İ Ç İ ndek I l e r cilt I ab müktesebatının Üstlenilmesine İlişkin Türkiye Ulusal Programı



Yüklə 7,49 Mb.
səhifə15/171
tarix29.07.2018
ölçüsü7,49 Mb.
#62091
1   ...   11   12   13   14   15   16   17   18   ...   171

4.3.Kişilerin Serbest Dolaşımı

4.3.1.İkamet Hakkı


I. Öncelik tanımı

a) AB Müktesebatı

İlgili AB müktesebatı listesi Cilt II’de verilmektedir.

b) Sorumlu kuruluş

  • Adalet Bakanlığı

  • Hazine Müsteşarlığı

  • İçişleri Bakanlığı

  • Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı

c) Nihai hedef

Söz konusu AB mevzuatının üstlenilerek uygulanmasıdır.




II. AB müktesebatı ile Türk mevzuatı karşılaştırması ve yapılması gereken değişiklik ve yeniliklerin uygulamaya geçirilmesi için alınması gereken önlemler

a) Türk mevzuatının mevcut durumu

  • T.C. Anayasası

  • 2007 sayılı Türkiye'de Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkında Kanun

  • 5683 sayılı Yabancıların Türkiye'de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanun

  • 5682 sayılı Pasaport Kanunu

  • 6326 sayılı Petrol Kanunu

  • 6224 sayılı Yabancı Sermayeyi Teşvik Kanunu

  • 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu

  • 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu

  • 1479 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar ve Diğer Bağımsız Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kurumu (BAĞ-KUR) Kanunu

  • 3218 sayılı Serbest Ticaret Bölgeleri Kanunu

  • 403 sayılı Vatandaşlık Kanunu

  • 854 Deniz İş Kanunu

  • 815 sayılı Türkiye Sahillerinde Nakliyatı Bahriye ve Limanlar Karasuları Dahilinde İcrai Sanat ve Ticaret Hakkında Kanun

  • 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanunu

  • 2527 sayılı Türk Soylu Yabancıların Türkiye’de Meslek ve Sanatlarını Serbestçe Yapabilmelerine Kamu veya Özel Kurum, Kuruluş veya İşyerlerinde Çalıştırabilmelerine İlişkin Kanun

  • 3308 sayılı Çıraklık ve Mesleki Eğitim Kanunu

  • 2922 sayılı Türkiye’de Eğitim Gören Yabancı Öğrenciler Hakkında Kanun

  • Türkiye’de Eğitim Gören Yabancı Öğrenciler Hakkında Yönetmelik

  • 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu

  • 1136 sayılı Avukatlık Kanunu

  • 2219 sayılı Hususi Hastaneler Kanunu

  • 3958 sayılı Gözlükçülük Hakkında Kanun

  • 6197 sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun

  • 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına Dair Kanun

  • 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun

  • 6283 sayılı Hemşirelik Kanunu

  • 5680 sayılı Basın Kanunu

  • 507 sayılı Esnaf ve Küçük Sanatkarlar Kanunu

  • Türkiye’de Öğrenim Gören Yabancı Uyruklu Öğrencilere İlişkin Yönetmelik




b) Türk mevzuatında yapılması gereken değişiklik ve yenilikler

Yabancıların Çalışma İzinleri Kanun Tasarısı Taslağı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından hazırlanarak, Başbakanlığa sunulmuştur. Söz konusu Taslak, Türkiye’de bağımlı ve bağımsız çalışan yabancılar ve yabancı çalıştıran gerçek ve tüzel kişileri kapsamına alarak çalışma izninin tek bir merkez tarafından verilmesini öngörmektedir. Halen Türk mevzuatında, yetmişin üzerinde Kanunda, yabancıların istihdamı ile doğrudan veya dolaylı olarak ilgili hükümler bulunmakta ve bu durum dağınık bir yapı yaratmaktadır. Bu dağınık yapı yabancıların istihdamının düzenlenmesinde yetersiz kalmaktadır. Ayrıca, Türkiye’nin bulunduğu coğrafyada yaşanan hızlı siyasal ve ekonomik gelişmeler ülkemize yönelik yabancı göçü artırarak kayıt dışı yabancı istihdamında büyük artışlara neden olmuştur. AB ile Türkiye arasında sonuçlandırılan sosyal içerikli Ortaklık Konseyi Kararları da Türkiye’nin, yabancıların istihdamını düzenlemesi gerekliliğini doğurmuştur.

