İÇİndekiler takdiM 3

DEMOKRATLIK ŞARTLARI

Yukarıda beyan edilen Demokratlık şartları;

1. 
   Komünistlik ve Masonluğa karşı olmak,
   
2. 
   Laubaliliği bırakıp İslâmiyete yapışmak,
   
3. 
   Kur’an hakikatlerine dayanmak,
   
4. 
   İslâm Dünyasını arkasına almak,
   
5. 
   Amerika’yı din lehinde çalışması nisbetinde kendine dost yapmak,
   
6. 
   Risale-i Nur’ların resmi neşrine hizmet etmek,
   
7. 
   Dindar kesimi taraftar yapmak.
   

İşte Demokrat diye destekleyebileceği si­yasi­lerde aranan şartlar ve vasıflar bunlardır.

İSTİKBALDE İSLÂM BİRLİĞİ

a) Bediüzzaman Hazretleri İslam Dünyasının gele­ceği için Cemahir-i Müttefika-i İslâmiye yani İslâm Cumhuriyetler Birliği yani İttihad-ı İslâm müj­desi vermek­tedir.

«Aziz, sıddık kardeşlerim,

Evvelâ: Umum Nurcuların mübarek bayramla­rını ve hac­cü’l-ekberde⁴⁷⁶ bulunan Nur şakirtleriyle ve hacdaki Nur taraf­tarlarının bayramlarını tebrik içinde ve çok zamandan beri esaret altında kalmış ve istiklâliyetini⁴⁷⁷ kaybetmiş Hindistan, Arabistan gibi âlem-i İslâmın büyük mem­leketleri birer devlet-i İslâmiye şeklinde Hind’de yüz milyon bir devlet-i İslâmiye,⁴⁷⁸ Cava’da⁴⁷⁹ elli milyondan zi­yade bir devlet-i İslâmiye ve Arabistan’da dört beş hü­kûmet bir Cemahir-i Mütte­fika⁴⁸⁰ gibi Arap Birliği ile İslâm Birliğini birleştirmesindeki âlem-i İslâmın bu büyük bayra­mının mukaddemesini⁴⁸¹ teb­rik ile bu bayram bize müjde ve­riyor.» (Emirdağ Lâhikası-l sh: 268)

Yine aynı mânâda diğer bir mektup:

«Aziz, sıddık kardeşlerim,

Ruh u canımızla mübarek bayramınızı tebrik ediyoruz. İnşaallah, âlem-i İslâmın da büyük bir bayramına yetişirsiniz. Cemahir-i Müttefika-i İs­lâmiyenin⁴⁸² kudsî kanun-u esa­siyelerinin menbaı⁴⁸³ olan Kur’ân-ı Hakîm, istikbale tam hâkim olup beşeriyete tam bir bayramı getireceğine çok ema­re­ler var.» (Emirdağ Lâhikası-ll sh: 76)

DİNDAR HRİSTİYANLARLA İTTİFAK

b) İstikbalde hakiki dindar Hristiyanlarla ittifak edileceğini bildiren Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin verdiği bir müjde:

«Yalnız ehemmiyetli bir endişe ve bir tesellî kal­bime geli­yor ki:

Bu geniş boğuşmaların neticesinde, eski Harb-i Umumîden çıkan zarardan daha büyük bir zarar, medeniye­tin istinadı, men­baı⁴⁸⁴ olan Avrupa’da, Deccalâne⁴⁸⁵ bir vah­şet⁴⁸⁶ doğurma­sıdır. Bu endişeyi tesellîye medar, âlem-i İslâmın tam intiba­hiyle⁴⁸⁷ ve Yeni Dünyanın,⁴⁸⁸ Hıristiyanlığın hakikî di­nini düs­tur-u hareket ittihaz⁴⁸⁹ et­mesiyle ve âlem-i İslâmla itti­fak etmesi ve İncil, Kur’ân’a ittihad edip tâbi olması, o deh­şetli gelecek iki cereyana karşı se­mâvî bir muavenetle⁴⁹⁰ daya­nıp inşaallah galebe eder. (Emirdağ Lâhikası-l sh: 58)

DİYANET İŞLERİ REİSLİĞİ

c) Hakiki vazifesinde Diyanet İşleri Reisliği’nin umum âlem-i İslâm’ın dairesi olduğunu veya olacağını bildiren mek­tup:

«Pakistan’da çıkan es-Sıddık mecmuasının Risale-i Nur’un bir risale­sini neşredip Diyanet Riyasetine⁴⁹¹ gön­der­mesi ve bu kadar intişarıyla beraber hiçbir âlim ona itiraz etmemesi gibi hakikatler gösteriyor ki, elbette Di­yanet da­iresi Nurları hi­maye etmek hakikî bir va­zifesidir.

