Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv
Yüklə 18,48 Mb.
|
|
lis: sed quia causæ omnes, quæ non possunt defini- ri per temporales iudices, deuoluũtur ad spiritua- lem: vel quia visum est expedire ad spirituale bo- num animarum, vt administratio Imperij in Pon- tifice maneat, donec alius Imperator eligatur: alio- qui qui administraret imperiũ fortassis illud vsur-<-P> @@0@ @@1@ torem non relinqueret. Illud verò de auctoritate deponendi iusta de causa Imperatores & Reges, & de trāslatione Im- perij ad Germanos probat indirectam potestatem in temporalibus, quam quidem contra nonnullos relatos à Bellarmino suprà cap. 1. probat ipsemet cap. 6. & sequentib. Molina d. disp. 29. Victoria, & alij, quos referemus sectione sequenti. Ad illud de diuisione orbis nouiter inuenti in- ter Reges Hispaniæ, & Lusitaniæ respondeo cum Bellarmino illo lib. 5. de Rom. Pont. cap. 2. Ponti- ficem non fecisse diuisionem ad eum finem, vt hi reges proficiscerentur ad debellandos reges infi- deles noui orbis, & eorum regna occupanda, etiāsi iniurij non essent Christianæ religioni: sed vt eò adducerent fidei Christianę prædicatores, & pro- tegerent, ac defenderent tum ipsos prædicatores, tum Christianos ab eis conuersos, & punirent ad- uersarios, etiam occupando eorum regna: & simul vt impedirent contentiones, & bella prin- cipum Christianorũ, qui in illis nouis regionibus negotiari volebant. Cōsentit Bañes 2. 2. quæst. 10. art. 10. dub. 3. ad 3. dicens, Pontificem voluisse, vt si Indi ad fidem conuerterentur, reges Hispaniæ, & Lusi- taniæ essent eorum tutores, & haberent erga illos Cæsa- ream quamdam potestatem, quam nunc habet Impera- tor erga quosdam principes & reges. Alij verò respō- dent, Pontificem secutum fuisse in donatione il- la primam opinionem in hac sect. à nobis recita- tam, sed secundam esse probabiliorem. Ad illud verò de titulo Regis, Magni Ducis, vel Imperatoris, quem Pontifices conferunt, & de iu- ramento fidelitatis, quod Imperator Pontifici cō- fert. Respondeo, posse Pontifices aliquem honoris titulum, vel præeminentiam in Ecclesia iustis de causis concedere principibus cum aliquibus pa- ctis, & conditionibus, de quibus seruandis possũt iuramentum exigere, & meritò exigitur ab Impe- ratoribus, vt antequàm nomen accipiant, & à Pō- tifice confirmentur, & coronentur, à nomine Im- peratorum abstineant, quia Pontifex à Græcis ad Germanos Imperium transtulit: vide Bellar. suprà cap. 8. qui etiam cap. 7. tractat, quomodò clerici, & laici, reges, & Pontifices Christiani vnam & ean- dem Remp. faciant, licet Pontifex non habeat di- rectam potestatem in temporalibus, iuxta Paul. Rom. 12. vers. 5. Ita multi vnum corpus sumus: quod repetitur 1. Cor. 10. vers. 12. quomodo autem poli- tica potestas non sit solùm propter spiritualẽ: quia etiam sine illa esset tractat. cap. 6. tẽporalem cor- pori, spiritualem animæ comparat. Nazi. oratione 17. sicut ergo anima & corpus diuersa sunt: sed animæ subditur corpus, ita potestas spiritualis est diuersa: tamen hæc illi subiecta est in ordine ad fi- nem spiritualem, non verò aliter, vt ait Molina il- la disp. 29. ad 2. Quidquid autem sit de dominio iurisdictionis, tenendum est, dominium proprietatis omnium rerum non esse in summo Pontifice, quamuis op- positum videatur dicere Thomas Bozius 3. de iu- re cap. 5. ex Aug. triumpho. 