Yapılan düzenleme ile yabancıların çalışma izinleri Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından verilecektir. Bakanlık, çalışma izinlerini verirken, ilgili Bakanlık, kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumları niteliğindeki meslek kuruluşlarının görüşlerine başvuracaktır. Bakanlık tarafından verilecek çalışma izinleri genel çalışma izni, özel çalışma izni, bağımsız çalışma izni ve istisnai hallerde verilecek çalışma izni olarak dört grupta toplanmış olup, bu izinlerle ilgili olarak 1/80 sayılı OKK’daki hususlar dikkate alınmıştır. Yasa Tasarısı uyarınca, Kanunlarla açıkça çalışma izni vermeye yetkili kılınan Bakanlıklar ve kamu kurum ve kuruluşları çalışma izni vermeye devam edebilecekler ve ayrıca yabancı istihdam edebilecekler, ancak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’na bilgi vermeyi sürdüreceklerdir. Söz konusu tasarının yasalaşması ile kayıt dışı yabancı istihdamın önlenmesi hususunda önemli bir aşama sağlanmış olacaktır. Ayrıca, bu yasa ile Türkiye’nin taraf olduğu çok taraflı sözleşmelere ve AB müktesebatına aykırı düzenlemeler içeren 2007 sayılı “Türkiye’de Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkında Kanun” yürürlükten kaldırılacaktır.



c) Yeni düzenlemelerin uygulanması için gereken ek personel ve eğitim ihtiyacı

Uyum sürecinde, AB ülkelerinin tecrübelerini paylaşmak ve bu tecrübelerden yararlanmak üzere personele eğitim verilmesi gerekmektedir.

III. Takvim

“Yabancıların Çalışma İzinleri Kanun Tasarısı Taslağı”nın kısa vadede yasallaşması, diğer değişikliklerin orta vadede gerçekleştirilmesi öngörülmektedir.

4.3.2.İşçilerin Serbest Dolaşımı3


I. Öncelik tanımı

a) Mevcut durum

T.C. Anayasası’nın 48. maddesi “herkes dilediği alanda çalışma ve sözleşme hürriyetine sahiptir. Özel teşebbüsler kurmak serbesttir” hükmüne yer vermiş ve kural olarak eşitlik prensibini getirmiştir. Ancak, yabancıların çalışma hakkı, Anayasa’nın 16. maddesine uygun olarak kanunla sınırlandırılabilmektedir. Türkiye’de bir çok mesleğin icrasında Türk vatandaşı olma şartı aranmaktadır. Yabancılar izin almak koşuluyla, kendilerine tanınan mesleklerde çalışabilmektedirler.

Serbest dolaşım konusunda AB ile Türkiye arasında imzalanan Ortaklık Anlaşması (1963), Katma Protokol (1970) ile 2/76, 1/80 ve 3/80 sayılı Ortaklık Konseyi Kararları bu konudaki temel kaynakları oluşturmaktadır. Ortaklık Anlaşmasının 12. maddesi ile Katma Protokolün 36. maddesi Türkiye ile AB üyesi ülkeler arasında kademeli olarak işgücünün serbest dolaşımının sağlanmasını öngörmektedir. 1/80 sayılı Ortaklık Konseyi Kararının 6-18. maddeleri istihdam ve işçilerin serbest dolaşımına ilişkin hükümleri içermektedir. 1/95 sayılı Gümrük birliği Kararı ile birlikte kabul edilen Tavsiye Kararında AB ülkelerinde yasal olarak ikamet eden Türk işçileri konusunda sürekli bir diyaloğun tesisi ve söz konusu işçilerin daha iyi entegrasyonları yönünde her türlü tedbirin araştırılmasının kabul edildiği belirtilmektedir.



