İÇİndekiler takdiM 3

İSLÂM-İSEVÎ İTTİFAKININ ZAMANI VE ŞARTLARI

Risale-i Nur Külliyatında çokça bahsedilen “Müslüman İsevîleri.. hakiki İsevîlik dini... İsevî ruhani­leri... Nasara mü’minleri... vs” gibi tabirleri dikkatli okumak gerekir. O cemiyetin özelliklerini iyi bil­mek ve gelişen bir harekette o vasıflar var mı? yok mu? bakmak lazım.

Bu meselelerden nü­mune olarak aldığımız bahiste, Bediüzzaman Hazretleri der ki:

«Âlem-i insaniyette inkâr-ı ulûhiyet niyetiyle³⁸⁹ medeni­yet ve mukaddesât-ı beşeriyeyi zîrüzeber eden³⁹⁰ Deccal komi­tesini, Hazret-i İsâ Aleyhisse­lâmın din-i hakikîsini³⁹¹ İslâmiyetin hakikatiyle³⁹² bir­leştirmeye çalışan ha­mi­yetkâr ve fedakâr bir İsevî cemaati namı altında ve “Müslüman İsevîleri” ünvanına lâyık bir cemiyet, o Deccal komitesini, Hazret-i İsâ Aleyhisselâmın riyaseti al­tında öldü­recek ve dağıtacak, beşeri inkâr-ı ulûhiyetten kur­taracak.» (Mektubat sh: 441)

1946 veya 47 de yazılmış bir mektubunda Üstad Bediüzzaman Hazretleri, İkinci Dünya Harbi son­rası şekillenen yeni dünya düzeni hak­kında endişe ve ümidi beraber taşıdığını bildirir:

«Yalnız ehemmiyetli bir endişe ve bir tesellî kal­bime ge­liyor ki:

Bu geniş boğuşmaların neticesinde, eski Harb-i Umumîden³⁹³ çıkan zarardan daha büyük bir zarar, medeniyetin istinadı, menbaı³⁹⁴ olan Avrupa’da, Decca­lâne³⁹⁵ bir vahşet doğurmasıdır. Bu endişeyi tesellîye medar, âlem-i İslâmın tam intibahiyle³⁹⁶ ve Yeni Dünyanın,³⁹⁷ Hıristiyanlığın hakikî dinini düs­tur-u hareket ittihaz etme­siyle ve âlem-i İslâmla ittifak etmesi ve İncil, Kur’ân’a ittihad edip tâbi olması, o dehşetli gelecek iki ce­reyana karşı se­mâvî bir muavenetle³⁹⁸ dayanıp inşaallah galebe eder. (Emirdağ Lâhikası-l sh: 58)

Bu beyanda açıkça görüldüğü gibi, Avrupa’dan doğacak in­sanlık dışı uygulamalara karşı, İslâm-Hırıstiyan beraberliğinin şartla­rı;

1. 
   Müslümanların tam uyanması,
   
2. 
   Yeni Dünya’nın (Amerika’nın) gerçek Hrıstiyanlığı esas alması,
   
3. 
   İslâm Birliğiyle beraber hareket etmek için anlaşmalar yapması,
   
4. 
   İncil’in de esaslarını içine alan Kur’an’ın hakim olması, gibi şartları gerektiren kaideler nazara alınmazsa meselenin hakikatı anlaşılamaz.
   

İSLÂM BİRLİĞİ

“Bu zamanın en büyük farz vazifesi İtti­had-ı İslâmdır.”

“Azametli bahtsız bir kıt’anın, şanlı tali’siz bir devletin, de­ğerli sahibsiz bir kavmin reçetesi; İttihad-ı İslâmdır.”

