Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv
Yüklə 18,48 Mb.
|
|
gladios Petro concedit: cùm enim discipuli dice- rent, Ecce duo gladij hîc, Dominus non ait, nimis est, sed, satis est: quare Bernardus 4. de consid. & Bo- nifacius 8. extrauag. vnam sanctam, de maiorit. & obed. ex hoc loco deducunt, Pontificem duos gla- dios ex Christi institutione habere, scilicet, pote- statem temporalem, & spiritualem: quare omnes lites, & contentiones, tam in spiritualibus, quàm in temporalibus ad iudicium summi Pontificis pertinent, vt expressè habetur, cap. quicumque li- tem, & cap. quicumque contentiones, 11. quæst. 1. & Sa, verbo Papa in fine ait, à quocumque ad Pa- pam appellari posse. Dico tamen primò, Romanus Pontifex non ha- bet iurisdictionem temporalem in totum orbem simpliciter, quatenus etiam infideles comprehen- dit. Ita tenent non solùm omnes citandi pro con- clusione sequenti: sed communiter etiam citati pro sententia præcedenti. Probatur primò, quia Pontifex vt sic, solùm habet eam iurisdictionem, quam Christus illi contulit: sed Petro, & succes- soribus nullam iurisdictionem contulit Deus in vniuersum orbẽ: ergo, &c. Minor patet; quia nul- lum est testimonium, nulla traditio, vnde possit id demonstrari: nam respectu infidelium solùm di- xit Christus Apostolis: Matt. 28. euntes docete omnes<-P>@@
vim coactiuam, vel dominatiuam illorum: sed de- nuntiatiuam diuinæ institutionis, & præcepti de Baptismo recipiendo, ideò Paulus 1. Corint. 5. ait, quid mihi de his, qui foris sunt, iudicare? nōne de his, qui intus sunt, vos iudicatis? nam de his qui foris sunt, Deus iudicabit, id est, non possumus iudicare de infide- libus, qui sunt extra Ecclesiam, & eius iurisdictio- ni non subiacent, si illos non potest Paulus iudi- care: ergo nec cæteri Apostoli, nec eorum suc- cessores: ergo nec leges illis dare: hinc omnes in materia de fide pro comperto habent, non posse Pontificem vi cogere infideles ad sibi obedien- dum: quod tamen posset si haberet iurisdictionem in illos, imò ipsi reges non essent supremi princi- pes in temporalibus, & tenerentur recognoscere superiorem, quod est contra vsum & sensum Ec- clesiæ. Vide Bellarminum 5. de pontifi. ca. 2. tomo 1. Molinam tract. 2. de iusti. dist. 22. Nauarrum su- prà nu. 41. Victoriam relect. 1. de potest. Eccles. q. 1. num. 8. & Pontifex non solùm esset caput Eccle- siæ, sed orbis, nec solùm haberet claues regni cœ- lorum: sed omnium regnorum terræ, non solùm esset pastor ouiũ Christi, scilicet Christianorum: sed etiam aliarum, quæ oues Christi nec sunt, nec de eius ouili, & caula, quæ est Ecclesia, in quam intrant per Baptismum, sicut olim legibus Syna- gogæ solùm tenebantur circumcisi, ita nunc legi- bus Ecclesiæ solùm tenentur baptizati: ergo reli- qui non obligantur legibus Pontificis, prætereà si Pontifex habet iurisdictionem in totum orbem, nemo haberet iurisdictionem in aliquam orbis partem, nisi ab ipso, vel saltem permissione ipsius, & sic Christiani, qui sunt sub ditione principum infidelium, non tenerentur illis obedire, nec tribu- ta soluere, saltem si contra voluntatem Papæ re- gnarent, vt verè regnant, quia, vt ait Cardinalis Bellarminus illo ca. 2. Papa nollet habere tales vi- catios: sed si posset, eorum regna fidelibus daret: quod est falsum, & contra doctrinam Pauli Rom. 13. ferè per totum, & Christi Matt. 22. v. 21. deinde minùs essent reges infideles modò quàm ante Christi passionem, quia tunc nullum habebant