1. p. sum. qu. 1. art. 1. di- cente, si inueniatur quandoque aliquos Imperatores dedisse aliqua tẽporalia summis Pōtificibus, sicut Cōstan- tinus dedit Siluestro, non est intelligendum, eos dare quod suum est, sed restituere quod iniustè & tyrannicè ablatum est, & ex Mayrone 4. d. 19. quęst. 4. dicente, quòd de facto sic fuit, sed de iure Pontifex datu-<-P>@@ <-P>rus erat Imperatori imperiũ, & alia bona tempo- ralia. Sic cum triumpho exponit Bozius id Rom. 8. Quomodò nō cum illo omnia nobis donauit, & 1. Cor. 3. Omnia vestra sunt: vos autem Christi: Sed con- stat, hæc non tantùm de Petro, Apostolis, & eorũ successoribus dicta esse: sed etiam de omnibus, at- que adeò in alio sensu longè diuerso dicta fuisse. Porrò absurdissimum est, quod ait Bozius lib. 2. ca. 6. iure diuino, & naturali vnum esse in toto orbe supremum monarcham, etiam in temporalibus: si enim id esset de iure naturali, fuisset vtique etiam ante aduentum Christi: quod tamen est ridiculũ, & natura potiùs inclinat ad regnorum tempora- lium diuisionem, quia vnus non potest tot regna per se, nec per alios à se cōstitutos gubernare, cùm nullam ferè notitiam quorumdam habere possit. Omnia verò, quibus lib. 1. cap. 6. & sequentibus probare Bozius nititur, Papam habere dominium temporale in totum orbem, de indirecto probant: quod solùm est quando disponere in temporali- bus necessarium, aut valde vtile est ad bonum spi- rituale: tunc potest Papa id facere non imperan- do paganis; sed Baptizatis. Ex principali doctrina huius sectionis, scilicet, quòd Pontifex non potest extra terras Ecclesiæ cōdere leges ciuiles, colligit Sebastianus Medicis tract. de legibus par. 1. quæst. 8. in fine, legitimatũ in spiritualibus à summo Pontifice non censeri le- gitimatum in spiritualibus in terris imperij, vt ait esse communem Bart. l. 1. num. 42. C. de summa Trin. gloss. §. filium Authent. quibus mo. nat. effi- ci. sui. esset enim hoc in præiudicium alterius. ------------------------------------------------------------ Vtrùm summus Pontifex, vt sic, possit in ordine ad finem spiritualem politicas, seu ciuiles leges ferre. potest in rebus tẽporalibus omnium Christianorum disponere, cùm ne- cessarium, aut valde expediens visũ fuerit ad cultum Dei, & salutem animarum. Bellar. 5. de Rom. Ponti. cap. 3. Toletus Rom. 13. annot. 2. Victoria relect. de potestate Ec- clesiæ, & ferè omnes citati, sect. præced. conclusio- ne 2. inter quos aliqui appellant hanc potestatem temporalem indirectam; alij verò spiritualem; quæstio est de nomine, & vtroque modo hæc po- testas appellari potest: est enim temporalis ex par- te materiæ: sed spiritualis ex parte finis. Probatur conclusio: nam sine hac potestate non esset suffi- cienter prouisum Ecclesiæ: cùm sæpe necesse sit de temporalibus in ordine ad spiritualia statuere. Toletus etiam suprà eam colligit ex Matth. 17. vers. 25. & 26. Ergo liberi sunt filij, vt autem non scan- dalizemus eos, vade ad mare, &c. Vbi Christus in- sinuare videtur, se habere potestatem eximendi Apostolos à tributis, & ex Epist. ad Philem. ver. 13. & 14. vbi Paulus ait, quem (scilicet Onesimum Philemonis seruum) ego volebam mecum detinere,