BEDİÜZZAMAN HAZRETLERİ VE İSLÂM BİRLİĞİ

Orijinal tabiriyle İttihad-ı İslâm yani İslâm Birliği düşüncesi ve fikriyatı, müslüman ilim ve siyaset adamlarının üzerine çok düşün­dükleri ve gerçekleşmesi için çok gayret ettikleri bir mef­kuredir. İslâm mütefekkirleri, maddî ve manevî olarak gerilediğini müşahede ettikleri İslâm Dünyasının kurtuluşu için bir ümit ola­rak İslâm Birliğinin aktif olarak devreye girmesini görmüşlerdir.

Bilhassa 19. asrın sonlarında ve 20. asrın başlarında bu fikir bazı Müslüman ilim, fikir ve siyaset adamını hareketlendirmiş ve bu hususta bir çok eserler yazmışlar ve faaliyetler yapmışlardır. Fakat zemin ve zaman yaver gitmemiş, Avrupa kökenli ideolojiler ve Avrupa meftunu Liderler İslâm Dünyası’nın daha da dağılmasını sağlamıştır.

İslâm Birliğinin tahakkuku ve aktif olarak uygulanması için Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri çok gayret göstermiş­tir. Bu düşüncesini İstanbul'a ilk geldiği 1907 yılından sonra, çeşitli vesile­lerle gerçekçi olarak ortaya koymuş ve tahakkuku için gerekli şartları sıralamış ve İttihad-ı İslâmın tarifini yapmıştır.

Üç devirde yaşamış olan Bediüzzaman Hazretleri, hep İslâm Birliği fikrini savunmuş ve Müslümanların kurtuluşu­nun bu Bir­liğin gerçekleşmesinde olduğunu ifade etmiştir.

Yirmibeş sene süren en dehşetli zulüm devrinin sonlarına doğru, önce iktidarı elinde tutan Halk Partisi idarecilerini ikaz et­miştir. Bu memlekete, İslâm Dünyası’nın eskideki muhabbet ve kardeşliğini ka­zanmak için yönlerini İslâm Dünyası’na çevirmele­rini tavsiye etmiştir. Bu ikazları duymayan o zihniyet, o zamanki anlayışıyla birlikte, tari­hin karanlık sayfalarına gömülüp gitmiştir.

Daha sonraları ehven-üşşer olarak telakki olunan Demokratlar devri gelmiş ve Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri dine ve dindarlara bir derece yakın gördüğü bir kısım Demokrat idarecilerine İslam Birliği fikrini çok daha fazla anlatmıştır. Hattâ, İslâm Birliğinin teşekkülü hususunda detaylı bilgiler vermiştir. Sadece bilgi vermekle kalmamış, canlı misallerle meseleyi pekiş­tirmiştir.

Buna mukabil bazı Demokrat devlet adamları (Menderes gibi), Hazret-i Üstad’ın bu tavsiyelerini nazara almış ve bazı te­şebbüslerde bulunmuşlardır. CENTO gibi bazı kuruluşuları, İslâm ülkeleriyle birlikte kurmuşlar ve Bediüzzaman Hazretleri bu faali­yetleri İslâm Birliğinin büyük bayramının bir başlangıcı olarak kabul etmiştir. Fakat maalesef Demokratların başına gelen malum hallerden dolayı onlar da bu Birli­ğin tam tahakkukuna muvaffak olamamışlardır.

Beynelmilel şer akımların, dönmelerin ve gizli dinsizlerin en büyük korkusu olan İttihad-ı İslâm fikriyatı, Müslümanlar tarafın­dan devamlı canlı tutulmalı ve basın ve yayın organla­rında neşriyat yapılmalıdır. Şu zamandaki menfi gibi olan hal-i âlem nazara alınma­malıdır. Nasıl ki bazı kimseler, kendi ideoloji­lerinin "ebediyyen var olacağı"nı telkin ediyorlar, Müslümanlar daha kuvvetle hakiki olarak İslâm Birliğinin gerçekleşeceğine ve de­vam edeceğine bin kat daha fazla inanmalı ve İslâm Kardeşliğine çalışmalıdır.

İSLÂM BİRLİĞİ NEDİR?