Diyanet dairesi, Meşihat-ı İslâmiye⁴⁹² gibi, yalnız Türkiye’nin din muallimi değil, belki umum âlem i İslâma Meşihat-ı İslâmiye yerine alâkası, nezareti, münasebeti var. Âlem-i İslâm o Diyanet dairesine karşı tam hüsn-ü zan et­mek, su-i teveh­hüm etmemek, hususan bu zamanda ziyade lü­zumu var. Hem de Türkiye ile ittifak etmeyen İs­lâmî hü­kûmetlerde o mübarek daireye karşı su-i tevehhüm⁴⁹³ gelme­mesine büyük bir vesilesi olan ve âlem-i İslâmın her tara­fında, belki Avrupa’da takdire mazhar olmuş Risale-i Nur, o Diyanet da­iresini hem şerefini muhafaza ediyor. Hem âlem-i İslâma karşı o dairenin bir eseri olarak intişarı ga­yet lâzım ve zarurî olduğunu bu noktayı ehl-i vu­kuf⁴⁹⁴ tam nazara alsın­lar.» (Emirdağ Lâhikası-ll sh:181)

DOĞU’YA BÜYÜK BİR İSLÂM ÜNİVERSİTESİ

d) İslâm dünyası’nın merkezinin coğrafi olarak Türkiye’nin doğusu ol­duğunu bildiren Bediüzzaman Hazretlerinin bir mektubu:

«Heyet-i Vekileye⁴⁹⁵ ve Tevfik İleri’ye⁴⁹⁶ arz ediyo­ruz ki:

Şark Üniversitesi hakkında çok kıymettar hizme­tinizi Üstadımıza söyledik. O dedi:

Ben hasta olmasaydım, ben de o mesele için vilâyat-ı şarki­yeye gidecektim. Ben bütün ruh u canımla Maarif Vekilini tebrik ediyorum. Hem 55 seneden beri, Medresetü’z-Zehra namında Şark Üniversitesinin tesisine çalışmak ve o üniversiteyi biri Van’da, biri Diyarbakır’da, biri de Bitlis’te olmak üzere üç tane veya hiç olmazsa bir tane Van’da tesis etmek için, Hürriyetten⁴⁹⁷ evvel İstan­bul’a geldim. Hürriyet çıktı, o mesele de geri kaldı.

Sonra İttihatçılar zamanında⁴⁹⁸ Sultan Reşad’ın⁴⁹⁹ Rumeli’ye seyahati münasebetiyle Kosova’ya git­tim. O vakit Kosova’da büyük bir İslâmî darülfü­nun⁵⁰⁰ tesisine teşeb­büs edilmişti. Ben orada hem İttihatçılara, hem Sultan Reşad’a dedim ki: “Şark böyle bir darülfünuna daha ziyade muhtaç ve âlem-i İslâmın merkezi hükmün­dedir.”

.........

Bazı mebuslar dediler: “Yalnız sen medrese usu­lüyle sırf İslâmiyet noktasında gidiyorsun. Halbu­ki şimdi garplı­lara⁵⁰¹ benzemek lâzım.”