stimonium aliter alibi explicuimus cum doctissi- mo Maldonato, vt Christus voluerit ostendere se, quia erat filius summi regis, & Apostolos, quia<-P> @@0@ @@1@ tis. In secundò autem loco voluit Paulus signifi- care, se voluisse detinere Onesimũ, eò quòd scie- bat, id non ingratum Domino suo futurum: vo- luit tamen id non facere sine expressa eius volun- tate, vt obsequium esset magis voluntarium, & meritorium domino, & magis ei constaret de vo- luntate ipsius. Meliùs probatur conclusio ex multis adductis disput. pręced. pro 1. sententia, potissimè ex Inno- centio III. c. solitæ, de maiorit. & obed. ibi ex illo Ieremiæ 1. vers. 10. Ecce constitui te hodie super gen- tes, & regna, vt euellas, & destruas, & ædifices, & plantes, quod dictum est vni Sacerdoti veteris le- gis, similem potestatem colligit habere summum Pontificem legis nouę, & in cap. per venerabilem, qui filij sint legit. In aliis regionibus, quæ non sunt de patrimonio Ecclesiæ, certis causis inspectis, temporalem iurisdictionẽ causaliter Pontif. maximus exerce- re affirmat, & Bonif. VIII. extrauag. vnā sanctam, ait, Oportet gladium esse sub gladio, & temporalem au- ctoritatẽ spirituali subiici potestati, & adducit locum Ieremiæ citatum. Confirmatur, nam facultates re- spicientes subordinatos fines, sunt subordinatæ 1. ethic. c. 1. sed bonum temporale, quod est finis potestatis politicæ, est subordinatum bono spiri- tuali, quod est finis potestatis ecclesiasticæ: ergo. Alij etiam probant ex 1. Regum 8. vers. 11. Hoc
commune temporale licita regi esse illa bona: er- go à fortiori propter bonum spirituale similia erunt licita Pontifici. Probant etiam, quia Ioiada Pontifex Athaliam tum ob idoloatriam, tum ob tyrannidem, qua Iudæorum regnum inuaserat, occidi iussit, & pro ea Ioas legitimi Regis defun- cti filium Regem constituit 2. Paralip. 23. vers. 11. & sequentib. Ozias Rex Iuda cùm sacerdotis offi- cium vsurparet, ab Azaria Pontifice prohibitus fuit, & cùm non desisteret, lepra diuinitùs percus- sus, ab eodem Azaria, & aliis sacerdotibus è tem- plo expulsus est, coactusq́ue regni administratio- nem filio tradere 2. Paralip. 26. vers. 16. & sequent. Leuit. 13. vers. 4. dicitur, Quicumque maculatus
rat Pontifex Regem iudicare, caussam non vi- deo, cur idem iam non possit facere, præser- tim cùm Paulus 1. Corinth. 10. vers. 11. scribat omnia in figura illis contigisse. Vt alia omitta- mus, quæ videri possunt in Bellarmino 5. de Pont. cap. 8. Ambrosius, referente Theodoreto, 5. histor. cap. 17. & Sozomeno 2. histo. cap. 24. Theodosium Imperatorem Mediolani ordinariè curiam haben- tem, propter cædem, quam Thessalonicæ à mili- tibus fieri imperauit, primùm à communione pri- uauit; deinde ei iussit, vt legem ferret, ne principis iussum, quo seueriùs in aliquos animaduertere iu- bet, iudices statim exequantur; sed per dies 30. su- per statum eorum sors, & fortuna suspensa sit; vt si per iracundiam præcipitanter iusserit, intra tot dierum spatium reuocare possit. Ita habetur lib. 13. in Codice Theodosiano, vnde translata est l. si vindicari C. de pœna, quando executioni mand. debet, malè apud Ruffin. lib. 11. Eccles. histor. cap. 18. & cap. cum apud 11. quæst. 3. legitur vsque ad diem 20.