AB’ye üye ülkelerde ikamet eden işçilerimizin Ankara Anlaşması, Katma Protokol ve 1/80 sayılı OKK’nın serbest dolaşımla ilgili hükümlerine dayanarak ulusal mahkemelerde açtıkları davalar ATAD’a intikal ettirilmiş ve Divan günümüze kadar bu konuda on yedi davada karar almıştır. Divan Kararlarında Ortaklık Anlaşması, Katma Protokol ve OKK’ların AB Hukukunun ayrılmaz bir parçası olduğu ve uygulanmaları için ilave tedbir gerektirmeyecek kadar açık ve kesin olan hükümlerin üye ülkelerde doğrudan uygulanır etkiye sahip olduğunu hükme bağlamıştır.

b) AB Müktesebatı

İlgili AB müktesebatı listesi Cilt II’de verilmektedir.

c) Sorumlu kuruluş

İçişleri Bakanlığı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı

d) Nihai hedef

Söz konusu AB mevzuatının üstlenilerek uygulanmasıdır.




II. AB müktesebatı ile Türk mevzuatı karşılaştırması ve yapılması gereken değişiklik ve yeniliklerin uygulamaya geçirilmesi için alınması gereken önlemler

a) Türk mevzuatının mevcut durumu

  • Türkiye Cumhuriyeti Anayasası,

  • 1475 sayılı İş Kanunu,

  • 2821 sayılı Sendikalar Kanunu,

  • 4837 sayılı İş ve İşçi Bulma Kurumunun Görevleri Hakkında Kanun,

  • 854 sayılı Deniz İş Kanunu,

  • 3308 sayılı Çıraklık ve Mesleki Eğitim Kanunu,

  • 7/6825 sayılı İş ve İşçi Bulma Kurumunun Ödevlerinin Yapılış Şekilleri Hakkında Tüzük,

  • 83/6750 sayılı Kamu Kurum ve Kuruluşlarının Daimi Kadrolarına Alınacak İşçiler Hakkında Sınav Yönetmeliği,

  • 2644 sayılı Tapu Kanunu,

  • 442 sayılı Köy Kanunu,

  • 2565 sayılı Askeri Yasak Bölgeler Kanunu,

  • 2885 sayılı Toplu Konut Kanunu,

  • 1580 sayılı Belediyeler Kanunu,

  • 743 sayılı Türk Medeni Kanunu,

  • 403 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunu,

  • 2007 sayılı Türkiye'de Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkında Kanun,

  • 5683 sayılı Yabancıların Türkiye'de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanun,

  • 6224 sayılı Yabancı Sermayeyi Teşvik Kanunu,

  • 6283 sayılı Hemşirelik Kanunu,

  • 815 sayılı Türkiye Sahillerinde Nakliyatı Bahriye ve Limanlar Karasuları Dahilinde İcrai Sanat ve Ticaret Hakkında Kanun,

  • 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanunu,

  • 992 sayılı Umuma Mahsus Bakteriyoloji ve Kimya Laboratuvarları Kanunu,

  • 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun,

  • 2219 sayılı Hususi Hastaneler Kanunu,

  • 3958 sayılı Gözlükçülük Hakkında Kanun,

  • 6197 sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun,

  • 1136 sayılı Avukatlık Kanunu,

  • 6326 sayılı Petrol Kanunu,

  • 3218 sayılı Serbest Bölgeler Kanunu,

  • 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu,

  • 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına Dair Kanun,

  • 1593 sayılı Umumi Hıfzısıhha Kanunu,

  • Nükleer Tesislere Lisans Verilmesine İlişkin Tüzük,

  • Radyasyon Güvenliği Tüzüğü,

  • Araştırma Reaktörü İşletmecilerine Lisans Verilmesi, Görev, Yetki ve Sorumluluklarının Belirlenmesine İlişkin Yönetmelik,

  • 1512 sayılı Noterlik Kanunu,

  • 2802 sayılı Hakimler ve Savcılar Kanunu,

  • 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu,

  • 5590 sayılı "Ticaret ve Sanayi Odaları" "Ticaret Odaları", "Sanayi Odaları", "Deniz Ticaret Odaları", "Ticaret Borsaları", "Türkiye Ticaret, Sanayi, Deniz Ticaret Odaları" ve "Ticaret Borsaları Birliği" Kanunu,

  • 1618 sayılı Seyahat Acentaları ve Seyahat Acentaları Birliği Kanunu,

  • 1615 sayılı Gümrük Kanunu,

  • 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu,

  • 3797 sayılı Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun,

  • 93/4074 sayılı Türk Öğrencilerin Yabancı Ülkelerde Öğrenimleri Hakkında Yönetmelik,