Bediüzzaman Hazretleri, İttihad-ı Muhammediye (ASM) hareketini en geniş şekliyle ele alır ve bütün mü’minleri içine aldığını beyan eder:

«Hem de dediler: “İttihad-ı Muhammediyeye (a.s.m.)³⁹⁹ dahil misin?”

Dedim: Maaliftihar! En küçük efradındanım.⁴⁰⁰ Fa­kat, benim târif ettiğim vecihle… Ve o ittihad­dan olmayan, dinsiz­ler­den başka kimdir, bana göste­rin.» (Divanı-ı Harb-i Örfi sh: 11)

Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerine diyorlar:

”Dâima İttihad-ı İslâmdan bahsedersin. Sen bize tarif et."

Cevaben:

«Lâkin tarif ettiğim ve dahil olduğum ittihad-ı Muhammedînin (a.s.m.) tarifi budur ki:

Şarktan garba, cenuptan şimale⁴⁰¹ uzanan bir sil­sile-i nuranî ile merbut⁴⁰² bir dairedir. Dahil olanlar da bu za­manda üç yüz milyondan⁴⁰³ ziyadedir. Bu it­tihadın cihetülvah­deti ve irtibatı,⁴⁰⁴ tevhid-i İlâhîdir.⁴⁰⁵ Peyman ve ye­mini,⁴⁰⁶ imandır. Müntesipleri,⁴⁰⁷ kàlû belâdan⁴⁰⁸ dahil olan umum mü’minlerdir. Defter-i esmâları⁴⁰⁹ da Levh-i Mahfuzdur. Bu ittihadın nâ­şir i efkârı, umum kütüb-ü İslâmiyedir. Günlük gazeteleri de, i’lâ-i kelimetullahı⁴¹⁰ he­def-i maksat eden umum dinî gazetelerdir. Kulüp ve en­cü­men­leri,⁴¹¹ câmi ve mescidler ve dinî medrese­ler ve zikir­hanelerdir. Merkezi de Haremeyn i Şerifeyn­dir. Böyle cemiyetin reisi, Fahr-i Âlemdir...⁴¹²

...Elhasıl: Sultan Selim’e biat⁴¹³ etmişim. Onun itti­had-ı İslâmdaki fikrini kabul ettim. Zira, o vilâyat ı şarkiyeyi ikaz etti. Onlar da ona bîat ettiler. Şim­diki şarklılar, o zamanki şarklılardır. Bu meselede seleflerim,⁴¹⁴ Şeyh Cemaleddîn-i Efganî, allâme­ler­den Mısır müftüsü merhum Muhammed Abduh, müfrit âlim­lerden Ali Suâvi, Hoca Tahsin ve itti­had-ı İslâmı hedef tutan Namık Kemal ve Sultan Selim’dir ki, demiş:

İhtilâf u tefrika endişesi

Kûşe-i kabrimde⁴¹⁵ hattâ bîkarar⁴¹⁶ eyler beni.

İttihadken savlet-i a’dâyı⁴¹⁷ def’e çaremiz,

İttihad etmezse millet, dağ-dar⁴¹⁸ eyler beni.

Yavuz Sultan Selim» (Divanı-ı Harb-i Örfi sh: 19)

İttihad ismini almakla birlikte ittihad etmeye mani olan tutum sergileyen İttihad Terakki Cemiyeti hakkında Bediüzzaman Hazretlerinin beyanı:

«Herkesin şevkini kıran ve neş’esini kaçıran ve ağraz­lar⁴¹⁹ ve taraftarlıklar hissini uyandıran ve se­beb-i tef­rika⁴²⁰ olan ırkçılık cemiyat-ı akvamiyeyi⁴²¹ teşkiline sebe­biyet veren ve ismi meşrutiyet ve mânâsı istibdat olan ve İttihad ve Terakki ismini de lekedar eden buradaki şube-i müstebida­neye⁴²² muhalefet ettim.» (Divanı-ı Harb-i Örfi sh: 32)