(Muhammed Rıza Şah Pehlevi)
Falçı, Sәn Allah! ürəğim patdadı
Aç kitabun falimә bir bax mәnim
Beynim alovlandı, başım çatdadı
Şansıma iqbalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! falimә bir bax mәnim
Mәn keçәn illәr şah idim İran’ə
Düşmüşәm imdi vәtәnimdәn yanə
Gör, düşәcağ bir dә yolum Tehran’ə
Zəpt olan әmvalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Dünya, təyər tәk dolanur başuma
Cürmüm xəyanәtdi Bәni-Haşimә
Disginürәm, qalxuram öz başimə
Qorxuram, әşqalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! falimә bir bax mәnim
Titrüri qәlbim, diyәsәn tin vurub
Yel toxunubdur mәnә-ya cin vurub
Qollarımı Tarı tutub, din vurub
Sәn, pozulan halimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Hәr neçә alsan verәrәm, qoxmaram
Nәft-ilә qaz taciriyәm, puldaram
Yaz duva, xəlq-ilә düzәlsin aram
Pәrdәdә timsalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Mәndә qәdimdәn var-idi bir mәrәz
Qanımı hәr ayda edirdim әvәz
İmdi yox İranlı qanı әl-qerez
Qan soran amalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Yox o cәvan imdi mәnә qan verә
Mәn qan alam, o yıxıla can verә
Kimdi mәnә canını qurban verә
Vasıte-i dәlalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Puldan ötür batma amu çox yasa
Hәr neçә sevisәn verrәm toxdasa
Dur, camuvi gör, mәni bir sal tasa
Vәznimә, mikyalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Hey! yuxuda disginürəm sübhә dәk
Bir qoca seyyid görürәm üç әtәk
Boşludu güya mәnә bir dәst-i kötәk
Bәxt-i köhne-salimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Yaz kişi, bir hazr-i mәhәbbәt mәnә
Bәlkә sala mehrini millәt mәnә
Eylәyәlәr büt tәk ibadәt mәnә
Qudrәt-i amalimә bir bax mәnim
Falçı dadaş! Falimә bir bax mәnim
Quran oxurdum keçәn eyyamidə
Әksimi saldırmışam ehramidə
Çıxdı poxum mәzhәb-i İslami’də
Mәkrimә, əğfalimә bir bax menim
Falçı dadaş! Falime bir bax menim (…)
Mirza Hüseyin Kerimi Merağai
(Mirza Hüseyin Kerimî ‘Merağai’, Rengâreng, s.4-5)
Hipi ol ay bala, Mәrih’ә gedillәr sәnә nә?!
Sәn çal oyna, bu qaval çoxdu sənə
Dedim: Hipi qardaş! Hipi, yani çé?
Dedi: Bilmürәm mәnasın, әmma mod belәdi
Mod ilә xaricә bizi bәdbәxt elәdi
Özü göttü sәneti, bizә verdi tütәyi
Nә be-in şuri şuri, ne be-in bi-nәmәki.
Anomim (Tahran Türkçesi, 1970’li yıllar)
*
Bir cavan bir arvad aldı qәflәtdәn
Gördü yüz sinnindә mәkkarәdi
Baxdı şey’inә, dedi: Ya әl-әcәb!
Tak-ı Kisradı bu, ya mәqәrrәdi?
Arvad dedi: Oğlan danışma!
Bu hәman Rüstәm çıxan dәrvazәdi
Baxma әtrafinә, tutubdu xar u xas
Mis kimin hәr vaxt ağartsan.
Anomim (Tahran Türkçesi, 1970’li yıllar)
*Mәqәrrә: Otobüs durağı
Qәm çәxmә keçәl tük yoxdu başında
Çün tük yoxdu xurşid u qәmәrdә
Başın tüksüz, götün tükli
Ah kâş! başın götün, götün başın olaydı.
Anomim (Urumiye Türkçesi)
Gәr qәbrimә gәlәsәn
Çizәsәn, ya çezәsәn
Alətün sallasan qәbrimә
Nə daşşağımadı.
Anomim (Urumiye Türkçesi)
Keçi, töküp götünә şәrabı, gedib qurdun Pişvazına.
Anomim (Urumiye Türkçesi)
Hafız Şirazi’nin divanı girişindeki Muallakat’ta da yer alan Arapça girizgahla başlayan,
“Әla ya әyyühәs-saqi edir kә-sәn vә navilha
Ki eşq asan nümud әvvәl vәli üftad müşkilha”
beytini duyan sokaktaki mürekkep yalamış Türk durur mu? Hemen işe koyulur ve şöyle der:
“Әla ya әyyühәs-saqi edir kә-sәn vә navilha
Әyil girsin, düzәl çıxsın bunda bir fәnn vardır, bilha!”.
Anomim (Tahran Türkçesi)
Mirza Ali Ekber Sabir’in Namık Kemal’in “Amalimiz, efkârımız İkbal-i vatandır” şiirine yazdığı nazire:
Amalımız, әfkarımız әfna-yı vәtәndir
Kin ü qәrәz vә hirs bizә ruh-u bәdәndir
Әf-al yox, ancaq işimiz laf u dәhәndir
Dünyada әsarәtlә bütün kâm alırız biz
Qafqazlılarız, yol kәsәr nam alırız biz.
…
Ovradımız, әzkarımız әfsanә-i zәndir
Әfsanә-i zәn, nur-u dil vә ruh-u bәdәndir
Çün hübbün-nisa lazımә-i hübbü-vәtәndir
Әhl-i vәtәniz, hübbü-vәtәn yad alırız biz
Dindarlarız, gündә bir arvad alırız biz.
Dostları ilə paylaş: |