ÀÇЯÐÁÀJ†ÀÍ милли åËÌËЯÐ ÀÊÀÄÅÌÈJÀÑÛ ÔÎËÊËÎÐ ÈÍÑÒÈÒÓÒÓ

Peyğəmbərin məsləhəti

İbrahim Peyğəmbər əsil bizim dinimizə aid olan Peyğəm­bərdir. O, uşağ vaxtında elə baxıb səmaya. Hamı is­taiş edib bütlərə, başqa-başqa şahlara, amma o deyib ki, mən bunu heç vaxt qəbul edə bilmərəm. Göyü, Yeri yaradan var, ge­cəni, gündüzü yaradan var. Onun da əmisi büt düzəldirdi, İb­ra­him də aparıb bu bütləri satardı bazarda. Sonra boğaza gəl­­di ki, mən nə vaxta qədər inanmadığım bir şeyi eliyirəm. Odu ki, gətirdi bütlərin boğazına ip bağladı başladı, sürü­məyə. Heç kəsə xeyri olmayan, heç kəsə yaramıyan bütləri. Ca­­maat bunu eşitdi gəldilər bunu döydülər, söydülər, ney­lədilər, axır kənddən çıxmalı oldu.

Vilayətdən çıxandan sonra başına çox oyunlar gəldi. Oda atdılar Allahın yarikarlığıynan gül baxçasına döndü hə­min oturduğu od. Çox müsübətlərdən sonra İbrahim pey­ğəmbərin yaşadığı ölkənin şahı dedi:

– Mən Allaham, səni öldürə də billəm, dirildə də billəm.

Dedi:

– Öldürədə bilərsən, dirildədə bilərsən, amma Allah ki­mi öldürüb-dirildə bilməzsən.

Gətirdi məhbusları bunu öldürün. Neylədilər, bu qəbul eləmədi. Allahsansa, neynək, Günəşi şərqdən çıxatma, qərb­dən çıxart, şimaldan çıxart. Bunu eliyə bilməyəcəksən. Odur ki, kənddən, vilayətdən çıxmalı oldu. Vilayətdən çıxandan son­ra Sara adlı yoldaşı oldu. Çox gözəl qız idi. Gözəlliyinə görə qorxdu ki, bunu mənim əlimdən alarlar. Sandığda apardı onu. Nə təhərnən getdi başqa vilayətlərdə məskən salmağa. Ümumiyyətlə, bunun günü-güzaranı o oldu ki, Allahın bir­liyini tanıtdırmağ. Nəhayət, övladı da olmurdu. Saranın özü­nün Həcər adı kənizi var idi. Bağışdadı buna. İbrahim Əleyhisalam kənizi götürdü, yaşamağa başladılar. Bundan bir dənə oğlu oldu – İsmayıl adlı. Olmamışdan qabağ Sara dedi:

– Bunu mənim gözüm görməsin.

İbrahim Peyğəmbər gətirdi onnarı Məkkə çölündə – Məkkənin düzənliyində atdı.

Həcər dedi:

– Məni kimə tapşırırsan?

Dedi:

– Səni Allaha tapşırıram.

Dedi:

– Allaha tapşırırsansa, eybi yoxdur, onda qəbulumdu.

Nəhayət, İbrahim Əleyhisalam qocaldı. İsmayıl orda ev­ləndi.

İbrahim gəldi İsmayılın evinə, gördü ki, yoldaşı nəsə iş görür dedi:

– Sənin yoldaşın haradadı?

Dedi ki, iş dalınca gedib. Dedi, necə keçinirsiz? Necə ke­çinəcəyik, pis. Dolanışığımız pisdi. Dedi:

– Yoldaşın gələndə deyərsən ki, qapının kəndirini də­yişdirsin.

Bu gedəndən sonra İsmayıl Əleyhisalam gəldi. Yoldaşı dedi ki, bir nəfər kişi gəlmişdi dedi ki, qapının kəndirini də­yişdirsin.

Dedi:

– O, mənim atam imiş. O, sənnən narazı gedib. O, deyib ki, yoldaşuvı dəyişdir.