Prætereà ipsis Imperatoribus consentientibus nonnulli Pontifices leges ciuiles abrogarunt: iure enim ciuili Romano, malæ fidei possessor, si Do- minus rem suam ab alio possideri cognouerit, & intra decem annos inter præsentes, & viginti vnũ inter absentes litem non fuerit contestatus, præ- scriptione munitus firmiter eā habet. Auth. malæ fidei C. de præscri. longi temp. At verò Alexāder III. cap. vigilanti, & Innocentius III. in Consi- lio Lateran. cap. fin. de præscript. eam legem abro- gauerunt, & ita possessorem malę fidei nullo tem- pore præscribere docet textus, & glossæ, & alij doctores, regula possessor de regul. iuris in 6. Feli- nus, & alij plures, quos ipse recenset cap. Eccle- sia S. Mariæ nu. 41. de constit. iure etiam ciuili li- beri ex complexu nefario, aut incesto nati, omni substantiæ paternæ beneficio indigni reputantur, vt nec alantur à patre Auth. licet C. de natur. lib. in fin. & Authent. ex complexu C. de incestis & inutil. nupt. At Clemens V. cap. cum haberet de eo qui duxit in matr. lib. spuriis alimẽta conferri iubet ab vtrisq; parẽtibus: quod nō solùm in ter- ris temporaliter subiectis Papæ: sed etiam vbique seruari debere naturalis ratio suadet, vt fusè ostẽ- dit Molina tract. 2. iust. disput. 168. quare ex eod. cap. cum haberet, eam sententiam absolutè docet Panormitanus, & alij eod. cap. Antonius Gomez l. 9. Tauri nu. 37. Couarruuias 2. 4. ca. 8. §. 6. Bartho- lus dict. auth. ex complexn nu. 3. & l. si quis à libe- ris §. 2. ff. de liberis agnoscen. & l. fin. nu. 6. ff. de iis quibus, vt indignis, aliique plures apud Molinam suprà. Ex quibus patet, deceptos fuisse, Felinum cap. Ecclesia S. Mariæ de constit. num. 45. Imo- lam l. Lucius §. 1. ff. de leg. 1. & l. ex pacto. §. si quis rogatus. ff. ad trebellian. & Alexandrũ in addit. ad Bart. d. authent. ex complexu, asserentes, constitu- tionem illam Clementis non esse seruandam in terris imperij. Aduerte autem, potestatem indirectam in tem- poralia, quam Pontifex habet, non solùm suffice- re ad corrigendas leges ciuiles, quando contrariæ sunt iuri diuino, naturali, vel positiuo, aut vergere possunt in perniciem animarum: sed etiam ad fe- rendas leges in temporalibus, quando id negligũt Principes temporales, & est necessarium ad spiri- tuale bonum, quamuis tunc magis canonicæ, & spirituales, quàm politicæ, & ciuiles leges illæ di- cantur: quia ex potestate Ecclesiastica, & spiritua- li solùm habente vim in ordine ad spiritualem fi- nem, dimanant. Iuxta hæc bene Sa, verbo Papa, ait, Papæ subditur omnis potestas sęcularis, quan- tùm exigit salus animarum, & bene B. Antoninus dixit, Papam plura posse, quam nobis vel ipsi cōpertum sit: quod refert statim Sa. ------------------------------------------------------------ An Pontifex, vt Princeps politicus possit ciuiles, seu politicas leges ferre. vsque ad 14. inclusiuè, & Petrus martyr ad Rom. 13. Brẽtius in pro- logomen. contra Petrum à Soto, o mnesque alij huius tempestatis hæretici, vt testatur Bellar. 5. de Pontifi. cap. 1. arbi- trantur, non licere Pontifici, & Episcopis tempo- rale dominium, quod nunc habẽt in aliquasvrbes, vel Prouincias tenere, siue donatũ, siue vsurpatũ:<-P> @@0@ @@1@ cipes gentium dominantur eorum, & qui maiores sunt, potestatem exercent in eos: non ita erit inter vos, &c. Et Luc. 22. vers. 25. & 26. Reges gentium dominantur eo- rum, & qui potestatem habẽt super eos, benefici vocan- tur, vos autem non sic, &c. Vbi significat Dominus (inquit Calui) pastoris officium distinctum esse ab officio principis, & adeò inter se dissidere, vt in vnum hominem coïre nequeant. Secundò, ex Lucæ 12. vers. 14. Quis me constituit iudicem, vbi Christus repudiauit munus iudicandi de rebus terrenis, vt minimè consentaneum mu- neri prædicationis, & aliarũ rerum spiritualium, quæ à Pontifice exerceri debent. Tertiò, ex 2. Timot. 2. vers. 4. Nemo militās Deo, Quartò, ex Nicolao 1. epi. ad Michaël. imp. §. fuerunt tom. 3. Concil. & cap. cum ad bellum 96. d. qui cùm dixisset, ante aduentum Christi aliquos fuisse simul Reges, & Sacerdotes, sed cum ad bellũ, inquit, ventum est, eundẽ regem, atque Pontificẽ, scili- cet ad Christum, qui & simul rex spiritualis est, &
ticam Imperatori conuenientem: nomen enim aliquando auctoritatẽ significat, Matth. 18. ver. 30.
