir. XXI əsrin ilk onilliyində, orta hesabla dünya ölkələrinin istehsal etdikləri məhsul-xidmətlərin 20 faizdən 35 faizə qədəri ixrac edildiyi kimi, təxminən bir o qədəri də başqa dövlətlərdən idxal olunur.
Yeddincisi, son dövrlərdə beynəlxalq ticarət əlaqələrində əvvəllərə nisbətən daha geniş yayılmış barter əməliyyatlarının aparılmasıdır. Qarşılıqlı ticarət əlaqəsinin bu formasında, alıcılar öz təchizatçılarından tələb edirlər ki, satdıqları məhsulların əvəzinə onların müxtəlif təyinatlı mallarını alsınlar. Həmin alınan məhsullar əvəzinə satılan mallar, ola bilər alanın özü tərəfindən istifadə olunsun, yaxud konkret məhsul üçün təklif olunan mallar başqalarına satılsın.
«Malı-mala» yaxud «başa-baş» sxemi üzrə həyata keçirilən bu natural əmtəə mübadiləsi, ekvivalentlik (bərabərlik) prinsipinə əsaslanır. Müasir beynəlxalq ticarət əlaqələri və əməliyyatlarının təxminən 20 faizdən 30 faizə qədəri barter, yəni qarşılıqlı sövdələşmələr vasitəsilə reallaşdırılır. Geniş yayılmış barter tipli ticarət əməliyyatlarına xidmət göstərmək üçün xüsusi şirkətlər yaradılır, banklarda və maliyyə qurumlarında şöbələr təşkil olunur.