superiorem in terris, & eorũ potestas solùm pen- debat à Deo, vt auctore naturæ, iuxta Daniel, 2. v. 21. & 37. nunc verò habent in terris superiorem, à quo eorum potestas pendet in fieri, vel saltem in conseruari: quia pro libito posset ea illos priuare, quod tamen non videtur admittendum: ergo. Vn- de Alexander VI. in cōstit. superiùs citata, ait, Re- ges Catholicos Ferdinādum, & Elisabetham obe- dire illius mandatis teneri, quia Baptismi Sacra- mento sunt initiati: ergo si non essent baptizati, non tenerentur ei obedire. Dico secundò, Pontifex vt sic, non habet tem- poralem iurisdictionem super totum orbẽ Chri- stianum, nec potest illi toti politicas leges impo- nere. Turrecremata 2. Summæ Ecclesiæ ca. 113. & sequentib. &. c. in apibus, 7. q. 1. Cardinalis Bellar- minus 5. de Pontifi. c. 2. 3. 4. & 5. Victoria relect. 1. de potest. Eccle. qu. penult. à præpositione 5. & nu. 8. & sequentib. & relect. de Indis. par. 1 à nu. 2. Mo- lina. de iusti. tom. 1. tract. 2. disp. 29. Suarez 3. p. to. 1. disp. 48. sect. 2. in fine dicens, oppositum non ha- bere fundamentum. Couaruuias, & Nauarrus su- prà, Maior. 4. dist. 24. q. 3. Henricus quodlib. 6. q. 23. Driedo 1. de libertate Christiana ca. 15. & 16. & li. 2. c. 2. Albertus Pyghius lib. 5. Eccles. Hierar. Vval-<-P> @@0@ @@1@ nus lib. de potestare Ecclesiastica, Durandus lib. de origine iurisd. q. 3. Ioannes Parisiensis, de potesta- te Regia, & Papali cap. 12. & sequentibus, Caieta- nus Apolog. de auctoritate Papæ & concil. par. 2. c. 13. ad 8. tom. 1. opus. 2. Sotus 4. iust. q. 4. art. 2. & in 4. dist. 25. q. 2. art. 1. Sanderus, 2. monarch. cap. 4. Sebastianus Medicis tract. de legibus part. 1. q. 8. in fine. Probatur primò ex patribus: Augustinus, 5. ci- uit. ca. 21. non tribuamus dandi regni, atque imperij strat, Deum dare terrenum regnum piis, & impiis; & ne per singulos ire necesse sit, qui Constantino Christiano, ipse Apostatæ Iuliano Imperium de- dit: non ergo Pontifex, vnde & Bernardus, 1. de consid. ad Euge. habent hæc infima, & terrena iudices suos, reges & principes terræ, quid fines aliorum inua- dis? quid falcem vestram in alienam messem exten- ditis? Secundò, quia nec ex Scriptura habemus, Chri- stum dedisse hanc potestatem Petro, nec ex tradi- tione: ergo cùm sit res supernaturalis, non potest cum fundamento affirmari: maximè cùm ex tra- ditione oppositũ habeamus, fueritq́ue congruen- tius. Probantur singula: non in primis Christus in Euangelio solùm promisit Petro claues regni cœ- lorum, per quos potestatem spiritualem supre- mam significauit, vt Patres exponunt, & vidimus disput. præced. Posteà verò implendo promissio- nem suam solùm dixit, Ioan. 21. pasce oues meas, quæ etiam verba de iurisdictione spirituali ab omni- bus intelliguntur. Deinde ipsi Pontifices nũquam vsi sunt hac suprema potestate: sed quoties circa temporalia visi sunt iurisdictionem exercere, id fe- cerunt indirectè, & in ordine ad spiritualia. Aliun- de verò supponunt, in Ecclesia esse supremos re- ges temporales: at, si haberent potestatem tem- poralem supremam, nullus alius illam haberet: sicut quia habent supremam potestatem spi- ritualem, nullus alius illam habet. Antecedens patet: nam Leo I. epist. 38. ad Martianum Impe- ratorem fatetur, ipsum Imperatorẽ à Deo ad Im- perium esse electum, & epi. 4. 3. ad eundem, fate- tur auctorem Imperij Martiani Deum esse, & si- milia dicit in omnibus ferè epist. ad Theodosium, Martianum, & Leonem, Imperatores sibi inuicem succedentes: præsertim ep. 72. ad Leonem Augu- stum, Gelas. epi. ad Anastasium Imperatorem, quæ habetur tomo 2. concil. & c. duo sunt. dist. 96. Duo