auctoritate mea, vt doctissimus Maldonatus ibi exponit, sic etiam interpretans id 1. Cor. 5. vers. 4.
pacto hunc locum explanat Salmeron ibi, disp. 8. Quintò, quia Bernardus 2. de consid. ad Euge- nium Papā, ante medium blāditur, inquit, Cathedra, specula est, inde denique superintẽdis, sonat tibi Episcopi nomen, nō dominium, sed officiũ, & paucis interiectis, planũ est, Apostolis interdicitur dominatus: ergo tu, & tibi vsurpare aude, aut dominans apostolatum, aut apo- stolicus dominatum: sanè ab alterutro prohiberis, si vtrumque similiter habere voles, perdes vtrumque. Sextò, quia potestas spiritualis præsertim pri- matia, qualis est in Summo Pontifice, impediretur maximè à politica, & multa, quæ ad potestatem politicam spectant, interdicta sunt iure ipso cano- nico personis Ecclesiasticis, seu sacris. Alexander enim III. c. clerici, ne clerici vel monachi, interdi- cit clericis in sacris, ne per se truncationes membrorũ faciant, aut per iudicem inferendas iubeant, etiam sub interminatione anathematis præcipit, nequis sacerdos officium habeat vicecomitis, aut præpositi sæcularis, & Innoc. III. in concil. Later. c. sententiam sanguinis, eod. tit. iubet, ne vllus clericorum sententiam sangui-
gratum nō fuit, vt Dauid ædificaret domum Deo, quia vir bellator erat, & sanguinem fuderat. 1. Pa- ralip. 28. v. 3. potiori iure Deo gratum non erit, vt Pontifex potestatem politicam, atque gladium temporalem exerceat in subditos, quorum pastor, & pater spiritualis est. Dico primò, potestas pontificia, seu Ecclesiasti- ca, & politica natura sua in vnam personam con- spirare possunt. Bellarminus. 5. de Pōt. c. 9. Molina. tract. 2. iust. disp. 21. & 29. to. 1. Sebastia. Med. tract. de legibus p. 1. q. 8. in fi. dicens, esse communem,<-P>@@ <-P>c. significasti, de officio deleg. & alij Neoterici. Probatur primò, Melchisedech enim Rex Pon- tifex fuit, Gene. 14. ver. 18. Heb. 7. ver. 30. Iob etiam fuisse regem, ostendimus sect. 1. fuisse etiam sa- cerdotem rectè ostendit Pineda Iob 1. ver. 5. à nu. 15. & vniuersè omnes primogenitos, illustrium præsertim familiarum, ante legem scriptam Sacer- dotes fuisse Hieronymus epist. ad Euagri. quæ est de Melchisedech, & in trad. Hebr. in illud Genes. 49. Ruben primogenitus meus, Isidorus Genes. 23. glo. in illud Genes. 36. vende mihi primogenita, & Heb. 2.
5. D. Thomas 1. 2. q. 103. art. 1. ad 3. & 2. 2. q. 87. art. 1. & 3. Bellarminus & Pineda suprà n. 17. Pererius lib. de benedictionibus patriarch. ad cap. 49. Gen. ver. 3. Ruben primogenitus meus, tu fortitudo mea, &
bis illustrat Chaldæus. Ruben primogenitus meus es tu, robur meum, & principium fortitudinis meæ; tu ac- cepturus eras partes tres, primogenituram, scilicet, & sa- cerdotium, & regnum: hæc ille. Primogeniti autem in cæteros fratres quasi regium principatum ha- bebant, vt affirmat Pererius suprà ex verbis citatis Yüklə 18,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|