  • 85/9380 sayılı Türkiye'de Öğrenim Gören Yabancı Uyruklu Öğrencilere İlişkin Yönetmeliği,

  • 2922 sayılı Türkiye'de Öğrenim Gören Yabancı Uyruklu Öğrencilere İlişkin Kanun,

  • 2684 sayılı Temel Eğitim Kanunu,

  • 5680 sayılı Basın Kanunu,

  • 2527 sayılı Türk Soylu Yabancıların Türkiye’de Meslek ve Sanatlarını Serbestçe Yapabilmelerine Kamu veya Özel Kurum, Kuruluş veya İşyerlerinde Çalıştırabilmelerine İlişkin Kanun,

  • 507 sayılı Esnaf ve Küçük Sanatkarlar Kanunu,

  • 5682 sayılı Pasaport Kanunu,

  • Avrupa Konseyi Üyesi Ülkeler Arasında Seyahat Edenler ile İlgili Hususları Düzenleyen Avrupa Anlaşması,

  • Yabancı Sermaye Çerçeve Kararı,

c) Türk mevzuatında yapılması gereken değişiklik ve yenilikler

1612/68/EEC sayılı Konsey Tüzüğü ve 68/360/EEC sayılı Konsey Direktifinin Türkçe çevirileri tamamlanmış, diğer AB mevzuatı ile ilgili Türk mevzuatının karşılaştırılması yapılmıştır. Bir işin icrası için aranan Türk vatandaşlığı şartının Türk mevzuatında yeniden düzenlenmesi gerekmektedir.

Yabancıların Çalışma İzinleri Kanun Tasarısı Taslağı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından hazırlanarak, Başbakanlığa sunulmuştur. Söz konusu Taslak metne ilişkin açıklayıcı bilgi, İkamet Hakkı bölümünde Türk Mevzuatında Yapılması Gereken Değişiklik ve Yenilikler başlığı altında verilmektedir.



III. Takvim

“Yabancıların Çalışma İzinleri Kanun Tasarısı Taslağı”nın kısa vadede yasallaşması, diğer değişikliklerin orta vadede gerçekleştirilmesi öngörülmektedir.


4.3.3.Sosyal Güvenliğin Koordinasyonu4


I. Öncelik tanımı

a) Mevcut durum

Her bireyin sosyal güvenlik hakkına ilişkin hükümler Anayasada güvence altına alınmıştır.

Türkiye’de sosyal güvenlik alanında çağdaş riskler (analık sigortası hariç -1479 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar ve Diğer Bağımsız Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kurumu (BAĞ-KUR) Kanunu, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu 2926 sayılı Tarımda Kendi Adına veya Hesabına Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kanunu ve 2925 sayılı Tarım İşçileri Sosyal Sigortalar Kanunlarında bu konuda düzenleme yoktur) uygulanmaktadır. Ayrıca, sosyal güvenlik örgütleri üç kurum altında toplanmıştır. Ücretli çalışanlar 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununa, bağımsız çalışanlar 1479 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar ve Diğer Bağımsız Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kurumu (BAĞ-KUR) Kanununa ve memurlar ise 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanununa tabidirler.



3/80 sayılı OKK ise üye devletlerin sosyal güvenlik sistemlerinin Türk işçilerine uygulanmasına ilişkindir. Bu konuda Ortaklık Konseyi tarafından çıkarılması gereken Uygulama Tüzüğünün henüz çıkarılmamış olması nedeniyle uygulamaya konulamamıştır. 3/80 sayılı OKK ile ilgili iki adet ATAD Kararı bulunmaktadır. Taflan-Met Kararında, 3/80 sayılı OKK’nın kabul edildiği tarihte yürürlüğe girmiş olduğu hükme bağlanmıştır. 3/80 sayılı Kararın muamele eşitliği hakkındaki 3. maddesi ile ilgili Sema Sürül Kararında ise; ATAD, 3/80 sayılı Ortaklık Konseyi Kararının söz konusu maddesinin üye ülkelerde doğrudan etkiye sahip olduğunu kabul etmiştir.

b) AB Müktesebatı

İlgili AB müktesebatı listesi Cilt II’de verilmektedir.

c) Sorumlu kuruluş

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı

d) Nihai hedef

Söz konusu AB mevzuatının üstlenilerek uygulanmasıdır.