Dedim: “O vilâyat-ı şarkiye âlem-i İslâmın bir nevi merkezi hükmünde, fünun-u cedide⁵⁰² yanında ulûm-u diniye⁵⁰³ de lâzım ve elzemdir. Çünkü, ekser enbiya şarkta ve ekser hükema garpta gelmesi⁵⁰⁴ gösteriyor ki, Şarkın terakkiyatı din ile kaim­dir.^{505 H}AŞİYE Başka vilâyet­lerde sırf fünun-u ce­dide okuttu­rursanız da, Şarkta her­halde millet, vatan maslahatı namına, ulûm-u diniye esas ol­malıdır. Yoksa Türk olmayan Müslü­manlar, Türke hakikî kardeşliği hissedemeye­cek. Şimdi bu kadar düş­manlara karşı teavün ve tesanüde⁵⁰⁶ mecbu­ruz.”» (Emirdağ Lâhikası-ll sh:183)

Mısırda bulunan İslâm dünyasının en büyük üniversitesinin (Câmiü’l Ezher) bir örneğinin İslâm dünyasının coğ­rafî merkezi hükmünde olan Türkiye’nin doğusunda inşa edilmesi zaruretini beyan eden Bediüzzaman Hazretleri yine aynı mânâda der ki:

«Altmış beş sene evvel Câmiü’l-Ezhere⁵⁰⁷ gitmek isti­yordum. Âlem-i İslâmın medre­sesidir diye, ben de o mü­ba­rek medresede bir ders almaya niyet ettim. Fakat kısmet ol­madı. Cenab-ı Hak rahmetiyle bir fikir ruhuma verdi ki:

Câmiü’l-Ezher Afrika’da bir medrese-i umumiye ol­duğu gibi, Asya Afrika’dan ne kadar büyük ise, daha bü­yük bir darülfünun, bir İslâm üniversitesi Asya’da lâzım­dır. Tâ ki İslâm kavimlerini, meselâ: Arabistan, Hindistan, İran, Kafkas, Türkistan, Kürdistan’daki milletleri, menfi ırkçılık⁵⁰⁸ ifsat et­mesin. Hakikî, müsbet ve kudsî ve umumî milli­yet-i haki­kiye olan İslâmiyet milliyeti ile ⁵⁰⁹½?«x²'¬!ö«–Y­X¬8ÌY­W²7!ö@«WÅ9¬! Kur’ân’ın bir kanun-u esasîsinin tam inkişafına⁵¹⁰ mazhar ol­sun. Ve felsefe fünunu ile ulûm-u diniye⁵¹¹ birbiriyle barışsın ve Avrupa medeniyeti, İslâmiyet hakaikiyle tam musalâha et­sin.⁵¹² Ve Anadolu’daki ehl-i mektep ve ehl-i med­rese birbi­rine yar­dımcı olarak ittifak etsin diye, vilâyât-ı şarkiyenin merke­zinde hem Hindistan, hem Arabistan, hem İran, hem Kafkas, hem Tür­kistan’ın ortasında, Medresetü’z-Zehra mânâ­sın­da,⁵¹³ Câmiü’l-Ezher üslûbunda⁵¹⁴ bir darülfünun, hem mektep, hem medrese olarak bir üniversite için, tam elli beş sene­dir Risale-i Nur’un hakaikine çalıştığım gibi ona da ça­lışmışım....

...Hattâ dinde çok lâkayt ve garplılaşmak ve an’anattan te­cerrüd etmek taraftarı bulunan bir kısım meb’uslar dahi onu imza ettiler. Yalnız on­lardan ikisi dediler ki:

“Biz şimdi ulûm-u an’ane ve ulûm-u diniyeden⁵¹⁵ zi­yade garplılaşmaya ve medeniyete muhtacız.”

Ben de cevaben dedim:

Siz, farz-ı muhal olarak, hiçbir cihette ihtiyaç olmasa da, ekser enbiyanın Asya’da, şarkta zu­huru ve ekser hüke­manın ve feylesofların garpta gelmelerinin delâletiyle Asya’yı hakikî terakki etti­recek, fen ve felsefenin tesiratından ziyade hiss-i dinî olduğu halde, bu fıtrî kanunu nazara almaya­rak garplı­laşmak namıyla an’ane-i İslâmiyeyi bı­raksanız ve lâ­dinî⁵¹⁶ bir esas yapsanız dahi, dört beş büyük milletlerin mer­kezinde olan vilâyat-ı şarki­yede⁵¹⁷ millet, vatan selâmeti için dine, İslâmiyetin haka­ikine kat’iyen tarafdar olmak, size lâ­zım ve elzem­dir.» (Emirdağ Lâhikası-ll sh: 223)