Odu ki, başqasıynan evləndi.

İbrahim Peğəmbər gəldi, yenə də yolu düşdü həmən ye­rə. Nağayrırsuz, neynürsüz, necə keçinirsiz? Gələn kimi bu gə­lin başladı su gətirdi, bunun ayağlarını yumağa. Bunun qul­luğunda dayananda dedi ki, necə dolanırsız? Dedi, şükr Al­la­ha, dolanırıq. Lap yaxşı dolanırıq. Zəhmətimiz hədərə get­mir. Dedi:

– Onda yoldaşın gələndə deyərsən ki, qapının kəndirindən bərk yapışsın.

Odur ki, İbrahim Əleyhisalam qayıdandan sonra İsmayıl evə gəldi. Yoldaşı elənçik dedi ona. İbrahim Əleyhisalamın sö­zündən sonra İsmayıl Əleyhisalam dedi ki, o, mənim atam imiş. O, səndən razı gedib. Allah da sənnən razı olsun. O, mənə tapşırığ verib ki, səndən möhkəm yapışım.

Nuh Peyğəmbər

Min ilə qədər Nuh Peyğəmbərin ömrü olubdu. Allah tə­rəfindən ona Peyğəmbərlik göndərilib. Amma buna qulaq asan­­lar olmuyub. Çox təbliğatlar aparıbdı, qəbul olunmuyub­du. Nəhayət, Peyğəmbərlər qarğış eləməzlər heç vaxt. Amma Nuh Peyğəmbər Allahnan nida eliyib ki, Ya Allah, mən artıq bunlarnan bacara bilmirəm. Neyniyim, özün bilən məsləhətdi. Bunların dində olanını bağışla, dində olmayanların cəzasını özün ver. Odu ki, Allahdan nida gəldi ki, Ya Nuh, sənə ina­nan­ları yığ bir yerə, mən inanmayanların haqı-sabını özüm eliyərəm. Sənniy döyül, sənin gücün çatmaz olara.

Odur ki, Nuh Peyğəmbər böyük bir gəmi düzəldir. Ucu­bunağ adlı ustaya, ustanın adı olub. Usta hər cürə ma­teriallar yığdı yanına, gəmi düzəltdi. Lazım olan heyvanlardan cüt-cüt, öz yanlarında götürdülər. Biri onu qəbul eləmirdi. Dini qəbul eləmirdi, o qaldı. Qalanını isə götürdü, gəmiyə mindirdi. Bu­lar gəmiyə minəndən sora gəmi dəryaya düşdü. Və o gəmi uca yer hardaydısa orda dayanmışdı. Allahın izni ilə elə sel gəldi, elə su gəldi, elə yağdı, elə tufan oldu ki, dərya əmələ gəl­di. Gəldi dəryaya gəmi üzdü. Nə qədər qaldılar o suyun üstündə. Onun bir oğlu da özüynən idi. Amma inanmadığına görə suda boğuldu.

Allah dedi, sən onu qəbul eləməginən. O, sənin dinivi qəbul eləmir. O biri balalarıynan Peyğəmbər Cüdə dağının ba­şında qərar tutdu. Sonra isə təzədən dünya yarandı.

Qarı əhvalatı

Bi dənə rəvayət var. Allah rəhmət eləsin mənim bibimi. O da belə şeylərdə pis deyildi. O danışıb, mən eşitmişəm ki, bir qarı varmış. O bi dənə qarı həmişə Allahı yada salarmış. O, Allahı yada saldığı üçün o, axşam yatıb yuxuya qalıb, Nuh Peyğəmbərnən o gəmidə olmuyub. Axşam yatıb, evdə elə su-dər­ya əmələ gələndə rəvayətə görə qadının xəbəri olmuyub. Ancax qarı sağ-salamat qalıb. Nəhayət, bir də ayılıb qarı ge­dib təndir başına ki, çörəy bişirsin, görüb təndirin yarısı suda. Balam bu nə olubdu, yağıb nə olub?