II. AB müktesebatı ile Türk mevzuatı karşılaştırması ve yapılması gereken değişiklik ve yeniliklerin uygulamaya geçirilmesi için alınması gereken önlemler

a) Türk mevzuatının mevcut durumu

  • T.C. Anayasası

  • 102 sayılı Sosyal Güvenliğin Asgari Normları Hakkında ILO Sözleşmesi

  • 118 sayılı Vatandaşlarla Vatandaş Olmayan Kimselere Sosyal Güvenlik Konusunda Eşit Muamele Yapılması Hakkında ILO Sözleşmesi

  • 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu

  • 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu

  • 1479 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar ve Diğer Bağımsız Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kurumu (BAĞ-KUR) Kanunu

  • 2926 sayılı Tarımda Kendi Adına veya Hesabına Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kanunu

  • 2925 sayılı Tarım İşçilerinin Sosyal Sigortalar Kanunu

  • 4447 sayılı İşsizlik Kanunu

  • Sosyal Sigortalar İşlemleri Yönetmeliği

  • İkili Sosyal Güvenlik Anlaşmaları (Bkz. EK 1)

  • Çok Taraflı Sosyal Güvenlik Anlaşmaları (1976 Avrupa Sosyal Güvenlik Sözleşmesi, 1989 Avrupa Sosyal Şartı, 1980 Avrupa Sosyal Güvenlik Kodu) (1990 Avrupa Sosyal Güvenlik Revize Kodu ise imzalanmış, ancak, henüz onaylanmamıştır.

b) Türk mevzuatında yapılması gereken değişiklik ve yenilikler

Gerek 1408/71/EEC sayılı Tüzüğün gerekse Türk sosyal güvenlik mevzuatının, 102 sayılı ILO Sözleşmesinde belirtilen sigorta risklerini esas aldığı dikkate alındığında, genel olarak model bakımından bir sorun olmadığı söylenebilir.

1408/71/EEC sayılı Tüzüğe uyum bakımından Türk sosyal güvenlik mevzuatının kapsamının ücretli ve ücretsiz tüm çalışanları içerecek mahiyette genişletilmesi gerekmektedir.

1408/71/EEC sayılı Tüzükte bulunan riskler açısından değerlendirildiğinde dokuz geleneksel riskin Türk mevzuatında aile yardımları dışında yer aldığı gözlenmektedir. Bununla birlikte, bazı sigorta kanunlarında eksik olan risklerin tamamlanmasına gerek bulunmaktadır. İşsizlik sigortasının yürürlüğe girmesiyle önemli bir eksiklik giderilmiştir. Aile yardımlarının da mevzuatımızda düzenlenmesine ihtiyaç vardır.

1408/71 sayılı Tüzükte yer alan eşitlik ilkesi bakımından değerlendirildiğinde Türk sisteminde bazı hususların yeniden düzenlenmesi gerekmektedir. 619 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Bağ-Kur Kanunu kapsamı dışında olan yabancılar kapsama alınmıştır. 506 sayılı Kanunda ise uzun dönemli sigorta kollarına tabi olmaları yabancıların kendi isteklerine bırakılmıştır. Oysa bunun zorunlu olması gerekmektedir.

AB’nin sosyal politika ve sosyal güvenliğin koordinasyonuna dair müktesebatına uyum sağlanmasını temin etmek üzere Türk Sosyal Güvenlik Kanunlarında yapılması gereken değişiklikler her bir sosyal güvenlik kanunu bakımından ayrı ayrı tespit edilmiş olup değişikliklerin tamamına “Sosyal Güvenlik Kanunlarında Avrupa Topluluğu Sosyal Güvenlik Mevzuatı ile Uyumlu Değişiklikler Hakkında Kanun Tasarısı”nda düzenlemeler getirilmektedir. Söz konusu Tasarı Taslağına nihai şekli verilmek üzere Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığında çalışmalar sürdürülmektedir.

Dört dilde düzenlenecek bir sosyal güvenlik sözlüğünün taslağı hazırlanmıştır. Sözlük anılan Bakanlık tarafından bastırılacaktır.



III. Takvim

Değişikliklerin orta vadede gerçekleştirilmesi öngörülmektedir.