lùm de executione: sed de ipsa potestate, & aucto- ritate, quam distinguit à tota potestate Papæ: ergo talem potestatem Papa non habet, nec Reges, & Imperatores illam habent à Papa, sed aliunde. Vn- de Gregorius lib. 2. epist. 61. ad Mauricium. Pote- stas super omnes homines dominorum meorum pietati, cœlitus data est, & Nicolaus I. epist. ad Michaëlem Imperatorem tom. 3. conci. & c. imperium. d. 10. & c. ad bellum, 96. dist. Nolite præiudicium Dei Eccle-
hæc 33. q. 2. Sancta Dei Ecclesia gladium non habet, nisi spiritualem. Vide etiam Ioannem Papam ca. si Imperator 96. d. vide etiam, c. quoniā, & sequen- tia, d. 10. & Honorium, III. c. tuam, de ordine co- gnit. vbi pro comperto habet, se non esse legiti- mum iudicẽ in causa de successione Reginæ Cy- pri: sed Regem Francorum; cùm tamen causam natalium eiusdem Reginæ ad Apostolicam sedem pertinere affirmet, vtpote, inquit, quæ ad forum Ec- clesiasticum pertinet, cui consentit Alexander III. ca. lator, qui filij sint leg. idémque Alexāder c. si duo- bus, §. denique, de appellatio. rogatus, an appella- tio à iudice sæculari ad Papam teneret; respondet: tenet quidem, in iis, quisunt temporali nostræ iurisdi- ctioni subiecti: in aliis verò secundùm iuris rigorem cre- dimus non tenere, & si de consuetudine Ecclesiæ teneat: eam tamen consuetudinem abrogatam iam esse experimur, & testatur Nauarrus, suprà nu. 25. cum glos. in dicto §. denique verbo, credimus, quod, in- quit Nauarrus, totus seruat Christianismus, & in ca. causam 2. qui filij sint leg. ait Pontif. nos attenden- tes, quòd ad Regem pertinet, non ad Ecclesiam de tali- bus possessionibus iudicare, &c. & Innocentius III. c. solita, de maior. & obed. Ad firmamentum cœli hoc est, vniuersalis Ecclesiæ fecit Deus duo luminaria ma- gna, id est, duas instituit dignitates, quæ sunt Pontifi- calis auctoritas, & Regalis potestas: sed illa quæ præest diebus, id est, spiritualibus maior est: quæ verò carnali- bus, minor: vt quanta est inter Solem & Lunam, tanta esse inter Pontificem, & reges differentia cognoscatur, &c. Nec verò putes, sicut Luna lumen suum habet à Sole, ita potestatem regiam à Pōtificia esse: quia comparatio nō debet in omnibus procedere, idem Innocentius, ca. per venerabilem, qui fil. sint leg. dicit, cùm rex superiorem in temporalibus minimè re- cognoscat: sine iuris alterius læsione in eo se iurisdictioni nostræ subiicere potuit, in quo videretur aliquibus, quòd perse ipsum, non tamquam pater cumfiliis: sed tamquam filius cum subditis potuit dispensare. Tu autem nosceris aliis subiacere: vnde sine ipsorum forsan iniuriæ, nisi præstarent nobis assensum, in hoc subdere te non posses, & in c. nouit. de iudiciis ait, non putet aliquis, quòd iu- risdictionem illustris Regis Francorum perturbare, aut minuere intendimus, cùm ipse iurisdictionem nostram nec velit, nec debeat impedire, & infrà, non enim inten- dimus iudicare de feudo, cuius ad ipsum spectat iudi- cium, &c. & in iure ciuili Imperatores suprema po- testate vtuntur, l. 1. C. de vetere iure enucleando, l. deprecatio. ff. ad l. Rhodiam l. pene ad tenorem. ff. de quadrien. præscript. & sanè si Papa esset Do- minus totius orbis Christiani, singuli Principes essent Episcopi temporales in suis Diœcesibus: si- quidem id, quod est Papa in Ecclesia vniuersali, est quilibet Episcopus in particulari: consequens est falsum etiam secundùm aduersarios, vnde Am- bro. ep. 33. ad Marcellinam sororem, & refertur, c. conuenior 23. q. 8. ad Imperatorem palatia pertinent:
dis Basilicis, si tributum petit Imperator, non negetur, agri Ecclesiæ soluunt tributum, & infrà, tributum Cæ- saris est, non negatur, Ecclesia Dei est, Cæsari vtique non debet addici, & in epist. Athanasij ad solitariam vitam agentes Hosius Episcopus Cordubensis, ait Imperatori, tibi Deus imperium: nobis autem ea, quæ
@@0@ @@1@ habent in terris sibi subditis, ex donatione Impe- ratorum, ac Principum habuisse cognoscunt, cap. Constantinus d. 96. c. ego Ludouicus d. 63. c. futu- ra, de electio. in 6. & de donatione Cōstantini; vi- de Molinam tract. 2. iustit. disp. 25. ergo nō habent tale dominium ex vi Pontificiæ potestatis. Item Hostiensis, & Syluester fatentur, non habere do- minium proprietatis rerum totius orbis: sic enim nullus alius esset propriè vllius rei Dominus: ergo nec Dominium iurisdictionis personarum: eadem enim ratio est. Adde, quòd, Pontificem iure esse dominum temporalem totius orbis, nec ad fidei propagationem, nec ad conuenientem guberna- tionem Ecclesiæ expediens fuit: quia magnum esset ad fidei susceptionem impedimentum, si Re- ges terræ audirent, Pontificem esse supremum do- minum temporalem, posséque illos etiam sine causa regnis suis priuare, ipsaq́ue debere Pontifici resignare, vnde quod de Christo dixit Sedulius, & cauit Ecclesia in festo Innocentiũ, non eripit mor-
Christi fide dicendum est: maximè cùm nec Chri- stus fuerit rex temporalis secundùm Suarez illa sect. 2. Cardinalem Bellarminum illo c. 4. Victoriā relect. de indis. p. 2. num. 6. & sequentibus, & alios apud Molinam. tractat. 2. iust. disp. 28. licet ipse te- neat, Christum ex dono speciali Dei habuisse dire- ctum dominium iurisdictionis, & proprietatis in omnia temporalia, ac proinde fuisse supremum regem temporalem: ita tamen, vt regnum tem- porale nulli abstulerit, sed sua ipsorum regna ho- minibus reliquerit. Item ad vnitatem, & regimen Pontificum Ec- clesiæ sufficit debita subordinatio inter potesta- tem tẽporalem & spiritualem, quā exemplo cor- poris & spiritus optimè declarauit Nazianzenus ca. suscipitis, d. 10. sic enim habet supremus pastor Ecclesiæ sufficiens auxilium à potestate tempora- li, & non habet nimiam curam, & solicitudinem temporalium, quæ spirituale regimen posset im- pedire, vt sumitur ex d. c. quoniam d. 10. & aliis de- cretis, & sanè periculum esset, si tota potẽtia tem- poralis, & spiritualis in vno homine collocaretur, ne intumesceret, & insolẽs, ac tyrannus fieret, nam minori etiam potentia videmus passim abuti plu- rimos. Et frustra dedisset Deus potestatem quæ (moraliter loquendo) & sine magnis miraculis nō potest reduci in actum, nec vnquā esset redu- cẽda. Quis enim, aut quomodò posset persuadere omnibus hominibus se, & res suas esse sub domi- nio proprietatis & iurisdictionis Pontificis, illiq́ue esse omnia resignanda, &c? Ad fundamenta aduersariorum respondeo, po- testatem illam, de qua Matth. vlt. esse spiritualem, vt Hieronymus & Anselmus exponunt, volentes sensum esse, vt sicut in cœlo rex Angelorum est, ita per fidem regnat in cordibus hominum, vel (vt addit Theophylactus) esse potestatem summam in omnes creaturas non temporalem, sed diuinam, vel diuinæ simillimam, quæ non debuit commu- nicari puræ creaturæ. Hæc est potestas, quā Theo- logi vocant, excellentiæ: per quam Christus pote- rat, saltem in ordine ad spiritualia, facere quidquid vellet, etiam de infidelibus, & sacramẽta institue- re, miracula operari, absoluere à peccatis sine sa- cramentis, quam potestatem constat vicario suo non communicasse: nec qui in vno est vicarius,<-P>@@