Nuh Peyğəmbər dəryadan çıxandan sonra, dünya üzrə gələndən sonra o, qarını tapıb. O, qarını tapıb ki, Allahın riza­sı varmış ürəyində. Ona görə bu heç dəryanın suyundan xəbə­ri olmuyub. İndi o, Allahı tanımaq, Allaha istaiş eləmək bir başqa şeydi. Gündə üç dəfə Allahı yaduva salmalısan. Allaha ibadət eliyirsən. Namazdakı sözlər Allaha yalvarış­lardı. Al­lah­dan nəsə diləməylərdi. Namazı qılmıyanlar helə bil Allahı yada salmır.

Hz. Məhəmmədin Namaz Ricası

Peyğəmbər Salavatullah meyraca getmişdi. Məbəs gecə­sinə. Həmin Məbəs gecəsində Peyğəmbər Salavatullah Uraq adlı atla Cəbrayıl Əleyhisalamı göyün yeddinci qatına apardı. Qatların hamısında Peyğəmbərlərə rast gəlir. Cürbəcür Pey­ğəmbərlərə rast gəldi, keçmiş Peyğəmbərlərə. Göyün ən yük­sək qatında isə Allahtalaynan Peyğəmbər Salavatullahın ara­sında pərdə bir şey olub. Bircə dənə Amənə Rəsulu var Qu­ran­da “Bəqərə” surəsində. Axırıncı ayələridi. İkinci ayədir. Həmən o Amənə Rəsulda.

Allah-tala Peyğəmbər Salavatullahnan şəxsən özü da­nı­şıb. Allahın öz səsiynən, amma üzünü görmüyüb. Pərdə arxa­sından Allah-tala Rəsulla danışdı. Allahın yanından qayı­dan­da yolda Musa Əleyhisalam soruşdu:

– Ya Peyğəmbər, Allah-tala sənə nə dedi?

Dedi:

– Mənə dedi ki, əlli bir dəfə namaz qıl.

Dedi:

– Yox, sənin bəndələrin qılmayacaq. Ya Məhəmməd, qayıt Allahdan xahiş elə, rica elə ki, azaltsın bunu.

Qayıtdı Allah-tala əlli bir rukəti gətirdi otuz beş rukət elədi namazı. Musa Peyğəmbər dedi:

– Yenə çoxdu. Mən ümmətlərimə qıldıra bilməmişəm.

Yenə qayıdır, yenə rica eylədi. İkinci ricadan sonra on yed­di rukətə gətirdi. On yeddi rukətə gələndə Musa Əley­hi­salam yenə dedi:

– Yenə çoxdu.

Dedi:

– Yox, day üzüm gəlməz, qayıda bilmərəm. Day bəsdi, üzüm gəlməz Allahnan danışmağa.

Odur ki, on yeddi rukət namaz qaldı. Dedi, Allah-tala Amənə Rəsulda nə dedi sənə? Deyir, Allah-tala əvvəla nama­zı dedi mənə. İkincisi Allah-tala mənə dedi, sənin ümmətlərin keçmiş ümmətlər kimi deyil. Keçmiş ümmətdərin hər hansı günahı olurdu, o günahı mən boynuna yüz qat, min qat yazır­dım. Sənin ümmətdərin üçün sənin xətrinə onu azaltmışam. Əgər bir işi yerinə yetirməzlərsə, mən onu yazmaram. Yeti­rər­lərsə, yerinə mən yenə tövbə edəndə oların tövbəsindən ke­çərəm. Tövbələrin qəbul eliyərəm.

“Dünyada Seyidlər vardır ki, duası ilə yanan zəmiləri söndürür!... Onların qəlbini sındıranlara Pərvərdigar tərə­fin­dən ən dəhşətli cəzalar qismət olur... Güllənin icadı möcüzə deyil. Möcüzə onun hədəfdən yayındıran Cəddin ağır­lığın­da­dır. (hacı Azərin Hacı Mir Sultan ağanın xatirəsinə yazdığı “Behişt zəvvarı” kitabından).