IV. Finansman

Türk sosyal güvenlik mevzuatında AB müktesebatına uyum bakımından yapılacak değişiklikler ek finansman ihtiyacı doğuracaktır.

EK:ITürkiye’nin ikili sosyal güvenlik anlaşmaları5

Anlaşma yapılan ülke

İmza Tarihi

Onaylanma Tarihi

İngiltere

09.09.1959

01.06.1961

Almanya

30.04.1964

01.11.1965

Hollanda

05.04.1966

01.02.1968

Belçika

04.07.1966

01.05.1968

Avusturya

12.10.1966

01.10.1969

İsviçre

01.05.1969

01.01.1972

Fransa

20.01.1972

01.08.1973

Libya

20.03.1976

01.10.1976

Danimarka

22.01.1976

01.02.1978

İsveç

30.06.1978

01.05.1981

Norveç

20.07.1978

01.06.1981

K. Kıbrıs Türk Cumhuriyeti

10.03.1987

01.12.1988

Makedonya Cumhuriyeti

21.09.1998

01.07.2000

4.3.4.Medikal ve Paramedikal Faaliyetler


I. Öncelik tanımı

a) Mevcut durum

Doktorlar Diş Hekimleri ve Ebeler

Doktorluk, diş hekimliği, ebelik mesleği ile ilgili faaliyetlerin yürütülmesi eğitim ve bu ünvanların nasıl kullanılacağına ilişkin hususlar 1219 Sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun tarafından düzenlenmektedir. Tıp mesleğini yapabilmek ve hasta tedavi edebilmek için Türkiye’deki Tıp Fakülteleri ve diğer meslek okullarından diploma sahibi olmak ve Türk Vatandaşı ya da Türk soylu olmak şartı aranmaktadır.

Yabancı ülke Tıp fakültelerinden mezun olan Türk Tıp Doktorları, YÖK’e başvurarak denklik belgesi almaktadırlar. Sağlık Bakanlığında bir komisyon kurularak bu eğitimleri incelenmekte ve komisyonun kararı doğrultusunda tıp diplomaları tescil edilmektedir. Diş hekimleri ve eczacıların diploma denklikleri de aynı şekilde yapılmaktadır.

Diğer taraftan, yurt dışında uzmanlık eğitimi yapan doktorlar için de, uzmanlık süre ve rotasyonlarının Tababet Uzmanlık Tüzüğünde belirtilen süre ve rotasyonlara uyması şartı aranmaktadır. Uzmanlık eğitimi sırasında, süre ve rotasyonlarda eksiklik görüldüğü takdirde, herhangi bir tıp fakültesinde bu süre ve rotasyonların tamamlanmasıyla sınava alınmaktadırlar. Sınav sonucunda başarılı olanların uzmanlık belgeleri de yine Sağlık Bakanlığı tarafından tescil edilmektedir.



Eczacılar

Eczacılarla ilgili Türk mevzuatı 6197 sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun hükümleri çerçevesinde düzenlenmektedir. Türkiye’de eczacılık yapabilmek için Türk vatandaşı veya Türk soylu olmak ve Türkiye’deki eczacılık eğitimi veren 4 yıllık fakültelerden mezun olmak gerekmektedir.

Yurtdışında eğitim görmüş eczacıların, Türkiye’de mesleklerini icra edebilmeleri için de YÖK tarafından verilen denklik belgesini almaları gerekmektedir.

Hemşireler

Hemşirelerle ilgili Türk mevzuatı 6283 sayılı Hemşirelik Kanunu ile düzenlenmiştir. Buna göre; hemşirelik mesleğini kanun hükümleri çerçevesinde hemşirelik unvanı kazanmış Türk vatandaşı yapabilir. Ancak, Türk soylu yabancıların hemşirelik mesleğini yapabilmelerine 2527 sayılı Kanunun Uygulanması Hakkındaki Yönetmelikle izin verilmiştir. Yurt dışında hemşirelik eğitimi görmüş kişilerin Türkiye’de hemşirelik mesleğini yapabilmeleri de yukarıda belirtilen esaslara tabidir (doktorlarda olduğu gibi).