sio recitata, non sic habentur tom. 2. conciliorum in excusione Venetiis fasta anno 1585. & Colo- niæ Agrippinæ, anno 1567. sed sic: Sed quantùm ad sæculi potestatem, illa à Pontificibus, præcipuè à B. Petri Vicario debet cognoscere, quæ diuina sunt, ipsa ea- dem iudicare, nec sibi hoc ipsum potentissimus (qui ta- men Christianus est) vendicare præsumit, nisi religionẽ forsitan persequens, quibus verbis tantùm docet Ge- lasius, Principes politicos de diuinis iudicare non posse, sed de illis rebus à Pontificibus, præsertim Romanis, instituendos esse. Illa autem verba, quæ ex Nicolao citat Gratianus, inter epistolas Nico- lai non reperiuntur, vt notat Cardinalis Bellarmi- nus suprà cap. 5. Sed si sunt Nicolai, hunc sensum habent: Christus Petro concessit, vt quod ille solueret, aut ligaret in terris, esset solutum, aut li- gatũ in cœlis: allusit enim ad verba Christi Matth. 16. Ita Cardinalis Bellarminus, Nauarrus verò & alij interpretanrur de auctoritate indirecta in or- dine ad temporalia, quæ inest Pontifici erga om- nes Christianos: non verò directa. Vnde idem Nicolaus epis. ad Michaelem Imperatorem docet, Deum distinxisse actus, officia, & dignitates Pon- tificis, & Imperatoris: ne aut Imperator iura Pō- tificis, aut Pontifex iura Imperatoris præsumeret vsurpare. Ad illud de duobus gladiis: respondeo, Christum illis verbis solùm voluisse admonere discipulos suos tempore passionis suæ in metu, & angustiis futuros fuisse, in quibus esse solent, qui tunicam vendunt, vt emant gladium, vt Iosephus aliiq́ue Patres exponunt. B. autem Bernardus, & Bonifacius mysticè interpretati sunt hunc locum, nec volunt dicere, eodem modo habere Pontificẽ gladium vtrumque, sed spiritualem directè, tem- poralem verò indirectè. Adillos canones de liti- bus respondeo, priorem esse Theodosij Imperato- ris, qui ex pietate, non ex debito, id honoris Ec- clesiæ detulit, prætereà non solùm Romano Pon- tifici, sed etiam omnibus Episcopis eo canone da- tum esse, vt iudicare possent ciuiles causas, quæ ad ipsos deferrentur. Denique iam esse abrogatũ per alios canones, vt glossa ibidem ait Nauarrus suprà nu. 25. & Bellarminus suprà cap. 5. addens, posterio- rem canonem perspicuum est non esse principis alicuius, qui posset leges condere, sed particularis Episcopi, incer- tǽ auctoritatis, & proptere à notari per vocem, Palea. Prætereà posset intelligi sano modo, id est, de om- nibus contentionibus, quæ non possunt termina- ri per sæculares iudices: quia nimirum vel iudex non vult administrare iustitiam, vel altera pars nō vult parere: tunc enim causæ deuoluuntur ad iudi- cem Ecclesiæ per viam correctionis fraternæ, vt Innocen. III. rectè docet cap. nouit, de iudiciis. Ad illud de Imperio Romano vacāte, cum Bel- larmino, Papam in administratione succedere, & Imperiali vti potestate, donec alius fuerit electus Imperator: non in omnibus rebus, sed solùm in auctoritate iudicandi, & terminandi eas causas, quæ à solo Imperatore iudicari solent, & quæ non patiuntur facilè moram. Ratio verò huius non est, quia Pontifex sit summus Princeps tempora- Yüklə 18,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|