Hemşirelerin ve ebelerin eğitimi 1997 yılından itibaren lise temelli 4 yıllık yüksek okullarda verilmektedir.

b) AB Müktesebatı

İlgili AB müktesebatı listesi Cilt II’de verilmektedir.

c) Sorumlu kuruluş

Yüksek Öğretim Kurulu, Sağlık Bakanlığı

d) Nihai hedef

Söz konusu AB mevzuatının üstlenilerek uygulanmasıdır.




II. AB müktesebatı ile Türk mevzuatı karşılaştırması ve yapılması gereken değişiklik ve yeniliklerin uygulamaya geçirilmesi için alınması gereken önlemler

a) Türk mevzuatının mevcut durumu

  • 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Yasa, 14.4.1928 tarih ve 863 sayılı Resmi Gazete

  • 6283 sayılı Hemşirelik Yasası, 28.2.1954 tarihli 8647 sayılı Resmi Gazete,

  • 6197 sayılı Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Yasa, 24.12.1953 tarih ve 8591 sayılı Resmi Gazete

  • 7/6229 sayılı Tababet Uzmanlık Tüzüğü, 18.4.1973 tarih ve 14511 sayılı Resmi Gazete

b) Türk mevzuatında yapılması gereken değişiklik ve yenilikler

  • AB’nin ilgili mevzuatına karşılık gelen Türk mevzuatı kapsamında hazırlanan, Hemşireler ve Hemşireler Birliği Yasa Tasarısı, Ebelik Yasa Tasarısı ve Tıpta Uzmanlık Tüzüğüne son şekli verildikten sonra yürürlük prosedürlerinin başlatılması hedeflenmektedir. Bu amaçla, özellikle vatandaşlık esasına dayalı kısıtlamaların kaldırılması konusundaki hükümlerin gözden geçirilmesi, mesleğe giriş esaslarından “Türk vatandaşı ya da Türk soylu olma” tabirlerinin çıkarılması öngörülmektedir.

  • Serbest dolaşımın sağlanabilmesi açısından, diplomaların karşılıklı tanınması ve bu amaçla eğitim müfredatlarında gerekli değişikliklerin yapılması, uyum amaçlı düzenlemelerin korunması hedeflenmektedir.

  • Hekim dışı sağlık personelinin eğitim müfredatlarının denkleştirilmesi, görev analizi, iş tanımlarının yapılması ve mevzuat hazırlanması amaçlanmaktadır.

c) Gerekli kurumsal değişiklikler

Hekim dışı sağlık personelinin meslek birliklerinin kurulması.

d) Yeni mevzuatın yürürlüğe girmesine bağlı olarak alınması gereken tedbirler

  • Mevcut yasalar ve tüzükte yapılacak değişiklikler sonrası, uygulama aşamasında, istihdam açığını önlemeye dayalı olarak ek tedbirlerin alınması,

  • Tıp ve sağlık eğitimi veren kurumların müfredatlarının yenilenmesi.

e) Yeni düzenlemelerin uygulanması için gereken ek personel ve eğitim ihtiyacı

  • Hemşirelik mesleğine yönelik olarak özel dal eğitiminin başlatılarak ihtisaslaşmış personel yetiştirilmesi,

  • Hemşirelik ve ebelik meslekleriyle ilgili olarak, meslek eğitimlerinin sürekliliğinin sağlanarak bilgi ve becerilerinin periyodik olarak test edilmesi

  • Doktorlar, diş hekimleri ve eczacılar konusunda şu aşamada ek personel ihtiyacı bulunmamaktadır.

f) Gerekli yatırımlar

İstihdam ihtiyacı ortaya çıktığı takdirde ek personel yetiştirme ile ilgili yatırım ihtiyacı söz konusu olacaktır.

III. Takvim

Değişikliklerin orta vadede gerçekleştirilmesi öngörülmektedir.

IV. Finansman

Gerekli harcamaların büyüklüğü ve finansman biçimleri daha sonra belirlenecektir.

4.3.5.Vize


I. Öncelik tanımı

a) Mevcut durum

Türkiye’nin vize uygulamaları genel olarak AB müktesebatına uyumlu bulunmamaktadır.

b) AB Müktesebatı

İlgili AB müktesebatı listesi Cilt II’de verilmektedir.

c) Sorumlu kuruluş

İçişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı


d) Nihai hedef

Söz konusu AB mevzuatının üstlenilerek uygulanmasıdır.




II. AB müktesebatı ile Türk mevzuatı karşılaştırması ve yapılması gereken değişiklik ve yeniliklerin uygulamaya geçirilmesi için alınması gereken önlemler

a) Türk mevzuatının mevcut durumu

  • 5683 sayılı Yabancıların Türkiye’de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanun

  • 5682 sayılı Pasaport Kanunu

b) Türk mevzuatında yapılması gereken değişiklik ve yenilikler

AB müktesebatının öngördüğü tek tip vize uygulaması ile güvenli vizelerin uygulamaya konulması hususunda henüz bir ilerleme sağlanamamıştır. Ancak, İçişleri Bakanlığı bünyesinde oluşturulan bir çalışma grubu idari yapılanma ve hukuki değişiklikler ile ilgili çalışmalarda bulunmaktadır.

c) Yeni düzenlemelerin uygulanması için gereken ek personel ve eğitim ihtiyacı

Uyum sürecinde, AB ülkelerinin tecrübelerini paylaşmak ve bu tecrübelerden yararlanmak üzere personele eğitim verilmesi gerekmektedir.

d) Gerekli yatırımlar

Vizelerin tek tip ve standart güvenlik önlemlerini içermesi için gerekli yatırımların yapılması gerekmektedir.

III. Takvim

Değişikliklerin orta vadede gerçekleştirilmesi öngörülmektedir.

4.3.6.Göç


I. Öncelik tanımı

a) Mevcut durum

Türkiye’nin göç politikası ile AB müktesebatında yer alan göç kavramları birbirinden oldukça farklıdır.

Diğer taraftan, AB politikalarını yönlendiren göç (yasa dışı göç veya toplu insan göçleri) kavramı üzerinde ise tam bir mutabakat mevcuttur.Buna ilişkin olarak gerek yasa uyumlaştırma gerekse idari yapılanmaya yönelik birçok faaliyet tamamlanmıştır.



b) AB Müktesebatı

İlgili AB müktesebatı listesi Cilt II’de verilmektedir.

c) Sorumlu kuruluş

İçişleri Bakanlığı, Dışişleri Bakanlığı

d) Nihai hedef

Söz konusu AB mevzuatının üstlenilerek uygulanmasıdır.



II. AB müktesebatı ile Türk mevzuatı karşılaştırması ve yapılması gereken değişiklik ve yeniliklerin uygulamaya geçirilmesi için alınması gereken önlemler

a) Türk mevzuatının mevcut durumu

  • 5682 sayılı Pasaport Kanunu

  • 765 sayılı Türk Ceza Kanunu

  • 1475 sayılı İş Kanunu

  • Karayolu ile Uluslararası Yolcu veya Eşya Taşımaları Hakkındaki Yönetmelik

  • 5683 sayılı Yabancıların Türkiye’de İkamet ve Seyahatleri Hakkında Kanun

  • 2007 sayılı Türkiye’deki Türk Vatandaşlarına Tahsis Edilen Sanat ve Hizmetler Hakkındaki Kanun

  • 4422 Sayılı Çıkar Amaçlı Suç Örgütleriyle Mücadele Kanunu

b) Türk mevzuatında yapılması gereken değişiklik ve yenilikler

Öncelikle, Türkiye’nin göç politikası ile AB müktesebatında yer alan göç kavramlarındaki mevcut farklılıkların giderilmesine yönelik değişikliklerin yapılması gerekmektedir.

İlaveten, AB’nin yoğun olarak üzerinde durduğu yasa dışı göç ve toplu göç hareketlerinin önlenmesi ile ilgili olarak 5682 sayılı Pasaport Kanununun ilgili maddelerinin değiştirilerek Topluluk müktesebatındaki kararlara uygun bir yapıya oturtulması öngörülmektedir. Bu kapsamda hazırlanan yasa taslağı Başbakanlığa sunulmuş bulunmaktadır.



c) Yeni düzenlemelerin uygulanması için gereken ek personel ve eğitim ihtiyacı

Uyum sürecinde, AB ülkelerinin tecrübelerini paylaşmak ve bu tecrübelerden yararlanmak üzere personele acilen eğitim verilmesi gerekmektedir.


Yüklə 7,49 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   11   12   13   14   15   16   17   18   ...   171




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin